Οι μικρές "ευτυχίες" της Αθήνας

Στην Πλαζ Βουλιαγμένης το καλοκαίρι ξεκινά από τον Απρίλη...

Επειδή βαρέθηκα λιγάκι να μας τρώει το μαράζι της οικονομικής κρίσης.

Επειδή αυτή η πόλη ακόμα προσφέρει πολλά, αν θέλεις.

Αν έχεις διάθεση σου ανοίγει τα χαρτιά της.

Εσύ διαλέγεις από την τράπουλα.

Εσύ επιλέγεις.

Σπίτι ή έξω;

Εξοχή ή 4 τοίχοι;

Οι ομπρελίτσες περιμένουν υπομονετικά το "σερβις" τους, αλλά οι ξαπλώστρες είναι ήδη εκεί...
Στον ήλιο που αρχίζει να καίει και πάλι όμορφα!

Σιγά λοιπόν μην κάτσω να σκάσω!

Ξέρετε πολλές πόλεις στον κόσμο που προσφέρουν σε μισή ή και λίγο παραπάνω ώρα από 

το σπίτι σας ευκαιρία για θάλασσα, βουτίτσες, πλατσα πλούτσα;

Ρακετούλες, κουλτούρα της παραλίας, νερά που δεν είναι Αιγαίο

αλλά είναι αξιοπρεπέστατα;

Θα έπρεπε να το ξέρετε ήδη, πως σ' αυτό το blog οι πατούσες είναι φετιχ και έχουν ταυτιστεί με πολλά ποστς.
Έτσι και εδώ κηρρύτουν την έναρξη της Καλοκαιρινής Σεζον 2011!

Βόλτες στον ανοιξιάτικο ήλιο στην πλαζ της Βουλιαγμένης!

Στις 1 το μεσημέρι το αποφασίζεις, στις 1:35 ακριβώς οι πατούσες χώνονται στη ζεστή ήδη άμμο!

Οι πετσέτες και τα αντιηλιακά ξεθάβονται από τις περυσινές ψάθινες τσάντες, συρτάρια, καλαθάκια

οι σαγιονάρες ξεσκονίζονται, τα μαγιό ψάχνονται πάλι με την ερώτηση μόλις τα δοκιμάζεις:

"Πάχυνα; Μπά καλά είμαι ακόμα, μια χαρά μπαίνει!"

Μια χαρά, το φοράς και πετάς!

Αγόρια στον ήλιο! Ρακετούλα και αντιηλιακό πασάλειμμα!
Η Ελληνική παραλία είναι πάντα ηδονιστική!

Το περίπτερο στη παραλιακή με το γνωστό "τηγάνι" άνοιξε και πάλι, για να υποδεχτεί

τους τεμπελάκους οδηγούς, εξυπηρέτηση φούλ με παγκόσμια ευρεσιτεχνία, έχει τα πάντα.

Η Αθηναϊκή Ριβιέρα, τουλάχιστον 25 χλμ σε μήκος, προσφέρει μικρή δόση από Μαΐάμι,

με μαγαζιά υπερπαραγωγές, παραλίες (κακώς για τον "ανήσυχο κοινωνικά" Spasto) με πληρωμή, 

αλλά και ποτάμια από ποτά και καφέδες.

Αλλά και τα κορίτσια, συζητάνε τους προβληματισμούς τους στην αμμουδιά.

Ξαπλώνω στην άσπρη ξαπλώστρα, ο ήλιος είναι τόσο ζεστός όσο πρέπει,

 ωραίος, ξεπαγώνει το σώμα από το χειμωνιάτικο mood του, 

ακούω το κύμα να σκάει, βάζω τις μουσικές μου, νιώθω καλά.

Το αεράκι σκάει στο πρόσωπο λίγο δροσερό, λίγο ακόμα ψυχρό, αλλά τόσο φρέσκο.

Το ιώδιο μπαίνει στη μύτη, ξεσηκώνει τη ψυχή από το λήθαργο του Γενάρη.

Τεντώνομαι από πάνω μέχρι κάτω, νιώθω ολόκληρος να χαλαρώνω.

Οι ομπρέλες ακόμα τυλιγμένες, η θάλασσα με καλεί...

Σιγά, σιγά μπαίνω στη θάλασσα, που είναι κρύα, αρκετά κρύα.

Θέλει λίγο να την παλέψεις στην αρχή, αλλά μόλις τολμήσεις και βουτάς,

το δέρμα τσιτώνει, το πνεύμα ανασαίνει, κολυμπάς, νιώθεις πως ξαναγιεννέσαι.

Απλά τέλεια!  Δεν είναι για χόρταση ακόμα αλλά του δίνω και καταλαβαίνει.

Προς το απόγευμα η ψύχρα λίγο αυξάνεται, τα πόδια τυλίγονται στη beach blanket ειδικά αγορασμένη από τα ταξίδια στην Καλιφόρνια!

Και αφού ξεσηκωθείς και ανασάνεις με το μπανάκι της Άνοιξης, γυρνάς σπίτι ή πας στο καλύτερο μαγαζί της γειτονιάς σου, στο ταβερνάκι που ξέρεις και εμπιστεύεσαι χτυπάς και ένα καλό φαγητό, μια σαλάτα, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα (το αγόρι είναι added bonus) 

η Μεσόγειος κάνει πάρτι στη λίμπιντο μου.

Στο σπίτι, ντους να φύγει η πρώτη αρμύρα του χρόνου, κοιμάσαι ένα ωραίο ύπνο, να ετοιμαστείς

για τις άλλες χαρούμενες στιγμές της πόλης!

Που μεταφράζονται σε...

Βραδιές Σαββάτου με τη Miss Catalina στο Key Bar, Πραξιτέλους 37...

Σαββατιάτικα coctails μετά τις 9 στα μπαράκια στο Κέντρο, με μουσικές από φιλικά "χέρια" στα decks του Key Bar (Miss Catalina), που παρεμπιπτόντως θα τρέξετε να την προλάβετε 

για λίγο ακόμα μέχρι το Πάσχα, 

αφού καιρός να μπει σε πιο ανοιξιάτικο mood η ίδια, 

να χτυπήσει καλοκαιρινούς σιγά σιγά ρυθμούς

μαζί με τα μαγαζιά που επιλέγει να παίζει τις glamorous μουσικές της, 

που πολύ γουστάρω.

Έχει λίγο ψύχρα, οι τελευταίες ανάσες του χειμώνα που ξεψυχά, κάθομαι έξω

με φίλους καλούς, παιδιά του Κέντρου, γελάμε τα τσούζουμε λιγάκι, ο κόσμος αυξάνει,

η νύχτα παίρνει μπρος, ιδέες, σκέψεις ανταλλάσσονται, τα πνεύματα είναι ανήσυχα, το θέλω πολύ,

μου αρέσει. Αναπάντεχες γνωριμίες με αναγνώστες αυτού του blog, μου φέρνουν χαρά στο μυαλό, 

είναι τόσο ωραίο να μοιράζεσαι με άλλους τη χαρά της γραφής!

Κοιμάσαι, ξυπνάς σε μια Αθήνα που έχει και άλλες επιλογές.

Αστείρευτες για όσους το ψάχνουν, όπως...

 ΠΙΚ ΝΙΚ στη Μονή Καισαριανής!!

Αγγλικές εξοχές; Όχι φυσικά! Απόλυτα Αθηναϊκές, τοπία της Αττικής, στον Υμηττό!

 Παίρνεις και πάλι καλαθάκια, κουβέρτες, καπέλα, ποτήρια και πιάτα, φαγητά και μεζέδες,

αγορασμένα ή μαγειρεμένα, μπάλες, αν θέλεις μουσικές, ταπεράκια και άλλα

αξεσουάρ, κρασιά και αντηλιακά (πάλι) και με καλή παρέα, ανεβαίνεις από την Καισαριανή

στη Μονή Καισαριανής να απολαύσεις ωραία θέα, φύση, καθαρό αέρα, μικρός παράδεισος.

Μια άλλη ευτυχία της Αθήνας που πολλοί αγνοούν.

Χαρούμενες οικογένειες, σκυλάκια, παιδάκια, είναι θαμώνες.

Βρίσκεις το γρασίδι και το ξέφωτο που σου ταιριάζει...

Θέλεις ρομαντικά; Δεν πας στα "κοσμικά" ξέφωτα.

Θέλεις ήσυχα; Δεν πας εκεί που έχει παιδάκια.

Θέλεις να χαζέψεις "πονηρά" άλλες παρέες για socialising; Πας στα "μεγάλα" απλώματα!

Η φύση έχει αρχίσει να απλώνει το μεγαλείο της, λίγα χιλιόμετρα από την Ομόνοια!

Όρεξη να έχεις, δρομάκια και δρόμους να διαβείς!

Απλώνεις τα φαγητά σου, πίνεις τα κρασιά σου, κάνεις το κέφι σου,

την ακούς μια χαρά, ο ήλιος σου καίει και λίγο παραπάνω από τη χθεσινή παραλία το πρόσωπο,

αισθάνεσαι πως είσαι μακριά από τη βοή της πόλης.

Γεμίζεις παιδάκι μου μπαταρίες στο πιτς φιτίλι!

Ξανανιώνεις!

Βόλτες στο δάσος... Ψάχνοντας για το Κακό Λύκο σου....

Λουλουδάκια σε πλήρη άνθηση!

Χαζολογάς με την παρέα, αν θέλεις κάνει αθλοπαιδιές, ξαπλώνεις στο γρασίδι,

αν έχεις αλλεργίες δε, έχεις φροντίσει από πριν για τα κατάλληλα σου φάρμακα,

δε θα ξεσηκώσεις όλη την πανίδα και τους συνανθρώπους σου με τα φτερνίσματά σου,

κάνεις τα κουμάντα σου!

Συζητάς τα πάντα, αν σου αρέσει κάποιος, κάποια από την παρέα, βουκολικά του την πέφτεις,

χάρμα σας λέω είναι στα Αθηναϊκά Πικ Νικ.

Καλό είναι οι φίλοι να φέρνουν και λίγο νέο αίμα κάθε φορά, μην είστε βρε παιδί μου οι ίδιοι και οι ίδιοι,

πως θα γίνει δηλαδή το "κονέ";

Κουτά...!

Μικρές στιγμές ευτυχίας στις εξοχές δίπλα μας λοιπόν!

Και μετά από 2 φουλ μέρες, λοιπόν, 

στην Αθήνα του ΔΝΤ και της εσκεμμένης θλίψης,

χωρίς πολλά πολλά χρήματα, την έχεις κάνει "ταράτσα", έχεις περάσει σε σκέψεις διακοπών,

έχεις συσφίξει τις σχέσεις σου με όλα τα φύλα, έχεις μαυρίσει λίγο,

έχεις αλλάξει τον αέρα σου.

Γυρνάς σπίτι και λες:

Άι στο διάολο μωρέ!  

Καλά είμαστε ακόμα, να ήμαστε καλά.

Να το καίμε το πάπλωμα!

Ακόμα υπάρχουμε και έχουμε την υγειά μας.

Άντε να πιεις λοιπόν φίλε/φίλη μου και ένα ποτηράκι κρασί Κυριακή βράδυ.

Το ρινγκ της πρωτεύουσας σε περιμένει πάλι από αύριο,

αλλά πλέον είσαι αλλιώς.

Έχεις γεμίσει έστω και λίγο ενέργεια.

Πάτε τώρα και βάλτε τον ευατό σας σε μια πόλη γκρίζα και μετά ξυπνήστε!

Athens is still fucking amazing!

ΥΓ: H πάντα glamorous  Amanda Lear, συνοδεύει το διακοποκείμενο αυτό!
 Cause life is a party!