Τα κότσια της Susan Boyle και το όνειρο...

Μπορεί να μην την έχετε ακούσει ποτέ...

Γεγονός είναι ότι η Susan Boyle, από ένα χωριό στο West Lothian της Σκωτίας, έκανε μέσα σε 5 λεπτά κάτι που δεν έχει προηγούμενο στο κόσμο που ζούμε και με τόσο ευρύτητα, σε παγκόσμιο επίπεδο... Εμφανίστηκε σε ένα από τα γνωστά reality, συγκεκριμένα στο "Britain you got Talent", στη Γλασκώβη και κανείς δεν καταλάβαινε τι τον/την περίμενε. Από την αδιαφορία και το πείραγμα, τύπου "που πας ξυπόλητη έτσι όπως είσαι στα αγκάθια καημένη", τα σφυρίγματα αποδοκιμασίας και καλαμπουριού, που η Susan είχε από παιδί ακόμα, λόγω εμφάνισης, μάθει να ακούει, στον απόλυτο θρίαμβο με την πραγματικά εξαιρετική φωνή της. Ναι, τέτοια φωνή ίσως έχουν και άλλοι, αλλά η Susan είχε τα κότσια και την υπομονή για 47 χρόνια τώρα να το κυνηγήσει και να το τολμήσει. Η Susan, συνοψίζει την εκδίκηση κατά των στερεότυπων και της φράσης, μην κρίνεις τίποτα από το περιτύλιγμα. Για αυτό και έκανε ξαφνικά, εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στον κόσμο, να δακρύσουν με αυτό που είδαν.

Μεταξύ τους και εμένα και δεν το κρύβω.

Η Susan, ήταν μια γυναίκα, όπως μπορείτε να διαβάσετε και σε αυτό εδώ το πολύ καλό άρθρο της Independent (δώστε χρόνο), που είχε τόσα σκαμπανεβάσματα στη ζωή της, αλλά το όνειρο της να τραγουδάει και να σκέφτεται ότι μπορεί να τα καταφέρει, κρατήθηκε ζωντανό. Δεν κατάφερε, όπως φαίνεται να συνάψει μια ερωτική σχέση, αφού τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά ήταν για όλους τους άλλους, ανασταλτικός παράγοντας. Και όμως... H Susan είχε μέσα της και συγκεκριμένα στις φωνητικές της χορδές, καλά κρυμμένο, ένα θησαυρό. Για πολλά χρόνια έκανε μαθήματα τραγουδιού, το δοκίμασε, έκανε προσπάθειες που οδηγούσαν σε αποτυχίες και σε χλευασμούς, λόγω κυρίως της ασχήμιας της και όμως...

Μετά το θάνατο της μητέρας της στα 91, πέρασε εποχή κατάθλιψης και όμως τα κατάφερε και την έσπασε, όχι με αντικαταθλιπτικά, αλλά με την απόφαση να συμμετάσχει στην ακρόαση για τη συγκεκριμένη εκπομπή, γιατί πίστεψε ότι η μητέρα της θα το ήθελε...

Φόρεσε το απλό της μπεζ φόρεμα, έφτιαξε τα περίεργα μαλλιά της, γέμισε αυτοπεποίθηση, αποχαιρέτησε τη γάτα της τη Pebble, έκλεισε την πόρτα του αδιάφορου council flat της και κίνησε για το κατάμεστο θέατρο... Και εκεί θριάμβευσε!

Είναι χαρακτηριστικό και θα το δείτε στα παρακάτω βίντεο, πως αλλάζουν τα ειρωνικά, ξινά πρόσωπα των κλασικών πια κριτών αυτών των εκπομπών... Πως κατακτά τον κόσμο που στην αρχή της σφυρίζει σαν πρόβατο. Πως αλλοιώνονται με την έκπληξη και την άμεση οπισθοχώρηση του θράσους τους, μπροστά στην αγγελική δυνατή φωνή της άσχημης αλλά τόσο, μα τόσο ταλαντούχας κυρίας Boyle από τη Σκωτία... Πως το πείσμα, πως το παραμύθι νικά τα πάντα, γίνεται πραγματικότητα. Και μετά θα δακρύσετε και εσείς!!

Για όσους κυνηγούν ακόμα τα όνειρά τους, αυτά τα μικρά παραδείγματα άλλων ανθρώπων, δίνουν την ελπίδα...
Σας παρακαλώ πολύ να πάρετε το χρόνο σας και να δείτε τα παρακάτω βίντεο.
Το πρώτο για όσους έχουν λιγότερο χρόνο και το δεύτερο αξίζει, για 7 λεπτά περίπου, τον κόπο για να συνειδητοποιήσετε την ιστορία.

Οι στίχοι του τραγουδιού
"I dreamed a dream"
από το
Musical "Les Miserables"
ας μιλήσουνε σε όλους...

Αφιερωμένο στις Susan Boyle, που κρύβουμε όλοι μέσα μας...

There was a time when men were kind,
And their voices were soft,
And their words inviting.
There was a time when love was blind,
And the world was a song,
And the song was exciting.
There was a time when it all went wrong...

I dreamed a dream in time gone by,
When hope was high and life, worth living.
I dreamed that love would never die,
I dreamed that God would be forgiving.
Then I was young and unafraid,
And dreams were made and used and wasted.
There was no ransom to be paid,
No song unsung, no wine, untasted.

But the tigers come at night,
With their voices soft as thunder,
As they tear your hope apart,
And they turn your dream to shame.

He slept a summer by my side,
He filled my days with endless wonder...
He took my childhood in his stride,
But he was gone when autumn came!

And still I dream he'll come to me,
That we will live the years together,
But there are dreams that cannot be,
And there are storms we cannot weather!

I had a dream my life would be
So different from this hell I'm living,
So different now from what it seemed...
Now life has killed the dream I dreamed...

Susan Boyle