Μια ιστορία ξεκινά να ξετυλίγεται...

Γειά και χαρά!!!
Δεν θέλω να συστηθώ μιας και είμαι ένα σπαστό ποδηλατάκι (προς το παρόν) που του αρέσει γενικά να κυκλοφορεί ελεύθερο στη "ζούγκλα" αυτής της πόλης... Είναι τόσο ωραίο να σε φυσάει το αεράκι στο πρόσωπο και εγώ και ο αναβάτης να νιώθουμε ότι πετάμε...
Οτι πετάμε μακριά και ψηλά, από το χάος και τον εκνευρισμό που βιώνουν οι ΙΧηδες σε μια πόλη που απλά αγκομαχά να χωρέσει τα τόσα πολλά τζιπ, σουβ, πειραγμένα...Έλεος! Τι "θέμα" έχουν όλοι αυτοί δεν καταλαβαίνω..... Τόσο πια ο... "ανδρισμος";
Που θέλει να αναπνεύσει ένα πιο καθαρό αερά αλλά της το στερούν πολλοί "καρεκλοκένταυροι" και υπαλληλίσκοι εκεί έξω γιατί απλά δεν καταλαβαίνουν, δεν θέλουν, δεν συνειδητοποιούν ότι το ποδήλατο δεν είναι παιχνίδι αλλά ένα μέσο μεταφοράς!
Μια πόλη που κάθε μέρα βλέπει στους δρόμους της όλο και πιο πολλούς ποδηλάτες να ξεμυτίζουν.... Υπάρχουν τόσα πολλά ποδήλατα εκεί έξω που κοιμούνται σκονισμένα σε ταράτσες, αποθήκες και μπαλκόνια.... Θέλουν να ξαναζωντανέψουν, να νιώσουν το δρόμο στα λάστιχά τους, να αλανιάσουν στην πόλη. Σκεφτείτε το.... Ξυπνήστε τα.
Από εδώ θα προσπαθούμε να σας βοηθήσουμε, να σχολιάσουμε, να θίξουμε, να συζητήσουμε τα πάντα και όχι μόνο για το τι σημαίνει να είσαι Ποδηλάτης στην Αθήνα.
Είναι στάση ζωής που είναι ευτυχία να ακολουθώ τα τελευταία 6 χρόνια περίπου....
Ας ξεκινήσουμε το πετάλι λοιπόν...