Οι περισσότεροι δε θέλουν να μιλάνε για αυτό. Ακόμα περισσότεροι δε γνωρίζουν, ούτε έχουν μπει ακόμα στον κόπο να ενημερωθούν. Σε μια συζήτηση με φίλες τις προάλλες, έπαθα ένα μικρό σοκ με την άγνοια που είχαν απέναντι στη μορφή του ιού και στο "πως κολλάει". Με τη γνωστή συνταγή του "έξω το κακό από εμάς", η Ελληνική κοινωνία δε θέλει να το βλέπει ακόμα ως πιθανό πρόβλημα και το χειρότερο είναι ότι νομίζουμε πως αφορά κάποιους εκεί έξω που δεν είμαστε εμείς. Τους συνήθης ύποπτους. Τις "αδερφές" ας πούμε, ή τα junkies. Ή ότι έλα μωρέ δεν μπορεί να συμβεί σε εμένα!
Και όμως... Τα στοιχεία (του 2009) ειδικά για την Ελλάδα, δεν είναι καλά και δείχνουν και εδώ την έλλειψη ενημέρωσης που υπάρχει. Ήδη οι ασθενείς με AIDS ξεπερνούν τις 8.500, ενώ τους ειδικούς προβληματίζει το γεγονός ότι αυξημένη συχνότητα μόλυνσης με AIDS καταγράφεται στις νεαρές γυναίκες. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν οι νέοι άνδρες που χαρακτηρίζονται από απερισκεψία με δύο στους πέντε (σχεδόν τους μισούς) να «προκαλούν» τον ιό του AIDS, έχοντας ερωτικές επαφές χωρίς προφύλαξη. Και οι άλλοι άνδρες ή γυναίκες που το δέχονται όμως, δεν είναι αμέτοχοι. Βάλτε μέσα και τα ποσοστά των ανθρώπων που επειδή δεν ελέγχονται, μέσα στην άγνοιά τους μεταδίδουν χωρίς να παίρνουν κάποια μέτρα προφύλαξης τον ιό και σε τρίτους.
Το AIDS αφορά τους πάντες. Αφορά τις ζωές μας αλλά και τις ζωές των άλλων. Η λήψη απλών μέτρων προφύλαξης, αποτελεί δείγμα ανθρωπιάς και υπεύθυνη στάση απέναντι στον άλλον που κάνεις έρωτα. Όλοι μας είναι καλό να ελεγχόμαστε τακτικά, δεν είναι τίποτα, είναι δωρεάν, αρκεί να ενημερωθείτε για το που μπορείτε να πραγματοποιήσετε την αιματολογική εξέταση. Ούτως ή άλλως καλό είναι να παρακολουθείτε ας υποθέσουμε κάθε 6μηνο τον εαυτό σας. Προσωπικά το έχω εντάξει στα κλασικά check up, περίπου ανά 6μηνο και όλα καλά. Είσαι ήσυχος!
Καλό είναι να γνωρίζετε πως τηρείται ανωνυμία και υπάρχουν πια και αρκετές ομάδες ανθρώπων που υποστηρίζουν τους ασθενείς, αν και εφόσον νοσήσετε. Σίγουρα, δεν είναι εύκολο. Οτιδήποτε που αφορά μια διάγνωση ενός προβλήματος υγείας, θέλει σθένος και δύναμη. Και το χειρότερο είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός. Το ταμπού του θέματος. Η προκατάληψη. Για όλα αυτά ο ασθενής μπορεί να βρει κουράγιο και υποστήριξη.
Φυσικά και δε χρειάζεται πανικός. Τα σύγχρονα φάρμακα βοηθούν πια πολύ κόσμο και αρκετοί δεν νοσούν. Μένουν φορείς. Αλλά αυτό έχει αποτελέσει δυστυχώς και ένα παράγοντα που ειδικά στους νέους, λειτουργεί ανασταλτικά στο να προσέχουν, αφού περνάει και η άποψη ότι δεν τρέχει τίποτα. Και οφείλουμε όλοι, αν αντιληφθούμε ότι ένας δικός μας άνθρωπος φίλος, φίλη, συγγενής έχει νοσήσει να είμαστε ενήμεροι, αλληλέγγυοι. Και κάτι ακόμα. Οι έγκυες γυναίκες είναι εξίσου σημαντικό να κάνουν όλα τα απαραίτητα τεστ, γιατί πια η πρόληψη μπορεί να σώσει τα βρέφη. Η επιστήμη έχει προχωρήσει.
Ενημερωθείτε λοιπόν, προσέχετε εκεί έξω, απαιτήστε σεβασμό από τον/την σύντροφό σας, μη φοβάστε να το συζητάτε μεταξύ σας. Και κάντε έρωτα ΝΑΙ! Αλλά με προστασία.
ΥΓ: Και μερικά χρήσιμα λινκς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου