Μια Κρήτη, αλλιώς...

Το αεροπλάνο κατέβηκε σχεδόν ξυστά, από τις οροφές και μια εκκλησία στην Αλικαρνασσό, ένα προάστιο του Ηρακλείου. Πάντα, αυτή η εικόνα.  Στο παρά πέντε της επαφής...  

 

Το αεροδρόμιο Νίκος Καζαντζάκης σηκώνει τόσο πολύ κόσμο, ειδικά το καλοκαίρι, που όλοι περιμένουν την κατασκευή ενός καινούριου αεροδρομίου, αντάξιου της τουριστικής ιπποδύναμης του νησιού αυτού.  Της ναυαρχίδας του Ελληνικού τουριστικού τοπίου.  Η Κρήτη δεν είναι όμως μόνο Καλοκαίρι.  Είναι και Απόκριες. Είναι και άγουρη Άνοιξη.  

Με το Καρναβάλι του Ρεθύμνου, που κάθε χρόνο γίνεται όλο και μεγαλύτερο όλο και καλύτερο.  Είναι τα πρώτα σημάδια της Άνοιξης στις Αρχάνες, ένα χωριό πλούσιο, ένα κόσμημα πάνω από το Ηράκλειο.  Είναι το ίδιο, το πραγματικά δαιδαλώδες Ηράκλειο, που μέσα στην οικιστική του αναρχία, έχει κρυφές γωνιές, ομορφιές που θέλουν να τις αφήσεις να σε κερδίσουν σταδιακά.  Το κέντρο του ζει μια μικρή αναγέννηση, με τις πεζοδρομήσεις, τους καλλωπισμούς κάποιων κτιρίων, με τον κόσμο που απολαμβάνει μια μπουγάτσα στου Κιρκόρ, που σουλατσάρει κάτω από τις μουριές δίπλα στο συντριβάνι του Μοροζίνι. Μα πάνω απ' όλα στο ζεστό καλωσόρισμα της πλειοψηφίας των κατοίκων, που με τη γλυκιά τους χαρακτηριστική προφορά, μπορούν να σε κάνουν να λες:  "Αισθάνομαι ωραία εδώ!".

Μια πρόσκληση, μια αφορμή έψαχνα για ένα ταξίδι, να γεμίσουν οι μπαταρίες, να χαθώ λίγο στο ρυθμό μιας ανεμελιάς που δίνει το καρναβάλι και κάπως έτσι ξεκίνησα, Τετάρτη 2 Μαρτίου, ένα ταξίδι στα πρώιμα της Άνοιξης, στο μεγάλο ευλογημένο νησί της Κρήτης.  Σαν τον αέρα που έσκαγε από το Αιγαίο στο πρόσωπο, ξεχάστηκα...  Ταξίδεψα...

Ηράκλειο

Η οδός 25 Αυγούστου, σταδιακά αναπλάθεται, χαρίζοντας χρώμα και λίγο παλιά αίγλη στην πόλη.

Παρέα με το καινούριο Hondos Center, σε γραμμή απόλυτα "Μινωική", η κρουαζιέρα που φτάνει κάθε Πέμπτη με Γάλλους και Ιταλούς κυρίως, ζωντανεύει την πόλη ευχάριστα και τονώνει την οικονομική κίνηση.

 Η μεγάλη στράτα λοιπόν του Ηρακλείου, ήσαν πάντα η οδός 25η Αυγούστου

Η Λότζια κομμάτι της ζωής της πόλης, από την εποχή των Ενετών.  Σήμερα ακόμα στεγάζει υπηρεσίες του Δήμου.

Στο εσωτερικό της, τα φανάρια μου θύμισαν τις βόλτες στην Τοσκάνη...

Το ποδήλατο ανθεί πολύ στο Ηράκλειο, σε μια πόλη που είναι δύσκολη, αλλά έχει καταπληκτικό κλίμα

Χαζεύοντας το συντριβάνι με τα χαρακτηριστικά λιοντάρια, του Ενετού Μοροζίνι.  Το σήμα κατατεθέν της πόλης

Νομίζω πως ήταν μουριές και προσφέρουν υπέροχη σκιά το Καλοκαίρι και μια πινελιά πράσινου στο τσιμέντο

Η μπουγάτσα του "Κιρκόρ" στέκεται σε αυτό το σημείο από το 1902, προσφέροντας απλόχερα γεύση και καφέ στον πληθυσμό και στους επισκέπτες.

Τουρίστες, ντόπιοι, πραματευτάδες, ταβέρνες, καφέ, όλα τα καλά του πλούσιου νησιού και όχι μόνο στην Κεντρική Αγορά του Ηρακλείου μπερδεύονται υπέροχα.

Το συγκεκριμένο μαγαζί, χωμένο στην αγορά, γνωρίζει αυτό τον καιρό δόξες στην Ηρακλειώτικη νεολαία.  Το τίμησα, να'μαι καλά!  Και τις ρακές του!

Καφές, διαβάτες, ζωή...

Να πάρουμε και τα γαλατά μας, τα τυριά μας, τις Κρητικές γραβιέρες μας...

Και ο άνθρωπος πάνω από τα Λευκά όρη, πουλούσε σαλιγκάρια για χοχλιούς μπουρμπουριστούς και ρίζες για να τις βράσεις σαλάτα...

Και το πιο γνωστό καφεκοπτείο, ήτο το παραπάνω...

Εδώ και εκατοντάδες χρόνια στην κρήνη αυτή, μαζεύεται ο κόσμος για κουβέντα, να σχολιάσει, να μάθει τι συμβαίνει στην πόλη και αλλού στο νησί, να σχολιάσει την πολιτική, όλα.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο εδώ και καιρό ανακαινίζεται... Η "φύλακας" της μπροστινής πόρτας, έχει παραδοθεί στην αγκαλά του Μορφέα ή στο σταυρόλεξο που έλυνε.  Ελλάδα σε αγαπώ!

Ο Μινωικός Πρίγκηπας με τα Κρίνα, σύμβολο μιας τότε υπερδύναμης... Όλα στοιβαγμένα σε ένα ισόγειο καμιά 200τμ μέτρα... Έχε χάρη το ΔΝΤ.  Είσοδος 4€.

Ο Ταύρος, σύμβολο της δύναμης της Μινωικής Βασιλείας.

Ταυροκαθάψια και ο αναβάτης

Ο Δίσκος της Φαιστού, ένα συγκλονιστικό εύρημα για την εποχή του, ακόμα προβληματίζει, ακόμα σκορπίζει μυστήριο...

Ιπτάμενοι αρχαίοι άγγελοι

Στο προαύλιο, ένα κοριτσάκι από τη Μασσαλία, ανακαλύπτει τη δύναμη του Ελληνικού παρεμπορίου και των προϊόντων του :)

Στη Δαιδάλου, συγκεντρώνονται τα καλύτερα μαγαζιά, αλλά και οι τροβαδούροι.

Και οι έμορφες βιτρίνες.

Υπέροχα νεοκλασικά στης 25ης Αυγούστου.

 

 

Το λιμάνι του Ηρακλείου με το Κάστρο του, νεύμα κάνει στη θάλασσα, στο μεγαλειώδες Αιγαίο που απλώνεται μπροστά του.

Κάθε πρωί τα αλιευτικά φέρνουν ακόμα δίπλα στην είσοδο του κάστρου τη ψαριά, φρέσκια και λαχταριστή.

Πασατέμπο για να φύγει το στρες, όπως μου είπε και ο κυριούλης...

Τόσο όμορφα, τόσο μαζί...

Ψάρεμα, δόλωμα, αναμονή, σκέψη, φιλοσοφία στο Λιμενοβραχίονα του Ηρακλείου

Αρχάνες

Καμιά 20αριά χιλιόμετρα μακριά από την πόλη του Ηρακλείου, οι Αρχάνες κρύβουν μια Κρήτη εύπορη, όμορφη, τίμια, νοικοκυραία, καθαρή, αναπτυγμένη.

Δεν τα χόρταινες αυτά τα σοκάκια...

Κούκλα χωριό

Μα πείτε μου; Δεν είναι σα σκηνικό από ταινία εποχής; 

Πόρτες να διαβείς, πόρτες σαν αυτή, πλούσιες και γερές να χτίζεις πάντα...

Το παραδοσιακό καφενείο, όπου...

Οι γέροντες, έβλεπαν με τεράστιο ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ από το National Geographic

Ρέθυμνο

και το καρναβάλι του

Το Ρέθυμνο, μου έκρυβε την πιο ωραία μου εμπειρία εδώ και χρόνια.  Το χρειαζόμουν.  Ένα καρναβάλι βαθιά ανθρώπινο, σε μια κλίμακα τέτοια, που δεν αποξενώνεται από την πόλη.  Μια προσπάθεια από ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους, μια προσπάθεια να μπει δυναμικά η πόλη σε προορισμό για αυτή την εποχή, προορισμό για να περάσεις καλά.   Θέλει ακόμα δουλειά, αλλά έχει όλα τα φόντα. Αγάπησα και πάντα αγαπώ αυτό το τόπο, που ακόμα έχει τόσες δυνατότητες να εκμεταλλευτεί, με μια παλιά συνοικία όνειρο, σαν από παραμύθι, με γωνίες που σε περιμένουν να τις περπατήσεις, με τους πρώτους σωστά κατασκευασμένους ποδηλατοδρόμους της.  Τα ρακάδικα, την παραλία με τους φοίνικες, μια νότα Ανατολής στο νοτιότερο άκρο της Ελλάδας, τα μπαρ με τις λεγόμενες "Φραουλίτσες" να δίνουν τόνο Βερολινέζικο.  

Και πάνω απ' όλα δε θα ξεχάσω τους ανθρώπους, την κυρία Χρυσάνθη Κυριμάκη και το Μάριο, στο ξενοδοχείο μας το Astali, (να πάτε οπωσδήποτε, 2831024721), που σκίστηκαν να μας εξυπηρετήσουν, μας σκλάβωσαν με την ευγένεια και το ενδιαφέρον τους και δεν ήμασταν και οι πιο εύκολοι.  Όλο θεματάκια είχαμε! Την Άλια (ξέρει αυτή) και τις παρέες της, που νυχτοπερπατήσαμε μαζί, τις στολές που μας κανόνισε, τα καμώματα μας, μια πόλη που ακόμα έχει φυσικά ένα κομμάτι που είναι μαζεμένο σε αυτό που συμβαίνει, αλλά συγκαταβατικά το δέχεται, φαίνεται να το χαίρεται.  Το σκέφτεται...  

Στην τελική, μια μικρή πόλη, ψάχνει την ταυτότητά της, το στίγμα της και αυτό είναι σημάδι υγείας.  Σημάδι μη εφησυχασμού σε σκοτεινές περιόδους.  Άφησα ένα μικρό κομμάτι της καρδιάς μου σε αυτή την πολιτεία....

Πόρτες από άλλες εποχές, επιγραφές Οθωμανικές και Ενετικές, η ιστορία του τόπου τούτου...

Στης Σουδέζας το bistro, παίρναμε το καλύτερο πρωινό μας...

Εικόνες Β. Ευρωπαϊκές στο Ρέθυμνο...

Το μικρό λιμάνι τώρα στα πιο ήσυχα του...

 

Κάπου εδώ θα έπαιζε και ο Ερωτόκριτος με την Αρετούσα του...

Ταξίδι στο χρόνο, ταξίδι στο παρελθόν.

Και τα καρναβάλια παρατάχθηκαν...

Και κάπως έτσι κατέληξα... έμελε ο τόπος να με αποχαιρετήσει με ατύχημα!

Ένα αναθεματισμένο διάστρεμμα.

Χαλάλι όμως!

Θα ακολουθήσω την ευχή, που έδιναν οι ηλικιωμένοι στο δρόμο, όταν μας χαζεύαν...

"Και του χρόνου αγόρι μου. Να έχουμε υγεία. Και του χρόνου..."

Και του χρόνου λοιπόν να είμαστε καλά, να ταξιδεύουμε, να έχουμε φίλους, να παίρνουμε και να δίνουμε αγάπη.

ΥΓ:  Το ποστ αυτό, είναι αφιερωμένο σ' ένα εξαιρετικό άνθρωπο, που χωρίς αυτόν αυτό το ταξίδι δεν θα ήταν το ίδιο.  Οδηγός και παραστάτης στα κατατόπια.  Άξιο παιδί της Κρήτης, φιλόξενος, πάντα εκεί, πάντα δίπλα, πάντα να προσπαθήσει για το καλύτερο.  Σπανίζουν τέτοιοι άνθρωποι, λίγες και οι συλλαβές του ευχαριστώ. Σπανίζουν τέτοιες καρδιές.

Τον Γ. Χρ.  

Σε ευχαριστώ. Με όση δύναμη έχω.