Η νέα πια παρέα, φιλία, αγάπη... λέγεται Brompton!

Ποδηλατώ, μετά από μια κουραστική πρόβα, σ' ένα υπέροχο σπίτι του 1850, μέσα σε μια αυλή, για τα γυρίσματα της επόμενης εβδομάδας... Κατεβαίνοντας ένα στενάκι μικρό, η μοίρα με φέρνει σε αυτό το "μαγαζάκι" με τα ποδήλατα της φωτογραφίας.

Στη ζωή, απλά κάποια πράγματα πρέπει να συμβούν, για να οδηγήσουν ίσως κάπου αλλού.

Εδώ και μέρες, το παλιό μου πια πέταλο, της On Guard, με το σκυλίσιο όνομα Pitbull, ζει τις τελευταίες του μέρες. Φθαρμένο, με σπασμένο όλο το πλαστικό κομμάτι του, με το καουτσούκ στο σώμα του να έχει τρυπήσει, λίγο ξεκοιλιασμένο θα έλεγα και ταλαιπωρημένο, "φωνάζει" πως δεν πια είναι ικανό να αποτρέψει καμιά επαγγελματική κλοπή.

Το τριγύριζα σαν σκέψη στο μυαλό, εδώ και καιρό, αφού εννοείτε πως στο θέμα της ασφάλειας, είμαι και ο πρώτος εδώ μέσα στην μπλογκόσφαιρα, που σας έχω λίγο ζαλίσει! Είδα εδώ και καιρό αυτά τα καινούρια... πως να τα χαρακτηρίσω πέταλα-φέτες-σουσάμι άνοιξε, που δεν πιάνουν καθόλου τόπο και είναι ιδανικά για μικρά ποδήλατα. Σαν ειδικές αλυσίδες. Διάβασα ότι είναι αποτελεσματικά όσο γίνεται, αλλά σχετικά ακριβά! Αλλά δεν βαριέσαι, ας μπω μέσα να δώ τι παίζει...

Τι το ήθελα!

Εκεί μπροστά μου στέκεται και το βλέπω και πάλι (γιατί στο Λονδίνο, με είχαν περικυκλώσει). Ένα ολοκαίνουριο αστραφτερό μαύρο Brompton, διπλωμένο, αλλά πανέμορφο, μου κλείνει το μάτι. Δίπλα του έχει και άλλα, κάτι μπλε, κάτι κόκκινα, κάτι σε κρεμ...

Φύγε βρε σατανά, λέω!

Για να εξηγηθώ λίγο, για τους φυσιολογικούς ανθρώπους που δεν είναι ερωτευμένοι με το ποδήλατο, τα Brompton, είναι η κορυφή της τεχνολογίας για τα σπαστά ποδήλατα, κάτι σαν μια Ferrari της ποδηλασίας αυτού του τύπου. Εφευρέτης τους είναι ο Andrew Ritchie, που το 1977, ανακάλυψε πρώτος τη δυνατότητα που δίνουν τα σπαστά ποδήλατα, αυτή την τέλεια φορητότητα τους με οποιοδήποτε μέσο και σε οποιοδήποτε σχεδόν μέρος. Κατασκευάζονται ακόμα σε ένα μικρό σχετικά εργοστάσιο στο Brentford της Αγγλίας, αποτελούν πια μουσειακό κομμάτι και αυτό το βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία από το Science Museum του Λονδίνου, που επισκέφτηκα λίγο πριν φύγω από εκεί. Τα Brompton, είναι εργαλεία, απλής αλλά ακριβώς για αυτό, υψηλής κατασκευαστικής ποιότητας, που κρατάνε για μια ζωή. Αλλά, όπως οτιδήποτε πολύ καλό, ιδιαιτέρως ακριβά...

Εκεί λοιπόν πίσω στο μαγαζί της ιστορίας μας, το πρώτο άτομο που γνώρισα, είναι ο Vasili, από τη Σόφια της Βουλγαρίας... Τα Βαλκάνια και πάλι κάνουν το θαύμα τους, η Θεσσαλονίκη, όπως πάντα ιδιαιτέρως αγαπητή και ο πάγος σπάει. O Vasili, δούλευε εκεί... Τώρα πια όχι, έχει δικιά του δουλειά και είχε πάει (με το Brompton του) βόλτα. To Dahon, αποτελεί φυσικά θέμα συζήτησης, ακολουθεί φυσικά η θεματολογία σπαστά και Brompton. Αποφασίζω ούτως ή άλλως να πάρω την κλειδαριά, και να σου και ο ιδιοκτήτης...

Αθήνα, νησιά, διακοπές, καλοκαίρια, Nana Mouschouri, όλα μπλέκονται σε μια άνευ προηγουμένου συζήτηση, με πολύ καλαμπούρι, μισά Γαλλικά, μισά Αγγλικά, γιατί είσαι εδώ στο Παρίσι, πόσο θα κάτσεις κτλ. Μέχρι και διαγωνισμό διπλώματος-ξεδιπλώματος κάναμε στο δρόμο. Αμφίβολη η νίκη και για τους δυο.

Και κάπου εκεί πέφτει η πρόταση (πανέξυπνος φυσικά ο patron του μαγαζιού): "Θέλεις να κάνουμε ένα deal με το Dahon; Στο αγοράζω εδώ και τώρα, σου δίνω αυτά και αυτά τα δώρα, και παίρνεις σε καλή τιμή το ολοκαίνουριο μοντέλο 2009 μαύρο Brompton, να συνεχίσεις το ταξίδι σου στην Ευρώπη και να με θυμηθείς..."

Λίγο ζαλίστηκα, τα κομπιουτεράκια βγήκαν κατευθείαν στο μυαλό παγανιά, τα νούμερα σαν το κουλοχέρη άρχισαν να τρέχουν και να κουδουνίζουν, τα άτιμα τα ψηφία και τα Ευρώ άρχισαν να κάνουν πάρτι! Η προσφορά είναι πολύ καλή... Παίρνω το ποδήλατο για βόλτα! Με κερδίζει το άτιμο αμέσως, ελαφρύ μικρό, ότι πρέπει. Παίζω με τις ταχύτητες, 6, αλλά με πολύ καλές σχέσεις, στιβαρό και ας είναι πίτσικο!

Άσε με λέω, βρε παιδάκι μου! Δεν είμαι για τέτοια! Δώσε την κλειδαριά να φύγω... Λέμε και άλλα, το βλέπω... Η αλήθεια είναι πως μια φορά συμβαίνουν αυτά και μετά μπορεί και να το σκέφτεσαι, πως έχασες μια ευκαιρία. Είχα σκοπό, μέσα στο χειμώνα, ούτως η άλλως ν' αλλάξω το Dahon. Μετά από σχεδόν πια 3 χρόνια, το Brompton ήταν πάντα ένας στόχος. Αλλά έλεγα όταν με το καλό γυρίσω στην πατρίδα. Αλλά το ξαφνικό χτύπημα ήταν γραφτό να δοθεί στο Παρίσι.

O εφευρέτης του Brompton, δείχνει πως διπλώνει και ξεδιπλώνει.

Θέλω να το σκεφτώ, του λέω, να το ζυγιάσω, να το αφήσω λίγο να κατασταλάξει. Μου λέει μην στεναχωριέσαι... Ήξερε ο μπαγάσας ότι θα γυρνούσα!

Σχεδόν 2 ώρες μετά από τη στιγμή που μπήκα για μια κλειδαριά, έφευγα από εκεί μ' ένα άλλο σενάριο. Το βράδυ I slept over it, που λένε και οι Εγγλέζοι. To πρωί, έβαλα κάτω τα κουκιά και τις κάρτες! Το προηγούμενο απόγευμα, πήρα 2 πολύ καλούς ανθρώπους τηλέφωνο που με καταλαβαινουν και με ξέρουν, να το κουβεντιάσω. Παμψηφεί το πόρισμα βγαίνει ν' "αμαρτήσω". Η συμφωνία είναι too good to be lost!

Σήμερα το μεσημεράκι, έφευγα από το μαγαζί του κυρίου Alexis, με το καινούριο μαύρο Brompton, μαζί με ένα κάρο καλούδια, που σχεδόν δεν πλήρωσα, εκτός από την ειδική τσάντα!

Δωράκια: Τσάντα για μεταφορά, τσάντα για τα ψώνια σαν καλάθι που μπαίνει βγαίνει πανεύκολα, τσάντα αδιάβροχη Cordura με το κάλυμμα της για πολύ βρόχα, για όλα τα πραγματάκια σου (αυτή την πλέρωσα), φωτάκια, τρόμπα, 2 σαμπρέλες να βρίσκονται, νέα καλύτερα ρουλεμάν για να κυλάει πιο ομαλά το ποδήλατο όταν είναι κλειστό, τη βαριά κλειδαριά, ένα φουξ βιζόν μπρελόκ δώρο-σήμα κατατεθέν του μαγαζιού, ένα καινούριο παλουκόσελο, για πιο ψηλούς αναβάτες που δίνει η Brompton, το service της επόμενης εβδομάδας...

Αποχαιρέτησα λοιπόν με συγκίνηση το μικρό μου Dahon, που μου χάρισε και σας χάρισε πολλές στιγμές και εμπειρίες, αλλά του ήταν γραφτό να μείνει εδώ στο Παρίσι... Να κυκλοφορεί πια στους δρόμους και στα καφέ του... Ποιος ξέρει, ποιόν θα συντροφέψει τώρα πια; Που θα πάει. Να και η τελευταία του φωτογραφία... Καλοτάξιδο να είναι και να περνάει καλά... Αλλά είναι πια παρελθόν!

Στο δρόμο της επιστροφής, το καινούριο παρεάκι μου, αποδεικνύεται πολύ ευκίνητο... Ίσως την άλλη εβδομάδα, λίγο πάω να του αλλάξω τις ταχύτητες, να τις κατεβάσω ένα 12%, γιατί η Αθήνα είναι Αθήνα! Έτσι και αλλιώς ο patron θα μου το κάνει for free! Προβλέπεται!

Ο νέος είναι ο άτιμος ωραίος και ας λέει ο παλιός ότι θέλει.

Αν πεινάσω λόγω, χρέους και ως κακόμοιρος ηθοποιός, θα είναι λόγω έρωτα...

Μα είναι η αγάπη αμαρτία??

Σας φιλώ!

Νέες διαδρομές, νέες τσάρκες στην Ευρώπη, με νέο φίλο!

Στην είσοδο της εστίας στο Maison Du Portugal.

Διπλωμένο, είναι μια σταλιά!

Κάπως έτσι στέκεται, το κακόμοιρο!

Η τσαντούλα η μπροστινή είναι αδιάβροχη και όλα τα λεφτά!

Όπως είπε και ένας Γάλλος στο δρόμο, που με σταμάτησε,

fashion accessory!

Έξω από το σπίτι της Βραζιλίας!

Μόνο να μην πάθω κάνα λάστιχο σύντομα,

γιατί άντε να βγάλω άκρη με το καινούριο απόκτημα.

Φτου, φτου!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Εάν βρεθείτε στο Παρίσι, ο τύπος είναι ο καλύτερος ποδηλατάς,

πολύ εξυπηρετικός, με τα καλύτερα χέρια για service και ότι πρόβλημα έχετε.

Μόλις μετακομίσανε εκεί

(άκου τώρα)

Allo Velo

(με σήμα την καρδούλα)

44R Des Petits Carreaux,

75002, Paris

Tel: +33 01 40 35 36 36

O Patron είναι ο Alexis Venot

www.allovelo.com