Ένας Ιππότης γεννιέται!!

Καλά η ξιφασκία είναι φοβερή έχω να πω! Μπορεί κάποιοι να το γνωρίζετε, ξέρω φίλη που έκανε μαθήματα ένα χειμώνα ολόκληρο, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχει πολύ πλάκα.

Καταρχάς τρελή γυμναστική! Κάναμε 2 ώρες γεμάτες και ρίξαμε πολύ ιδρώτα άσε που τα οπίσθια γυμνάζονται φοβερά μιας και πρέπει να έχεις πάντα χαμηλή στάση και να χοροπηδάς μπρος-πίσω ωσάν τον πιερότο!

Δοκιμάστε λίγο από τέτοιο, να δείτε μετά πώς θα βγαίνετε στην παραλία με τα όλα σας!

Είδαμε λοιπόν λαβές, πως να αποκρουείς επιθέσεις που στοχεύουν στο μηρό (ναι καλά ακούσατε), στην καρδιά, στον ώμο και άλλα τέτοια έτσι πολύ "ευγενικά" και μεσαιωνικά! Χα χα!! Ο δε καθηγητής, ένας φοβερός τύπος, πολύ γέλιο, μαυρούλης, που ήταν σαν να έπαιζε έναν πειρατή της Καραϊβικής και εμείς οι μούτσοι που δεν ξέρουμε τι μας γίνεται.

Σήμερα είχε μετρό, γιατί μετά θα πηγαίναμε όλοι μαζί στο θέατρο και είπα ότι προτιμώ να πάμε ως ομάδα. Τελικά τελειώσαμε σχετικά καλά κατά τις 5, οπότε χρόνος για το σπίτι υπήρχε. Σπάσανε τα νεύρα μου με τη Circle Line, που τελικά με πήρε 45 λεπτά να φτάσω σπίτι με καθυστερήσεις και περίμενε και περίμενε...Άντε από εδώ... Σπαστό Ποδηλατάκι 4ever.

HARPER REAGAN...

Και τώρα το θεατρικό λεπτό της στήλης για τους φίλους του καλού, ποιοτικού Βρετανικού θεάτρου, είτε στην Ελλάδα, είτε και εδώ στην Αγγλική πρωτεύουσα...

Harper Reagan...

Το έργο ανεβαίνει, από το National Theatre, στους καταπληκτικούς χώρους του Southbank (νότιας όχθης του Τάμεση δηλαδή) που έχει ανακαινιστεί, υπάρχουν ωραία καφέ και μέρος να πας για βόλτα και ποδήλατο δίπλα στο ποτάμι σαν άνθρωπος και όχι να σε κυνηγάνε μηχανάκια κτλ κτλ. Πολλές πολιτιστικές δραστηριότητες σε όλη την περιοχή, οπού πριν από 10 χρόνια δεν τολμούσες να πας. Αλλά σε αυτό, η απάντηση εδώ δεν είναι ταβέρνα, μπαρ και μόνο ένας απέραντος καφενές. Είναι επενδύω στον πολιτισμό, σε χώρους, σε ιδέες, σε καινούρια πράγματα, κάνω εξαγωγή... ΟΚ και ας έχουν σκοπό τελικά το κέρδος... Λίγο πολύ όμως όλοι κερδισμένοι βγαίνουν.

Το έργο το έχει γράψει ο Simon Stephens ( Motortown,Pronography για τη Deutsche Scahuspielehaus, βραβείο Ολιβιέ για το έργο "On the shore of the Wide World" κα.)

Φρέσκο κείμενο... Πραγματεύεται την ιστορία μιας γυναίκας, της Harper, που ζει στη suburbia του Λονδίνου, στο Uxbridge για την ακρίβεια που σκιάζεται από τη γιγαντοποίηση του Heathrow και αποτελεί θα έλεγε κανείς ένα μέρος που ... ε, να... βαριέσαι λίγο!

Εμπνευσμένος από τα έργα του Ευριπίδη (όπως λέει άλλωστε ο ίδιος) και από μια παρατήρηση ότι οι γυναίκες φιγούρες, πρωταγωνίστριες, καθοδηγήτριες της σκηνής και της πλοκής σπανίζουν στα σύγχρονα έργα, έγραψε ένα κείμενο με πολύ δυνατά μηνύματα, που αγγίζει πολλά ευαίσθητα σημεία με κεντρικό ρόλο μια γυναίκα...

Μια γυναίκα σε διάστημα 2,5 ωρών περνάει από την προβληματική της εργασία, στο προβληματικό της σπίτι, στην επιθυμία για έρωτα με ένα ανήλικο έφηβο, σε ένα θάνατο ενός πατέρα που την οδηγεί για 2 μέρες στο Manchester, όπου διαπράττει μοιχεία, συναντά και συγκρούεται με την μητέρα της σε μια "σιωπηλή" κρίση, μας πληροφορεί ότι ο άντρας δεν μπορεί να εργαστεί γιατί έχει κατηγορηθεί για παιδική πορνογραφία και έχει φακελωθεί... Μια λοιπόν Ευρυπιδική τραγική φιγούρα που πολέμα με τα θέλω της, με τα προβλήματά της και που ψάχνει διέξοδο... Αλλά τα καταφέρνει;

Στην ιστορία όμως έγκειται και το πρόβλημα του έργου... Ενώ οι ηθοποιοί είναι πραγματικά άριστοι, τα σκηνικά καταπληκτικά που με τη βοήθεια μηχανικών μέσων εναλλάσσονται τόσο "μαλακά", η μουσική ηλεκτρική και τα φώτα αξιοσέβαστα, το σενάριο είναι λίγο προβληματικό... Το σενάριο όμως... Σαν να ήθελε ο συγγραφέας να μιλήσει για όλα τα προβλήματα της Αγγλικής (και όχι μόνο) κοινωνίας μαζί, σε 2 και κάτι ώρες, αλλά στο τέλος η πληθώρα αυτή αποπροσανατολίζει, χάνει τον ειρμό της... It's just too much touble to be true!!! Το έργο γίνεται πολύ βαρύ αλλά και κάνει κοιλιές...

Εξαιρετικοί όμως ηθοποιοί. Αν βρεθείτε στην Αγγλία και δεν έχετε τι να κάνετε οκ good!

2 μέρες ήδη και αισθάνομαι ότι έχω κάνει τόσα πολλά!