The Light Will Go on... It has to!

Έδεσα το ποδήλατο έξω και μπήκα στο μικρό μαγαζί με μια πολύ καλή κυρία, ευγενική και λεπτεπίλεπτη...

Πήρα ένα μικρό αγγελάκι, που κάθεται μόνο του, αν το αφήσεις στην άκρη του τραπεζιού και έχει ένα πελώριο χαμόγελο. Είναι μπλε με μικρά άσπρα φτερά και κρατάει ένα μικρό μαγικό ραβδάκι...

Το πήρα για ένα φίλο, για τα Χριστούγεννα... Που φέτος έρχονται τόσο χλιαρά, αδιάφορα, μπαρουτοκαπνισμένα, απελπισμένα...

Τις μέρες αυτές, που έχουμε δει τα πάντα άνω-κάτω, εύχομαι αυτό το αγγελάκι να μπορούσε να κάνει ένα τσακ και ο κόσμος να γινόταν πιο δίκαιος, η χώρα που ζω να μην προσπαθούσε να σβήσει τα προβλήματα της αλλά πραγματικά να τα παλέψει, να μπορούσε να αλλάξει όλα αυτά που μας έχουν κάνει τόσο μα τόσο αδιάφορους, να έδινε μια ελπίδα σε όλους, να έκανε τις πόλεις μας ένα απέραντο ποδηλατοδρόμιο, να τις έκανε ανθρώπινες. Μακάρι όλα να γινότανε τόσο απλά και ήσυχα όπως το να κάνεις ποδήλατο, όπως το να σε φυσάει στο πρόσωπο ο αέρας όταν ποδηλατείς, όπως ανοίγουν τα μάτια για να δουν τα πάντα, να δουν το διαφορετικό, το παράξενο, το ξένο και να το αγκαλιάσουν... Όπως τα αυτιά να ακούσουν, τον άλλο, την φωνή της αναζήτησης, το δικαίωμα της άλλης άποψης... Όπως ακούει, αφουγκράζεται ο ποδηλάτης τα πάντα γύρω του, καλά και άσχημα...

Γιατί όπως λέει και το τραγούδι στο βιντεάκι παρακάτω:
"after we're gone, the lights will stay on...And if you bury me, add /Three feet to it /One for your sorrow, two /For your sweat /Three for the strange /Things we never forget /And long after /we're gone /The light will stay on /And long after we're safe/ The lights will not fade..."

Γιατί έτσι είναι.. έτσι κυλάνε όλα... ακούστε το...
Από τα αγαπημένα μου...