Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Γυρίσματα, γυρίσματα, γυρίσματα... στη Γαλλία!



H Patricia Bordon επί το έργον...

Κλαπ, ρακόρ, μπουμ, close up, long shot, mid shot, continuity, screen timer, action, take, cinematografy, φωτογραφία, φως (θερμό-ψυχρό), προβολείς, σκιές, ζελατίνες...

Εδώ και μέρες, 3 σκηνοθέτες, 42 ηθοποιοί, 5 τεχνικοί, ένας διευθυντής φωτογραφίας, ζούμε με αυτές τις λέξεις από το πρωί μέχρι το βράδυ. Οι σκηνές είναι ένα ποτ πουρί από διάφορα έργα, γνωστά και μη. Ο σκοπός είναι σίγουρα εκπαιδευτικός, αλλά οι σκηνοθέτες έχουν βάλει τα δυνατά τους για να γίνει μια άκρως πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα δουλειά, με αρχή, μέση και τέλος. Η δουλειά τους, αλλά και η δική μας ως ηθοποιοί, δύσκολη, κουραστική, επίμονη, έτσι ώστε κάθε take, κάθε γύρισμα, να έχει "ζουμί".


Κάθε σκηνή και μια σπαζοκεφαλιά

Γελάω! Πόσες φορές π.χ., μπορεί ένας ηθοποιός να κλάψει και ταυτόχρονα να έχει στο μυαλό του, το να μην αλλάξει ρούπι τις κινήσεις του, τα σκηνικά του αντικείμενα, τα λόγια του, τον/τη συνάδελφο... Ή να έχει στη μούρη του τις πατούσες του ηχολήπτη, στην προκειμένη περίπτωση τις δικές μου, αφού για μια σκηνή έπρεπε να ανέβω στο τραπέζι, δίπλα στην ταλαίπωρη ηθοποιό για να πάρω καλό ήχο. Ή να μην εκνευρίσει την κοπέλα που κρατά το continuity, τη συνέχεια δηλαδή από shot σε shot. Γιατί μετά όλα είναι πάλι απ' την αρχή ή ένα απελπισμένο μοντάζ που δεν μπορεί να κόψει τίποτα σωστά.

Οι σκηνοθέτες που συνεργαζόμαστε είναι αξιολάτρευτοι. Έχουν σχετικά λίγα μέσα και προσπαθούν να κάνουν θαύματα. Η Sandrine Ray και η Patricia Bardon, έχουν ήδη πολλές ταινίες στο ενεργητικό τους στο Γαλλικό κινηματογράφο. H Sandrine, είναι μέλος και της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών, η Patricia εχεί κερδίσει βραβεία στο Locarno Film Festival και διακρίσεις στη Γαλλία, o Gulu Monteiro, είναι ο γνωστός Gulu, από τα προηγούμενα ποστ!

Στο σαλόνι της Helen, μια σκηνή από το Marvin's Room

Και φυσικά επειδή χρειάζονται πολλά χέρια, βοηθάς, μαθαίνεις πολλά τεχνικά πράγματα, όπως π.χ. πως φροντίζεις τον ήχο και το "μπουμ", δηλαδή αυτό το μικρόφωνο που κρέμεται πάνω ή κάτω από τους ηθοποιούς και κάθε φορά πρέπει να ζυγιάζεις καλά τα όρια, γιατί αλλιώς πάει η σκηνή, έτσι και πέσει στο αδυσώπητο μάτι της κάμερας. Δεν υπάρχει χειρότερο, από το να έχει γίνει μια λαμπρή λήψη και ξαφνικά στο μοντάζ ή και εκείνη τη στιγμή, το "μπουμ" να κάνει βόλτες στο οπτικό πεδίο που δεν μπορεί με τίποτα, μα τίποτα να κοπεί. Όλα στις ταινίες είναι θέμα ισορροπίας. Μέτρου. To παραμικρό καταγράφεται, η κάμερα τα καταπίνει όλα!

O Gulu κατασκευάζει τον "κόσμο" του

Ο κάθε σκηνοθέτης είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει, τουλάχιστον με το σκηνικό του περιβάλλον. Η Sandrine, χρησιμοποίησε μια αίθουσα, και κάνει αρκετά θα έλεγα, "θεατρική" δουλειά. H Patricia (με την οποία συνεργάζομαι), ήθελε φυσικούς χώρους και έτσι εδώ και λίγες μέρες, έχουμε εγκατασταθεί στο υπέροχο σπίτι της συναδέλφου ηθοποιού Helen, του 1860, σε μια ήσυχη γειτονιά που κάποτε είχε όλο υφασματάδικα, αλλά τώρα κατοικίες και γραφεία. Και υπέροχες εσωτερικές αυλές. Ακριβώς αυτή εδώ δηλαδή...


O Gulu, πάλι, ήθελε να φτιάξει σε ένα μεγάλο και ψηλοτάβανο στούντιο, μια ονειρική ατμόσφαιρα με πανιά, κουρτίνες, φώτα, ένα μικρό "ρινγκ" δράσης, για τους ηθοποιούς του.


Ας έρθουμε όμως και στα του οίκου μας. O Bernie, ο ρόλος μου, είναι ένας νέος γύρω στα 30 και βάλε, που η ζωή του φαίνεται πια άχρηστη, άδικη. Όλα του φταίνε. Δουλεύει σε μια τυπική, ανιαρή δουλειά, υπαλληλίκι, και έχει μια πολύ ενεργή straight σεξουαλική ζωή. Βασικά είναι ψυχωτικός, και τον τελευταίο καιρό έχει γίνει serial killer. Διάφορες γυναίκες, έχουν δολοφονηθεί με βάρβαρο τρόπο στην πόλη και φυσικά αποτελεί πρώτο θέμα στις τοπικές και όχι μόνο ειδήσεις.


O Bernie, έχει ένα παιδικό "φίλο", το David, ο οποίος είναι ομοφυλόφιλος, και τους δένουν κάποια παιδικά συναισθήματα φιλίας. Μάλιστα, σε μια προηγούμενη σκηνή, ο Bernie, εμφανίζεται μετά από ένα φόνο που έχει διαπράξει στο σπίτι του David, μεθυσμένος και γεμάτος αίματα. O David, δείχνει να μη καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Ή να μη θέλει να καταλάβει...


Σε αυτή τη σκηνή λοιπόν, ο Bernie (ξανά) επισκέπτεται τον David, για να προσπαθήσει να του μιλήσει, αλλά η σκηνή δεν εξελίσσεται και πολύ καλά, αφού τίποτα δεν υπάρχει πια μεταξύ τους. Η σκηνή εκτυλίσσεται σε μια ταράτσα (πρώτη σκηνική δυσκολία), και μετά από ένα καυγά, o Bernie προσπαθεί να αυτοκτονήσει παρασύροντας μαζί και τον David... Με ένα όμως πολύ ιδιαίτερο τρόπο! O David πανικόβλητος προσπαθεί να φύγει και ο Bernie τελικά δεν βρίσκει το κουράγιο να το κάνει... Juicy, juicy, juicy σκηνή!! (Η ταινία ονομάζεται, Love and Human Remains, του 1993)


Οι πρόβες έχουν πάει εξαιρετικά, η τρελαμάρα στο μάτι πάει σύννεφο, αλλά έχουμε μέχρι στιγμής ανυπέρβλητες δυσκολίες για τη σκηνή της αυτοκτονίας. Ταράτσα δεν υπάρχει, άμεσα διαθέσιμη, οι γείτονες δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουμε την αυλή, γιατί θεωρούν ότι παραβιάζεται ο ιδιωτικός τους χώρος με την κάμερα (Γαλλία είπαμε), που ίσως κάτι μπορούσαμε να κάνουμε... και μάλλον πηγαίνουμε σε μια προσπάθεια ελεύθερης δημιουργίας μιας υποθετικής εικόνας. Σε μια κλειστή αίθουσα...


Τα φώτα είναι από τα πιο σημαντικά για μια λήψη και η κάμερα πρέπει να κάνει πρόβες.
Το ίδιο και ο σκηνοθέτης


Αύριο πρέπει να γυριστεί οπως-και-δήποτε και η δυστυχής Patricia Bardon, προσπαθεί να βρει μια λύση που δεν βρίσκεται σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και κάτω από πολύ budget καταστάσεις! Και να μπορεί να κάνει και λήψη με την κάμερα από μπροστά, στο πρόσωπο, αφού όπως είπε, "φαίνεσαι τόσο πραγματικά παλαβός και "άρρωστος", που δεν μπορώ να μην το κάνω! Είναι κρίμα! Άσε, κάτι θα βρω!"


Αύριο 930 το πρωί, θα αποφασίσουμε, θα δείξει... Μέχρι και στο Μετρό σκεφτόμαστε να τη γυρίσουμε στην άκρη από τις ράγες, αλλά έχουμε μπλέξει με άδειες! Πάλι τα εύκολα διάλεξα!

Αυτό όμως είναι το σινεμά.
Δύσκολες καταστάσεις, δύσκολες συνθήκες για ένα θεατή που πρέπει να απορροφηθεί στη μαγεία της εικόνας και στο δέσιμο με την κάθε σκηνή.
Να τραβηχτεί από το πανί, στα πάθη, στη ζωή, στη χαρά
και στη θλίψη του ρόλου, του έργου, του κόσμου μιας ταινίας...

Ω και είναι αμείλικτοι αυτοί οι θεατές!

Οι φωτογραφίες από το στούντιο του έτερου σκηνοθέτη Gulu μιλάνε μόνες τους







ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Σε 2 μερούλες θα μάθετε τι έγινε...
Έτσι για αγωνία...

Σας αφήνω, πάω να "ψάξω", να σκιαγραφήσω λίγο ακόμα, τον "φίλο" μου τον Bernie

10 σχόλια:

Margo είπε...

Μμμ, δύσκολος ρόλος νομίζω.. πολύ ενδιαφέρον όμως και βέβαια θα περιμένουμε μεθαύριο να δούμε πώς θα αυτοκτονήσεις:)

Οι φωτογραφίες σούπερ και ο πεταλάκης φάτσα:))

Ανώνυμος είπε...

Μπα δεν είμαι αυτός εγώ στη φωτογραφία! Αυτός είναι ο Ροτέμ, Ισραηλινός που μένει από 2 χρονών πια στη Γαλλία!

Margo είπε...

Και γιατί το λες με τέτοιο ύφος????
Λοιπόν.... αναμένουμε:-)

Ανώνυμος είπε...

Mpa kanena ifos! Etsi apla...
OK kai me ti skini, horis telika spoudaio skiniko, alla ti na kanoume!

Ανώνυμος είπε...

αχ ποσο πολυ με ταξιδευεις με ολα αυτα βρε φιλιππακο μου!!!
να σαι καλα!φιλια πολλα στο παρισακι μου κι αναμενω την συνεχεια του..εργου σας!!!!!
bisous
elenitsa!!

Margo είπε...

Είσαι λίγο πεσμένος; Ίσως φταίει και η μουσική... δε πειράζει για το σκηνικό, αυτό που έχεις μέσα σου είναι το σημαντικό..
Όλα να πάνε καλά!
Καληνύχτα!

jerachin είπε...

Geia sou

Exw porwthei niwthw oti exw parei ena hthopoio sto katopi.
Gia mena einai polutimes oi empeiries sou me proetoimazoun gia to mellon pou euxomai na erthei.

Kai an de enoxlw, na se rwthsw poies sxoles exeis na mou proteineis, otan breis xrono bebaia, se Ellada kai Agglia kai poso xrono proetoimasias pisteueis xreiazetai na tis exetaseis.

Se tres tres euxaristw na pernas teleia sto paris kai na lampseis!!!
(exei wraies krepes btw)

Ανώνυμος είπε...

@Elenitsa
Είναι πολύ ωραία να ταξιδεύεις μέσα από απλά λόγια και φωτογραφίες κάποιους ανθρώπους! Σε ευχαριστώ!
@Margo
Μάλλον θα έλεγα πως είμαι λιγουλάκι κουρασμένος, όχι πεσμένος, αλλά με πολύ γλυκιά και ωραία κούραση!
@Jerachin
Εννοείτε πως θα σου πω, δεν σε έχω ξεχάσει, απλά πρέπει να βρω λίγο χρόνο. Στείλε μου και πάλι σε παρακαλώ στο email μου petalakis@gmail.com το email σου και τα λέμε από εκεί!

Ανώνυμος είπε...

apisteuto auto pou ginete ekei gyrw sou!

teleia epilogh mousikhs

g.

ippoliti_ippoliti είπε...

΄Μας μεταφέρει μία χαρά το κλίμα η ανταπόκρισή σου.
Μας ταξιδεύει, στη μαγεία του κινηματογράφου.
Να περνάς καλά και ας ...κουράζεσαι γλυκά/
Καλό βράδυ