Πολλές φορές ένα απλό χαμόγελο αρκεί για να βρούμε το δίκιο μας...Δεν χρειάζεται να είμαστε πάντα εκνευρισμένοι και έτοιμοι να "επιτεθούμε" στους "κακούς" οδηγούς που δεν μας υπολογίζουν...
Πολλές φορές και αυτοί οι καημένοι από την πολύ μαστούρα μέσα στο καυσαέριο και την τρελή κίνηση, βρίσκονται σε μια λυπηρή θα μπορούσα να πω κατάσταση οπότε ωφείλουμε να δείχνουμε κατανόηση στον λαμαρινο-έγκλειστο συνάνθρωπό μας..
Π.χ...
Ενώ περνούσα διάβαση, μια έτσι γεματούλα και τρισχαριτωμένη κυρία, δεν σταμάτησε στο κόκκινο, απλά θέωρησε ότι έπρεπε να φτάσει μέχρι τέρμα στην άκρη του φαναριού γιατί, τι να κάνει και αυτή, τα λίγα μέτρα μπροστά έχουν σημασία όταν είσαι αυτοκινητάς...
Με αποτέλεσμα να με κόψει εντελώς!
Είχα 2 επιλογές:
Να ξεζέψω μιας και το κράσπεδο ήταν πολύ ψηλό για να μην κάνω ακροβατικά με το σπαστό ποδηλατάκι... και...
να αυτοκτονήσω βγαίνοντας ουσιαστικά τόσο έξω από την διάβαση που με χτυπούσαν μέχρι να πεις κύμινο οι ερχόμενοι κάθετα οδηγοί...
Αν και ίσως γλυτώνατε από εμένα με τη δεύτερη επιλογή, διάλεξα ως σόφρων την πρώτη και πέρασα...
Χτύπησα πολύ ευγενικά το παράθυρό της με ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ χαμόγελο και λέω:
"Αγαπητή μου κυρία καλησπέρα... Αν βγαίνετε τόσο μπροστά πως θα περάσουμε και εμείς οι καημένοι πεζοί και ποδηλάτες;"
Κοιτάζει δεξιά/αριστερά, για μια στιγμή νομίζω θα με βρίσει και ετοιμάζω ήδη πίσω στο μυαλό λέξεις κοσμήματα, συνηθισμένος ο καψερός από τα γνωστά Ελληνικά δρώμενα αλλά.... η κυρία με κοιτάζει, ανοίγει παράθυρο και λέει "Έχετε δίκιο κύριε... Δεν το είχα σκεφτεί, άθελά μου, σχεδόν ποτέ!!! Συγγνώμη"
Κάνω μια βαθιά υπόκλιση (πάντα θεατρικός), χαμογελώ, βάζω χέρι στο στήθος και αποχωρώ....
Κερδισμένοι και οι δύο...
Μια πιο συνειδητοποιημένη πολίτης και ένας ποδηλάτης χαρούμενος γιατί κάτι έγινε εκείνη τη στιγμή...
Να μιλάτε παιδιά... Να διεκδικείτε το δρόμο σας και την ύπαρξή σας...
Χιούμορ χρειάζεται και χαμόγελο..
ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΙΣΤΕ Η ΚΟΠΕΛΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟ ΟΠΟΤΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου