Αυτά που με κρατάνε όρθιο... Ακόμα... Εδώ!

Σκαλοπάτια κατεβαίνω
Βήμα μικρό, βήμα σταθερό
Μυρωδιά από γιασεμί και ας είναι Νιόμβρης
Μια γάτα με κοιτάζει μ' απορία

Στο πρόσωπο έρχεται βοριάς, είναι κρύος
Ο Ήλιος παίζει ακόμα με τα σύννεφα
Ακόμα ζεσταίνει μια σταλιά
Στο βάθος προβάλουν αχτίδες, δεσμίδες λάμψης
Φωτίζουν το Σαρωνικό που στέκει ακόμα εκεί

Πίσω από τσιμεντένιες στέγες και κεραίες
Προβάλει ακόμα το σκούρο μπλε της θάλασσας
Αντέχει αυτό το μπλε, χιλιάδες χρόνια τώρα
Το μάτι ταξιδεύει, σκάβει, παρατηρεί

Αίγινα, Πελοπόννησος, Επίδαυρος
Στο βορρά Πάρνηθα, Πεντέλη
Άσπρο χαλί, τσιμεντένια χτίσματα, ατάκτως τοποθετημένα
Ακρόπολη σκοτεινή, φωτισμένη στης δύσης τα χρώματα,
φωτιά

Αθήνα, ταλαιπωρημένη, κούκλα, κορίτσι ακόμα
Παιχνιδιάρα, έξαλλη, πλήρης, αδύνατη
Σκονισμένη, καθαρή, πράσινη, πλίνθοι
Ώχρα, ξεφλουδισμένοι, ρυτιδιασμένοι τοίχοι νεοκλασικών

Πεύκο, Αρδηττός, Καλλιμάρμαρο, παγκάκι
Τώρα στήθηκε
"αφιερωμένο στη "Λούλα", που αγαπούσε αυτό το δάσος"
Πέρασε η ψυχή και ακούμπησε, στάθηκε, έκατσε να ξαποστάσει

Θρόισμα αέρα στις πευκοβελόνες
Μυρίζει ρετσίνι
Καρβουνόσκονη και τρέξιμο με το παλιό παπούτσι
Μπλε και άσπρο σημαίας στον ιστό ανεμίζει

Φως, αττικό φως
Πρόσωπα ξαναμμένα
Κουβέντες στον αέρα, νερό στα χείλια
Ξέπνοη βρύση, λαχάνιασμα

Ποδήλατα, ρόδες, κουδούνι
Άνθρωποι ακόμα που στάζουν καλημέρες
Στάζουν χειραψίες, αγκαλιές ζεστές
Βλέμμα καθαρό 

Αναπάντεχες συναντήσεις φίλων
Πάνω από την κούπα του καφέ που στέκεται αχνίζοντας
Πίσω από μια βιτρίνα, συζητήσεις
Ερμηνείες, φιλιά, γνωριμίες άξαφνες

550 το πρωί
Καθρέφτης, αγουροξυπνημένο μάγουλο
Αξύριστος
Στα μάγουλα τα γένια έχουν πια αρχίσει ν'ασπρίζουν

Κρύο έχει στο σπίτι
Ρυτίδα στο μάτι, μεγαλώνω
Φέτα ψωμί και λίγο μέλι
Ζεστό τσάι και νερό για το δρόμο

Αγκομαχά αλλά ξεκινά το παλιό αυτοκίνητο
Δρόμος για το Νότο
Ελευσίνα, Ασπρόπυργος, Σαλαμίνα
Η Ανατολή βάφει την καμινάδα κοκκινη

Εργατιά, χάλυβας, μπουγάτσα ζεστή
Σήραγγα, θάλασσα που χρυσίζει με τον Ήλιο
Κομμάτι γης κομμένο στα δύο, Ισθμός
ΚΤΕΛ, γέφυρες, πλαστικό ποτήρι φραπέ

Κίτρινα, πορτοκαλί χρώματα
Αμπέλια, ελιές, της συλλογής τους ήρθε η ώρα
Χώμα, Νεμέα, ευλογημένος τόπος
4 βαθμοί, υγρασία, χνώτα μουσκεμένα, θολά τζάμια

Ξύλο, μυρωδιά φωτιάς ζεστής, κάπνα
Πεδιάδα
Πορτοκάλια και Λεμόνια
Ασυνάρτητα, άσχημα κτίρια, το πράσινο τα σμιλεύει

Ναύπλιο
Νέο και Παλιό, όλα μαζί
Οσμή από αρμύρα και κάστρο εκεί ψηλά
Αγέρωχο

Νόμοι και δικαστήριο
Συναντήσεις ανθρώπων από παλιά
Συναισθήματα πλημμύρα, το παρελθόν είναι πάντα εδώ
Αγκαλιά, κατανόηση, ανταπόδοση 

Καθήκον και δίκιο
Μάρτυρας, Κατάθεση, Αλήθεια μου
Σθένος και τόλμη
Στη μνήμη σας

Χαμόγελα, αγκαλιά, υπερηφάνεια
Πλήρης, αληθινός
Βλέμματα δακρυσμένα
Τι να πεις; Άνθρωποι γνήσιοι
Ωραίοι, Δυνατοί, Αντέχουν; 

Λύτρωση, Ευχαριστώ
Βόλτα στις πέτρες
Βλέμμα πια καθαρό, ξεκάθαρο
Μπουκαμβίλιες, χρώμα, πορφυρό κεραμίδι

Σκύλος, ακολουθεί, παίζει
Ευτυχία, ηρεμία της στιγμής
Αγνό συναίσθημα, Γέλιο
Αγνή καρδιά

Επιστροφή
Βουνά που σκοτεινιάζουν στης νύχτας τον ερχομό
Ζωγραφιά της υπαίθρου
Τόπος μοναδικός

Σπίτι
Τηλέφωνο
Συνάντηση αναπάντεχη
Φιλί στην Πανεπιστημίου, ξαφνικά, όλα!

Κρασί κόκκινο
Εξάρχεια ζωντανά
Γλυκιά κούραση, πεζοδρόμια γεμάτα ακόμα
Ταξίδι σε λόγια

Γνωριμία, κουβέντα, άνθρωποι καινούριοι
Μάτια που κλείνουν
Νύστα, αγκαλιά ζεστή
Ακρόπολη φωτισμένη μέσα στη νύχτα

Να κοιμηθώ, να κουρνιάσω
Ποιό είναι το επόμενο σενάριο;
Ποιος ξέρει; Ποιος μιλά;

Ζω ακόμα εδώ.
Ονειρεύομαι ακόμα εδώ.
Για αυτά που είναι κομμάτι μου.
Και ελπίζω

Δεν έχω τίποτα άλλο.
Τη δύναμη της ψυχής, της θέλησης
Της Αγάπης που ακόμα ίσως υπάρχει, ίσως έρθει
Ζω, σ' ευχαριστώ
 

Για αυτά τα πολύτιμα μικρά, που με κρατάνε όρθιο
Αναπάνταχα όμορφα
Αναπάντεχα τόσο ζωντανά
 Ακολουθώ το δύσκολο δρόμο μου,
στο κομμάτι γης που βαφτίστηκε Ελλάδα...