Κυριακή 29 Ιουνίου 2008

Η εξομολόγηση ενός Αθηναϊκού Ποδηλάτη!


Πριν λίγο καιρό είχα στείλει μια επιστολή σε ένα πολύ αξιόλογο δημοσιογράφο στα Νέα...
Νομίζω πως είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε την... εξομολόγηση αυτή μιας και τώρα που οι ζέστες έχουν πιάσει για τα καλά και η κατάσταση στους δρόμους γίνεται, ειλικρινά, όλο και πιο ανυπόφορη.

Η εξομολόγηση ενός ποδηλάτη

«Αγαπητέ Υπάρχουμε. Συνυπάρχουμε...

Επειδή όλοι τελευταίως μιλούν για το περιβάλλον και για τη βενζίνη που φτάνει τα 150 $ το βαρέλι, σκέφτηκα να σας στείλω μια ειδική εξομολόγηση. Εκείνη ενός Ποδηλάτη στην Αθήνα.

Αυτή τη στιγμή που σου γράφω...

Παρατηρώ με μεγάλο ενδιαφέρον, σε μια από τις μεγάλες διασταυρώσεις της Αθήνας, τις σκηνές «αγάπης» και κατανόησης που εξελίσσονται ανάμεσα σε διάφορους πρωταγωνιστές της θλιβερής αυτοκινητιστικής μας πραγματικότητας… Κύριοι και κυρίες, μέσα στα αγορασμένα με 40 δόσεις αυτοκίνητα, τζιπ, μηχανάκια να επιδίδονται σε ανταλλαγή χειρονομιών όχι μόνο σε αλλήλους αλλά και στο δύσμοιρο τον Τροχονόμο, που απλά έχει παραδοθεί στη μοίρα του… Χαμογελώντας πονηρά αλλά και με λίγο θλίψη, παρατηρώ αυτό το κάδρο και χαίρομαι που δεν συμμετέχω αφού είμαι στο ποδήλατο μου… Κάνω μια κίνηση με το πετάλι μου, μπαίνω στα γρήγορα και κόβω δρόμο μέσα από τον Εθνικό Κήπο και σε 5 λεπτά, είμαι στο Σύνταγμα… Κάποιος είπε θα μου φτιάξει ποδηλατοδρόμο στα «πολλά» Πάρκα! Έχω συγκλονιστεί με την ιδέα.

Συγκαταλέγομαι λοιπόν σε αυτούς που έχουν επιλέξει να μην συμμετέχουν σε αυτό το θέατρο του παραλόγου. Ποδηλατώ στην Αθήνα! Δεν είμαι κάτι το περίεργο, αν και μερικές φορές μερικοί με βλέπουν έτσι. Γιατί όμως στην Μπογκοτά της Κολομβίας δεν με κοιτάνε ως περίεργο; Εκεί το ποδήλατο το χρησιμοποιούν όλοι. Μέσα από ένα δίκτυο οργανωμένων ποδηλατοδρόμων που ο Δήμαρχος τους δεν τους έφτιαξε στα πάρκα, αλλά στους δρόμους. Αυτός και πολλοί άλλοι Δήμαρχοι στη Βαρκελώνη, στο Παρίσι, στη Βαρσοβία, στη Λευκωσία, στη «δική» μας Καρδίτσα, σε λίγο και στα Σκόπια. Σκόπιμα δεν αναφέρω Άμστερνταμ. Ας κοιτάμε λοιπόν την υποβαθμισμένη μας καθημερινότητα και την απλά μη μετακινούμενη κοινωνία μας…

Επιλέγω λοιπόν ελευθερία κινήσεων, ανεξαρτησία, παρκάρισμα όπου θέλω. Να βλέπω την πόλη και τους ανθρώπους της με άλλα μάτια. Να έχω καλύτερη φυσική κατάσταση. Να σέβομαι τους πεζούς και να μην τους παρεμποδίζω το δρόμο. Προσπαθώ να βελτιώσω πάνω από όλα την ζωή μου και το περιβάλλον που ζω, να μην σπαταλώ πολύτιμο χρόνο της ζωής μου σε μετακινήσεις που συνήθως είναι περίπου 5 χλμ γύρω από το σπίτι μου.

Και χαίρομαι γιατί δεν συμμετέχω στο φρενοκομείο αυτής της πόλης. Δεν ξοδεύω χρήματα για την πανάκριβη πια βενζίνη. Παρόλα αυτά, το Μετρό με βλέπει ακόμα ως παράσιτο. Στα εκτενή δίκτυα πολλών μετρό του κόσμου με αγαπούν. Προφανώς αυτοί δεν ξέρουν τι κάνουν.

Το ξέρω ότι οι περισσότεροι οδηγοί δεν με υπολογίζουν αλλά προσέχω και επιμένω. Πληθαίνουμε σιγά σιγά και ίσως καταφέρουμε να τους εκπαιδεύσουμε. Βιώνω, όπως και ο πεζός, τα σπασμένα πεζοδρόμια, τους ανύπαρκτους πεζόδρομους από τα παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα και διάφορα τραπεζοκαθίσματα, τις λακκούβες.

Ξέρω επίσης ότι οι Αρχές και οι Τοπικοί Άρχοντες δεν θέλουν να με καταλάβουν. Σχέδια έχουν, αλλά είναι στα συρτάρια. Λεφτά, που δεν χρειάζονται πολλά, ξοδεύονται σε ποδηλατικούς γύρους με βραβεία για χορηγούς, σε γιορτές, σε μαγεμένα δάση. Ωραία και αυτά, δεν λέω. Αλλά ας κατασκευαστεί και κάτι χρήσιμο, μια αρχική υποδομή για το ποδήλατο. Εγώ το διεκδικώ, το παλεύω, οργανώνομαι με άλλους Ποδηλάτες!

Δεν ξέρω αν είμαι μπροστά από τη εποχή μου ή αν είμαι ένας τρελός, ρομαντικός ποδηλάτης. Παλεύω όμως για μια καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους, πρόσβαση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, παλεύω για υποδομές που θα βοηθήσουν πολύ κόσμο να ξυπνήσει τα ποδήλατα που «κοιμούνται» σε μπαλκόνια και αποθήκες.

Παλεύω να αλλάξω τα πράγματα, να αφήσω το Ποδήλατο να κατακλύσει και να αλλάξει την ασφυκτική ζωή μας

Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Athenssun Ποδηλάτης»


Σάββατο 21 Ιουνίου 2008

Ο Spastos Petalakis πάει θέατρο!

Επειδή η ζωή δεν είναι μόνο ποδήλατο και ο Spastos είναι και πολύ κουλτούρα, παίρνει το ποδήλατο και... συμμετέχει και στο θέατρο!
Που;

"Μια Ιστορία για το Χρόνο" από την θεατρική ομάδα Ζωγράφου.
Από τις 21/6 μέχρι και Παρασκευή 27/6 στο Υπαίθριο Θεατράκι του Δ. Ζωγράφου στην οδό Γ.Ζωγράφου 17, 7η Στάση Ζωγράφου (Λεωφ 235)
Είσοδος υπάρχει και από την οδό Αγ Γεωργίου στην ομώνυμη εκκλησία!.

Πάρτε... το χρόνο σας και ελάτε!!!

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

Ένα χαμόγελο αρκεί...

Πολλές φορές ένα απλό χαμόγελο αρκεί για να βρούμε το δίκιο μας...
Δεν χρειάζεται να είμαστε πάντα εκνευρισμένοι και έτοιμοι να "επιτεθούμε" στους "κακούς" οδηγούς που δεν μας υπολογίζουν...  

Πολλές φορές και αυτοί οι καημένοι από την πολύ μαστούρα μέσα στο καυσαέριο και την τρελή κίνηση, βρίσκονται σε μια λυπηρή θα μπορούσα να πω κατάσταση οπότε ωφείλουμε να δείχνουμε κατανόηση στον λαμαρινο-έγκλειστο συνάνθρωπό μας..

Π.χ...
Ενώ περνούσα διάβαση, μια έτσι γεματούλα και τρισχαριτωμένη κυρία, δεν σταμάτησε στο κόκκινο, απλά θέωρησε ότι έπρεπε να φτάσει μέχρι τέρμα στην άκρη του φαναριού γιατί, τι να κάνει και αυτή, τα λίγα μέτρα μπροστά έχουν σημασία όταν είσαι αυτοκινητάς... 
Με αποτέλεσμα να με κόψει εντελώς!

Είχα 2 επιλογές:
Να ξεζέψω μιας και το κράσπεδο ήταν πολύ ψηλό για να μην κάνω ακροβατικά με το σπαστό ποδηλατάκι... και... 
να αυτοκτονήσω βγαίνοντας ουσιαστικά τόσο έξω από την διάβαση που με χτυπούσαν μέχρι να πεις κύμινο οι ερχόμενοι κάθετα οδηγοί...
Αν και ίσως γλυτώνατε από εμένα με τη δεύτερη επιλογή, διάλεξα ως σόφρων την πρώτη και πέρασα...

Χτύπησα πολύ ευγενικά το παράθυρό της με ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ χαμόγελο και λέω:
"Αγαπητή μου κυρία καλησπέρα... Αν βγαίνετε τόσο μπροστά πως θα περάσουμε και εμείς οι καημένοι πεζοί και ποδηλάτες;"
Κοιτάζει δεξιά/αριστερά, για μια στιγμή νομίζω θα με βρίσει και ετοιμάζω ήδη πίσω στο μυαλό λέξεις κοσμήματα, συνηθισμένος ο καψερός από τα γνωστά Ελληνικά δρώμενα αλλά.... η κυρία με κοιτάζει, ανοίγει παράθυρο και λέει "Έχετε δίκιο κύριε... Δεν το είχα σκεφτεί, άθελά μου, σχεδόν ποτέ!!! Συγγνώμη"
Κάνω μια βαθιά υπόκλιση (πάντα θεατρικός), χαμογελώ, βάζω χέρι στο στήθος και αποχωρώ....
Κερδισμένοι και οι δύο... 
Μια πιο συνειδητοποιημένη πολίτης και ένας ποδηλάτης χαρούμενος γιατί κάτι έγινε εκείνη τη στιγμή...
Να μιλάτε παιδιά... Να διεκδικείτε το δρόμο σας και την ύπαρξή σας...
Χιούμορ χρειάζεται και χαμόγελο..

ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΙΣΤΕ Η ΚΟΠΕΛΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟ ΟΠΟΤΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ!

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

Εδώ ο καλός "Ποδηλατόδρομος"... Πάρε, πάρε!

"Έκτακτη Είδηση.... Ακούστε!!! Ακούστε!!!!
Οι πρώτοι ποδηλατόδρομοι στην Αθήνα έρχονται!!
Τρεχάτε εργολάβοι!! 3 εκ. Ευρουλάκια έτοιμα για εσάς.. "
(φωτό από το όμορφο Manchester!)

Ωραία ας μην είμαστε μίζεροι...
Καλό είναι να γίνεται έστω και κάτι για το ποδήλατο...
Τί όμως;
Ας δούμε τα δεδομένα:

Ποδηλατόδρομος Α, Πάρκο Αστυνομίας Ιλίσσια με Γουδί... Χμμμ....

Ξεκινάς λοιπόν να κάνεις κάτι με δημόσιο χρήμα και το έχεις από την αρχή λάθος αλλά δεν πειράζει. Σε 2 χρόνια ακριβώς πάνω στις Δημοτικές ή άλλες εκλογές, κάνεις εγκαίνια και μετά λες σας έφτιαξα την πιο ωραία υποδομή... Και μην μου ξαναζητήσετε τιποτένιοι πολίτες μου κάτι τέτοιο γιατί σας το έφτιαξα αλλά εσείς δεν το χρησιμοποιείτε! Κόλπο grosso!
Να χρησιμοποιήσουμε τι;
Υποδομή για να πηγαίνεις βόλτα στα λουλουδάκια και τα πευκάκια;
Πάω και χωρίς αυτήν!
Τρα λα λα, τρα λα λα τι καλά!!!
Χρειάζομαι ειλικρινά ποδηλατόδρομο στο πάρκο κόστους 1,2 εκ. ευρώ για να παίρνω τον αέρα μου και να πηγαίνει το φοιτηταριό στον ήδη υπάρχοντα ποδηλατόδρομο της Πανεπιστημιούπολης (που απλά θέλει σήμανση);
Και ο φοιτητάκος πως θα πάει στη Μεσογείων;
ΑΑΑ! Ιπτάμενος σαν τον ET με το μαγικό ποδήλατο...!!
Δυστυχώς, ο παραπάνω σχεδιασμός, αποδεικνύει ότι το ποδήλατο είναι ακόμα στη λίστα του μέσου αναψυχής και ταυτίζεται, κακώς, με τις "ακατονόμαστες" απόψεις του πιο άφαντου, φιεσταδόρου και μηδεν στην ιστορία αυτής της πόλης, Δημάρχου της Αθήνας (Κακλαμάν & Vovos Corp.) ότι δηλαδή είναι για τα πάρκα!
Γι'αυτό αναρωτιέμαι: τόσα λεφτά για κάτι που δεν χρειάζεται, γιατί;;;...

Ποδηλατόδρομος Β: Στάδιο με Φαληρικό Όρμο...

Σας το πάω ανάποδα...
Αντι λοιπόν να συζητάμε για τα πάρκα, γιατί δεν κατασκευάζεται το κομμάτι της Γ' Σεπτεμβρίου, που είναι χρόνια στα σχέδια, και θα συνδέει Πατήσια και Κυψέλη με κέντρο (στην οδό Αθηνάς και στο Μοναστηράκι/Θησείο), ώστε να "κουμπώσει" με τον άλλο σχεδιαζόμενο ποδηλατόδρομο που θα κατεβαίνει στον Πειραιά;

Γιατί κανείς ακόμα δεν θέλει να συγκρουστεί με τον αυτοκινητά που έχει ψησταριά στη Γ' Σεπτεμβρίου και παρκάρει παράνομα το αυτοκίνητό του μπροστά στο μαγαζί του επειδή έτσι γουστάρει!!! Γι'αυτό! Εδώ είναι η ουσία.
Βάλε ανθρωπέ μου τα λεφτά αυτά και χάραξε κάτι στον κεντρικό ιστό της πόλης ώστε να αρχίσει ο κόσμος να το χρησιμοποιεί για μετακίνηση πραγματική και για να τον διαφυλάξεις από το ΙΧ! Τόσο δύσκολο είναι;

Αλλά άντε, να δεχτούμε ότι ο άλλος ποδηλατόδρομος από το Παναθηναϊκό Στάδιο μέχρι το Φαληρικό Όρμο κάτι μπορεί να κάνει....

Ο παραλιακός, που έχει εξαγγελθεί 2 χρόνια τώρα; ΑΑΑΑ είναι άλλου Υπουργείου δουλειά!
Μάλιστα...

Με την απαγόρευση στο Μετρό τι γίνεται;
"Δεν είναι και αυτό δική μου δουλειά, δεν θέλω να το επιβάλω..."
Σ'αυτή τη χώρα ένα περίεργο πράγμα! Αυτοί που έχουν θέσεις δεν έχουν ευθύνη ή αρμοδιότητα ή τρία πουλάκια κάθονταν στου Μήτσου το περβάζι!!
Αν δεν θέλεις ευθύνη, τι στο καλό κάνεις εκεί βρε στην καρέκλα;
Και διερωτάμε ο φτωχός spastos petalakis...
Δηλαδή ο Υπουργός δεν έχει καμία σημασία για την προεδρία του Αττικό Μετρό; Τον έχουν γραμμένο;
Να μας το πει να το ξέρουμε!
Και οι θέσεις στάθμευσεις (που είναι και άχρηστες και λάθος σχεδιασμένες επίσης) δεν είναι το τυράκι που ρίχνω για να λέω στο κόσμο... "ΝΑ ΟΡΙΣΤΕ, είμαι φιλικός προς το Ποδήλατο"!

Και με τί κριτήριο αποφασίστηκε αυτό; Τους ποδηλάτες, που ζητάμε συναντήσεις και μας γράφουν, μας ρωτήσανε;
4 φορές έχουμε έρθει σε επικοινωνία με το γραφείο Δημάρχου και όλο έχει φορτωμένο πρόγραμμα...
Κατα τ'άλλα, δηλώσεις του τύπου "Να έρθουμε κοντά στον Ποδηλάτη και να τον υπολογίσουμε" τις επιστρέφω ως τουλάχιστον καραγκιοζιλίκια για τα media....

Για σοβαρές προτάσεις, ανοιχτές για διαβούλευση, ας κοιτάξουν τα περίπου 150klm των διαδρομών που έχουν χαράξει οι www.podilates.gr και είναι αναρτημένα στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, με τίτλο "Ποδηλατικοί Αξονες στην Αττική".
Εδώ να δείτε δουλειά που έχει γίνει! Και τζάμπα!

Στη Δημοκρατία του δήθεν, με τους πολίτες του δήθεν, τα έργα είναι δήθεν... Αυτά μας αξίζουν....
Τουλάχιστον μας έδωσαν τροφή να γράφουμε και να δούμε τι θα γίνει...
Έχω και άλλα, αλλά έρχεται τριήμερο και δεν βαριέσαι...Ας ποδηλατίσω λίγο!


Τρίτη 10 Ιουνίου 2008

Μια "Ευρωπαική" στοά... στη ψυχανάλυση!

Είμαι μια ιστορική στοά της Αθήνας, αφού πριν από κάποιο καιρό ανήκα σε κάποιους στρατιωτικούς, είχα τα κακιά μου χάλια και μετά με δώσανε με χαρτιά και πολλά συμβόλαια σε μια μεγάλη Τράπεζα που έχει σχέση με ένα μεγάλο λιμάνι της χώρας... Έκανα τέλειο λιφτινγκ... Και έτσι έγινα και δικιά τους, ολοκληρωτικά! Και κάνω ότι θέλω. Τι θα είμαι; Μια κοινή;

Ναι... αλλά ξέρετε επειδή δεν μπορούσαν και να με κλείσουν κιόλας μόνη και έρημη είπαν να αφήνουν το λαουτζίκο να περπατά...

Βέβαια, τον ουρανό μου τον κρύψανε στην ανακαίνηση  και έτσι δεν βλέπω πια τα άστρα, αλλά μου είπαν ότι ήταν για δικό μου καλό γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσα να φιλοξενήσω happenings, events, exhibitions, glamorous parties, χορηγικά γκαλά, συναυλίες με βαριές και ογκώδεις σκηνές, ψιλοτάκουνα, φουλάρια Hermes, μεταξωτές γραβάτες και σικ εστιατόρια και καφέ που είναι πολύ φθηνά μιας και η  Greek fava σπεσιαλιτέ από ρεβύθι, πολύ σπάνιο όσπριο, μπορεί να κοστίσει και 10 ή 15 ευρώ!

Πριν από λίγο καιρό όμως λυπήθηκα, γιατί ήταν κάποιοι ποδηλάτες που θέλανε να περάσουν βόλτα πεζοί με τα ποδήλατά τους ή να σταματήσουν λίγο να θαυμάσουν αυτό το glitter έργο βίτρίνα, το τόσο αγαπητό στον Τύπο της χώρας μου, αλλά ξαφνικά τους σταματήσανε.... 
Γιατί δεν γίνεται το ποδήλατο να περνά από εδώ μιας και χαλάνε ΟΙ ΓΡΑΝΙΤΕΣ!!!! ΜΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΓΡΑΝΙΤΕΣ;
Από την μακρινή χώρα της γρανιτοεμιρασίας και μόνο για μας τους στείλανε!  

Και τα ψιλοτάκουνα; Οι συναυλίες με τις σκηνές; Το ελαφρύ Χριστουγεννιάτικο δέντρο της φωτό; Ο άνθρωπος με ειδικές ανάγκες, που έχει 2 ρόδες σαν του Ποδηλάτου να προχωρά; Η μαμά με το καροτσάκι με τους ΤΕΣΣΕΡΙΣ φριχτούς τροχούς της κολάσεως που τρίβουν το γρανίτη; Θεέ μου τι καταστροφή...!!!  Αυτοί δεν περνάνε; 
Τί; Θα γίνει ατύχημα;  
Αχχχ... ξέχασα τις προάλες σε πεζόδρομο σκοτώθηκε μια κυρία άδικα από ένα μηχανάκι....  Ο πεζός ποδηλάτης ή και σκέτο ποδηλάτης είναι ο νέος κίνδυνος... ΒΟΗΘΕΙΑ!

Και τα παιδιά αντέδρασαν... Έστειλαν, μου κουτσομπόλεψε η κολώνα από πάνω, επιστολή διαμαρτυρίας και στα PR της μεγάλης Τράπεζας και στο Management του κτιρίου και to the wife of the CEO pou einai poli socialite kai ipeuthini Perivantologikis Politikis!!! Ναι αμέ... Έχουν λέει και Green Banking! Αχχ χάρηκα! Κάτι θα γίνει...

Αλλά δεν ξέρω τελικά τι έγινε... Η κολώνα είπε ότι βαρέθηκαν να απαντήσουν οι από πάνω...
Στεναχωρέθηκα επίσης γιατί αυτό το Management είπε σε ένα πολύ καλό και ακριβό gym club που είναι και αυτό εκεί και το απαίτησε μάλιστα, ότι δεν γίνεται να έρχονται με ποδήλατα οι πελάτες και να τα φυλάνε μέσα στις σκάλες γιατί και το κτίριο είναι διατηρητέο και όλα αυτά τα ογκώδη ποδήλατα με το μεγάλο πλήθος τους μπορεί να προκαλέσουν ατύχημα στις εξόδους κινδύνου!!! Χμμμ οκ....

Σκέφτομαι λοιπόν. Αφού με ανακαίνησαν είμαι ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ....   Εγώ καταλαβαίνω βέβαια και τη διατήρηση (στην Ελλάδα όλοι τη σέβονται) αλλά γιατί βρε παιδιά δεν φρόντισε αυτό το  Management να βάλει κάποιες θέσεις στάθμευσης για τους καημένους τους ποδηλάτες; Τα τζίπ των CEO τα φρόντισε...

Κανένας δεν μου απάντησε.... Είμαι "Ευρωπαία" τελικά;... Δεν ξέρω... Τελευταία νομίζω ότι έχω κρίση ταυτότητας.... Είμαι παλιά Αστή, δεν είχα πρόβλημα με κανέναν.... 
Τώρα όμως είμαι Νεόπλουτη, φωτισμένη, στολισμένη, με πούρα και εσπρέσσο των 5 ευρώ και δεν θέλω κανένα "διαφορετικό" άνθρωπο... Ποδηλάτη και μη.... 
Κρίμα τα φτιασίδια μου!

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

Μια Σερβική Ιστορία

Ο Spastos Petalakis βρέθηκε για λίγες μέρες στο Νοβι Σαντ της Σερβίας...
Είναι στη  Vojvodina μια από τις βόρειες επαρχίες της Σερβίας με έντονες επιρροές από την Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία.... Αυτές εκεί οι επαρχίες ήταν πάντα από τις πιο ευκατάστατες στην πρώην Γιουγκοσλαβία.  Άλλωστε η Βουδαπέστη είναι 288χλμ μακριά!

Εκεί λοιπόν, σε μια χώρα που βγήκε από έναν πόλεμο πριν από 8 χρόνια περίπου, η πόλη έχει κάνει επενδύσεις σε ποδηλατόδρομους!  Όπως και η "Ευρωπαική" και πολιτισμένη Αθήνα δηλαδή.  
Μπορεί κάποιοι να είναι λίγο παρατημένοι, αλλά έχουν φτιάξει και καινούριους με σήμανση και ενταγμένοι σε Ευρωπαικό Δίκτυο Ποδηλατόδρομων με χιλιομετρικές αποστάσεις για Βελιγράδι κτλ που σίγουρα δεν είναι και προτεραιότητα όταν έχεις να φτιάξεις τόσα άλλα πράγματα πιο σημαντικά!

Κυκλοφορούν πολλοί "πρόγονοι" του σπαστού πεταλάκη (όπως αυτά στην φωτό του 80 που έχετε δει) αλλά και ωραία κλασσικά ποδήλατα.  Η πόλη είναι επίπεδη και μόνο αρκετά πιο έξω έχουν κάτι λόφους και ένα πολύ ωραίο Καστρο με θέα στο φοβερό Δούναβη! 
Και για να ξέρετε κιόλας όλο το Ιστορικό Κέντρο της πόλης (όπως φωτό) με ωραία κτίρια και στενάκια με κάτι πολύ καλά μπαράκια κα καφέ, είναι κλειστό στα αυτοκίνητα με ηλεκτρονικό σύστημα.  Δεν μπορώ να πω ότι τηρείται πλήρως αλλά δεν έχει πουθενά παρκαρισμένα, σπάνια κάποιος να τολμήσει να μπει μέσα και είναι καθαρό και περιποιημένο...

Εντο στο Ελλάντα αυτά τα έχει λύσει ο Κακλαμάν Δήμαρχος (ξέχασα δεν έχει αρμοδιότητα αλλά τότε τι κάνει στο Δημαρχείο;) και όλοι χαρούμενοι κάνουμε βόλτες στο κέντρο που είναι γκεμάτο κουμουτζο τζιπ που ικανοποιούν το έλλειμα ανδρισμού του μικροαστού και όχι μόνο Ελληνάρα... 
Και έχει και κάτι συνήθως υπερτροφικά παιδιά με στολές που κάνουν βόλτες με γυαλιά ηλίου.  Και περίπολα μέσα στην Ερμού αστυνομία κτλ κτλ με αυτοκίνητο γιατί οι ένστολοι θα κουραστούν... (Σιγά μην πέσει η μπάκα!!!)
Αλλά εμείς είμαστε Ευρώπη... εκεί είναι Βαλκάνια... Δεν γίνεται...
Ελληναράδες!

Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

14 Απλές Ιστορίες για το Περιβάλλον...


Σήμερα (χωρίς να θέλω να κάνω διαφήμιση), ανοίγωντας την Καθημερινή της Κυριακής στο ένθετο της Κ, θα δείτε 14 ιστορίες απλών ανθρώπων που δεν περιμένουν από τους άλλους να αλλάξουν την κατάσταση για το περιβάλλον.
Απλά το κάνουν!
Μεταξύ αυτών και το παράδειγμα ενός ποδηλάτη...
Αξίζει τον κόπο να τα διαβάσουμε και να πάρουμε ιδέες.