Συννεφιασμένη Κυριακή, συννεφιασμένη Χώρα

Σήμερα Κυριακή, και ο Μάρτης επαλήθευσε το "καλό" του όνομα, με τις άστατες μεταβολές του. Πιο ψύχρα, ψιλή βροχούλα. Τελευταίες ανάσες ενός χειμώνα που φέτος, δεν ήταν και τόσο φανατικός. Αυτή την Κυριακή, συννεφιασμένη είναι νομίζω και η διάθεση αρκετών από εμάς. Είμαι σίγουρος, πως εκεί έξω η πλειοψηφία σκέφτεται, ανησυχεί, υπολογίζει ένα αύριο που φαντάζει όλο και πιο αβέβαιο. Η μικρή Ελλαδίτσα, είναι εδώ και καιρό σε τρικυμίες και δεν φαίνεται ο καιρός να φτιάχνει, να βρίσκει καλό λιμάνι.

Καλά οι Καπεταναίοι, και με την ανοχή πληρώματος και επιβατών, έχουν χάσει εδώ και αρκετά χρόνια την μπάλα. Οι παρεπιδημούντες της Α' Θέσης πάλι, φαίνεται πως έχουν καταλάβει κάτι, αλλά οι μουσικές, τα βαλς και τα γεύματα συνεχίζοντα απλά δεν έχουν πια καμία σχέση με τα περασμένα μεγαλεία... Για κάποιους από αυτούς, όμως η ζωή συνεχίζεται και δεν νομίζω πως να ιδρώνει και τόσο το αυτί τους. Πως άλλωστε; Αφού με τους Καπεταναίους και τους ιδιοκτήτες του καραβιού, οι οποίοι έχουν την ΑΕ με ονομασία Εξουσία-Δημόσιο-Εκκλησία, διατηρούν άριστες, φιλικές και αμαρτωλές σχέσεις.

Στη Β' θέση συνωστίζονται πια αρκετοί, με διάχυτη όμως την άποψη στα σαλόνια και στις κάμαρες, ότι η Α' θέση και τα σαλόνια των Καπεταναίων, έχουν γίνει όλο και πιο δυσπρόσιτα, πόρτες κλειστές, συνεχόμενα εμπόδια. Αντιθέσεις που μεγαλώνουν. Αντίθετα, πολλές κάμαρες πια δεν αποπληρώνονται, αιτήσεις για καινούριες δεν γίνονται, και υπάρχει μεγάλη αναστάτωση, προβληματισμός, γιατί και το φαγητό και άλλα προϊόντα έχουν γίνει στα εστιατόρια και τα καταστήματα του πλοίου όλο και πιο ακριβά και βγήκε και φιρμάνι από τον Μέγα Πλοίαρχο ότι τα κουπόνια εισοδήματος περιορίζονται. Ταυτόχρονα, η σκάλα που οδηγεί προς τη Γ' θέση, πάσχει εδώ και καιρό από συνωστισμό, η ρεσεψιόν εκεί κάτω στη Γ' θέση, δουλεύει υπερωρίες, ψάχνει να βρει πως να χωρέσει τόσες ψυχές.

Η κατάσταση λοιπόν στα κάτω-κάτω σαλόνια, έχει γίνει αφόρητη. Πίεση, πολύς κόσμος περιφέρεται άσκοπα, αναζητεί λύσεις αφού τα κουπόνια σίτισης και ζωής έχουν στερέψει, τα στεγανά της ιδιοκτήτριας εταιρείας δε λειτουργούν και πολύ καλά, όπως προειδοποιούν κάποιοι ψύχραιμοι ελεγκτές, που έχουν χρέος να εποπτεύουν όλο το πλοίο. Απόγνωση, στοίβαγμα, μη δυνατότητα διεξόδου έστω και με σωσίβιες λέμβους, αποφόρτιση μέσω της δημιουργίας ή της κατασκευής π.χ. ενός άλλου πλοιαρίου, πιο αποδοτικού και γρήγορου και το ατσάλι στη βάση του πλοίου έχει πια αρχίσει να λιώνει από την ισχυρή πίεση, θερμαντική και ενεργειακή κατάσταση που έλκεται από την αναστάτωση στη μάζα, στη βάση. Στα αμπάρια δε, αποθήκες ψυχών, μεταναστών, κοινωνικά ανάλγητων, έχουν προ πολλού εξοφλήσει τις υπομονές τους.

Το κακό είναι πως, οι μουσικές και τα γλέντια, της Ά θέσης, ακούγονται από τους αεραγωγούς και προκαλούν μεγάλη αναστάτωση, θυμό και απόγνωση στα κάτω διαμερίσματα του μεγάλου πλοίου.

Σαν να μην έφτανε και αυτό, υπάρχει γενικότερη κλίση στο πλοίο, αλλά και κάτι γειτονικά πιο μεγάλα, πιο λαμπερά πλοία, που ανήκουν σε άλλες ιδιοκτήτριες, δεν ενδιαφέρονται και τόσο να προστρέξουν να δουν τι συμβαίνει, αφού και αυτά βασικά είναι το ίδιο σκουριασμένα, αλλά τους σώζει ότι έχουν καλύτερο εμπορικό σήμα και επίσης καλύτερη μηχανοργάνωση. Έτσι έχουν και ένα αέρα φρεσκαρίσματος. Λέγεται όμως, ότι και αυτά είναι εξίσου διεφθαρμένα, απλά το κάνουν με το γάντι.

Ωραία ιστορία;

Απάντηση: Βασικά Οικονομικά, που έχω περάσει και από αυτά τα λημέρια. Σε μια χώρα που εδώ και 25 χρόνια δεν παράγει, δεν αλλάζει σημαντικά πράγματα που πρέπει να αλλάξει, που το πιο εύκολο είναι να πιάσεις αυτούς που φαίνονται και τους τίμιους και αυτούς που δεν φαίνονται και τους εξυπνάκηδες να τους έχεις στο απυρόβλητο, και βρίσκεται σε πραγματική και όχι πλασματική ύφεση στην καθημερινότητα δεν ξεκινάς από πολιτικές περιορισμού του χρέους που κόβουν την καταναλωτική δύναμη ενός κομματιού της κοινωνίας που ουσιαστικά τροφοδοτούσε προβληματικά ήδη μια αναιμική κατάσταση. Στασιμοπληθωρισμός σημαίνει ότι ξαφνικά έχεις άνοδο τιμών, με ταυτόχρονη μείωση παραγωγής, κατανάλωσης, περικοπής εισοδήματος.

Παράδειγμα: Αφού ήδη οι εισπρακτικοί μηχανισμοί δε λειτουργούν και το ΦΠΑ δεν αποδίδεται από σημαντικό ποσοστό επιχειρηματιών, γιατί έτσι ή γιατί δεν έχουν και με τη σειρά τους λεφτά, εσύ έρχεσαι και αυξάνεις το ΦΠΑ, μειώνεις το εισόδημα και περιμένεις να εισπράξεις κιόλας περισσότερο φόρο. Από που; Από αυτό που δεν υπάρχει ούτε για δείγμα;

Απλό συμπέρασμα: Πληρώνουμε ΟΛΟΙ το μεγάλο πάρτι, φαγοπότι της Α' θέσης, που καμιά φορά επεκτάθηκε στη Β', έτσι για τα μάτια του κόσμου. Το θέμα είναι πως κάποιοι ελάχιστοι θα συνεχίσουν το πάρτι επειδή δεν ξέρουν να κάνουν και τίποτα άλλο, και με χαρά ο λογαριασμός θα αποστέλλεται σε εμάς. Και το μέλλον άδηλο και η χώρα θα συνεχίσει να μη ξέρει τι της γίνεται και τι της ξημερώνει.

Αυτό που ξέρω είναι όμως πως εδώ και καιρό, αλλά ειδικά την τελευταία εβδομάδα, οικογένειες ανασκουμπώνονται, όνειρα, σχέδια, προγράμματα και ελπίδες ακυρώνονται. Ζωές αναστατώνονται, ο θυμός μεγαλώνει για πράγματα που πρέπει να πληρώσεις αλλά εσύ δεν έφταιγες. Και το γιατί συνεχίζει ακόμα να πλανάται και το ως εδώ να έρχεται ως μια φράση, μια λέξη. Συν και το ως πότε;

Στη συννεφιασμένη αυτή Κυριακή όμως, σκέφτομαι και εγώ ότι σε τέτοιες περιόδους, θέλει να είσαι τόσο δυνατός, τόσο έξυπνος, τόσο προσεκτικός που να λες: Τα δύσκολα οδηγούν σε λύσεις, τα εμπόδια σκάνε για να υπερπηδηθούν και η κρίση μπορεί και καλό είναι να οδηγεί σε ευκαιρίες. Αν είσαι μοιρολατρικός, αν είσαι αφελής άστο καλύτερα. Ξεκίνα σήμερα, ψάξε, βρες, ανασυγκροτήσου, σκέψου, εκπόνησε εναλλακτικά σχέδια και ψύχραιμα θα γυρίσεις στα απαραίτητα, θα δεις τι μπορείς να κάνεις...

Το hangover είναι βαρύ, αλλά πιστεύω ότι υπάρχει αντίδοτο. Βαστάτε, αλλά μη φοβάστε πια και να αντιδράσετε. Όπως μπορεί ο καθένας. Με το πορτοφόλι που θα είναι πιο επιλεκτικό, με τη διαδήλωση στο δρόμο, με την επένδυση σε κάτι που μπορεί να αποφέρει. Αν π.χ. όλοι σταματούσαμε να πίνουμε καφέδες με 4 και 5 ευρώ, να δείτε πως θα έπεφταν οι τιμές... Οι επόμενες μέρες, ή καλύτερα η άνοιξη αυτή προβλέπονται πολύ, μα πολύ "θερμές"...