Σήμερα είδα ένα ατύχημα με πεζό και αυτοκίνητο...
Ευτυχώς δε φαινόταν πολύ σοβαρό, αλλά εντύπωση μου έκανε ότι έγινε μπροστά σε τροχονόμο!
Και φυσικά γινότανε ο χαμός με τα αυτοκίνητα που χαζεύανε...
Αλλά τι να πεις;
Όλα τα βλέπουμε σαν ταινία και τα αντιμετωπίζουμε ως σήριαλ στη ζωή μας!
Αρκεί να μην μας ενοχλεί, συμβεί εμάς.
Που καταλήγω;
Με ρωτάνε συχνά γιατί κάνεις ποδήλατο στην Αθήνα ενώ είναι επικίνδυνο;
Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε καταφέρει ΟΛΑ τα απλά να τα κάνουμε επικίνδυνα.
Περπατάς σε ανύπαρκτα πεζοδρόμια, βγαίνεις στο δρόμο γιατί δεν μπορείς να περπατήσεις, είσαι μια τσίτα συνέχεια για να μην έρθει κανένας πάνω σου... Εδώ συνέχεια παρατηρώ σε κάποιες διασταυρώσεις (π.χ. στην Λ. Αμαλίας αυτό το ρημάδι το φανάρι απέναντι από την Αρεοπαγίτου, που κάνει ώρες να ανάψει για τους πεζούς) να ανάβει κόκκινο και να μην σταματάνε οι ΜΙΚΡΟΝΟΟΙ!
Έχει η αυτοκινητοκουλτούρα μας καταφέρει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι μέσα στο αυτοκίνητο με τα σουπερ, ντουπερ συστήματα αεροκουρτίνες και άλλα ωραία ότι προστατευόμαστε...
Και η ταχύτητα; Η σφοδρότητα της σύγκρουσης; Το να χτυπήσεις έναν συνάνθρωπο;
Αυτά στα EURONCAP μετριούνται σε συναίσθημα; Σε σοκ.. Ανθρώπινο, όχι crash dummiko!!
Ξεκινήστε να ποδηλατείτε.
Σιγά σιγά πρώτα στη γειτονιά σας, μέχρι τον φούρνο, στην πιο κάτω πλατεία!
Τηρώντας τους κανόνες και σωστή οδηγική συμπεριφορά!
Όσο πιο πολλοί είμαστε στους δρόμους τόσο πιο πολύ θα μας υπολογίζουν!
Κάθε ποδηλάτης εκεί έξω είναι μια διαφήμιση... Ελπίζω καλή!
Αλλά θα αναφερθώ και σε αυτά τα δικά μας σύντομα...
Summary:
Ένας πεζός ατυχέστατα χτυπημένος από ένα ποδήλατο, αν αυτό συμβεί, έχει ++++% πιθανότητες να μην πάθει και πολλά...Eίναι λόγω φυσικής και λέγεται "ταχύτητα κίνησης"...
