Athens Classic Marathon... Λίγο πριν την έναρξη και ένα στοίχημα!

 Beautiful Athens!

Καλά που έχουμε και κάτι τέτοιους αγώνες και λοιπά, και χαμογελάει και λίγο το χειλάκι. Παίρνουμε και μια ανάσα.  Κάνει καλό και στην Αθήνα. Ο Σπαστός Πεταλάκης, αφήνει για λίγο το πετάλι και τρέχει, τρέχει, τρέχει...  Τρέχει στα 10χλμ την Κυριακή 13/11/2011.

"Ψόφο" μας επιφύλασσε ο καιρός, και ένας Βοριάς που ξυρίζει, άσε που θα τον έχουμε και στην μάπα, στα πρώτα 5χλμ, που είναι και ανηφόρα αλλά δε μασάμε.  Θα ντυθούμε, θα φτιαχτούμε και αν κρυώσουμε, θα τρέξουμε λίγο πιο πολύ να ζεσταθούμε.

Να μην λείπει φυσικά και το εμπορικά εκμεταλλεύσιμο κομμάτι της καταναλωτικής μας κοινωνίας...

Σάββατο, μια μέρα πριν, και στο Ζάππειο έχει στηθεί ολόκληρο πανηγύρι για το Μαραθώνιο, με πολλά καλούδια, αλλά και πολύ καλές τιμές αν θέλετε για κάνα παπουτσάκι κτλ.  Ε φυσικά και εννοείτε πως καλός ο αθλητισμός αλλά και το μπικικίνι που τον κινεί, ακόμα καλύτερo! Χε! Ακόμα και αν δεν είστε στους συμμετέχοντες, μπορείτε να περάσετε βόλτα, να τσεκάρετε και τίποτα ενδιαφέρον.  

Ο φετινός μαραθώνιος έχει 8500 αλλοδαπές συμμετοχές, από σχεδόν 90 χώρες.  Το σύνολο, αυτών που έχουν γραφτεί για να τρέξουν είναι περίπου 18000 άτομα! Σήμερα στο Ζάππειο, ένιωσα πολύ ωραία, που άκουγα και πάλι τόσες πολλές γλώσσες, τόσα πολλά διαφορετικά πρόσωπα και έβλεπα τόσο πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά! Ένα όμορφο "μπλέξιμο" ανθρώπων, με μια κοινή αναφορά, μια αγάπη για την προσπάθεια, την προσωπική προσπάθεια του καθενός.

Από το Μαραθώνιο του Τόκιο στην Αθήνα της κλασικής διαδρομής!

Όλοι νικητές...

Add caption

 Πάνω απ' όλα όμως, αξίζει η συμμετοχή, το να έχεις βάλει ένα προσωπικό στόχο.  Ένα απλό παράδειγμα, η προσωπική μου εμπειρία, που ξαφνικά πριν περίπου 4 χρόνια ανακάλυψα προβλήματα στη μέση, σε 2 σπόνδυλους και στα αρκετά ταλαιπωρημένα γόνατα από το σκι και τραυματισμούς. Μεμιάς ένιωσα ότι κόπηκαν όλα, όπως το τρέξιμο, ή το ποδήλατο και η αλήθεια είναι πως υπήρχαν μέρες, συνεχόμενες, που ένιωθα πως δεν μπορούσα να περπατήσω.  Έσκασα!  Αφού ανακάλυψα τι το είχε προκαλέσει, σταδιακά και με συντηρητικό τρόπο προσπάθησα να επανέλθω.  Το ποδήλατο ήταν πάντα πιο ήπιο και το άντεχα, αλλά εγώ ήξερα πως καμιά φορά πονούσα, όταν γυρνούσα σπίτι.  Βήμα, βήμα, με γυμναστική και διατροφή και ότι μπορούσα να σκεφτώ με συμβουλές ιατρών και φίλων γυμναστών επανήλθα.  Ήρθε και ένα διάστρεμμα φέτος άσχημο να συμπληρώσει το παζλ, αλλά με πείσμα άρχισα και πάλι να τρέχω, λίγο στην αρχή, ακόμα πιο πολύ κάθε μήνα, κάθε εβδομάδα. Δεν το έβαζα κάτω. Καμιά φορά απογοητευόμουν, η μέση αρνείτο να συνεργαστεί, αλλά εκεί, το πάλευα.  Ήθελα να τρέχω και πάλι όπως πριν! Που έτρεχα όλη την Αθήνα.  Και φέτος τα κατάφερνα όλο και πιο πολύ. Γέμισα χαρά...

Πέρυσι, έβλεπα τους άλλους που συμμετείχαν και ήθελα να είμαι και εγώ ανάμεσά τους. Καθισμένος στις κερκίδες του Παναθηναϊκού Σταδίου, έβλεπα τους ανθρώπους να τερματίζουν και η συγκίνηση μ' έπνιγε όσο τίποτα άλλο.  Αλλά και ένα παράπονο.  Και είπα του χρόνου, θα είμαι και εγώ ανάμεσά τους! Ήταν το δικό μου στοίχημα!

Μέσα στη ζέστη στο καλοκαίρι, προσπαθούσα να συνεχίζω να τρέχω στο Καλλιμάρμαρο ή στα πάρκα, καμιά φορά δεν άντεχα... Τους τελευταίους 2 μήνες το πήρα απόφαση. Τα 5χλμ, ήταν λίγα για εμένα, δεν θα είχα κίνητρο.  Πήγα για τα 10!  Δήλωσα συμμετοχή.  Μόλις έτρεξα τα πρώτα μου 10χλμ σε προπόνηση, ένιωσα πολύ χαρά. Και να τα Facebook post κτλ.  Και δεν πίστευα τη συνέχεια.  Μέσα σ' ένα μικρό διάστημα, έχω τρέξει ήδη 5 φορές τα 10χλμ και έχω συνολικά συμπληρώσει, με τις μικρότερες προπονήσεις, σχεδόν 70χλμ.  Θα πείτε κάποιοι σιγά ρε φίλε, τι μας τα ζαλίζεις;  Ίσως, αλλά εγώ αισθάνομαι απλά τόσο χαρούμενος που ακόμα και όχι πλήρως εντάξει με τα θέματά μου, θα το κάνω και μάλλον θα το κάνω καλά!  

Πριν από 4 χρόνια, νόμιζα ότι δε θα έτρεχα πια ποτέ.  Δεν μπορούσα να κάνω περπάτημα στις "κρίσεις" μου, ούτε 2 χλμ!  Θα βάλω τους επιδέσμους μου, την επιγονατίδα μου, τη μουσική που έφτιαξα στο φουλ και θα ξεχυθώ. Μακάρι να το καταφέρω όπως το έχω φανταστεί. Για τον καθένα, κάτι δικό του, κάτι μόνο που αυτός ξέρει είναι σπουδαίο! Για μένα ήταν αυτό.  Και νιώθω ήδη όμορφα! Νιώθω πως είμαι πια στο 80% του στοιχήματος μου.

Παπούτσια, πάρε παππούτσια!  Πολύ business η όλη ιστορία ε;

Πάρε και ένα ηλεκτρονικό micoach όπως λέμε my coach, για να σε προπονεί το γκατζετάκι!

Εγώ πάλι κοιτούσα τα περίτεχνα ταβάνια του Ζαππείου!

Τεχνολογία εν πράξη: Τα timing chips που φοράς στο παπουτσάκι και ο χρόνος σου καταγράφεται! Σουπερ!

Φέτος στα 10, του χρόνου θα δείξει...!

Θα έχει πολύ κόσμο αύριο και αρκετό κρύο.  Αλλά αξίζει τον κόπο, να ζήσετε τις στιγμές, την είσοδο του (συνήθως Κενυάτη) νικητή στο στάδιο, τη χαρά που έχει μια πόλη που συντονίζετε στη θετική ενέργεια τόσων ανθρώπων. Η Αθήνα, δεν είναι μόνο ασχήμια, μιζέρια, επεισόδια και δύσκολη πια ζωή. Είναι και αυτό το κομμάτι της που εφάπτεται την ιστορία της, την κληρονομία της, τους ανθρώπους της που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.

Θα τα πούμε εκεί... Καλή μας επιτυχία!  

Ο ξαναγεννημένος runner!