Τα μυστικά αποκαλύπονται στο Actor's Centre!

Η είσοδος του Actors Centre στην Tower Street

Το Actors Centre είναι ένα μικρό "μελίσσι" στην καρδιά της Αγγλικής πρωτεύουσας, κοντά στο Covent Garden, όπου τα μέλη του μπορούν να παρακολουθούν μαθήματα, από τους καλύτερους στο χώρο των παραστατικών τεχνών, να απολαμβάνουν το καφέ τους και να κάνουν τις πρόβες τους στο καφέ του κτιρίου και στις αίθουσες του. Ότι καινούριο, ή συζητήσιμο συμβαίνει αυτή τη στιγμή θα το βρεις εδώ. Με πρόεδρο τον Anthony Hopkins, τα τελευταία χρόνια, προσπαθεί όλο και πιο πολύ να ανακαλύπτει και να βουίζει στα θεατρικά δρώμενα του Λονδίνου.

Στους τοίχους τα διάσημα μέλη του Actors Centre

Εδώ περνάμε αρκετές ώρες, με τα μαθήματά μας, με τις πρόβες μας, με το να γνωρίζουμε νέο κόσμο, αλλά προπαντός με το να βιώνουμε μοναδικές εμπειρίες, με ανθρώπους που δεν φανταζόμουν πότε ότι θα μπορούσα να δουλέψω μαζί.

Στο σαλόνι του Actors Centre, όλα έχουν θέση, φυσικά και τα ποδήλατα.
Κανείς δεν σε ρωτάει γιατί, πως, αν θα λερώσει το πάτωμα και τα πλακάκια...
Άλλωστε, το περισσότερο προσωπικό, έρχεται με τα ποδήλατά του...

Fiona Shaw

Η Fiona Shaw, είναι μια από τις πιο σημαντικές φιγούρες αυτή τη στιγμή στο Αγγλικό θέατρο. Ίσως κάποιοι τη θυμάστε και από πέρυσι που είχε έρθει και πάλι για να επαναλάβει κάποιες παραστάσεις, του φοβερού Αυγούστου του 2007, στην Επίδαυρο, όταν τότε με τις φωτιές οι παραστάσεις της ακυρώθηκαν. Πρωταγωνιστούσε στις Ευτυχισμένες Μέρες του Μπέκετ. Δουλέψαμε μαζί της πάνω στο Shakespeare, σε σκηνές που είχαμε μελετήσει πριν.
Γνώρισα μια πανέξυπνη γυναίκα, τόσο απλή, προσγειωμένη, με ένα φοβερό τρόπο καθοδήγησης του ηθοποιού, που δεν σε μπλοκάρει, ούτε σε ευνουχίζει. Με τη ζακετούλα της, το απίστευτο Ιρλανδέζικο χιούμορ της, ήταν μεγάλη τύχη να τη γνωρίσω. Μιλήσαμε λίγο για την Επίδαυρο, το πόσο λάτρεψε το μέρος, την Ελλάδα, πόσο είχε σοκαριστεί τότε με τα γεγονότα. Ετοιμάζει τώρα παραστάσεις για το Σεπτέμβρη. Στο τέλος, μας χαιρέτησε και μας ευχαρίστησε όλους, ένα προς ένα, μας φίλησε... Μαθήματα σεμνότητας από μια πολύ μεγάλη καλλιτέχνιδα.

Πόσο γελοία είναι τα "ψώνια" τα δικά μας ε;

Niki Flaks

Ο δίμετρος Γάλλος Luc, καταρρέει στα χέρια της Niki...

H Niki Flaks, είναι μια περσόνα από μόνη της. Στην αρχή πιστεύεις ότι έχεις να κάνεις με μια τρελή Αμερικανίδα, σαν αυτές που πηγαίνουν κρουαζιέρες στα Ελληνικά νησιά και είναι γεμάτες επιφωνήματα μόλις δουν Ακρόπολη, Σαντορίνη κτλ!
Και όμως η Niki, είναι ένας φοβερός άνθρωπος! Έχει βαθιά γνώση του θεάτρου, ηθοποιός και η ίδια, με αμέτρητες παραστάσεις στο ενεργητικό της, οι μισές από αυτές στο Broadway. Λατρεύει, το Αρχαίο Ελληνικό Δράμα, γιατί όπως λέει, οι ήρωες είναι τόσο ζωντανοί, τόσο γεμάτοι συναισθήματα, τόσο οργή αλλά και χαρά. Έτσι και με τον Σαίξπηρ.

Αυτό που κάνει όμως η Niki, είναι ότι έχει μια απίστευτη μέθοδο, που όλοι βιώσαμε, να ξεμπλοκάρει τον ηθοποιό από τη σκέψη, το υποσυνείδητο που τον φοβίζει συνέχεια και τα βάρη που τον ταλανίζουν στη ζωή του και να έρχεται σε επαφή με το συναίσθημά του. Μια μέθοδος που μέχρι το τέλος του course αυτού, ελπίζει να την έχουμε όλοι εμπεδώσει. ώστε να είναι το βαλιτσάκι μας.
Μια συναισθηματική αποδόμηση, που ειλικρινά δεν μπορώ να σας την περιγράψω. Ένα ταξίδι, από την παιδική μας ηλικία, όταν όλοι μας έλεγαν πρέπει να είσαι δυνατός γιατί είσαι αγόρι, ή πρέπει να είσαι το καλό κοριτσάκι, στην απαλλαγή όλων αυτών των "φορτίων" που μπορεί να κουβαλάμε.

Είναι απίστευτο, πόσο πόνο, πόσο ευαίσθητοι είμαστε, ειδικά οι άντρες, πόσο βάρος κουβαλάμε πάνω μας, που φεύγει, φεύγει με ένα μοναδικό τρόπο, με κλάμα και γέλιο μαζί.
Στη φωτογραφία, ο Luc, ένας πανύψηλος Γάλλος, έβγαλε τόσο πόνο, τόση οργή που πάθαμε όλοι σοκ. Ο Luc, κατέρρευσε σχεδόν.
Και όμως στο τέλος έρχεται η ώρα μετά από όλο αυτό, να πεις το μονόλογο σου και τα αποτελέσματα είναι ανατριχιαστικά!

Είχα την εμπειρία ήδη να περάσω όλο αυτό, όλη αυτή τη διαδικασία, το ταξίδι στα συναισθήματά μου και δεν έχω λόγια να σας πω την εμπειρία.
Δεν λέγεται...
Ξέρω όμως, ότι ο μονόλογος στα ελληνικά,
του Ιάσονα, στο τέλος του έργου, όταν η Μήδεια του έχει καταστρέψει τα πάντα,
έκανε μια τάξη από ανθρώπους που δεν καταλάβαιναν τίποτα,
να σοκαριστεί από την οργή, τον πόνο, να βάλει σχεδόν ομαδικά τα κλάματα.
Τέτοια εμπειρία δεν είχα βιώσει ποτέ στη ζωή μου ως τώρα.
Ένιωσα, αυτό που πολλοί ηθοποιοί ελπίζουν να βιώσουν.

Ότι οι λέξεις είχαν όλη τη δύναμη, τα λόγια...
Το σώμα έγινε το όχημα αυτών.
Το μήνυμα των θεών...

Οι εμπειρίες συνεχίζονται...