Στου Αύγουστου το κατώφλι...

Χαμογελώ

Στου Αυγούστου το κατώφλι

Κλείνω τα μάτια και πετώ

Σαν μικρό παιδί να τρέξω, τρέξεις...

Σαν μικρό παιδί να γελάσω, γελάσεις...

Σαν μικρό παιδί να κάνω, κάνεις ποδήλατο...

Σαν μικρό παιδί να βουτήξω, βουτήξεις στη θάλασσα, στο γαλάζιο...

Σαν μικρό παιδί να αγαπήσω, αγαπήσεις...

Σαν μικρό παιδί να ακουμπήσω, ακουμπήσεις σε μια αγκαλιά...

Σαν μικρό παιδί να πιώ, πιεις κρύο νερό...

Σαν μικρό παιδί να ονειρευτώ, ονειρευτείς στο φώς του ουρανού...

Σαν μικρό παιδί να φάω, φας "υποβρύχιο"...

Σαν μικρό παιδί να πηδήξω, πηδήξεις από ένα μαντρότοιχο...

Σαν μικρό παιδί να μπω, μπεις κλεφτά στο θερινό το σινεμά...

Σαν μικρό παιδί να χτίσω, χτίσεις καλοκαιρινά κάστρα στην άμμο...

Σαν ενήλικος να γίνω, γίνεις παιδί...

Σαν ενήλικος να χαλαρώσω, χαλαρώσεις...

Σαν ενήλικος να γευτώ, γευτείς της φύσης τα δώρα...

Σαν ενήλικος να τολμήσω, τολμήσεις να γνωρίσω, γνωρίσεις τον άγνωστο δίπλα σου...

Σαν ενήλικος να φύγω, φύγεις από την πόλη...

Σαν ενήλικος και αν δεν φύγω, φύγεις να περπατήσω, περπατήσεις στα ζεστά πεζοδρόμια...

Σαν ενήλικος αν δεν φύγω, φύγεις να χαρώ, χαρείς την πανσέληνο στην πόλη...

Σαν ενήλικος να ανακαλύψω, ανακαλύψεις κρυμμένες γωνιές στη γειτονιά...

Να ξαπλώσω, ξαπλώσεις στο Αρμυρίκι...

Να αφήσω, αφήσεις το μελτέμι να χτυπήσει το πρόσωπο...

Να σκεφτώ, σκεφτείς και λίγο αυτούς που δεν μπορούν να φύγουν...

Να προσπαθήσω, προσπαθήσεις να ακούσω, ακούσεις τα τζιτζίκια που μιλούν...

Να στήσω, στήσεις μια σκηνή στην αμμουδιά...

Να γευτώ, γευτείς το ψάρι και το ούζο...

Να ταξιδέψω, ταξιδέψεις ακόμα και πολύ μακριά...

Να ακούσω, ακούσεις τους χτύπους της καρδιάς...

Να πω, πεις τότε ευχαριστώ...

Γιατί ζω και ζεις

Γιατί μπορώ, μπορείς ακόμα να λες διακοπές

Γιατί έχω, έχεις ανάγκη να πω, πεις σε αγαπώ

Γιατί έχω, έχεις ακόμα ίσως κάποιους/κάποιες που ακούν το αγαπώ

Και αν δεν έχεις τίποτα απ' όλα αυτά

έχεις καρδιά και χέρια να σε πάνε ψηλά

και πείσμα και αναπνοή

και ανθρώπους που ακόμα σε νοιάζονται

και ας μη το ξέρω, ξέρεις...

Στον Αύγουστο αυτό, το πιο δύσκολο της δεκαετίας που πέρασε

χαμογέλασε, δες τον ευατό σου, σκέψου

βρες τις μοναδικές δικές σου στιγμές

ακόμα και σε ένα καυτό διαμέρισμα

Δύσκολο ΝΑΙ

Ακατόρθωτο ΟΧΙ

Πείσμα να έχεις εκεί έξω και να τολμάς

Και αν θέλεις θα σου πω και ένα βιβλίο να διαβάσεις...

Να κλάψεις και να γελάσεις, όπως έκανα εγώ

Σε ένα Σάββατο μόνο μέσα...

Μαθήματα ζωής 

Στα Αγγλικά μάλλον μόνο θα το βρεις,

στου διαδικτύου τα μέρη

αλλά να το καταβροχθίσεις

Θα δεις

"Things the Grandchildren Should Know

by Mark Oliver Everett"

γνωστός και ως μουσικός και συνθέτης ροκ με το όνομα EELS, 

του οποίου και μερικά τραγούδια ακούτε...

Καλό Αύγουστο...

Κλείστε το μάτι στη ζωή ε;

Μείνατε στην Αθήνα; Ενοικιάστε ένα ποδήλατο!

• Έχετε φιλοξενούμενος και θέλετε να τους δείξετε την υπέροχη πόλη των Αθηνών (λέμε τώρα), με το φιλικότερο και καλύτερο μέσο μεταφοράς;
• Θέλετε να πάρετε το αμόρε και να κάνετε, μια ρομαντική βόλτα στους δρόμους της πόλης, ειδικά τώρα το καλοκαίρι που είναι λίγο πιο έρημα και να σκάτε και φιλάκια στα στενάκια, σα διαφήμιση σοκολάτας;
• Έχουμε ποδηλατοπορεία και έχετε πάθει ένα πανικό, επειδή θέλετε να έρθετε και δεν έχετε ποδήλατο, ή έχει αραχνιάσει στην αποθήκη ή έχει πάθει στραπάτσο;
• Είστε χαμένοι σε κατάθλιψη, δεν έχετε τι να κάνετε, θέλετε να ανεβείτε ψυχολογικά και ένα ποδήλατο είναι κάτι που θέλετε άμεσα;

Υπάρχει λύση στην Αθήνα του 2010! 

Για την ακρίβεια 2 λύσεις.  Και 1 σε μορφή τουρ. Εξηγούμαι:

1. Το πιο παλιό γραφείο ενοικίασης είναι του Βασίλη Μπακόπουλου, που έστησε τη μικρή επιχείρηση πριν λίγα χρόνια, καθαρά από μεράκι για το ποδήλατο.  Γνωστός στο ποδηλατικό κίνημα, έκανε την αρχή και στεγάζεται στο κέντρο, πίσω από την Πλατεία Κλαυθμώνος, στην Αριστείδου, απέναντι από τη ΔΕΗ.  Θέλει λίγο κόπο για να το βρείτε, αφού είναι μέσα σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές στοές και αυλές της Αθήνας, με εσωτερικά μπαλκόνια, μια μικρή αρχιτεκτονική ανακάλυψη.  Καλά ποδήλατα, που τα έφερε ο Βασίλης, τα συναρμολόγησε και είναι ιδανικά για τις βόλτες σας.  Περισσότερα θα βρείτε εδώ λοιπόν, στο Acropolis Bikes.  Έχει και χάρτη για να το εντοπίσετε.

Τα παιδιά από το Athens By Bike!

2. Η νέα και πιο φρέσκια πρόταση στο χώρο, στην οποία έπεσα πάνω κατά τύχη, μόλις σχεδόν είχε ανοίξει, είναι τα πολύ συμπαθέστατα παιδιά του Athens By Bike.  Στο δρομάκι της Αγίας Θέκλας στου Ψυρρή, εκεί που είναι ο φούρνος με τα κουλούρια που άμα δεν ξέρετε τς τς τς ντροπής, ο Άρης, ο Στέλιος και ο Θανάσης έστησαν ένα πολύ γουστόζικο μαγαζί που έχει ποδήλατα για όλα τα γούστα και ωραίες βόλτες.  Μου θύμισε πολύ αντίστοιχα μαγαζιά σε Βερολίνο και αλλού και ξεχώρισα τις φοβερές αφίσες που σκαρφίστηκαν.  Ειδικά το σύνθημα στο τοίχο "Put the fun inside your legs - rent a bike", είναι φοβερό και φυσικά... απόλυτα αληθές. Τέλος, προσφέρουν και ποδηλατοβόλτες στο κέντρο της πόλης και φυσικά όπως όλα τα γραφεία, όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό (κράνος, φωτάκια κτλ).

3. Βόλτα, βόλτα...  Τι πιο ωραίο με τα παιδιά από το Pame Volta, που εδώ και λίγα χρονάκια δραστηριοποιούνται στις ενοικιάσεις ποδηλάτων αλλά και στις βόλτες με ποδηλάτη οδηγό.  Μπορείτε να διοργανώσετε Athens Sightseeing, ή Σούνιο και γενικά ότι θέλετε με μια ωραία κουβέντα μαζί τους.  

Athens By Bike, εσωτερικό

Πάνω από όλα, οι άνθρωποι αυτοί, είναι άνθρωποι που ποδηλατούν, που ξέρουν την πόλη, που το λέει η καρδιά τους και έχουν αγάπη για αυτό που έχουν στήσει.  Αν αγαπάς κάτι το κάνεις και καλά.  

Σε μια Αθήνα, που πασχίζει ακόμα να αλλάξει νοοτροπίες και καταστάσεις, αυτές οι προσπάθειες είναι φωτεινές ηλιαχτίδες σε ένα συννεφιασμένο τοπίο.  Αξίζει να τους δίνουμε μια ευκαιρία!  Να περάσετε καλά, να προσέχετε φυσικά και βουρ για να ανακαλύψετε την πόλη και όχι μόνο.  Ε, μετά είμαι σίγουρος, πως θα θελήσετε να αποκτήσετε και δικό σας ποδήλατο.  Η Αθήνα σας, δεν θα είναι πια ποτέ ίδια.  Πιστέψτε με, ξέρω τι λέω!

ΥΓ:  Και φυσικά δεν υπάρχει καλύτερο τραγούδι για την ανάλογη περίπτωση από το Don't Fence me IN, σε εκτέλεση του David Byrne. Γιατί σιγά μην κλειδωθούμε μέσα, τέτοιες μέρες!! Στους δρόμους!

"Colibri" η αλλιώς περνώ και τρώω καλά στο Μετς...

Αυτό που μας αρέσει πολύ εδώ, στη μικρή μας γειτονιά, που ονομάζεται Μετς, είναι ότι ακόμα όλα είναι σε ανθρώπινη κλίμακα.  Τα σπίτια, οι δρόμοι, τα στέκια μας.  Που υπάρχει ακόμα η γειτονιά με την έννοια της γειτονιάς, που οι άνθρωποι μιλάμε μεταξύ μας, γνωριζόμαστε, συναντιόμαστε στα πεζοδρόμια και μαθαίνουμε τι κάνει ο ένας και ο άλλος.

Που επίσης, μαζεύει κάπως παράξενα, ένα ετερόκλητο πλήθος, από καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, δικηγόρους, μηχανικούς, αρχιτέκτονες και γενικά κάθε καρυδιάς καρύδι, που κουβαλάει μια τρέλα μέσα του/της.  Δεν εξηγείται αλλιώς, πως κάθε φορά που θα καθίσεις σε ένα από τα μαγαζιά της γειτονιάς, όλο και κάποιον θα γνωρίσεις, που είναι και έτοιμος/η να κουβεντιάσει και έχει να σου πει και πολύ ενδιαφέροντα πράγματα!

Από τα πιο αγαπημένα και φυσικά τιμώμενα μέρη, είναι το "Colibri".    Αυτό το μαγαζί, ταχυφαγείο αλλά Ιταλικά, που το έστησε ο sui generis Βαγγέλης το 2005, μας έχει καλομάθει με τη χαλαρότητα του, τα απίστευτα φαγητά του, από πιτσούλες με πολύ καλά υλικά, λεπτή καλή ζύμη, και ευφάνταστες γκουρμέ συνταγές μέχρι τα απίστευτα burger που έχουν κάνει να παραμιλά η μισή Αθήνα που ξέρει από καλό φαγητό και τις σαλάτες που τρως και χορταίνεις. Οι τιμές είναι χαμηλές, άξιες της ποιότητας και των καλών υλικών.  Τα παιδιά που δουλεύουν εκεί, που είναι πια φίλοι, είναι όλοι τρελοκομεία όποτε κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Το σωστό μέρος, στη σωστή γειτονιά!

Κάπως έτσι, έχει γίνει το δεύτερο σπίτι μας. Ενίοτε δε βοηθάμε κιόλας, όταν γίνεται χαμός από παραγγελίες... Καλή καρδιά! Τον τελευταίο καιρό, δε, το μαγαζί έγινε ακόμα και πιο καλλιτεχνικό. Κάθε εβδομάδα, θα έχει ένα αφιέρωμα σε κάποιον συγγραφέα, με αναγνώσεις ποιημάτων και βιβλίων, από φίλους ηθοποιούς, ανάμεσά τους και η αφεντιά μου.  Ή θα ταξιδεύουμε σε ωραίες μουσικές με κιθάρες και μπουζουκάκι, ή τσέλο και βραδιές  jazz, εκεί στο πεζοδρόμιο πάνω, στα λιγοστά τραπεζάκια που στριμώχνουν τέτοιες καλοκαιρινές νύχτες, όλα τα καλά παιδιά της γειτονιάς!  Περνάμε καλά, ενίοτε καταφθάνει και η αστυνομία κατά τις 2 και το γλέντι καλά κρατά.

Είναι ωραία στη γειτονιά.  Είναι ωραία να έχεις μέρη, που θα πεις μια κουβέντα, που θα μαζευτούν και κάποιοι άνθρωποι μόνοι, να περάσουν καλά, να συζητήσουν να ξεδώσουν.  Σε μια Αθήνα που αποξενώνει, τα συνοικιακά στέκια, όπως το "Colbri" (όνομα παρμένο από το γνωστό τροπικό πτηνό που φτερουγίζει γοργά και σε όπισθεν), μας θυμίζουν βασικές αξίες, μας θυμίζουν κάτι από τα αστικά κέντρα της παλιάς εποχής, τα καφενεία του χωριού, τις μαζώξεις φίλων.

Απόδειξη τα βιντεάκια, σε μια βραδιά πριν 2 εβδομάδες, αφιέρωμα στο μπουζουκάκι και στο Βαμβακάρη! Απολαύστε!


To videaki λόγω ένστασης μιας φίλης και επειδή σέβομαι την επιθυμία της, το αποθηκεύσαμε για ιδία χρήση, οπότε όσοι προλάβατε, προλάβατε!
Καλή καρδιά!

ΥΓ: Colibri,  Αναπαύσεως 9, Μετς, τηλεφωνάκι για παραγγελίες στα κοντινά 210 9214277. Επίσης για τους πρωταγωνιστές στο βίντεο, ουδεμία ευθύνη  φέρουμε... ίσως, κάνα ποτηράκι κερασμένο παραπάνω!