Μια ημέρα μνήμης...

26 Μαΐου 2007 - 26 Μαΐου 2008....

Ένας χρόνος μετά...
Ένα ποτάμι "θύμωσε"...
Ήρθε και τα σάρωσε όλα, έσβησε ζωές, οικογένειες, σχέσεις...

Σε μια στιγμή και τα πιο απλά δεν φαίνονται έτσι πια....
Εκεί ζήσαμε αυτό που δεν πρέπει κανείς ποτέ να ζήσει...
Κάποιοι είμασταν λίγο πιο τυχεροί...
Μας δώθηκε μια δεύτερη ευκαιρία...
Για άλλους όχι.

Απλά ένας χρόνος μετά ένα "ΓΙΑΤΙ;"...
Βγαίνει από τα χείλια αυτών που πονάνε, τριγυρνά, πλανιέται στην ατμόσφαιρα σαν ομίχλη, ταράζει τους πάντες που τους αγγίζει η υγρασία ενός στοιχείου της φύσης που "αγρίεψε"....
Αλλά οι νομοθέτες και οι "φίλοι" τους τι κάνουν για να μην ξανασυμβεί; Ωραία λήθη...
Πόσο πόνο αντέχει ο άνθρωπος;

Εμείς όμως δεν ξεχνάμε...
Σήμερα κλείστε λίγο όλοι τα μάτια σας, κάντε μια επισκόπηση του ευατού σας, χαρείτε για αυτά που έχετε και αγαπάτε, προσπαθήστε να αναλογιστείτε ΠΟΣΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΥΧΕΡΟΙ είστε...
Μια μικρή τιμή για τη ζωή που είναι τόσο ωραία....
Το οφείλετε σε αυτούς που "ταξίδεψαν" μακριά!

Άννα, Μαρία, Χρύσα, Νίκο, Κώστα, Βιβή, Δημήτρη, Γεωργία όπου και να είστε δεν ξεχνάμε....