Θέατρο: "Κάθε Δευτέρα Χωρίζουμε!!"

Σας είχα μιλήσει για μια 2η παράσταση, που συντελείται στο Θέατρο του Ήλιου, στη Φρυνίχου στην Πλάκα.

Με αφορμή κάποιες απόψεις που "άκουσα" και διάβασα, σκέφτηκα τα εξής:

Στο θέατρο δε θα γίνει σχεδόν ποτέ να συμφωνήσουν όλοι για μια καλή ή κακή παράσταση, αφού είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί. Σίγουρα, θα υπάρξουν κάποια αστεράκια που θα λάμψουν και θα γοητεύσουν πολλούς, αλλά αυτό δεν είναι κανόνας.

Το θέμα είναι να μας "ακουμπήσει" η παράσταση. Στην τελική να περάσουμε καλά.

Αν η επιθυμία μας είναι να δούμε μια παράσταση που θα μας προβληματίσει βαθιά, ή ότι θα ανακαλύψουμε το τρόχο σε μια σκηνική έκλαμψη, σίγουρα αυτή η παράσταση, μάλλον δεν θα μας βοηθήσει.

Υπάρχει, όμως και η ανάγκη στο θέατρο, να γίνονται και δουλειές σαν το "Κάθε Δευτέρα Χωρίζουμε". Και να τις αγκαλιάζουμε.

Γιατί είναι ένα μικρό λουλούδι, ένα μικρό παιδί, που ενηλικιώθηκε στο δρόμο για την υλοποίηση. Για την κούραση του να ανεβάσεις μια παράσταση με πολύ κόπο, όπως και κάθε παράσταση που προσπαθεί να αυτο-οργανωθεί, μόνο από το μεράκι και την αγάπη των συντελεστών.

Σε μια Αθήνα, που δυστυχώς, όλο και περισσότερες αίθουσες, παραγωγές, έντυπα κατακλύζονται από συμφέροντα και από κλίκες, το ανεξάρτητο και άκρως αγχωτικό, οικονομικά επισφαλές για τους δημιουργούς ανέβασμα μιας παράστασης αξίζει μια ευκαιρία. Και μια καλή ματιά. Καθαρή ματιά.

Στην παράσταση, αυτή γέλασα, ευχαριστήθηκα, πέρασα ένα βράδυ που ήμουν τόσο κουρασμένος ωραία, έφυγα με ένα χαμόγελο, με μια αγάπη για την παρέα, που λέει "'Ας το κάνουμε βρε παιδιά...! Ας το τολμήσουμε!". Για το σύγχρονο "μπουλούκι".

Και πιστέψτε με ειλικρινά, υπάρχει τόσος κόσμος εκεί έξω, ειδικά φέτος, που απλά έχει ανάγκη λίγο να ξεχαστεί, λίγο να ξεφύγει, λίγο να χαζογελάσει. Δεν χρειάζεται όλα να είναι κουλτούρα, όλα να είναι βαθυστόχαστα, όλα να είναι η εικαστική/καλλιτεχνική πρόταση. Ας γίνεται και αυτό από κάποιους αλλά ας αφήσουμε να γίνονται και τέτοιες δουλειές.

Για όλα αυτά και σταματώ, γιατί είμαι φλύαρος, ευχαριστώ τα κορίτσια αυτά που το διασκεδάζουν και μου έδωσαν μια ατόφια σκηνική κατάθεση, σε ένα κείμενο που ρέει και ας καμιά φορά, αισθανόμουν ότι είναι λίγο "γυναικείο".

Αλλά είναι δυνατόν να χαλάσεις το χατίρι σε μια καλή, όμορφη "γυναίκα"; Μάλλον όχι!

Στο Θέατρο του Ήλιου λοιπόν, απλά συντελείται μια τίμια πρόταση, με ταλέντο και αγάπη για αυτή τη δουλειά, που όλοι την αγαπάμε τη ρημάδα. Εύγε κορίτσια. Χαρείτε το και θα το χαρεί και ο κόσμος.

Τέλος, και η πρώτη αναμάρτητη να σηκώσει το χέρι, είμαι σίγουρος, πως πολλές έχουν περάσει έστω και μια Δευτέρα ή άλλη μέρα, στο σπίτι μιας φίλης, να αναστενάζουν και να συζητούν για όνειρα, απογοητεύσεις, επιθυμίες. Με το καφέ, το τσιγάρο και λίγο κεικ.

Το "Καθε Δευτέρα Χωρίζουμε" είστε και λίγο εσείς, ακόμα και οι άνδρες... Θα το καταλάβετε και ας μην το παραδέχεστε!

Κωμωδία της Βίλλης Σωτηροπούλου

Σκηνοθ.: Γ. Μιχαηλίδης.

Ερμηνεύουν: Ελ. Καλλία, Ντ. Μιχαηλίδη, Θ. Προκοπίου, Β. Σωτηροπούλου, Κ. Μπιλάλη.

Σκην.-κοστ.: Αγ. Ντούτση. Μουσ.: Στ. Δρογώσης

Πέντε επιστήθιες φίλες καταφεύγουν κάθε Δευτέρα που χωρίζουν σ' ένα σαλόνι για να πουν τον πόνο τους, τα όνειρα και τα απωθημένα τους γελώντας και κλαίγοντας.

Τι γίνεται, όμως, όταν οι άντρες πλησιάσουν σε απόσταση αναπνοής από το σαλόνι τους;

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
Φρυνίχου 10, Πλάκα, Πλησίον Μετρό Ακρόπολης
2103231591
Απόγ: Σάβ. 6 μ.μ. Βραδ: Δευτ., Τρ. 9 μ.μ., Κυρ. 13, 20, 27/12, 3/1, 8.30 μ.μ. € 18, φοιτ.: € 12. Κρατήσεις: 6932600959. Διάρκεια: 105