Το κακό μας το οξύ...

Τα Χριστούγεννα τελικά φέτος δεν τα "έχουμε"...

Προσπαθήσαμε λίγο να κάτσουμε να ηρεμήσουμε από τα δικά μας, να τα σκεφτούμε λίγο πιο καλά και ήρεμα, αλλά τα γεγονότα, πάντα αυτά τα γεγονότα όπως έλεγε και ο Churchill, είναι εκεί στη γωνία και καραδοκούν.

Στη Μ. Ανατολή, στη Γάζα, το παιχνίδι με τον Δαυίδ και τον Γολιάθ καλά κρατά. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με το παράλογο, την υποκρισία από όλους, με την απίστευτη βλακεία των πολιτικών και των ανθρώπων τους, με την επιθετικότητα ενός κράτους που εδώ και 60 χρόνια δεν έχει ηρεμήσει, ούτε βέβαια το έχουν αφήσει και να ηρεμήσει, αλλά έλεος πια! Η βία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε χειρότερη βία, σε χειρότερες καταστάσεις και ο φαύλος κύκλος του οφθαλμού αντί οφθαλμού δεν έχει τελειωμό. Απορώ με κάποια πράγματα στην ίδια αυτή πια την Εβραϊκή κοινωνία. Δεν έχουν κουραστεί πια με τους πολιτικούς τους; Δεν έχουν απηυδήσει με την κατάσταση πολέμου, που σκόπιμα τους έχουν ρίξει εδώ και δεκαετίες, δηλαδή με μια ανάγκη για καλύτερη πια ζωή... Στην τελική, αν εδώ και χρόνια θέλανε μια λύση τα 2 μέρη θα την είχαν βρει, αλλά πάντα πρέπει να πουλιούνται όπλα, να υπάρχουν διενέξεις... Θα τα πω, αλλά πάντα αναρωτιόμουνα πως γίνεται οι πολιτικοί ενός λαού που έχει υποφέρει τόσο στο παρελθόν να έχει τέτοια αντίδραση και τέτοια στάση...

Η άλλη πλευρά πάλι, μέσα στη χαρά του διαίρει και βασίλευε, μέσα στο Ισλαμικό Φονταμενταλισμό της, που φυσικά οι επιθέσεις του Ισραήλ βάζουν πολλούς ακόμα στη πρώτη γραμμή, να γίνουν "μάρτυρες", να συνεχίσουμε όλοι στο ίδιο έργο θεατές.

Η όλη ιστορία μου κάνει σα νηπιαγωγείο, μονό που εδώ, έχεις ένα μπούλη και ένα μικρό που τις τρώει συνέχεια και απανωτά... και προσπαθεί κάτι να κάνει, αλλά δεν γίνεται. Έχει λέει το Ισραήλ εκλογές στις 10/2 και σύμφωνα με τους αναλυτές, έπρεπε λέει ,να πάρει πόντους στο εσωτερικό της χώρας το κόμμα...

Sorry, αλλά μέσα στις ίδιες αηδίες με εμάς είστε και εσείς... Απλά ακόμα εμείς εδώ δεν μετράμε με ζωές την κάλπη... Ακόμα...

Κάθε ψήφος και μια αθώα ψυχή από την άλλη μεριά.... Μου σκότωσες 1, σκοτώνω 270, σκότωσες 2 σκοτώνω 470 και πάει λέγοντας.

Και φυσικά ευκαιρία και για το αυγό του φιδιού να εκκολαφτεί και να σου τα μηνύματα στα φόρουμ, ειδικά από νέους, ο Χίτλερ καλά τους έκανε, και να μπουκάρουμε στη συναγωγή και άλλα... ταλιμπανικά και έτσι πολύ ανθρώπινα. Και να οι διαμαρτυρίες, και να ο Μπους, μη χάσει και αυτός και δεν φύγει ο χασάπης μας με το καλό πράγμα από την προεδρία και να οι διαμαρτυρίες και να μίσος, μίσος και πάλι μίσος. Ακατάσχετο, οχετός από όλους σε όλους, δεξιά - αριστερά κτλ κτλ. Άνοιξε πάλι το κουτί της "κακιάς Πανδώρας" και τα δώρα είναι φρίκη, πόλεμος, κλάμα, οργή και νεκροί, νεκροί, νεκροί... Μπούχτισε και αυτή εκεί η ταλαιπωρημένη γη να δέχεται στα σπλάχνα της, ανθρώπους...

Το οξύ του μίσους, της βλακείας, της θρησκείας, κάνει ωραία αντίδραση πάνω από τα περιβόλια και τα τσιμέντα της Παλαιστίνης και τα περιβόλια του Ισραήλ... Στην Ελλάδα πάλι, το κακό μας το οξύ, το ρίχνουμε βράδυ και μεσάνυχτα, στην υλική του καθαρή μορφή, σε ανθρώπους σαν την Κατερίνα Κούνεβα... Επειδή μιλούσε πολύ, ενοχλούσε ως Βουλγάρα καθαρίστρια με πτυχίο Ιστορίας, και διεκδικούσε μέσω από το σύλλογό της τα απολύτως απαραίτητα και ανθρώπινα. Τα ένσημα, την αξιοπρέπεια για €500. Από ανθρώπους που το κέρδος είναι ο θεός τους, που δεν σέβονται τίποτα. Δεν ξέρω αν ξέρετε την ιστορία αλλά αν όχι, βάλτε στο Google αυτό το όνομα και θα καταλάβετε...

Ειλικρινά, σε κάνει να σκέφτεσαι και εγώ που παλεύω π.χ. για τα ποδήλατα, αύριο θα έρθει ο μαφιόζος να μου την πέσει; Εσύ που κάνεις κάτι για τη γειτονιά σου, να στην πέσει και εσένα; Έχουμε χάσει πλήρως τις καταστάσεις σε αυτό τον τόπο, έχουμε γίνει όλοι θύματα ενός οξύ που μας καίει κάθε μέρα, σε μια κοινωνία που αφήνει τόπο σε πολιτικούς και άρχοντες να κάνουν ότι θέλουν, να βάζουν κοινωνικές ομάδες να παλεύουν η μια με την άλλη...

Την Κυριακή, καταφέραμε να κάνουμε θέμα αν θα λειτουργήσουν τα μαγαζιά ή όχι, θαρρείς και το πρόβλημα είναι το ωράριο, εδώ δεν υπάρχει χρήμα βρε κατακαημένη Ρούμελη... Τι με νοιάζει αν είναι ανοιχτό το μαγαζί ή όχι;... Ένας κύριος με εμφανή τον τσαμπουκά, μάλλον βαλτός, έξω από τα Public Συντάγματος, έβριζε αυτούς που είχαν κλείσει την είσοδο, "κοίτα κάτι παλικάρια κτλ κτλ". Στην ερώτηση " Εσύ βρε παιδί μου τι ζόρι τραβάς", φωνάζει βρίζει, ότι έχει ένα παιδί που δουλεύει εκεί και άλλα ψυχοπονιάρικα, βγήκε ο Ελληναράς μπαμπάς να υπερασπίσει το γιόκα! Το παιδί λαλιά δεν έχει; Καλά, σιγά μην ήταν αυτός μπαμπάς, μάλλον για μπαχαλάκιας έμοιαζε... Ναι, βρε, κουτά, έχει και τέτοιους μπαχαλάκηδες, "νοικοκυραίους"...

Η δε πόλη μέχρι στιγμής, απ' ότι φαίνεται και σύμφωνα με τα του Δημάρχου ωραία συνθήματα "Πάμε Κέντρο", είναι μόνο Ερμού, Βουκουρεστίου, άντε και λίγο Κολωνάκι... Τα όξινα δηλαδή στη κοινωνική κατάντια μας... Περπάτησα, περπάτησα, πήγα παντού, η πόλη η υπόλοιπη δε λειτουργεί, έχει χαθεί η σπιρτάδα της Αθήνας και πολύ με λυπεί... Ο αέρας μυρίζει ακόμα... Η ιστορία δεν έχει τελειώσει...
Το αισθάνομαι...

Το κακό μας το οξύ... Καίει... Ανθρώπους, συνειδήσεις, καταστάσεις, θέλει όλα να τα λιώσει... Ακόμα όμως ένα μέρος από εμάς συνένοχα, γυρίζει το πρόσωπο, δεν καταλαβαίνει τίποτα, ασχολείται με shopping και dining...

Εδώ είμαστε... Η κρίση τώρα σκάει... Ας δούμε τι θα γίνει...

Αφιερωμένο στις Hermes τσάντες των €3000, στους Ζοναραδοκαφέδες των €6 και στα κοσμηματάκια Καίσαρης...

Ζητώ η αντιοξύτητα που εύχομαι να κρύβουμε κάποιοι μέσα μας!