Χθες το πήρα χαμπάρι σε μια συζήτηση με φίλους εδώ στο Βερολίνο.
Καίγεται μου λένε πάλι όλη η Αττική...
Και σκέφτομαι που γυρίζω πίσω Θεέ μου!
Σ' αυτόν τον τόπο που με πληγώνει τόσο!
Συνέχεια...
Γιατί, δεν μπορώ να καταλάβω...
Θαρρείς και προσπαθεί με μανία να μας διώξει!
Οι φλόγες καταστρέφουν και πάλι τα πάντα.
Εμείς όμως χτίζουμε, εμείς φταίμε, εμείς σιγοντάρουμε!
Τελικά η μυρωδιά της Αθήνας που θα πάρω,
μάλλον θα είναι η μυρωδιά της καύτρας.
Δεν έχω και πάλι λόγια.
Αλλά είναι το σπίτι μου, η γλώσσα μου, η καταβολή μου
και πρέπει να το παλέψουμε.
Έτσι μας είναι γραφτό...
Στη μοίρα μας!
Καίγεται μου λένε πάλι όλη η Αττική...
Και σκέφτομαι που γυρίζω πίσω Θεέ μου!
Σ' αυτόν τον τόπο που με πληγώνει τόσο!
Συνέχεια...
Γιατί, δεν μπορώ να καταλάβω...
Θαρρείς και προσπαθεί με μανία να μας διώξει!
Οι φλόγες καταστρέφουν και πάλι τα πάντα.
Εμείς όμως χτίζουμε, εμείς φταίμε, εμείς σιγοντάρουμε!
Τελικά η μυρωδιά της Αθήνας που θα πάρω,
μάλλον θα είναι η μυρωδιά της καύτρας.
Δεν έχω και πάλι λόγια.
Αλλά είναι το σπίτι μου, η γλώσσα μου, η καταβολή μου
και πρέπει να το παλέψουμε.
Έτσι μας είναι γραφτό...
Στη μοίρα μας!
3 σχόλια:
Καλώς να έρθεις Πεταλάκη μας έχει ανάγκη η Αττική.. και η Ελλάδα πρέπει να το παλέψουμε δε μπορεί να γίνει αλλιώς.
Καλή επιστροφή!
αχ πεταλάκη..κι εγώ σήμερα γύρισα και οι στάχτες όρμησαν στο λεωφορείο του αεροδρομίου που με πήγαινε στον κεντρικό αεροσταθμό...σταχτες και θλίψη... άλλα όπως λέει και η Μαργκό, μόνο εμείς είμαστε γι αυτον τον τόπο και μόνο εμείς μπορούμε. κανένας άλλος.
καλή επιστροφή
Καλή επιστροφή, και όταν ξαναρθεισ στο βερολίνο στείλε μύνημα να βρεθουμε και να γνωριστούμε.
Νικος
Δημοσίευση σχολίου