Σε πείσμα των καταστάσεων και όλων αυτών των γελοιοτήτων, που δηλώνονται από Γιωργάκη, αντί-Γιωργάκηδες και πράσινα άλογα, αυτές οι εκλογές (ΑΣΧΕΤΑ ΤΙ ΣΑΣ ΛΕΝΕ) δεν είναι για το Μνημόνιο! Έλεος... Είναι για τις πόλεις μας, για την καθημερινότητά μας, για τα παράνομα παρκαρισμένα, για ποδηλατοδρόμους, για προγράμματα όπως το "Βοήθεια στο Σπίτι" που μαράζει, για την πρόνοια σε Δημοτικό επίπεδο. Για τους τοπικούς σας άρχοντες. ΔΕΝ είναι δημοψήφισμα και αυτές οι μπαρούφες όλων με κάνουν έξαλλο. Τώρα, αν ο Γιωργάκης θα κάνει εκλογές (τόσο νιονιό) είναι ή μπλόφα, η απλά δε θέλει να χρεωθεί μια πτώχευση.
Λίγες ώρες πριν τις εκλογές και είναι τελευταία ευκαιρία για κάτι καλύτερο που νομίζω πως αυτή η πόλη το αξίζει. Ξέρω, δεν γίνονται εύκολα προβλέψεις σε μια πόλη που συνεχίζει να αυτοκτονεί ψηφίζοντας το χειρότερο εκπρόσωπο και πάλι, όπως φαίνεται, τουλάχιστον από τις δημοσκοπήσεις. Είναι και θα είναι απόλυτο κρίμα...
Λίγες ώρες πριν τις εκλογές και είναι τελευταία ευκαιρία για κάτι καλύτερο που νομίζω πως αυτή η πόλη το αξίζει. Ξέρω, δεν γίνονται εύκολα προβλέψεις σε μια πόλη που συνεχίζει να αυτοκτονεί ψηφίζοντας το χειρότερο εκπρόσωπο και πάλι, όπως φαίνεται, τουλάχιστον από τις δημοσκοπήσεις. Είναι και θα είναι απόλυτο κρίμα...
Για όσους λένε, δε βαριέσαι και δε ψηφίζω, το κατανοώ, αλλά αυτό ακριβώς θέλουν. Αλλά η μη συμμετοχή, δεν είναι λύση. Θα ήταν αν δεν πήγαινε πραγματικά κανένας. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει, οπότε όλοι εσείς που έχετε τη δύναμη με ένα φάκελο στο χέρι, μην την απεμπολείται.
Για την Αθήνα
Τα λόγια είναι περιττά για την Αθήνα...
Το παρακάτω βίντεο, που έστειλε η φίλη Νικολέτα,
είναι ιδανικό για την περίσταση νομίζω.
Σε καμιά πολιτισμένη χώρα του κόσμου δεν θα τολμούσε να βάλει κάποιος σαν τον κ. Κακλαμάνη υποψηφιότητα. Εδώ όχι μόνο το κάνει αλλά έχει και στρατό από πίσω...
Άξιοι της μοίρας σας φίλοι Αθηναίοι!
Για τη Θεσσαλονίκη
Απορίας άξιο, πως είναι δυνατόν μια πόλη τέτοια, να έχει μαζέψει τόση ναφθαλίνη στο μυαλό της. Αφού έχει διώξει τα μισά και κάτι παραπάνω από τα άξια παιδιά της στο εξωτερικό και στην Αθήνα, έχει εγκαταλειφθεί σε λύσεις τύπου λαϊκής - συντηρητικής πτέρυγας, με άρχοντα δυστυχώς ένα Μητροπολίτη, θαρρείς και ζούμε στο Ιράν. Στο χέρι μας εκεί πάνω είναι να το σπάσουμε. Να αποδείξουμε στον κ. Άνθιμο, ότι όσο ζει, ΝΑΙ, μπορεί να βγει και κάνας άλλος εκτός από τα δικά του τα παιδιά. Με εξοργίζει μόνο και μόνο η παρέμβασή της εκκλησίας, σε θέματα τέτοια. Να κοιτάξουν τα του οίκου τους.
Απ' όλη αυτή την προεκλογική περίοδο, κράτησα 2 πολύ ενδιαφέροντα άρθρα για τον κ. Μπουτάρη και την υποψηφιότητά του στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Μπορείτε να τα δείτε εδώ:
O Mπουτάρης που χρειαζόμαστε
07/09/2010
του Κώστα Γιαννακίδη
Αν ο Κώστας Γκιουλέκας εκλεγεί δήμαρχος Θεσσαλονίκης, πιθανότατα, κάθε Κυριακή στις 08.00 θα βρίσκεται στον Αγιο Δημήτριο, στη Μητρόπολη, τέλος πάντων όπου εμφανίζεται ο Άνθιμος. Ο Γιάννης Μπουτάρης θα ήθελε να πηγαίνει για ύπνο εκείνη την ώρα. Ίσως και να πηγαίνει ακόμα. Οι δύο υποψήφιοι της Θεσσαλονίκης είναι τόσο διαφορετικοί, όσο και τα δύο πρόσωπα της πόλης. Ο Κώστας Γκιουλέκας είναι το παιδί που θα ήθελες να δώσεις για γαμπρό στην κόρη σου. Ο Μπουτάρης, όμως, είναι αυτός με τον οποίo θα έκανες παρέα.
Ο Γκιουλέκας απεθύνεται στο βαθύ συντηρητικό κοινό της πόλης, στους ανθρώπους που ζουν στην Τσιμισκή και έχουν αναμνήσεις από τους περιπάτους του Βελλίδη με το σκυλάκι του. Ο Μπουτάρης απευθύνεται σε όσους κουράστηκαν ή σιχαίνονται όλα αυτά. Είναι δύο έντιμοι υποψήφιοι με τεράστια διαφορά αντιλήψεων και, κυρίως αισθητικής. Και κατά τη γνώμη μου αυτή τη φορά η συντήρηση δεν θα πάρει εύκολα την πόλη, εκτός και αν το βαθύ ΠΑΣΟΚ δείξει δόντια και κάνει ζήλιες.
Μπορεί ο Γκιουλέκας να ακούγεται ως μια καλή υποψηφιότητα για τη Θεσσαλονίκη, αλλά, ο Μπουτάρης είναι αυτή τη στιγμή η μοναδική ελπίδα για να ανακτήσει η πόλη την εξωστρέφεια της, να μετρήσει τα πράγματα με κοσμοπολίτικο μέτρο και όχι με τον πήχυ του Άνθιμου και του Ψωμιάδη. Δεν ξέρω αν θα είναι καλός δήμαρχος. Αλλά δεν θα έχει εκείνη τη μυρωδιά από Κούβελα που, θέλει δεν θέλει, μεταφέρει ο Γκιουλέκας. Δεν ξέρω αν έχει συμπαγές και εφικτό όνειρο, αλλά δεν αντέχεται άλλο η μούχλα και η γλίτσα των Μακεδονομάχων.
Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται πλέον κάτι αναντίστοιχο με την κατεστημένη τάξη της. Πρέπει να διαβάσει πάλι την ιστορία της, να αποδεχθεί το παρελθόν της ως πολυσυλλεκτική κυψέλη και να το προβάλλει στο μέλλον της. Ακόμα και αν ο Μπουτάρης δεν καταφέρει να το πετύχει, όλο και θα έχει δίπλα του κάποιους ανθρώπους με φρέσκια ματιά. Το μόνο βαρίδι που σέρνει σαν αλυσίδα στο πόδι του είναι εκείνη η δήλωση συγγνώμης προς τον Παπαγεωργόπουλο, όταν ο νυν δήμαρχος κατέθεσε αγωγή εναντίον του. Πώς να του το συγχωρήσεις αυτό; Μόνο αν το δεις ως ελιγμό επιβίωσης.
http://www.tovima.gr/default.
και εδώ:
ΕΝΩΤΙΚΟΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
της Λώρης Κέζα
Η Θεσσαλονίκη έχει χορτάσει από εκκλησιαστική Δεξιά, έχει χορτάσει από δημοτικά σκάνδαλα, έχει χορτάσει από την πολιτική του λαμέ θεάματος. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται απόπειρα συσπείρωσης των εναλλακτικών δυνάμεων της πόλης, ούτε θέτει πρώτη φορά υποψηφιότητα για δήμαρχος ο κ. Γιάννης Μπουτάρης. Απλώς τώρα είναι ευρύτερο το μέτωπο συσπείρωσης για την ανάδειξη μιας προσωπικότητας που δεν έχει σχέση με την οπισθοδρόμηση, ούτε με τον χαβαλέ. Στη Θεσσαλονίκη οι διεργασίες δεν σταμάτησαν ποτέ κατά τη διάρκεια της τετραετίας. Οι προοδευτικές δυνάμεις της πόλης βρίσκονταν σε αναβρασμό, με τον Γιάννη Μπουτάρη να εμφανίζεται ως το συνδετικό υλικό.
Tον έχουν χαρακτηρίσει καιροσκόπο.
Ως αποκορύφωμα της ιδεολογικής του ελαστικότητας θεωρείται η συμμετοχή στη «Δράση» του κ. Στέφανου Μάνου. Η αλήθεια είναι ότι ο οινοποιός εξελέγη δημοτικός σύμβουλος με κουκουεδίστικο σχήμα, κατόπιν φλέρταρε με το ΠαΣοΚ ως υποψήφιος ευρωβουλευτής στον πάτο της λίστας, μετά κατέβασε τη δική του «Πρωτοβουλία» που απέσπασε 16%.
Τσαλαβουτάει λοιπόν ευκαιριακά από κόμμα σε κόμμα; Ναι, και αυτό δεν είναι κακό για κάποιον που δεν κοιτάει το δικό του συμφέρον αλλά το συμφέρον της πόλης του. Δεν είναι υπερβολικός όταν λέει ότι αναδείχθηκε από την κοινωνία των πολιτών. Πάει όπου βρίσκει λύση και ουδέποτε προσέγγισε τη λαϊκή Δεξιά της γενέτειράς του.
O κυρ Γιάννης ο αμπελουργός είναι άνθρωπος που λέει λίγα και κάνει πολλά. Ισως σε αυτό συνέβαλε η σχέση του με τη γη. Περίμενε πάντοτε ένα ορατό αποτέλεσμα της δουλειάς του, ένα αποτέλεσμα που είχε να κάνει με τα στοιχεία της φύσης, με τα τυχερά κάθε χρονιάς αλλά και με τη δική του διάθεση για πειραματισμό. Ασχολήθηκε πολύ στοργικά με το ξινόμαυρο, ταυτόχρονα όμως έκανε άπειρες δοκιμές με ξένες ποικιλίες σε εποχές όπου άλλοι επαναπαύονταν στα γνωστά. Μπορεί να βρήκε έτοιμη τη δουλειά, όμως την επέκτεινε οικονομικά και ποιοτικά. Υπήρξε εκείνος που κινητοποίησε μηχανισμούς ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει κρασιά με Ονομασία Προέλευσης. Tην ίδια δημιουργική διάθεση έδειξε για τον τόπο καταγωγής του, το Νυμφαίο. Ο παραδοσιακός οικισμός μαράζωνε όταν εκείνος αποφάσισε να κάνει τεράστιες επενδύσεις για να τον ξαναζωντανέψει.
Δημιούργησε τουριστικές μονάδες, ιππικό όμιλο, υποστήριξε την ανάπλαση των δημόσιων χώρων. Εφτιαξε τις συνθήκες ώστε οι ντόπιοι να έχουν κάθε λόγο να επιστρέψουν στο χωριό τους. Ορισμένοι θα πουν ότι ο κ. Μπουτάρης είχε το πλεονάζον χρήμα για να υλοποιήσει τα οράματά του.
Πράγματι, είναι ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας που θα μπορούσε να αναλάβει μια ποδοσφαιρική ομάδα, να τα τρώει στα μπουζούκια και να ασχολείται αποκλειστικά με τον εαυτούλη του. Αντ΄ αυτών επέλεξε να ιδρύσει σύλλογο για τη διάσωση της καφέ αρκούδας και να τρέχει στο λιμάνι κάθε φορά που απειλείται με μπάζωμα. Σε κάθε ευκαιρία χρηματοδοτεί πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκδόσεις, εκθέσεις.
Oλα αυτά τα στοιχεία του βιογραφικού του είναι γνωστά τοις πάσι στην πόλη του. Επίσης είναι γνωστό ότι ο κ. Μπουτάρης δεν θα κολακέψει τα τοπικά συμπλέγματα με αναφορές στο «αθηναϊκό κράτος». Δεν θέλει μια Θεσσαλονίκη σε ανταγωνισμό με την πρωτεύουσα, τη θέλει μια ανεξάρτητη ευρωπαϊκή πόλη. Εν τω μεταξύ οι επικριτές του έχουν να του προσάψουν μόνο αστεία πράγματα. Σοκάρονται από το σκουλαρίκι και ένα τατουάζ σαύρας, σοκάρονται από την ειλικρίνειά του όταν αναφέρεται στο πρόβλημα που είχε με το ποτό. Σε αυτό το τελευταίο μπορεί κανείς να βρει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο της προσωπικότητάς του. Χρειάζονται σεβαστά αποθέματα αυτοπεποίθησης και δύναμης για να ξεπεράσει κανείς! τον αλκοολισμό, ζώντας σε αμπελώνες και κάβες. Οπότε ακόμη και οι ανοίκειες επιθέσεις στρέφονται υπέρ του εναλλακτικού υποψηφίου.
07/09/2010
του Κώστα Γιαννακίδη
Αν ο Κώστας Γκιουλέκας εκλεγεί δήμαρχος Θεσσαλονίκης, πιθανότατα, κάθε Κυριακή στις 08.00 θα βρίσκεται στον Αγιο Δημήτριο, στη Μητρόπολη, τέλος πάντων όπου εμφανίζεται ο Άνθιμος. Ο Γιάννης Μπουτάρης θα ήθελε να πηγαίνει για ύπνο εκείνη την ώρα. Ίσως και να πηγαίνει ακόμα. Οι δύο υποψήφιοι της Θεσσαλονίκης είναι τόσο διαφορετικοί, όσο και τα δύο πρόσωπα της πόλης. Ο Κώστας Γκιουλέκας είναι το παιδί που θα ήθελες να δώσεις για γαμπρό στην κόρη σου. Ο Μπουτάρης, όμως, είναι αυτός με τον οποίo θα έκανες παρέα.
Ο Γκιουλέκας απεθύνεται στο βαθύ συντηρητικό κοινό της πόλης, στους ανθρώπους που ζουν στην Τσιμισκή και έχουν αναμνήσεις από τους περιπάτους του Βελλίδη με το σκυλάκι του. Ο Μπουτάρης απευθύνεται σε όσους κουράστηκαν ή σιχαίνονται όλα αυτά. Είναι δύο έντιμοι υποψήφιοι με τεράστια διαφορά αντιλήψεων και, κυρίως αισθητικής. Και κατά τη γνώμη μου αυτή τη φορά η συντήρηση δεν θα πάρει εύκολα την πόλη, εκτός και αν το βαθύ ΠΑΣΟΚ δείξει δόντια και κάνει ζήλιες.
Μπορεί ο Γκιουλέκας να ακούγεται ως μια καλή υποψηφιότητα για τη Θεσσαλονίκη, αλλά, ο Μπουτάρης είναι αυτή τη στιγμή η μοναδική ελπίδα για να ανακτήσει η πόλη την εξωστρέφεια της, να μετρήσει τα πράγματα με κοσμοπολίτικο μέτρο και όχι με τον πήχυ του Άνθιμου και του Ψωμιάδη. Δεν ξέρω αν θα είναι καλός δήμαρχος. Αλλά δεν θα έχει εκείνη τη μυρωδιά από Κούβελα που, θέλει δεν θέλει, μεταφέρει ο Γκιουλέκας. Δεν ξέρω αν έχει συμπαγές και εφικτό όνειρο, αλλά δεν αντέχεται άλλο η μούχλα και η γλίτσα των Μακεδονομάχων.
Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται πλέον κάτι αναντίστοιχο με την κατεστημένη τάξη της. Πρέπει να διαβάσει πάλι την ιστορία της, να αποδεχθεί το παρελθόν της ως πολυσυλλεκτική κυψέλη και να το προβάλλει στο μέλλον της. Ακόμα και αν ο Μπουτάρης δεν καταφέρει να το πετύχει, όλο και θα έχει δίπλα του κάποιους ανθρώπους με φρέσκια ματιά. Το μόνο βαρίδι που σέρνει σαν αλυσίδα στο πόδι του είναι εκείνη η δήλωση συγγνώμης προς τον Παπαγεωργόπουλο, όταν ο νυν δήμαρχος κατέθεσε αγωγή εναντίον του. Πώς να του το συγχωρήσεις αυτό; Μόνο αν το δεις ως ελιγμό επιβίωσης.
http://www.tovima.gr/default.
και εδώ:
ΕΝΩΤΙΚΟΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
της Λώρης Κέζα
Η Θεσσαλονίκη έχει χορτάσει από εκκλησιαστική Δεξιά, έχει χορτάσει από δημοτικά σκάνδαλα, έχει χορτάσει από την πολιτική του λαμέ θεάματος. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται απόπειρα συσπείρωσης των εναλλακτικών δυνάμεων της πόλης, ούτε θέτει πρώτη φορά υποψηφιότητα για δήμαρχος ο κ. Γιάννης Μπουτάρης. Απλώς τώρα είναι ευρύτερο το μέτωπο συσπείρωσης για την ανάδειξη μιας προσωπικότητας που δεν έχει σχέση με την οπισθοδρόμηση, ούτε με τον χαβαλέ. Στη Θεσσαλονίκη οι διεργασίες δεν σταμάτησαν ποτέ κατά τη διάρκεια της τετραετίας. Οι προοδευτικές δυνάμεις της πόλης βρίσκονταν σε αναβρασμό, με τον Γιάννη Μπουτάρη να εμφανίζεται ως το συνδετικό υλικό.
Tον έχουν χαρακτηρίσει καιροσκόπο.
Ως αποκορύφωμα της ιδεολογικής του ελαστικότητας θεωρείται η συμμετοχή στη «Δράση» του κ. Στέφανου Μάνου. Η αλήθεια είναι ότι ο οινοποιός εξελέγη δημοτικός σύμβουλος με κουκουεδίστικο σχήμα, κατόπιν φλέρταρε με το ΠαΣοΚ ως υποψήφιος ευρωβουλευτής στον πάτο της λίστας, μετά κατέβασε τη δική του «Πρωτοβουλία» που απέσπασε 16%.
Τσαλαβουτάει λοιπόν ευκαιριακά από κόμμα σε κόμμα; Ναι, και αυτό δεν είναι κακό για κάποιον που δεν κοιτάει το δικό του συμφέρον αλλά το συμφέρον της πόλης του. Δεν είναι υπερβολικός όταν λέει ότι αναδείχθηκε από την κοινωνία των πολιτών. Πάει όπου βρίσκει λύση και ουδέποτε προσέγγισε τη λαϊκή Δεξιά της γενέτειράς του.
O κυρ Γιάννης ο αμπελουργός είναι άνθρωπος που λέει λίγα και κάνει πολλά. Ισως σε αυτό συνέβαλε η σχέση του με τη γη. Περίμενε πάντοτε ένα ορατό αποτέλεσμα της δουλειάς του, ένα αποτέλεσμα που είχε να κάνει με τα στοιχεία της φύσης, με τα τυχερά κάθε χρονιάς αλλά και με τη δική του διάθεση για πειραματισμό. Ασχολήθηκε πολύ στοργικά με το ξινόμαυρο, ταυτόχρονα όμως έκανε άπειρες δοκιμές με ξένες ποικιλίες σε εποχές όπου άλλοι επαναπαύονταν στα γνωστά. Μπορεί να βρήκε έτοιμη τη δουλειά, όμως την επέκτεινε οικονομικά και ποιοτικά. Υπήρξε εκείνος που κινητοποίησε μηχανισμούς ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει κρασιά με Ονομασία Προέλευσης. Tην ίδια δημιουργική διάθεση έδειξε για τον τόπο καταγωγής του, το Νυμφαίο. Ο παραδοσιακός οικισμός μαράζωνε όταν εκείνος αποφάσισε να κάνει τεράστιες επενδύσεις για να τον ξαναζωντανέψει.
Δημιούργησε τουριστικές μονάδες, ιππικό όμιλο, υποστήριξε την ανάπλαση των δημόσιων χώρων. Εφτιαξε τις συνθήκες ώστε οι ντόπιοι να έχουν κάθε λόγο να επιστρέψουν στο χωριό τους. Ορισμένοι θα πουν ότι ο κ. Μπουτάρης είχε το πλεονάζον χρήμα για να υλοποιήσει τα οράματά του.
Πράγματι, είναι ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας που θα μπορούσε να αναλάβει μια ποδοσφαιρική ομάδα, να τα τρώει στα μπουζούκια και να ασχολείται αποκλειστικά με τον εαυτούλη του. Αντ΄ αυτών επέλεξε να ιδρύσει σύλλογο για τη διάσωση της καφέ αρκούδας και να τρέχει στο λιμάνι κάθε φορά που απειλείται με μπάζωμα. Σε κάθε ευκαιρία χρηματοδοτεί πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκδόσεις, εκθέσεις.
Oλα αυτά τα στοιχεία του βιογραφικού του είναι γνωστά τοις πάσι στην πόλη του. Επίσης είναι γνωστό ότι ο κ. Μπουτάρης δεν θα κολακέψει τα τοπικά συμπλέγματα με αναφορές στο «αθηναϊκό κράτος». Δεν θέλει μια Θεσσαλονίκη σε ανταγωνισμό με την πρωτεύουσα, τη θέλει μια ανεξάρτητη ευρωπαϊκή πόλη. Εν τω μεταξύ οι επικριτές του έχουν να του προσάψουν μόνο αστεία πράγματα. Σοκάρονται από το σκουλαρίκι και ένα τατουάζ σαύρας, σοκάρονται από την ειλικρίνειά του όταν αναφέρεται στο πρόβλημα που είχε με το ποτό. Σε αυτό το τελευταίο μπορεί κανείς να βρει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο της προσωπικότητάς του. Χρειάζονται σεβαστά αποθέματα αυτοπεποίθησης και δύναμης για να ξεπεράσει κανείς! τον αλκοολισμό, ζώντας σε αμπελώνες και κάβες. Οπότε ακόμη και οι ανοίκειες επιθέσεις στρέφονται υπέρ του εναλλακτικού υποψηφίου.
Διαβάστε περισσότερα:
Και με αυτά και με εκείνα, σας αφήνω πια να σκεφτείτε και καλό βόλι.
Θα τα πούμε και πάλι από Θεσσαλονίκη, με εικόνες και βόλτες.
Το blog αυτό, έχει πάρει θέση για πολλά θέματα και τολμά πάντα να λέει τη γνώμη του, σε αντίθεση ίσως με κάποιους που συμβουλεύουν ότι πρέπει να είσαι ευχάριστος, γιατί ποτέ δε ξέρεις. Στις συγκεκριμένες εκλογές, οι θέσεις του είναι αυτές που ίσως μπορούν να αλλάξουν 2 μεγάλες πόλεις που συγκεντρώνουν τη μισή Ελλάδα, από το τέλμα.
Και για αυτό τις υποστηρίζει.
Όχι πως μπορεί να περιμένει πολλά. Αλλά τουλάχιστον κάτι.
Μου προκαλεί λύπηση και μόνο, η διάθεση της απολιτικ έκφρασης και του να τα έχεις καλά.
Δεν με ενδιαφέρει, δε με αφορά. Ποτέ δε έγλειψα, δεν ανήκω πουθενά πολιτικά και απλά ότι μου αρέσει το λέω και ότι όχι, επίσης.
Πιστεύω μόνο στη δύναμη του ενεργού πολίτη και της ανθρώπινης θέλησης.
Και για όσους προλάβουν...
Σήμερα Παρασκευή 5/11, ο Spastos Petalakis, πάει στο Ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ 100,3 στις 2200 το βράδυ στην καλή εκπομπή 2 νέων παιδιών του Σταύρου Διοσκουρίδη και του Παναγιώτη Μένεγου, Laternative. Θέμα το ποδήλατο, οι πόλεις μας, οι ζωές μας!
ΥΓ: And show them please as the music says "No Mercy"!!
2 σχόλια:
Γεια σου ωρε Σπαστέ!
Το μήνυμα αυτό είναι ακριβώς: δεν λύνεται τίποτα αν δεν κουνηθούμε από τον καναπέ και δεν βγούμε να κάνουμε ποδήλατο, να ψηφίσουμε, να διεκδικήσουμε καλύτερες πόλεις.
Ας ρίξει καθείς το βόλι του όπου θέλει, αλλά πρώτα ας σκεφτεί αν του αρέσουν οι πόλεις στις οποίες ζει..
Μία σκέψη ή ανάμνηση από κάποια επίσκεψη στο εξωτερικό (σε οποιαδήποτε πόλη που δεν έχει χτυπήσει τσουνάμι, δεν έχει γίνει σεισμός ή καταποντισμός και υπάρχει ας πούμε πιο "δυτικός" χαρακτήρας) ίσως του δώσει την απάντηση..
Σε περιμένουμε για ψηφοβόλτες!!!!!
ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΕΙΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΣΑΣ...ΔΕΝ ΔΙΑΦΕΡΕΤΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ...ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΜΠΟΥΤΑΡΗ ΓΙΟΥΛΕΚΑ ΓΙΑ ΔΕΞΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΗΔΙΕΣ...ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΕΙΣΤΕ...ΛΥΠΑΜΑΙ
Δημοσίευση σχολίου