Όταν μια ψυχή τα κατάφερε

Τρεις Παράλληλες Ιστορίες, Τρια Πόστ, Τρεις μέρες
Γράφοντας για τους "άθλιους"

Μέρος 3, έστω και καθυστερημένα...

Τα μάτια της Α. είναι πολύ μπλε. Για την ακρίβεια, ένα τόσο βαθύ γαλάζιο, αυτό που ανταμώνεις στα ταξίδια σου με καϊκάκι, σε περίπλους Κυκλαδίτικων νησιών. Είναι μεγάλα και έχουν ένα από τα πιο "βαθιά" βλέμματα που έχω συναντήσει. Φοράει στο κεφάλι ένα μικρό μπερεδάκι, καπνίζει, η αλήθεια είναι συνέχεια, και χαμογελάει διαρκώς. Η μπλούζα της είναι στολισμένη με πολλές άσπρες πούλιες πάνω στο λαιμό, που λαμπυρίζουν αρκετά μέσα στη σκοτεινή ατμόσφαιρα του μπαρ. Είναι μάλλον υπερβολικά λεπτή και αρκετά νευρική στις κινήσεις της, χωρίς να σ' ενοχλεί πάντως πολύ. Έχει υπέροχη φωνή όταν μιλάει.

Από τις πρώτες κουβέντες, καταλαβαίνεις ότι κάτι συμβαίνει ή συνέβη στη ζωή της Α. Δεν έχει συμπεριφορά που ταιριάζει με τις νόρμες της συμπεριφοράς μιας κοπέλας σ' ένα νυχτερινό μαγαζί. Είναι πολύ "ελεύθερη" στις κινήσεις της και πολλές φορές σηκώνεται από το σκαμπουδάκι της και πάει στη μέση του χώρου, και εκεί πάνω στο ξύλινο πάτωμα, χορεύει με ένα τρόπο που είναι αρκετά ιδιαίτερος. Καμιά φορά σταματά, στέκεται έτσι λίγο όρθια και βλέπεις πάλι ένα βλέμμα που χάνεται σε στιγμιαίες σκέψεις. Τραγουδά λίγο και έχει εξαιρετική φωνή. Νιώθω ωραία όμως με τη Α. αν και καμιά φορά οι ξαφνικές εκφάνσεις του σώματος και του λόγου της, με κάνουν να νιώθω λίγο άβολα. Αλλά μου φαίνεται πως την πάω... Κάτι μου λέει ότι αυτό το πρόσωπο δεν το βλέπω για πρώτη φορά...

Μένει σε ένα προάστιο κοντά στη θάλασσα και εκεί μου λέει ότι δεν θα μπορούσε να μείνει πουθενά αλλού, γιατί νιώθει, θέλει να νιώθει την αύρα της θάλασσας τα απογεύματα και να κάνει τις βόλτες τις στην προκυμαία, ή όπου μπορεί να πλατσουρίζει τις πατούσες στο Σαρωνικό. Αγαπά πολύ το νερό, νιώθει πως την λυτρώνει κάθε φορά που κάνει μπάνιο.

Λέω να ρωτήσω τι δουλειά κάνει, αλλά πληροφορούμαι από τη κοινή μας φίλη ότι τραγουδάει και συμμετέχει γενικά σε διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα και παραστάσεις. Με το λίγο που ακούω να συνοδεύει τα τζαζ ακούσματα του χώρου στα Αγγλικά, καταλαβαίνω ότι σίγουρα τελικά το κάνει πολύ καλά.

Με συμπαθεί πολύ και μου το λέει... Έτσι σε μια από τις εκφάνσεις αυτές, τα ξαφνιάσματα του λόγου της. Σε ευχαριστώ λέω. Ο φίλος της ο Ν. που βάζει τη μουσική, την προσέχει γενικά, νιώθω πώς είναι χαρούμενος που την έχει δίπλα του. Είναι φίλοι, όχι ζευγάρι. Φίλοι όμως από τα δύσκολα... Από καταστάσεις που πολλοί την κάνουν με ελαφριά πηδηματάκια. Αυτό το πιάνεις αμέσως... Πλανιέται στον αέρα, στην αύρα τους.

Κουράστηκε λίγο μου λέει... Θέλει να γυρίσει στο θαλάσσιο σπίτι της όπως αποκαλεί τη γειτονιά της. Σηκώνομαι και εγώ ξαφνικά και θέλω να χορέψω το τελευταίο κομμάτι,που γουστάρω, μαζί της. Ενθουσιάζεται και μου λέει, "είσαι αστεράκι". Και εσύ της απαντώ. Προσθέτω: "Να κρατηθείς έτσι, ε;"... Τα βαθιά γαλάζια μεγάλα μάτια με κοιτάνε και με ένα μικρό μειδίαμα στο πρόσωπο, μου γνέφει ένα ναι συνωμοτικό... Γιατί κατάλαβε ότι κατάλαβα. Με αγκαλιάζει πολύ θερμά, θερμότατα για ένα άνθρωπο που γνωρίζεις σε μια ώρα μέσα και κάτι παραπάνω και στοργικά την χτυπώ λίγο εκεί στον ώμο. "Χάρηκα που σε γνώρισα , είσαι και πολύ πρώτο παιδί" μου λέει. Γελάμε, τι λες ρε μορτάκι και τέτοια χαζά... Βάζει το κασκετάκι της, φορά στο λαιμό ένα μεταξωτό φουλάρι και φεύγει με χαμόγελα χαιρετώντας όλο τον κόσμο. Ο Ν. την πάει μέχρι έξω να τη βάλει σε ταξί. Ο Ν. ξέρει...

Η Α. ήταν τοξικομανής για 13 χρόνια της ζωής της, ένα στάδιο πριν από το θάνατο. Τον τελευταίο 1,5 χρόνο έχει καταφέρει να είναι εντελώς καθαρή και αναζητώντας βοήθεια από οργανισμούς αλλά κυρίως από τον Ν. και άλλους φίλους, έχει καταφέρει να ξεφύγει... Τουλάχιστον με αρκετή σιγουριά, αφού οι σειρήνες των ουσιών είναι πάντα έτοιμες να καλέσουν τα υποψήφια θύματά τους. Ο Ν. προσπάθησε πάρα πολύ και τη βοήθησε όσο κανείς άλλος. Την μάζευε από τα πεζοδρόμια... Τον έπαιρνε μέσα στη νύχτα και τσίριζε βοήθεια, ήθελε να βγει από τον εφιάλτη και δεν μπορούσε. Και έτρεχε ο Ν., έτρεχε, αντικαθιστούσε μάνα, πατέρα, κράτος, γιατρούς, κοινωνικούς λειτουργούς που την είχαν ξεγράψει γιατί δεν σωζόταν έλεγαν...

Πολλοί όμως δεν έχουν ένα Ν. Σαν την κοπέλα που είδα να παλεύουν να την σώσουν άλλα θύματα, εκεί στο πεζοδρόμιο, στο αλισβερίσι της Σωκράτους χθες βράδυ...

Ξαφνικά στην επιστροφή στο σπίτι θυμήθηκα!
Την Α. την ήξερα από τα Εξάρχεια... Από αυτές τις ψυχές που περιφέρονταν τότε, αναζητώντας λίγα λεφτά για μια δόση.
Και έπαθα σοκ. Αλλά μετά ένιωσα γαλήνια...
Ένας άνθρωπος σώθηκε.
Υπάρχει και η διέξοδος... Υπάρχει... Πόσο δύναμη θέλει όμως...
Ελπίζω η Α. να βρει το δρόμο της σε μια κοινωνία
που κρατά κλειστή την πόρτα της ακόμα και στους απεξαρτημένους.
Ελπίζω να τον βρει, να μη ξανακυλήσει...
Αγαπημένη μου Α...

Πάρε και εσύ "Κούρσα" μπάρμπα!

Τελικά, σε αυτή τη χώρα, ο Θεός ο καλός,
έχει μοιράσει πολύ έξυπνα μυαλά που συναγωνισμό δεν έχουν!

Με μια αιφνιδιαστική κίνηση λοιπόν, τα τζιμάνια του Υπουργείου Οικονομικών, αποφάσισαν, ακούσατε ακούσατε, να κάνουν έκπτωση 50% (!!!) στα τέλη ταξινόμησης των αυτοκινήτων και έτσι λοιπόν ΌΛΟΙ οι Έλληνες, που τους περισσεύουν κιόλας, θα πάνε να πάρουν ένα καινούριο αυτοκίνητο και να το βάλουν και στο σπίτι τους μέσα να το χαίρονται! Κορώνα στο κεφάλι τους.

Με αυτό το τρόπο λοιπόν και με τη στρατηγική αυτή επιλογή, πετυχαίνουμε ως χώρα, τα εξής:

1) Οι αντιπρόσωποι αυτοκινήτων, βλέπουν το νόμο και το κράτος να νομοθετεί υπέρ τους και έτσι είναι σίγουροι ότι ο Καραμανλής και η παρέα του, αλλά και όλοι οι πολιτικάντηδες του τόπου, είναι φίλοι τους, άρα θα παίζουν όλοι μαζί στην παιδική χαρά και δεν θα τους κρατάνε μούτρα.

2) Η βαριά Αυτοκινητοβιομηχανία, που άλλωστε η χώρα διαθέτει σε πολλές πόλεις της Ελληνικής επικράτειας, θα τονωθεί και έτσι δεν θα ανησυχούν τα παιδιά που δουλεύουν στην Ελληνική Πολιτεία του Μίσιγκαν, αφού είναι σίγουρο, ότι το μέτρο που διακρίνεται και από τη φροντίδα για τη μη δημιουργία ταξικών και κοινωνικών διαχωρισμών, θα τονώσει την αγορά των πολυτελών τζιπ με ονόματα Ινδιάνικων φυλών όπως Τσερόκι, Σιου αλλά και Ινδιάνων Χλωμή Βενζίνη, αλλά και Ελληνικών όπως Αντάρα, Κατάρα, Τσατσάρα! Φυσικά, να μη ξεχνάμε και τις Ελληνικές επαρχίες βορείως της Χώρας, όπου κατασκευάζεται η Μερτσέντες, δηλαδή η Νέα Στουτγάρδη, που ιδρύθηκε από πόντιους πρόσφυγες της Δ. Γερμανίας.

3) Ο κύριος Κώστας, της κυρίας Μαρίτσας απέναντι, καημό το είχε να πάρει ένα αυτοκίνητο στο γιόκα που πέρασε πριν από 10 χρόνια στο Πανεπιστήμιο το στουρνάρι, αλλά δεν μπορούσε, αφού δεν είχε έκπτωση και δεν είχε να ψωνίσει. Τώρα λοιπόν, του δίνεται μια μοναδική ευκαιρία, αλλά μόνο για 4 μήνες, να πάει και να το πάρει, ώστε να αποκαταστήσει τις σχέσεις με το γιο Τάσο, που δεν του μιλούσε 10 χρόνια τώρα και συνάμα να κυκλοφορεί και στο καφενείο της γειτονιάς με το κούτελο καθαρό, γιατί το χρέος του το έκανε! Έτσι λοιπόν θα κάνει και ένα άλλο καλό...

4) Θα πάει στη Σούζι, τη νόστιμη κοπελίτσα και ξανθούλα τσαχπίνα, που βρήκε μια δουλίτσα σε μια από αυτές τις καλές Τράπεζες που τους βάζουν και φοράνε και φουλάρια έτσι σαν αεροσυνοδοί και η καημένη όλο στόχους έχει να πιάσει για δάνεια, και η μαμά της η κυρία Κούλα πολύ ανησυχεί για το κορίτσι που βαράει μύγες και μπορεί να απολυθεί. Θα διαβεί την πόρτα ασφαλείας της Τράπεζας με τα πενήντα κουμπιά για να ανοίξει, που παθαίνεις κλειστοφοβία και σε φωτογραφίζουν για ανάμνηση με Polaroid τη μούρη και θα ζητήσει το Αυτοκινητοεκπτωσοδάνειο, με επιτόκιο 34,4536% σε Σομαλέζικο μπατούμ. Έτσι και ο κύριος Κώστας θα πάρει την κούρσα, και η Σούζι θα πάρει τρια αυγά Τουρκίας για μπόνους, και η κυρία Κούλα θα κοιμάται τα βράδια που είχε ανησυχία, και η Τράπεζα θα είναι χαρούμενη που πήρε τη Σούζι και έβγαλε και φράγκα. Και μάγκας και στη γειτονιά ο κύριος Κώστας!

5) Άρα, φροντίζει ο Γιαννάκης ο υπουργός και για την κοινωνική συνοχή! Αυτή τονώνεται επίσης τα μάλα, από τη συνεύρεση ακόμα περισσότερων αυτοκινήτων και οδηγών στους δρόμους ΌΛΗΣ της Ελλάδας, που θα ανταλλάσσουν τηλέφωνα και τσιγάρα σε μποτιλιαρισμένους δρόμους αλλά και θα κάνουν και φλερτάκια. Όλα τα παραπάνω διαθέτουν και μια μοναδική, ελληνικής πατέντας επικοινωνία με τη γλώσσα του σώματος, που χαρακτηρίζεται από ευγενέστατες, χειρονομίες αναγνώρισης με πέντε δάχτυλα τεντωμένα, γνωστές και ως μούντζες, που συνοδεύονται και από την ιαχή: "Πάρτα Μαλ...α!!! Μαλ...η!!" (Μην μου πείτε ότι δεν σκέφτηκα και τις γυναίκες σοφερίνες).

6) Τέλος, μετά από όλα τα παραπάνω, θα μαζευτούν οι φωστήρες του Υπουργείου, οι αντιπρόσωποι και οι πωλητές τους, οι διαφημιστές, οι δανειολήπτες και καταναλωτές, οι Τραπεζίτες, η Σούζι που τα τσούζει, ο κύριος Κώστας και ο χαρούμενος γιος του που θα βάλει και μπουρί εξάτμιση που κάνει και βρουμ βρουμ, και ΌΛΟΙ μαζί θα κλείσουν και τα φώτα για 43.562,3333 δευτερόλεπτα για να γιορτάσουν και την Ώρα της Γης αφού είναι και Οικολόγοι! Θα τα πιούνε κιόλας, σε ένα μεγάλο ΠΑΡΤΥ που δεν θα θέλουν να τους χαλάσει κανείς, γιατί είναι δικό τους, Ελληνικό και τρικούβερτο, και θα βάλουν και τα αυτοκίνητα τους τα καινούρια στολίδια σε πολλά πολλά πεζοδρόμια...

Θα μεθύσουν και μετά θα ξυπνήσουν και δε θα μπορούν να πάνε πουθενά, αφού η λαμαρίνα τους η γυαλισμένη θα τους έχει πνίξει...μαζί με τα δανειάκια τους και την αποτυχημένη τους αυτοκινητοργασμική ζωή.

Vre den pate na deite an erhomai!

PS: Auti einai i kainoyria grafi gia tin Elliniki politeia tou Michigan, me tis polles autokinitoviomihanies pou analisame pio pano...

Τουρλού, Τουρλού!

Με την ευκαιρία της Εθνικής Παλιγγενεσίας,

είπα να φτιάξω ένα Τουρλού!

Αυτό το έξοχο και από αρχαιοτάτων χρόνων
ελληνικής εμπνεύσεως και υλοποίησης φαγητό,
όπως δηλώνει και ο τίτλος άλλωστε,
αποτελεί γνήσιο δείγμα της ελληνικής μας κουλτούρας και

μπορεί να "μαγειρευτεί" και από ατάκτως ερριμμένες σκέψεις, εικόνες… Έχουμε και λέμε λοιπόν...

ΥΛΙΚΑ

2 μελιτζάνες και 4 κολοκυθάκια

(από τον Πειραιά)

2 πολίτες πηγαίνουν ανήμερα βόλτα στην Πειραϊκή στον Πειραιά για να περπατήσουν και να χαρούν τον ελληνικό ήλιο και τη θάλασσα σε μια ρομαντική βόλτα. Εκεί, όμως, διαπιστώνουν ότι οι Έλληνες την 25^η Μαρτίου, τη γιορτάζουν με πολύ αυτοκίνητο και μάσα μπούκα στη Ταβέρνα. Σε όλο το παραλιακό πεζοδρόμιο, δεν μπορούσες φυσικά ανίδεε, τιποτένιε, πεζοπόρε πολίτη να περπατήσεις, αφού είχε γίνει το απέραντο πάρκινγκ για 4, 14, 24, 104… αυτοκινητάκια και θηριωδέστατα τζιπάκια. Με πολύ δεξιοτεχνία, περπατούσαμε στο δρόμο, στα κάγκελα, πηδούσαμε εμπόδια και αυτοκίνητα, χαζεύαμε τη βρώμα της περιοχής και την εγκατάλειψη και γενικά κάναμε όχι περίπατο αλλά παρκούρ! Ο κύριος Φασούλας, μάλλον θα ήταν σε καμιά από αυτές, τις περισσότερες μέτριες και αδιάφορες ταβέρνες, γιατί προφανώς τέτοια μέρα να κοπούν κλήσεις; Τς, τς, τς… θα δυσαρεστηθούν οι ταβερνιάρηδες!

2 κόκκινες πιπεριές, 2 πορτοκαλί πιπεριές και 2 πράσινες πιπεριές

(από Ομόνοια μαχαλά)

2 αστυνόμοι, 2 «βαποράκια», 2 χρήστες… Στην Πατησίων, μέρα μεσημέρι, στέκομαι στο φανάρι... Στο ένα πεζοδρόμιο μια ομάδα 3 οργάνων της τάξης, είναι πολύ χαρούμενη, πολύ κεφάτη αφού με τα καινούρια μέτρα νιώθει άλλωστε μια σιγουριά! Ωραία που είναι να γελάς και να περπατάς, να χαίρεσαι τη βόλτα σου, μια ηλιόλουστη μέρα του Μάρτη, της άνοιξης! Πλάι μου, και απέναντι από τη χαμογελαστή στρουμφοομάδα, 2 βαποράκια πουλάνε με καλό παζάρι λίγη κόκα και ηρωίνη σε 2 ταλαίπωρους χρήστες… Τους κάνουν και έκπτωση γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι… Κατά τ ’άλλα ψάχνουν οι κλουζό σέχτες, κουκούλες, ληστές και άλλα καλόπαιδα. Τρα λα λα, με χαρά πάμε στα υπόλοιπα υλικά!

2 μεγάλα ξερά κρεμμύδια, και 1 ποτήρι ψιλοκομμένα τοματάκια

(από Μενάνδρου πλευρά)

Χθες λοιπόν, μετά και από ¨κρυφή συνεργασία¨ με τον Petalaki, βγήκε μια ιστορία στον τύπο, για τους Κλέφτες Ποδηλάτων, εκεί στο μεγάλο παζάρι της Μενάνδρου, που εκτός από κρεμμύδια και τοματάκια, ψωνίζεις (ΚΑΚΩΣ) και ποδηλατάκια. Έχει και συμβουλές, που έχω μαλλιάσει ο έρμος να λέω και να γράφω, γιατί αλλιώς η συνταγή δεν θα πιάσει και το τουρλού τουρλού θα σας κολλήσει στο ταψί και στο τέλος θα το φάει και η γάτα μπαμπέσικα.

2 φύλλα δάφνης, λίγη ρίγανη

(από Πλατεία Καρύτση μεριά)

Service made in Greece, European Union this is YES, YES

σ' ένα μαγαζί με ηλεκτρονικά...

Διάλογος σ΄ έναν ανελκυστήρα

Πελάτης (τρέχει να προλάβει την πόρτα που ο υπάλληλος κοπανάει στη μούρη του):

Τι ώρα κλείνει το σέρβις;

Service man:

4… 8 με 4, όπως άλλωστε όλα τα σέρβις…

Άρα έχεις (ενικός) 5 λεπτάκια φίλε! (χαμόγελο πονηρό - μα δεν είναι φίλος μου, μήπως τον έχω ξεχάσει;)

Πελάτης:

Ναι, αν δουλεύεις όμως κάπου μακριά και είσαι μόνος, και δεν έχεις κάποιον να στείλεις (π.χ. συνταξιούχος, μαμά, μπαμπά, πεθερά) τι κάνεις; Σάββατο; Απόγευμα, κάτι;

Service man:

Και τι να κάνουμε ρε φίλε; ‘Άλλαξε δουλειά!

(Εξυπνακίστικο κλείσιμο ματιού!)

Και φυσικά στήλη άλατος ο Πελάτης, άρα πάμε στο λαδάκι και στα μπαχάρια…

½ ποτήρι ελαιόλαδο
αλάτι-φρεσκοτριμμένο πιπέρι

(απ’ όλη την Ελλάδα)

(ανθισμένη μπουκαμβίλλια από το μπαλκόνι)

Που αν και έχει σπεσιαλιτέ το Τουρλού Τουρλού λοιπόν,

οι ελιές που δίνουν το ελαιόλαδο, μαζί και όλα τα οπωροφόρα της,

τα περιβόλια της, τα λιβάδια της, τα δάση της, η φύση της,

τα μπαλκόνια της, οι μπουκαμβίλιες της, τα γεράνια της, τα αγριολούλουδα,

οι ακάλυπτοι, τα παρτέρια, τα άγονα νησιά που πρασινίζουν,

οι θάλασσες και οι λίμνες της, η ελληνική φύση που ετοιμάζεται να δεχτεί σιγά σιγά,

την Άνοιξη, το Πάσχα και την Ανάσταση (;)…

Το αλάτι, που νοστιμίζει τη ζωή, την κάνει τόσο ενδιαφέρουσα,

όταν αυτή καμιά φορά επιμένει να είναι άγευστη και άνοστη

και που μας θυμίζει ότι είναι πολύτιμη και απλά θέλει λίγη προσπάθεια,

λίγη επιμονή υπομονή, ελπίδα, γεύση, χρώμα…

Το πιπέρι, που θα δώσει την κάψα, το πάθος,

που μπορεί να ταιριάζει παντού σε ότι και αν πράττουμε, εκεί που θέλουμε εμείς να ταιριάξει,

εκεί που μπορεί , σαν έναν ξαφνικό μαύρο κόκκο στο στόμα,

να μας κάψει και να μας ξαφνιάσει,

όπως ένας έρωτας Ανοιξιάτικος!

Και για να μην μείνετε και παραπονεμένοι, ορίστε και η συνταγή,

τώρα που θα έρθει και το Καλοκαίρι να τη χαίρεστε…

Κρύο και με γιαούρτι με λίγη πάπρικα γλυκιά ή καυτερή, ή και τζατζίκι είναι φοβερό…

Έτσι τουλάχιστον το τρώμε στην Πόλη, στη Θράκη και στη Μακεδονία!

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Πλένουμε καλά όλα τα λαχανικά. Κόβουμε τις μελιτζάνες, τα κολοκυθάκια και τις πιπεριές σε μικρούς κύβους. Καθαρίζουμε και ψιλοκόβουμε τα δυο κρεμμύδια. Ζεσταίνουμε καλά μια μεγάλη κατσαρόλα και ρίχνουμε το ελαιόλαδο. Σοτάρουμε τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια και τις πιπεριές για 3 λεπτά και προσθέτουμε τα υπόλοιπα λαχανικά. Ανακατεύουμε καλά και προσθέτουμε το ψιλοκομμένο τοματάκι, τα φύλλα δάφνης, λίγη ρίγανη, αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Ρίξτε και μια κουταλιά του γλυκού και λίγο παραπάνω ζάχαρη. Πάντα με την τομάτα πάει, ειδικά με τις φρέσκιες, να φύγει και η πικρίλα που λέει και η μάνα η Θρακιώτισσα! Μαγειρεύουμε το τουρλού λαχανικών για 40 λεπτά σε μέτρια φωτιά, ώσπου το φαγητό να απορροφήσει τα υγρά του και τα λαχανικά να έχουν ψηθεί. Το σερβίρουμε σε ατομικά πιάτα μαζί με τη σάλτσα που έχει δημιουργηθεί και συμπληρώνουμε, αν χρειαστεί,

αλάτι και πιπέρι.

*Πρέπει να ξέρετε: Όσο πιο μικρούς κύβους κόψουμε τα λαχανικά,

τόσο πιο γρήγορα θα μαγειρευτούν. Αν δεν έχουμε ψιλοκομμένο

τοματάκι, μπορούμε να το αντικαταστήσουμε με 2 φρέσκες

ψιλοκομμένες τομάτες.

( η συνταγή είναι μίξη από εμένα και το παρακάτω ιστότοπο)

Απόδραση στη Μπανανία!!!

Copyright: Bin Laden from www.podilates.gr... The best graphic designer on planet earth

Έχετε κουραστεί και ψάχνετε την πιο ωραία διαφυγή από την καθημερινότητά σας;

Έχετε πλεον απελπιστεί από το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πρωτεύουσας;

Έχετε σκάσει με τη δουλειά σας, το αφεντικό σας, τη γυναίκα σας, τον άνδρα σας και τα παιδιά σας; 

Ψάχνετε λύσεις γύρω σας που δεν σας καλύπτουν;

Χτυπάτε συνέχεια ταβάνια, τοίχους, κάγκελα στην ταλαίπωρη καθημερινότητά σας;

Δηλαδή χρειάζεστε μια "απόδραση";

ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΤΕ, ΜΗΝ ΝΙΩΘΕΤΕ ΜΟΝΟΙ!

Σε αποκλειστική συνεργασία με την Ελληνική Αστυνομία καθώς και με το Δήμο Αθηναίων, σας προσφέρουμε το μοναδικό πακέτο, απόδρασης-διακοπών-οικονομικής αποκατάστασης...

ΒΩΒΟΣ ΚΩΣΤΑΣ TOURS (Ο ΠΑΛΑΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ!)

Δε θα ξέρετε τι να κάνετε από τη χαρά σας!

Το μόνο που έχετε να μας υποσχεθείτε, είναι οτι θα απαγάγετε για λίγες ώρες την Κατίνα ή την κυρία Ασημίνα, από το διπλανό διαμέρισμά σας.  Μετά θα ζητήσετε όλα της τα γιορντάνια και τα χρυσαφικά για λύτρα, τα οποία θα φροντίσετε να μην παραλάβετε και να αφήσετε χρόνο, πολύ, μα πάρα πολύ χρόνο να κυλήσει στο προκαθορισμένο ραντεβού σας με τους συγγενείς της πιο πάνω κυρίας, ώστε να καταφέρει ο Αστυνομικός Πανίκος Ουσταμπασίδης Νο 234567, της δίωξης απαγωγών, να σας συλλάβει.

Θα τον έχουμε ειδοποιήσει, χρηματίσει εμείς...

Αμέσως, θα μεταφερθείτε στις φυλακές υψίστης ασφάλειας και πολυτελείας "The Prison Breakings, Five Star Resort".  Εκεί, μέσα σε αποκριάτικο ξεφάντωμα και ατμόσφαιρα αληθινής φιλοξενίας, θα ντυθείτε κρατούμενος!  Η στολή θα είναι sur measure μόνο για εσάς, από το διάσημο μόδιστρο Αλ Ακζαινογλου, από το μαγικό Τουρκμενισταν.  Θα οδηγηθείτε σε μοναδικό κελί, περιποιημένο από τη Σβετλάνα Γιοροφ, Μις Νοβοροσιρσκ 2007 ή αν είστε γυναίκα από τον μοναδικό Πάρη Tsamis, Mr Men Health USA - Greece - Kipseli 2008!  Σημειώνουμε ότι τα εν λόγω άτομα θα είναι αποκλειστικά οι πιστοί σας φίλοι!  

Τη διατροφή την έχει φροντίσει ο Ιταλός Μιλανέζος σεφ, Skarfizo Makaroni, και ο sous maitre θα είναι ο Ισπανός, βραβευμένος με γαλαξίες Michelin, Tourtes Glikosos de Touloubas!  Σπα, σάουνα, γυμναστής, μασάζ προσφορά από απόφοιτες ή απόφοιτους λόγω ανεργίας ΤΕΦΑΑ, από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού σε συνεργασία με το La Prairie Ελβετίας... Στα 3 σπα δώρο μια Lilla Pause!

Δεν τελειώνουμε εδώ όμως... Σε λίγες μέρες και μόλις θα έχετε αρχίσει να βαριέστε, το μοναδικό Ελικόπτερο της Kostikas Palaios Global Airlines, θα έρθει να σας παραλάβει με συνοδεία της εξωτικής μπάντας από τη Βραζιλία Sambos xero to pistolos hrisimopoiiso?, που θα σας οδηγήσει σε ένα εξωτικό μέρος, όπου μια σκούρα, με μαύρα φυμέ τζάμια Porsche Cayenne, θα σας περιμένει, για να σας μεταφέρει με χάρη στο resort "The Bobos Village & Mall"!  Ποιος στη χάρη σας!!!

Εκεί θα σας περιμένει με μοναδική αμφίεση που παραπέμπει στην τελευταία του ταινία, όπως άλλωστε μαρτυρά και η αφίσα πιο πάνω, ο πρωταγωνιστής του Λωρενς της Μπανανίας, Nik Tas Kakla Man!  Θα σας βραβεύσει με το κλειδί της πόλης, για την απαγωγή της Ασημίνας, και μετά συνοδεία με την μπάντα κλασσικής μουσικής και τα μουσικά σύνολα του City of Elaionas and Tsantir Mahala, στο μοναδικό, καταπληκτικό δημιούργημα του μεγαλοαρχιτέκτονα και οραματιστή Μπόμπου, the Dabby!  

Και από εκεί και πέρα θα ζήσετε και εσείς πάρα πολύ καλά και όλοι πολύ καλύτερα, ξοδεύοντας τα γιορντάνια και τα χρυσαφικά της Ασημίνας που τελικά δεν δώσατε πίσω ποτέ, αφού ο Πανίκος Ουσταμπασίδης την έφαγε κατά λάθος, πυροβολώντας με εξοστρακισμό στο συμπαν, αυτό το άγνωστο, το απύθμενο, το μοναδικό!

Έξτρα δώρο:  

Τηλεόραση 70 Ιντσών μετα συγχωρήσεως, DVD Player Matsouzei, και 15  DVD του Λωρενς οφ Μπανανία...

Πρωταγωνίστρια η Ελλάδα...

Η εξομολόγηση ενός Αθηναϊκού Ποδηλάτη!

Πριν λίγο καιρό είχα στείλει μια επιστολή σε ένα πολύ αξιόλογο δημοσιογράφο στα Νέα...

Νομίζω πως είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε την... εξομολόγηση αυτή μιας και τώρα που οι ζέστες έχουν πιάσει για τα καλά και η κατάσταση στους δρόμους γίνεται, ειλικρινά, όλο και πιο ανυπόφορη.

Η εξομολόγηση ενός ποδηλάτη

«Αγαπητέ Υπάρχουμε. Συνυπάρχουμε...

Επειδή όλοι τελευταίως μιλούν για το περιβάλλον και για τη βενζίνη που φτάνει τα 150 $ το βαρέλι, σκέφτηκα να σας στείλω μια ειδική εξομολόγηση. Εκείνη ενός Ποδηλάτη στην Αθήνα.

Αυτή τη στιγμή που σου γράφω...

Παρατηρώ με μεγάλο ενδιαφέρον, σε μια από τις μεγάλες διασταυρώσεις της Αθήνας, τις σκηνές «αγάπης» και κατανόησης που εξελίσσονται ανάμεσα σε διάφορους πρωταγωνιστές της θλιβερής αυτοκινητιστικής μας πραγματικότητας… Κύριοι και κυρίες, μέσα στα αγορασμένα με 40 δόσεις αυτοκίνητα, τζιπ, μηχανάκια να επιδίδονται σε ανταλλαγή χειρονομιών όχι μόνο σε αλλήλους αλλά και στο δύσμοιρο τον Τροχονόμο, που απλά έχει παραδοθεί στη μοίρα του… Χαμογελώντας πονηρά αλλά και με λίγο θλίψη, παρατηρώ αυτό το κάδρο και χαίρομαι που δεν συμμετέχω αφού είμαι στο ποδήλατο μου… Κάνω μια κίνηση με το πετάλι μου, μπαίνω στα γρήγορα και κόβω δρόμο μέσα από τον Εθνικό Κήπο και σε 5 λεπτά, είμαι στο Σύνταγμα… Κάποιος είπε θα μου φτιάξει ποδηλατοδρόμο στα «πολλά» Πάρκα! Έχω συγκλονιστεί με την ιδέα.

Συγκαταλέγομαι λοιπόν σε αυτούς που έχουν επιλέξει να μην συμμετέχουν σε αυτό το θέατρο του παραλόγου. Ποδηλατώ στην Αθήνα! Δεν είμαι κάτι το περίεργο, αν και μερικές φορές μερικοί με βλέπουν έτσι. Γιατί όμως στην Μπογκοτά της Κολομβίας δεν με κοιτάνε ως περίεργο; Εκεί το ποδήλατο το χρησιμοποιούν όλοι. Μέσα από ένα δίκτυο οργανωμένων ποδηλατοδρόμων που ο Δήμαρχος τους δεν τους έφτιαξε στα πάρκα, αλλά στους δρόμους. Αυτός και πολλοί άλλοι Δήμαρχοι στη Βαρκελώνη, στο Παρίσι, στη Βαρσοβία, στη Λευκωσία, στη «δική» μας Καρδίτσα, σε λίγο και στα Σκόπια. Σκόπιμα δεν αναφέρω Άμστερνταμ. Ας κοιτάμε λοιπόν την υποβαθμισμένη μας καθημερινότητα και την απλά μη μετακινούμενη κοινωνία μας…

Επιλέγω λοιπόν ελευθερία κινήσεων, ανεξαρτησία, παρκάρισμα όπου θέλω. Να βλέπω την πόλη και τους ανθρώπους της με άλλα μάτια. Να έχω καλύτερη φυσική κατάσταση. Να σέβομαι τους πεζούς και να μην τους παρεμποδίζω το δρόμο. Προσπαθώ να βελτιώσω πάνω από όλα την ζωή μου και το περιβάλλον που ζω, να μην σπαταλώ πολύτιμο χρόνο της ζωής μου σε μετακινήσεις που συνήθως είναι περίπου 5 χλμ γύρω από το σπίτι μου.

Και χαίρομαι γιατί δεν συμμετέχω στο φρενοκομείο αυτής της πόλης. Δεν ξοδεύω χρήματα για την πανάκριβη πια βενζίνη. Παρόλα αυτά, το Μετρό με βλέπει ακόμα ως παράσιτο. Στα εκτενή δίκτυα πολλών μετρό του κόσμου με αγαπούν. Προφανώς αυτοί δεν ξέρουν τι κάνουν.

Το ξέρω ότι οι περισσότεροι οδηγοί δεν με υπολογίζουν αλλά προσέχω και επιμένω. Πληθαίνουμε σιγά σιγά και ίσως καταφέρουμε να τους εκπαιδεύσουμε. Βιώνω, όπως και ο πεζός, τα σπασμένα πεζοδρόμια, τους ανύπαρκτους πεζόδρομους από τα παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα και διάφορα τραπεζοκαθίσματα, τις λακκούβες.

Ξέρω επίσης ότι οι Αρχές και οι Τοπικοί Άρχοντες δεν θέλουν να με καταλάβουν. Σχέδια έχουν, αλλά είναι στα συρτάρια. Λεφτά, που δεν χρειάζονται πολλά, ξοδεύονται σε ποδηλατικούς γύρους με βραβεία για χορηγούς, σε γιορτές, σε μαγεμένα δάση. Ωραία και αυτά, δεν λέω. Αλλά ας κατασκευαστεί και κάτι χρήσιμο, μια αρχική υποδομή για το ποδήλατο. Εγώ το διεκδικώ, το παλεύω, οργανώνομαι με άλλους Ποδηλάτες!

Δεν ξέρω αν είμαι μπροστά από τη εποχή μου ή αν είμαι ένας τρελός, ρομαντικός ποδηλάτης. Παλεύω όμως για μια καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους, πρόσβαση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, παλεύω για υποδομές που θα βοηθήσουν πολύ κόσμο να ξυπνήσει τα ποδήλατα που «κοιμούνται» σε μπαλκόνια και αποθήκες.

Παλεύω να αλλάξω τα πράγματα, να αφήσω το Ποδήλατο να κατακλύσει και να αλλάξει την ασφυκτική ζωή μας

Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Athenssun Ποδηλάτης»