28ος Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών (Φωτορεπορταζ)

Μικροί, μεγάλοι στον αγώνα των 5χλμ, λίγο πριν φτάσουν στο Στάδιο.

Το σχεδόν άδειο για τέτοιου βεληνεκές αθλητικό γεγονός Καλλιμάρμαρο, περιμένει τους αθλητές των 42 χλμ.

Την περασμένη Κυριακή, στις 31/10, η Αθήνα είχε φορέσει τα καλύτερα ρούχα της και υποδέχτηκε σχεδόν 60.000 επισκέπτες απ' όλο τον κόσμο, με μέσο όρο παραμονής τις 5 ημέρες, για τα 2500 χρόνια από το γεγονός της μάχης του Μαραθώνα και του θρυλικού δρομέα (που τελικά ακόμα δεν είμαστε σίγουροι,αν το ψάξει δηλαδή κάποιος, ποιος ήταν) ο οποίος έφερε το μήνυμα ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ στους Αθηναίους πολίτες.  

Ο γνωστός στους δρόμους της πόλης "Μητσάρας", με τις πάντα επίκαιρες "ταμπέλες-παρεμβάσεις" του και χαρούμενοι φίλαθλοι της Κένυας.

Με το σπαστό ποδήλατο ανά πόδας, στους δρόμους και στα σημεία του αγώνα με τις πιο έντονες συγκινήσεις, έζησα στιγμές ωραίες.  Π.χ. την είσοδο του πρώτου Κενυάτη αθλητή των 42 χλμ, στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο, όπου όλοι οι θεατές όρθιοι, χειροκροτούσαν.  Και ακολούθησαν και πολλοί άλλοι.  Τα μάτια μου υγράνθηκαν γιατί ταπεινά νομίζω, ότι ο Μαραθώνιος είναι ένας ύψιστος αγώνας προσωπικής πάλης και αντοχής και είμαι τόσο σίγουρος πως αυτοί οι άνθρωποι, με το που συνειδητοποιούν την υποδοχή του κόσμου πρέπει να νιώθουν τόσο ευτυχισμένοι.  Όλοι τους νικητές.  Και νιώθω τόσο περήφανος για όλους τους, σαν να ήταν δικοί μου άνθρωποι.

Οι πιο μεγάλοι όμως νικητές, ήταν ο απλός κόσμος, νέοι, ηλικιωμένοι, παιδιά, μαμάδες με καρότσια, άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, όλοι οι καθημερινοί άνθρωποι που συμμετείχαν από όλα τα πλάτη της γης στα 5 και στα 10χλμ των ειδικών διαδρομών, που έτρεξαν με την καρδιά τους, έδωσαν ένα απίστευτο πανηγυρικό χαρακτήρα και πολυπολιτισμικό χρώμα στην πόλη. Θυμήθηκα εκείνες τις υπέροχες μέρες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που δε θα τις ξεχάσω ποτέ, για το πόσο κόσμο είχα συναντήσει και μιλήσει από κάθε γωνιά του πλανήτη.

Στα πρόσωπα φαίνεται η θέληση...

Νικήτρια όμως ήταν και η πόλη των Αθηνών, που όπως σημειώσαμε και με μια φίλη, είναι τόσο καλή και όμορφη όταν θέλουν οι υπεύθυνοι, κούκλα, λουσμένη στο Αττικό φως, με ένα υπέροχο ουρανό.  Μια πόλη με τόση κρυμμένη δυναμική, που παρακαλώ πείτε μου πια άλλη πόλη στον κόσμο, 31/10, έχει τέτοια ηλιοφάνεια, τόσες ωραίες συνθήκες.  Με τα αυτοκίνητα απόντα, αποκλεισμένα, με μια ησυχία και ηρεμία μοναδική.  Για αυτό επιμένουμε, επαναλαμβάνουμε συνεχώς, συζητάμε και παλεύουμε όλοι στο ποδηλατικό κίνημα και όχι μόνο, για αυτή την απολύτως αναγκαία απόφαση περιορισμού των ΙΧ, που είναι πια πλήγμα για το ιστορικό της κέντρο, για τις δομές της.  Δεν μπορεί να συνεχιστεί η ίδια κατάσταση έτσι.  

Και αυτό είναι πολύ σημαντικό να το θυμάστε στις εκλογές που έρχονται, ειδικά στο Δ. Αθηναίων.  Γιατί δυστυχώς η παρούσα διοίκηση είναι εξωφρενικά απούσα από οποιαδήποτε προσπάθεια, εκτός από την καθαρά εισπρακτική της πολιτική, για διαμόρφωση πολιτικής ανεξαρτητοποίησης από το ΙΧ.  Και ούτε πρόκειται να αλλάξει κάτι.

Το μικρό Brompton, ευέλικτο και ελαφρύ με ξελάσπωσε.

Χάσμα ηλικίας δεν υπάρχει στο τρέξιμο.  Υπέροχο!

Ο κύριος Σεκιούριτι και το πρωτότυπο μήνυμα στα "όργανα".

Σα φιγούρα από χορό, μια γυναίκα εμψυχώνει.

Χαμογελαστές μαμάδες επί το έργο!

Εκατοντάδες πράγματα αυτών που συμμετέχουν περιμένουν τους περήφανους ιδιοκτήτες τους.

Δημιουργώντας μια νησίδα ηρεμίας, με ένα βιβλίο ακόμα και στη μέση του πλήθους. Μοναδικό!

Τσεχία-Ιαπωνία, προφανώς σε συμμαχία!

Και ο Άγιος Πατρίκιος των Ιρλανδών, θέλει το Μαραθώνιό του.

Οι φίλοι μας οι Ισπανοί.

Η εντελώς άδεια, πανέμορφη και ήρεμη Βασ. Όλγας, κάτω από το Ζάππειο.  Τη θέλω έτσι κάθε μέρα!

Ένα ξαδερφάκι Brompton, την έχει αράξει στο στάδιο...

Και ο "Μητσάρας" δίνει το σύνθημα λίγο πριν τις εκλογές...

Για άλλη μια φορά η θέληση του ανθρώπου, και η συνεύρεση, 

κινητήρια δύναμης των πάντων.

ΥΓ: Θα είχα και άλλες φωτογραφίες, αλλά την πάτησα ως πρωτάρης, αφού την κάμερα, είχα να τη φορτίσω εδώ και κάνα 1,5 μήνα.  Πειράζει;  Μπααα!