Μια χώρα "άρρωστη", πάει να συναντήσει την κάλπη

Ο αγχωμένος επιβάτης του ταξί, προσπαθούσε, στη γωνία της Χ. Τρικούπη, με Σόλωνος, να στήσει στα γρήγορα ένα αναπηρικό καρότσι για το συνεπιβάτη του με ειδικές ανάγκες, στη μέση του δρόμου. Η οδηγός ταξί τα είχε χάσει, προσπαθώντας να καταλάβει και να συζητήσει με τον τροχονόμο, ο οποίος είχε αποκλείσει την κάθοδο της Σόλωνος λόγω της τάδε προεκλογικής συγκέντρωσης, πως θα βγει πίσω από το ξενοδοχείο Τιτάνια. Ακούω πως ψάχνονται, ρωτάνε, η οδηγός, που προφανώς η γυναίκα από ανάγκη δουλεύει στο τιμόνι, μια βοήθεια προφανώς σε σύζυγο, φίλο κτλ, δεν έχει ιδέα ούτε των βασικών δρόμων του κέντρου.

Σταματώ με το ποδήλατο και επεμβαίνω. Εξηγώ, οι ξένοι επιβάτες με κοιτάνε με αγωνία αλλά και συναίσθημα ανακούφισης, σαν ένα μικρό άγγελο που κατέβηκε με ένα ποδήλατο από τον ουρανό, ο από μηχανής θεός στην αφασία, στο χάος της Αθηναϊκής προεκλογικής περιόδου.

Τελικά, απλά λίγο τους συνοδεύω πιο κάτω, ο τροχονόμος με ευχαριστεί, οι άνθρωποι στο ταξί χαμογελάνε, τη βγάλαμε την άκρη και σήμερα, με μόνο όπλο απλά το φιλότιμο και την ανθρωπιά που έχει ο Έλληνας μέσα του. Το μόνο που προφανώς ακόμα μας σώζει λίγο. Σκέφτομαι το σοκ για ένα άνθρωπο με ειδικές ανάγκες, που έρχεται σε μια υποτίθεται Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, και του λένε ότι πρέπει να κατεβεί και να πάει με το καρότσι μια απόσταση εκατοντάδων μέτρων με τις αποσκευές του. Καλή αρχή. Welcome to Athens!

Στη Πατησίων, οι οπαδοί (ας πούμε κόκκινοι, πράσινοι, μπλε) αποβιβάζονται από λεωφορεία. Σημαίες, πάθος, αυτοσχέδια συνθήματα, θίασος που περιοδεύει στους δρόμους, διακρίνω και μερικούς αλλοδαπούς, Πακιστανούς και άλλους, που προφανώς συστρατεύονται με κάποιο τρόπο και αυτοί στον "αγώνα" του ελληνικού κομματικού κράτους/μηχανισμού, φτυσμένοι ούτως ή άλλως από την εκάστοτε εξουσία. Κάποιοι τουρίστες χαίρονται, κρατάνε και σημαίες για σουβενίρ, βγάζουν φωτογραφίες με τους οπαδούς, αναμνηστικές από την Αθήνα των εκλογών. Μια πόλη που όπως μου είπε και ένας πατέρας που συνάντησα μπλοκαρισμένο σ' ένα παπί πάνω ενώ πάσχιζε να πάει στο άρρωστο παιδί του στο νοσοκομείο, ταλαιπωρείται επειδή ο κάθε χαζομαλάκας θέλει να μιλήσει. Να κάνει το σκέρτσο του. Οι ανεπάγγελτοι δηλαδή.


Νιώθω πως αυτή η χώρα ακόμα έχει μείνει στη δεκαετία του 80, σε πολλά πράγματα. Προεκλογική συγκέντρωση στο δρόμο, αφισορύπανση, μπαλκόνια και χαιρετούρες, μαυρογιαλούροι σε όλο το φάσμα της κοινωνίας. Λόγια μεγάλα, ωραία, ψεύτικα, εφημερίδες ταγμένες και ξεπουλημένες σε παρατάξεις και συμφέροντα, με τίτλους βροντερούς, κοκορομαχίες ανάμεσα σε αρχηγούς, προέδρους, γραμματείς, δελφίνους - οχετός.

Στις εκλογές αυτές ο κόσμος είναι σκασμένος, ταλαιπωρημένος πολύ από τα προβλήματά του, την ανέχεια, την κρίση που φέτος θα κάνει τον χειμώνα αυτό τον πιο δύσκολο στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Σε όλα αυτά έχει και τον περιφερόμενο θίασο να του ζαλίζει το κεφάλι. Όποιος και να εκλεγεί, που μάλλον θα είναι ο Γεωργάκης, δεν έχει καμία περίοδο χάριτος, ο κόσμος πια έχει ξεπεράσει στεγανά κομματικά, κινείται σε όλο το φάσμα των αποχρώσεων πολύ εύκολα, δε συγχωρεί. Δυστυχώς σήμερα το πολιτικό μας σύστημα, λειτουργεί ακόμα με οικογένειες, δυναστείες, κόρες και γιους βουλευτών που δεν ξέρουν να κάνουν τίποτα άλλο στη ζωή τους εκτός από κάθε 4 χρόνια να περιφέρονται στις εκλογικές τους περιοχές και να τάζουν.

Η Ελλάδα, το 1975, πέρασε από τη βασιλεία και τη χούντα, σε μια ιδιότυπη ολιγαρχία, είτε το θέλετε είτε όχι. Και πιο επικίνδυνοι είναι αυτοί που δεν φαίνονται, 40-50 οικογένειες που, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, καθορίζουν τις τύχες μας. Βέβαια, αυτό έχουμε και με αυτό θα πορευτούμε και η λύση μακάρι να κρυβόταν στο τα σπάω όλα και ξαναρχίζω, αλλά αυτό είναι πιστεύω ουτοπικό και πολύ ωραίο απλά για ένα σύνθημα σ' ένα τοίχο. Η λύση, μπορεί να έρθει κάποια στιγμή και από τα μέσα. Θα αργήσει, αλλά θα δείτε πως θα γίνει.

Πιο πολύ όμως φέρει και ο λαός, μεγάλη ευθύνη. Γιατί αναπαράγει και αντανακλά τις δικές του αδυναμίες, τις δικές του στρεβλώσεις, τα ρουσφέτια του, τα αυθαίρετα του, την υποκρισία του, την αδιαφορία στο περιβάλλον και τα ζώα, το συμφέρον του, τα δάνεια του και τη μιζέρια του την μικροαστική, το βόλεμα, την πάρτη του. Για αυτό αγαπητοί φίλοι δεν μπορούμε να μιλάμε για δραστικές αλλαγές, αφού η ίδια η κοινωνία δεν τις θέλει κατά βάθος.

Πως θα δεχτούν π.χ. οι ορδές των ταξί το δραστικό περιορισμό τους και τον εκπολιτισμό τους; Οι συμπαθέστατοι κατά τ' άλλα συμβολαιογράφοι, ότι δεν μπορεί το επάγγελμα να είναι κληρονομικό, κλειστό, θαρρείς και είναι απόγονοι της βασίλισσας Ελισάβετ; Οι δ. υπάλληλοι ή οι πανεπιστημιακοί ότι πρέπει να αξιολογούνται και να απολογούνται; Ο αυτοκινητάκιας να αφήσει λίγο παραπέρα ή και εντελώς το jeep και να θυμηθεί πως έχει και πόδια; Η ότι πρέπει κυρία μου να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι θα χτίσεις 50τμ και όχι άλλα 100τμ παράνομα γιατί αυτό σου πρέπει, αλλά εσύ θέλεις και άλλα, και άλλα, και άλλα τ.μ. απλά για να έχεις να καθαρίζεις.

Στην τελική απλά ο καθένας να κάνει σωστά τη δουλειά του και να μη ζηλεύει τον άλλο. Μια ολόκληρη χώρα κολλημένη στα στερεότυπα, στις φοβίες για τα πάντα γύρω μας, στους ξένους και στην Αμερική που όλο εμάς επιβουλεύεται, θαρρείς και άλλη δουλειά δεν έχουν, στη μην αλλαγή, στο συντηρητισμό, στα φάρμακα και στη ψυχανάλυση, στο τσιγάρο και στο αλκοόλ, στην κοσμάρα της, στην κλειδαρότρυπα της ζωής των άλλων... Η άρρωστη χώρα θέλει και να ψηφίσει! Δώσε λίγο ήλιο και θάλασσα στον Έλληνα και ξαφνικά τα ξεχνά όλα, τεχνητή αναπνοή και μετά πάλι στο βούρκο. Μόνο αυτό μας έμεινε και αυτό μας έχει φάει. Το κλίμα μας που στην πόλη ειδικά το καταντήσαμε και αυτό άθλιο.

Στην τελική ευθεία τελικά για τις εκλογές λοιπόν...

Θα σας πως τι ξέρω. Ξέρω πως τα τελευταία 5 χρόνια και βάλε, το βιοτικό μου επίπεδο έχει μειωθεί δραστικά, ο μισθός δεν φτάνει, όλοι γύρω μου κοιτούν να "φάνε", στο επαγγελματικό χώρο γεμίσαμε άσχετους συμβούλους, ο δίπλα δεν κάνει τίποτα και αμείβεται τριπλά, η πόλη και η ζωή της έχει υποβαθμιστεί πλήρως, οι ελευθερίες περιορίζονται με διάφορα τερτίπια, στελέχη της κυβέρνησης, δηλώνουν πως έχουν 4 παιδιά να θρέψουν και τι πειράζει που κλέβουν και λίγο, το περιβάλλον στην Ελλάδα έχει χτυπηθεί αλύπητα, η ΝΔ νομοθετεί απροκάλυπτα για συγκεκριμένες ομάδες π.χ. εισαγωγείς αυτοκινήτων, εγώ σαν ηλίθιος μισθωτός πληρώνω και οι μισοί τίποτα, το μπάχαλο στα νοσοκομεία συνεχίζεται, η επανίδρυση του κράτους είναι αστείο για τον Τοτό, η αναξιοκρατία βασιλεύει, οι μισοί νέοι παρακαλάνε για ρουσφέτια, η ανεργία βασιλεύει και ο Κωστάκης μας δουλεύει μαζί και όλοι οι άλλοι!

Η αριστερά στο δικό της κόσμο, ΛΑΟΣ και ΚΚΕ ανήκουν στην ίδια σφαίρα του συντηρητισμού, της μισαλλοδοξίας και του λαϊκισμού, το ΠΑΣΟΚ απλά κερδίζει γιατί η ΝΔ και ο κ. Καραμανλής αποδείχτηκαν η μούφα της δεκαετίας και όλοι μαζί σέρνουμε το χορό του Ζαλόγγου.

Και για τις λεπτομέρειες που "σκοτώνουν"

Ο Κωστάκης μου αποδείχτηκε και ο πιο μεγάλος αφισσορυπαντής της πόλης, η φάτσα του είναι παντού και σε όλες τις παράνομες πινακίδες που πριν λίγες μέρες και πάλι σκότωσαν ένα νέο παιδί. Μου είναι θλιβερός, σαν επικήδεια φωτογραφία, έτσι όπως κυριαρχεί στο αστικό τοπίο, με την καλοζωισμένη φάτσα του. Ας καταποντιστεί, απλά για να φύγει από τη μέση ένα άλλο επίθετο και μετά να πάμε σ' ένα άλλο, μέχρι το σύστημα να μπλοκάρει. Η απόφαση του Γιωργάκη να μη δώσει λεφτά για αφίσες, αποδείχτηκε σωστή και έξυπνη προεκλογική κίνηση και αυτό του το αναγνωρίζω, και έτσι εξέθεσε ακόμα περισσότερο τη θλιβερή εσάνς της decadence του Κωστάκη, που μοιάζει σαν κακομαθημένο παιδί που παίζει μόνο του, χωρίς κανένα. Αλλά και αυτός κατάφερε απλά να πάει μπροστά, γιατί δεν υπάρχει τίποτα άλλο τώρα που να δίνει μια άλλη απάντηση, τουλάχιστον για μια μερίδα του εκλογικού σώματος.

Και στο τσίρκο "Μεντράνο: Η ωραία Ελλάς"
η εναλλαγή αυτή των 2 κομμάτων συνεχίζει το σώου...

Με βαριά καρδιά ας πάμε λοιπόν όλοι σκεπτικοί να ψηφίσουμε...
Τι; Ιδού η μεγαλύτερη απορία...
Τι να αποφασίσω, τι βρε γειτόνισσα;

Οι φωτογραφίες είναι από το ατελιέ/μουσείο του Rodin στο Παρίσι

Είπα να βάλω λίγο τη Α. Βουγιουκλάκη να τραγουδήσει έτσι τσαχπίνικα
να ευθυμήσουμε λίγο και να θυμηθούμε!