Ταξίδι στην έκρηξη των αισθήσεων. Ρώμη, Σιένα, Τοσκάνη...

Ένα ταξιδιάρικο post, παράθυρο σε μια από τις όμορφες γειτονιές του πλανήτη μας...

Το μικρό τρένο-τραμ, ξεκίνησε τρίζοντας ολόκληρο από το Termini, το κεντρικό σταθμό της Ρώμης, με κατεύθυνση τα κοντινά προάστια της Ρώμης.   Σαν ένα μικρό απομεινάρι από ένα παλιό καρτ ποστάλ, ενώνει τα πιο λαϊκά μέρη της πόλης, τα ΝΑ προάστια με το κέντρο. Φτάνει σχεδόν μέχρι τη θρυλική Cinecitta.  Οι επιβάτες δεν ήταν και πάρα πολλοί, 9 η ώρα περίπου το βράδυ και στην πλειοψηφία τους  μετανάστες.  Προορισμός το μέρος που λέγεται Tor Pignattara, μια περιοχή λίγο πιο κάτω από το up and coming Pigneto, με τα καινούρια εστιατόρια και τον μεγάλο πεζόδρομο που μαζεύει τους αριστο-hipsters της Ρώμης και τους... μπάφους τους!

Η Luisa, φίλη καλή Ρωμάνα, που επέλεξε και έφτιαξε σαν καινούριο, ένα όμορφο διαμέρισμα σε μια πολυκατοικία του 1936, στην ακόμα σχετικά φθηνή περιοχή της Pignattara, χαμογέλασε και μου ανέφερε πως το συγκεκριμένο τρένο έχει και τον τίτλο του Il Treno di morte, αφού όπως φαίνεται, παλιά τουλάχιστον πιο πολλοί, το είχαν επιλέξει για να δώσουν τέρμα στη ζωή τους.  Τώρα τα ήθη άλλαξαν και προτιμούνται άλλα μέρη.

Kάπως έτσι ξεκίνησε το μικρό ταξίδι στην ανατολή του καινούριου χρόνου, στην πόλη που προκαλεί τις αισθήσεις.  Την όραση, την όσφρηση, τη γεύση, την αφή, όλα συνηγορούν στη διαπίστωση ότι η Ρώμη, είναι μια από αυτές τις πόλεις που σε κερδίζουν σχεδόν σε κάθε βήμα και ταυτόχρονα σου διεγείρουν όλα σου τα αισθητήρια όργανα.  Μια πόλη που φαντάζει ντίβα με τα ακριβά της κοσμήματα και τις γούνες της, τα αριστοκρατικά της κτίρια, αλλά ταυτόχρονα κρύβει και ένα απεριόριστο, απλό, θορυβώδες Ιταλικό ταμπεραμέντο.  Μια πόλη που σε κάνει να σκέφτεσαι πως θα μπορούσε να είναι και ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορικής Αθήνας, ή άλλων Ελληνικών πόλεων, αλλά που το στοίχημα χάθηκε μια για πάντα.  Οι συγκρίσεις είναι τουλάχιστον στενάχωρες.

Και μετά από εκεί μια εκδρομή στη χειμερινή Τοσκάνη, στη Μεσαιωνική, σαν από παραμύθι Σιένα, μια γωνιά της Ιταλίας, που όλες τις εποχές κρύβει εκπλήξεις και εμπειρίες μοναδικές.  Χωμένοι στα ζεστά κασκόλ και στα παλτά, περπατήσαμε, λίγο βραχήκαμε, κουραστήκαμε γλυκά, αλλά κερδίσαμε.  Κερδίσαμε λίγο από τη χαρά της ζωής.  Τον πολιτισμό μιας περιοχής με μακρά ιστορία.  Που ακόμα μας επηρεάζει!

Για περίπου πέντε μέρες, οι εικόνες και οι άνθρωποι με κατέκλυσαν, τα ποδήλατα που νοικιάσαμε έγραψαν πολλά χιλιόμετρα πάνω σε πέτρινα σοκάκια και διαδρομές, οι ήχοι της πόλης, της εξοχής και της γλώσσας πλημμύρισαν τα αυτιά μου, ο ουρανίσκος γεύτηκε πλούσια κρασιά και αγαθά της Ιταλικής γης, τα χέρια άγγιξαν πολλά υφάσματα και αντικείμενα, πέτρες και φυτά.  Μέσα από τις αρκετές φωτογραφίες, ξετυλίγεται η καθημερινή, γιορτινή ζωή μιας Ιταλίας που θα ταξιδέψουμε για λίγο μαζί.  Έστω και ηλεκτρονικά.

Ένα ταξιδι στις αισθήσεις σας...

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αγαθό στον κόσμο.

Ελάτε να πετάξουμε μαζί...

Το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, που τη μαγειρική την είχα αναλάβει εγώ για την παρέα, ήθελε τα μπαχαρικά του.  Πήγαμε στην αγορά της Tor Pignattara και τα βρήκαμε όλα!

Όλα τα καλά, μαζεμένα σε λίγα στενά και οι Ιταλίδες κυρίες έκαναν τα ψώνια τους, λίγες ώρες πριν κλείσει ο παλιός χρόνος.

  

Οι ελιές, αφού και εδώ Μεσόγειος είναι, τακτοποιημένες, περίμεναν υπομονετικά τον καλό πελάτη.

Και αφού κάναμε τα ψώνια μας, ώρα να περάσουμε με τα ποδήλατα στις πρώτες γειτονιές της Ρώμης, με τις υπέροχες βίλες χωμένες στα στενά.

Ο ορισμός της γυναίκας της Ρώμης, με τις γούνες της, το επιμελώς ρηγμένο κασκόλ στον ώμο και το σκυλάκι που πάει τη βόλτα του. Η δε τσάντα ήταν παντού το απόλυτο αξεσουάρ.

Αρχοντικές πολυκατοικίες στεγάζουν εύπορους Ιταλούς, στο πανάκριβο κέντρο της Ρώμης.

Με τα ποδήλατα αγκαλιά ξεχυθήκαμε στους κήπους της Villa Borghese, που κάποτε ήταν ο κήπος μιας από τις πανίσχυρες παπικές οικογένειες της πόλης και όλης της Ιταλίας.

Φαντάσου δηλαδή αυτός να είναι ο κήπος σου!

Και αυτό το σπίτι σου! Ταπεινά για ανθρώπους της Εκκλησίας, ε:

Στο κήπο με τις λεμονιές στάθηκα να θαυμάσω την τάξη των φυτών...

Και ο παίκτης του ακορντεόν γέμιζε τον κρύο αέρα με νότες από ιταλικές σερενάτες.  Και τα πλήθη περπατούσαν, απολαμβάνοντας  τη χειμωνιάτικη ανάπαυλα.

Και στη Ρώμη, με τους επτά λόφους της, το ποδήλατο έχει μπει ήδη δυναμικά στη ζωή, με συστήματα ενοικίασης σε όλο το ιστορικό κέντρο.  Καλύτερη εικόνα από αυτή την παρέα που έκανε τη βόλτα της δεν υπάρχει.

Από το "μπαλκόνι" του πάρκου, μια πλούσια, Χριστουγεννιάτικη άποψη της Piazza Del Popolo και στο βάθος του Αγίου Πέτρου.

Το νοικιασμένο ποδήλατο, πήρε μια ανάσα, στην είσοδο του Ponte Milvio στα βόρεια της πόλης σε μια περιοχή που γρήγορα γίνεται από τις πιο posh (δηλαδή "καλές") της πόλης.

Και κρύβει και μια ιστορία αυτή η γέφυρα.  Μια ιστορία γεμάτη λουκέτα!  Ναι, λουκέτα.

Ένας Ιταλός συγγραφέας, έγραψε μια ιστορία αγάπης για αυτή τη γέφυρα που σφραγιζόταν μέσα στο βιβλίο μ' ένα λουκέτο.  Από τότε, όλοι οι έφηβοι της πόλης, περνάνε απ' εδώ και αφήνουν ένα λουκέτο γραμμένο με τα ονόματά τους, να θυμίζει τους έρωτές τους, που μάλλον πολύ γρήγορα θα χάνονται στο αγιάζι της γέφυρας.  Δεν είναι άλλωστε πόλη ερωτική;  Είναι!

Υπέροχο ε;  Και που να δείτε και πόσο υπέροχοι ήταν φυσικά και οι Πακιστανοί, που ως γνήσιοι επιχειρηματίες, τα πουλούσαν σ' όλα τα μεγέθη, στην είσοδο της γέφυρας. :)...

Και μετά βόλτα στην πλατεία του Ponte Milvio, όπου τα ζαχαροπλαστεία έκαναν τρελές δουλειές με αυτά τα γλυκά.  Εδώ το παραδοσιακό γλύκισμα, με μέλι και κάστανα από τη Napoli. 

Και τα υπέροχα κουλουράκια, που μόλις είχαν βγει από το φούρνο, σε σχήματα γιορτινά, πράσινα ελατάκια, λεμόνια γεμάτα με γεύση από λεμόνια του Capri, σοκ στον ουρανίσκο!

Και για να μη μιλήσω για αυτό το τσουρεκοειδές, στο νούμερο 1, της χρονιάς που μπαίνει, ζεστό και αφράτο, γεμάτο με λαχταριστή  Nutella. Φυσικά το πήραμε!  Έφαγα 3 μέρες σχεδόν το μισό Παναγία μου!

Οι γιορτινές τούρτες, σκέτα κομψοτεχνήματα ζαχαροπλαστικής!

Και μια τούρτα κάστανο, σοκολάτα και μπισκότα για το τέλος.  Just Perfect!

Αυτό το χρώμα στο τοίχο, βάλσαμο στο μάτι από τις βιλίτσες στη συνοικία του Ponte Milvio,

Και πρωτότυπα θεατρικά καθίσματα για να κάτσεις στο μπαρ και να πιεις το Prosecco σου.

Και αν θέλεις ρομαντσάδα, στα μπουκάλια να βάλεις τα κεριά σου...

Δρόμο πήραμε, πετάλι κάναμε και στο δρόμο συναντήσαμε το Ιταλό μεσήλικα ζογκλέρ με την μπάλα ποδοσφαίρου εργαλείο μεροκάματου στα πολυσύχναστα φανάρια της πόλης.

Γνωρίσαμε και τις καλλιτεχνικές δημιουργίες ενός παιδιού που γυρίζει την ιστορική Ευρώπη και τοποθετεί αυτά τα μικρά πλακάκια εμπνευσμένα από εκείνο το παλιό ηλεκτρονικό παιχνίδι που όλοι οι 30αρηδες θα θυμάστε, το Space Invaders! Άψογο!  Θα έρθει άραγε και από εδώ;

Στο δρόμο για την εργατική συνοικία της Tor Pignattara, υπάρχει και ένα μικρό υπέροχο κομμάτι σαν χωριό με μικρές βίλες που λέγεται Vileti.

Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς ο Spastos Petalakis, έκανε το τραπέζι στους Ιταλούς φίλους, με κουζίνα από το Λεβάντε (Ανατολή) δηλαδή ένα ωραίο πιλάφι από την Πόλη, με κουκουνάρια, ρόδι και σταφίδες!

Συνοδεύτηκε από ένα πλούσιο Χοιρινό με κονιάκ και δαμάσκηνα, που μοσχομύρισε από τα μπαχάρια όλη η πολυκατοικία.  Οι Ιταλοί φίλοι ενθουσιάστηκαν και κάπως έτσι μετά ξεκινήσαμε για τα πυροτεχνήματα της Ρώμης, στο Κολοσσέο. Αν έχετε όρεξη, δείτε τα, σχεδόν 9 λεπτά!

New Year's Day 2011, @Roma, Italia from Spastos Petalakis on Vimeo.

Και την επόμενη μέρα, τα ποδήλατα ξεχύθηκαν στους κοντινούς λόφους της Appia Antica για να νιώσουν λίγο από τους Ρωμαίους της εποχής που αυτός ο δρόμος, συντηρημένος μέχρι σήμερα, ένωνε την πόλη με την θάλασσα.

Έτσι πορευτήκαμε λοιπόν στα χνάρια της παλιάς πόλης... 

Από εδώ για το Κέντρο;  Ναι!  Εδώ και καμιά 2100 χρόνια...

H Appia Antica, κρύβει και υπέροχες μικρές Trattorie, απομεινάρια άλλης εποχής.

Κρύβει όμως και έρωτες και φιλιά πάνω στις ιστορικές πέτρες...

Και Καθολικά εικονοστάσια...

Και πύργους από το μεσαίωνα με ποδήλατα που ξεκουράζονται!

Αλλά και ένα Μαυσωλείο, συγκεκριμένα το Mausoleo Di Cecilia Metella.  Ένας δρόμος που κρύβει όλη την ιστορία σε μια βόλτα.
Σα χρονομηχανή.

Και μια εκκλησία από την εποχή του 12αιώνα και λίγο παραπάνω...

Η ξεκούραση για τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου απαραίτητη, πριν τη μεγαλειώδη κάθοδο στις μεγαλοπρεπείς λεωφόρους της Ρώμης... Όπως...

Της Via Di Teatro Marcello, που βγάζει στο μεγαλειώδες μνημείο,  σαν γαμήλια τούρτα που λένε και οι Ρωμαίοι, σύμβολο της Ιταλικής Ένωσης, το Vittorio Enanuele.

Και από εκεί μια εικόνα στην πολύχρονη ιστορία της πόλης με το Ρωμαϊκό Teatro Di Marcello, απομεινάρια ενός ναού και από πίσω η συναγωγή της Εβραϊκής Συνοικίας του Ghetto, που αποτελεί μάλλον την πιο παλιά συνοικία Εβραίων στην Ευρώπη.  Άλλωστε η κουζίνα της Ρώμης, είναι μάλλον μια μείξη Εβραϊκής και Ρωμαϊκής μαζί, σε μια έκρηξη γεύσεων.

Στα στενάκια του Ghetto, κρύβονται μικρές εκπλήξεις από νερά και συντριβάνια και ανάμεσα τους ρόδες ποδηλάτων

Σ' ένα ταξίδι στο χρόνο, τα ποδήλατα χάθηκαν στα στενά σοκάκια της πόλης

Για να βρεθούν ξαφνικά σε μια από τις πιο ιστορικές Ιταλικές εταιρείες για ποδήλατα, τα Collalti, που τα κατασκευάζουν ανελλιπώς με ασύλληπτη φινέτσα από το 1899...

Και οδηγούν λίγο πιο δίπλα στο μαγαζί ενός Σύριου που φέρνει υπέροχα κρύσταλλα για στολίδια και όχι μόνο, από τη Μ. Ανατολή

Πόρτες ανοίξανε τυχαία... Πόρτες που μας οδήγησαν σε μικρούς θησαυρούς, με εσωτερικές αυλές, μέσα στο κέντρο της πόλης.  Εικόνες από μια άλλη Ρώμη...

Αυλές σαν παραμύθια!

Και με τις μπουγάδες απλωμένες γειτονιές που ακόμα σφύζουν από ζωή, λίγα μέτρα από τη Piazza Navona.

Όπου αν βρεθείτε ψάξτε για την οδό Via del Governo Vecchio, 74-75, όπου θα πέσετε στο πιο νόστιμο μπουφέ της  Enoteca il Piccolo, που με 3€, θα φάτε τέλεια τυριά, σαλάμια, προσούτο, και άλλες Ιταλικές νοστιμιές και θα συνοδέψετε το ποτήρι από καταπληκτικά Ιταλικά κρασιά ξεκινώντας από 4€ μέχρι και 9€.  Υπέροχο για ένα σύντομο break!

Το κόκκινο, με το τυρί και το φρέσκο, ζεστό ψωμί ήταν ότι καλύτερο σας εγγυώμαι προσωπικά!

Στη Piazza Navona, τα πλήθη και η αγορά ήταν στημένα γύρω από την εξυπηρέτηση του παιδιού.  Παιχνίδια, παιχνίδια...

Και νερά...

Και αυτά τα υπέροχα μήλα, που τα έχουμε και εδώ, αλλά φυσικά όχι τόσο ευφάνταστα! Με σοκολάτες και πραλίνες με καλούσαν, αλλά δεν πήρα...

Η Befana Romana, μια άσχημη μάγισσα, είναι σύμβολο της Ρώμης, και την λένε Befana γιατί έρχεται τα Φώτα, στα Επιφάνεια να μαλώσει τα κακά παιδάκια...  

Στο ιστορικό όμως μαγαζί με παιχνίδια της πλατείας έχει τις καλές Νεράιδες και τα ξωτικά, σε μια παραμυθένια βιτρίνα...

Και εκεί που περπατάς, βρίσκεις και μια εκκλησία που έχει έτσι να βρίσκεται και ένα Caravaggio! 

Κεράκια...

Προσευχές στη Madonna...

Γιορτινούς ψαλμούς...

Και αγάλματα να στέκονται σαν άνθρωποι...

Ένα Πάνθεον που ανακαινίζεται με μια αναγεννησιακή φιγούρα και ξαφνικά σας σηκώνω από εδώ και πετάμε στους δρόμους...

Της Μεσαιωνικής, πλούσιας Σιένα...

Με την τέχνη να μας κοιτά από κάθε παράθυρο της πόλης!

Με τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα με τα χρώματα της κάθε συνοικίας.  Οι συνοικίες στη Σιένα, έχουν ονόματα ζώων και δικά τους χρώματα και έτσι συναγωνίζονται στους περίφημους ιππικούς αγώνες στην μεγάλη πλατεία της πόλης κάθε χρόνο.

Περπατήσαμε στο παραμύθι...

Χαζέψαμε τις φιγούρες που στέκουν φύλακες στα σπίτια αλλά και τους γάντζους που δένανε παλιά τ' άλογα.

Για να καταλήξουμε σε μια από τις πιο όμορφες πλατείες του κόσμου, την ιστορική Piazza Del Campo, που περιστοιχίζεται από κτίρια του 1280 με 1380 και διαλαλεί τον πλούτο και τη δύναμη μιας πόλης σταθμό στην Ιταλική Αναγέννηση και όχι μόνο.

Στη Σιένα, ξεκίνησαν οι πρώτες χρηματοοικονομικές συναλλαγές στον κόσμο...

Γνώρισε απίστευτο πλούτο από τα υφάσματα, το εμπόριο, τη γεωργία της εύφορης Τοσκάνης, του κρασιού, ένα ευλογημένο μέρος!

Και όλα αυτά έπρεπε να γίνουν μνημεία, συντριβάνια...

Και πανέμορφα κτίρια, σε μια πόλη φρούριο!

Με μια πλατεία βασίλισσα...

Και μια Αστική τάξη που ζούσε καλά...

Που δημιούργησε μαγαζιά με αγαθά απ' όλο τον κόσμο...

Που έγινε χορηγός υψηλής τέχνης σε δημόσιους και όχι μόνο χώρους, όπως σ' αυτό το εκπαιδευτήριο...

Την πλούτισε με υποδομές για τη συντήρηση του πληθυσμού...

Αλλά και της προμήθειας τροφής, με ιστορικά μαγαζιά όπως αυτού του καταστήματος με αλλαντικά και κρέατα, που έξω ο κόσμος έκανε ουρά για να πάρει προσούτο με φρέσκια focaccia...

Που ανέπτυξε τεχνίτες μοναδικούς, με μια συνέχεια μέχρι τα χρόνια τα δικά μας...

Και που έφτιαξε λαμπρά σπίτια, πάντα οχυρωματικά, αφού οι Ιταλικές Πόλεις κράτη, καλή ώρα σαν τους Αρχαίους Έλληνες, συχνά "μαλώνανε" μεταξύ τους.

Φυσικά και προσέφεραν μεγαλοπρεπή εκκλησιαστική αρχιτεκτονική...

Πλακόστρωτα...

Πόρτες και ξύλινα πλάσματα...

Αλλά και συντριβάνια σε κάθε είσοδο γειτονιάς, εδώ συγκεκριμένα της Χελώνας!

Και οι εικόνες της Τοσκάνης, γέμιζαν και γεμίζουν την πόλη σχεδόν σε κάθε γωνιά...

Δημιούργησαν ένα πανίσχυρο τραπεζικό σύστημα.  Τα κεντρικά κτίρια της Monte Dei Paschi Di Siena, που λειτουργεί ανελλιπώς από το 1472 στέκονται σα φρούριο στο κέντρο της πόλης.  Πως σας φαίνονται για Τραπεζικά κτίρια;  Χάλια ε;

Εδώ γεννήθηκαν και οι πρώτοι αγροτικοί συνεταιρισμοί στον κόσμο, με πρωτοπόρο τον σύνδεσμο παραγωγών της Σιένα, το  Consorzio Agrario Siena, που πουλάει ακόμα όλα τα υπέροχα προϊόντα του.

Κάπως έτσι αγόρασα και τα μοναδικά τους ζυμαρικά, τα λεγόμενα Pici, σε διάφορες γεύσεις όπως με λάδι τρούφας... Νοστιμιές που ήδη έχω δοκιμάσει και δε σας λέω τίποτα!

Και ας είναι ήδη τα σπίτια ακριβά, οι συνήθειες είναι συνήθειες...

Με το μικρό Twingo,  πήραμε το δρόμο της επιστροφής και σταθήκαμε στο Bagno Vignoni,  μια ιστορική λουτρόπολη της Τοσκάνης, γνωστή από την αρχαιότητα, αφού η ταμπέλα που βλέπετε ήταν γραμμένη στα Αρχαία Ελληνικά.

Το νερό αχνίζει ζεστό, στη μέση του γραφικού χωριού, αν και δεν είναι δημόσιος ο χώρος και πρέπει για το μπανάκι σου να απευθυνθείς σ' ένα από τα ξενοδοχεία της περιοχής.  Καπιταλισμός...

Ξεκουραζόσουν όμως μόνο με την υπέροχη αυτή ηρεμία...

Τα γραφικά στενάκια με τα μικρά μαγαζιά και τις Osterie...

Χάζευες τα νερά που καθρέφτιζαν τα κτίρια

Ψώνιζες και το δωράκι σου...

Γνώριζες και ένα Άγιο Βασίλη μάγειρα που βγήκε για διάλειμμα με τσιγάρο στο δρόμο...

Ονειρευόσουν παλιές εποχές και ιστορίες...

Και στο τέλος οι ιστορίες έκλεισαν με μια επεισοδιακή επιστροφή από την παλιά Ε.Ο. την Cassia, για τη Ρώμη, με μια στάση σε μια κωμόπολη που λέγεται Viterbo, το κερασάκι στην τούρτα.  Μια πόλη κάστρο, ζωντανή, μια εικόνα και αυτή από το Μεσαίωνα.

Και κάπως έτσι τα μάτια κουράστηκαν πια να παίρνουν άλλες φωτογραφίες, γιατί ήθελαν για μια τελευταία μέρα απλά να περπατήσουν στην αιώνια πόλη, να ρουφήξουν όλες τις εικόνες και να τις κλείσουν στο μυαλό, στην καρδιά για πάντα.

Σε μια ξεχωριστή Πρωτοχρονιά του 2011, που θα θυμάμαι για πολύ καιρό και που ελπίζω να κατάφερα να σας χαρίσω ένα μικρό της κομμάτι, να ξεκινήσει η χρονιά όλων με ομορφιά, πολιτισμό.
Φέτος όσο ποτέ άλλωστε χρειαζόμαστε τις εικόνες αυτές.

Καλή Χρονιά!