Βαρκελώνη... Η πόλη έκρηξη!

Στάθηκα μπροστά στο πληκτρολόγιο. Τα δάχτυλα θέλουν να πετάξουν σαν τρελά με δύναμη πάνω στα άσπρα πλήκτρα, σα να θέλουν να γράψουν τόσες εικόνες, συναισθήματα, αρώματα, ανθρώπους και γεύσεις με μια ορμή ανεξέλεγκτη, γρήγορα, άμεσα.  

Γιατί αυτό χαρακτηρίζει αυτή την πόλη που λέγεται Βαρκελώνη.  

Ορμή…   

Πρώτη νύχτα στην πόλη και βρέθηκα σ'ένα πάρτι σε μια ταράτσα πάνω στη Passeig De Gracia, τον πιο κοσμικό δρόμο της πόλης....
Η νύχτα ζεστή, Ισπανική!

Και μετά από εκεί στα στενά του Raval, για ποτάκια... Που είναι και φθηνά.
6€ το Mojitaki και 2,5€ το κρασί. Είπατε τίποτα;

Α, και δεν καπνίζει πουθενά και κανείς μέσα...
Άσε εδώ να λένε τους μύθους τους... για επιλογές και μπούρδες.

Στο Paleu De Musica Catalana ο μοντερνισμός κάνει πάρτι με τα φώτα της νύχτας.

Το πρωί με βρήκε στους δρόμους σε μια διαδήλωση-γιορτή διαμαρτυρίας που χιλιάδες Βαρκελωνέζοι
έστησαν για  τις περικοπές στην υγεία και στις ζωές τους.... 

Διαδήλωση που ήταν φιέστα, γιορτή, χωρίς αστυνομικούς, χωρίς μπαχαλάκηδες,
ακροαριστερούς κολλημένους, γνωστούς-αγνώστους κτλ.
κομπλεξικούς γενικότερα ανθρώπους θα σημείωνα.

Όχι λοιπόν στο ψαλίδι, από μια χώρα που δεν περνά και αυτή εύκολα...
Αλλά τουλάχιστον το παλεύει με αξιοπρεπείς εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Όπου φυσικά, λίγο θέλαμε με τις κοπέλες που μοίραζαν διαφημιστικά να το ρίξουμε στο χορό....

Ορμή για το μέλλον, τόλμη για το καινούριο, προσπάθεια ομαδική για τη δημιουργία μιας πόλης ανοιχτής στον κόσμο, ευημερούσα από τον τουρισμό της και το νέο της κοσμοπολίτικο αέρα, τη νεολαία της.  Που αναβλύζει ιδέες, πλαισιωμένες με όλο της το είναι από το πολιτισμό της, τη αρχιτεκτονική της με πρωτεργάτη τον Gaudi και το ρεύμα του Μοντερνισμού με τα κτίρια στολίδια και τα μεγάλα μπουλεβάρντα της και μια κληρονομιά γεμάτη από αίμα με το Ισπανικό Εμφύλιο πόλεμο να την έχει στιγματίσει βαθιά, όταν βομβαρδίστηκε με μανία από τις φασιστικές δυνάμεις του Franko επί σχεδόν 3 χρόνια ανελλιπώς μιας και προέβαλε ισχυρή αντίδραση στις δυνάμεις του. Υποτάχτηκε αλλά δε ξέχασε.  

Σαν από χειμερία νάρκη ξύπνησε και ξεπέρασε τις δυσκολίες της.  Τις απαγορεύσεις της τοπικής ταυτότητας της Καταλονίας, τις διώξεις, την εξαθλίωση…  Σαν από πείσμα όμως η Καταλανική και Ισπανική της ψυχή σιγοέβραζε.  Με άρμα τον τουρισμό στη Costa Brava, τη βιομηχανοποίηση, την αισθητική, το design, το επιχειρηματικό πνεύμα, την έξυπνη διαχείριση της γης για την παραγωγή καλών προϊόντων όπως κρασί και λαχανικά που άρχισαν να εξάγονται παντού, η Βαρκελώνη σήκωσε ταχύτητες.

Πίσω ακριβώς από τη Plaza Catalunya, και στην οδό Carrer Tallers 45, θα βρείτε το Barcelona Rent A Bike όπου μπορείτε να νοικιάσετε ποδηλατάκι κανονικό ή σπαστό και να χαρείτε πραγματικά αυτή την πόλη στα καλυτέρά της!

Πολύ εξυπηρετικά παιδιά, αλλά πάτε νωρίς ή κάντε reservation μέσω του site!  
Τα ποδήλατα φεύγουν γρήγορα.

To μικρό Dahon Vitesse έγινε ο σύντροφος για τις επόμενες 2 μέρες.
Τη ρημάξαμε την πόλη, και αν είσαι Αθηναίος ποδηλάτης, είναι piece of cake!

Έχει και βόλτες με πατινιέρηδες! Αν θέλετε....

Σταθμός στη νεότερη ιστορία της οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1992.  Η Ισπανία μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1986 και τότε όλα άλλαξαν. Πανέξυπνοι οι Καταλανοί, διαχειρίστηκαν όσο πιο καλά μπορούσαν τον πακτωλό χρημάτων που άρχισε να ρέει από τις Βρυξέλλες για την ανάπτυξη της περιοχής τους.  Τα χρόνια της καταπίεσης και οι δυσκολίες ξεχάστηκαν και η πόλη πήρε την εκδίκηση της.  Ξεκίνησε μια μεγαλειώδη προσπάθεια, που όλοι οι κάτοικοι θα στο παραδεχτούν ότι πέτυχε, να αλλάξει η πόλη. Εντελώς.  Οι πιο παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις της περιοχής έβαλαν ένα στοίχημα, έφτιαξαν ένα προϊόν και αποφάσισαν να το πουλήσουν στον κόσμο, με το καλύτερο Marketing.

Το όνομα αυτού; Barcelona. Νέα κτίρια ορθώθηκαν, αρχιτεκτονικά άρτια και άψογα, από διαμάντια αρχιτέκτονες σύμβολα για τη νέα πόλη, ολόκληρες περιοχές αλλάξανε πολεοδομικό σχεδιασμό, τα μουσεία και τα κτίρια του Μοντερνισμού ανακαινίστηκαν και ανοίξανε στον έξω κόσμο, τα καταστήματα και οι επιχειρηματικές ιδέες άρχισαν να προμοτάρουν όσο ποτέ άλλοτε το Made In Barcelona.  Η πόλη είχε γυρίσει την πλάτη της στη θάλασσα, με τη μόλυνση και την εγκατάλειψη να έχουν, κακώς, το πάνω χέρι.  Οι φορείς αποφασίσανε τέρμα πια.  Και έτσι έβαλαν τα δυνατά τους και η θάλασσα αγκάλιασε και πάλι την πόλη.  Η Barcelonetta και ολόκληρη η παραλιακή ζώνη, αποτελούν πια το hotspot με χιλιάδες κόσμου να χαίρονται κάθε μέρα τη Μεσόγειο και το φως της, στη συγκλονιστικά καλοδιατηρημένες και στιλάτες, καθαρές παραλίες της. 

Η πόλη έχει εκπλήξεις, ζωή στο δρόμο, σε κάθε στενό.  Βγαίνοντας από το στενό με το πρώτο πετάλι έπεσα πάνω σε street happening από μια ομάδα Καταλανικής Ιστορικής Παράδοσης με μεγάλες κούκλες, percussion και τοπικές μουσικές!
Brazil meets Barcelona!

Στις υπέροχες πλατείες της πόλης, στο Raval, κάποτε αλλά και τώρα κακόφημο σε λίγες πια περιοχές του, οι κάτοικοι στα μπαλκόνια που κατοικουνται χρόνια και χρόνια, βγαίνουν να απολαύσουν το θέαμα.

Όλη η πόλη έχει δημόσιους χώρους πρότυπα για εμάς, με αυτά τα χαρακτηριστικά καρεκλάκια-παγκάκια να είναι πάντα διαθέσιμα.

Τα χρώματα στο μάτι είναι πηγή ευδαιμονίας και αισθητικής αρμονίας.

Τα κόκκινα ποδήλατα του συστήματος ενοικίασης ποδηλάτων του Bicing κάνουν θραύση και έχουν αλλάξει με το χαρούμενο "σκελετό" τους όλη τη ψυχολογία της πόλης!

Καραμέλες και ανθοπέταλα.

Οι Βραζιλιάνοι και όχι μόνο percussionistas, έδιναν το ρυθμό και τράνταζαν τις πέτρες στα σοκάκια με τον εκκωφαντικό τους ήχο!

Συνάμα η πόλη απέκτησε ανθρώπινες υποδομές. Nέοι δρόμοι αλλά και ποδηλατόδρομοι κατασκευάστηκαν σε χρόνο ρεκόρ, τεράστια πεζοδρόμια με ειδικές ράμπες για τα ΑΜΕΑ ανακαινίστηκαν, χιλιάδες δέντρα φυτεύτηκαν, τα πάρκα ανακαινίστηκαν.  Αναβαθμίστηκαν συνειδητά οι δημόσιες συγκοινωνίες, με νέους σταθμούς Μετρό, Τραμ, λεωφορεία και λεωφορειολωριδές, αυστηρή παρακολούθηση του νέου συστήματος απαγόρευσης της κίνησης των ΙΧ με μπάρες σε αρκετές περιοχές της πόλης αλλά και στάθμευσης.  Προτεραιότητα στον άνθρωπο.  Η νέα δε μόδα, τα χαριτωμένα ποδηλατάκια του "bicing" του συστήματος ενοικίασης ποδηλάτου για τους κατοίκους, έχει αλλάξει την εικόνα της πόλης βάζοντας το πετάλι σε πρώτο λόγο. 

To MACBA (Museu D'Art Contemporani De Barcelona) άλλαξε ολόκληρη τη ψυχολογία  της περιοχής του Raval,
βάζοντάς το σταθερά πια στο χάρτη των προορισμών στην πόλη για την τέχνη και όχι μόνο!

Στο Bar Gothic, τα στενά δρομάκια είναι γεμάτα από αναμνήσεις του παρελθόντος και φιγούρες του τώρα.

Το Dahon πήγε και επίσκεψη σε Gallery...

Υπάρχει τίποτα πιο όμορφο;...!

Το ψαλίδι και στα μπάζα.... :)

Υπέροχα κτίρια, υπέροχα χρώματα.
Και να φαντάστείτε ότι η πόλη βομβαρδίστηκε με μανία από τους Φασίστες του Φράνκο.

Και ένα γύρισμα στο δρόμο μας...

Η νέα παραλία της πόλης, το μέτωπο που άνοιξε στη θάλασσα!

Πεζοδρόμια να χαίρεσαι να περπατάς, να ξεχνιέσαι!

Bicing System!

On the road to Barcelonetta με τα χαρακτηριστικά γλυπτά δημιουργήματα από νέους καλλιτέχνες της Καταλονίας.

Αποτέλεσμα; Η Βαρκελώνη αποτελεί πια κορυφαίο προορισμό για εκατομμύρια ανθρώπους από όλο τον  κόσμο.  Συνέδρια, εκθέσεις, συναυλίες, φεστιβάλ, τέχνη, μόδα τα συστατικά του προϊόντος που αναμφίβολα έχει πια πετύχει.  Η Βαρκελώνη αποτελεί αναμφίβολα το παράδειγμα μιας μεταολυμπιακής πόλης προς μίμηση. Τα ξενοδοχεία της δε φτάνουν πια να γεμίζουν κόσμο και είναι και πανάκριβα.  

Η Αθήνα από την άλλη το παράδειγμα προς αποφυγή.  Η Βαρκελώνη εξαργύρωσε το νόμισμα της επιχείρησης που λέγεται Ολυμπιακοί Αγώνες προς όφελός της.  Η Αθήνα δεν εξαργύρωσε τίποτα και μάλιστα ψόφησε κιόλας.  Είναι ακόμα τουλάχιστον συγκινητικό που ακόμα, ειδικά μετά από την κατάντια του ιστορικού της κέντρου που σημαδεύεται πια και με βία, να έρχεται ακόμα κόσμος.  Αλλά μόνο με την παρηγοριά, δεν μπορούμε μόνο να λειτουργούμε. Τέλος…

Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες, λυπηρές, σε γεμίζουν θυμό.  Αυτό το φωτογραφικό ποστ, από τις λίγες μέρες στη Βαρκελώνη, ας λειτουργήσει ως όνειρο, ως ένα παράθυρο σε μια Μεσογειακή πόλη που θα μπορούσαμε να είχαμε και δεν έχουμε.  Στις ευκαιρίες που χάσαμε και χάνουμε. Ναι, σίγουρα δεν είναι όλα ίσα και όμοια, αλλά ελάτε τώρα… Να τα «έτρωγαν» όλα τα λεφτά οι δικοί μας και ίσως και αρκετοί από εμάς ήξεραν.  Πολλά δεν έγιναν, ούτε πια θα γίνουν.  

Τα μνημόνια, το πρώτο, το δεύτερο, το δέκατο τρίτο στέκουν πια βαριά…  Ελπίδα;  Δε ξέρω πια… Ακόμα και η ριμάδα η ψυχή του Έλληνα χάθηκε πια στις δημοσκοπήσεις που χωρισμένοι πια μαλώνουμε για τα μιλίτσια που «καθαρίζουν» την πόλη από τους σκούρους… Για το αν κάνουν καλά ή όχι.  Και στη Βαρκελώνη κλέβουν.  Πολύ.  Αλλά δεν είδα και κανένα πανικό.  Και εκεί έχουν προβλήματα.  Οικονομικά, λαθρομετανάστευσης.  Αλλά εκεί έχουν ψυχή.  Καταλανική και Ισπανική.  Και αγάπη… Αγάπη για τον τόπο τους.  Εδώ εμείς δεν αγαπάμε τους εαυτούς μας πια.

Ταξιδέψτε λίγο μαζί μου.  

Ανεβείτε στην ορμή της πόλης και χαθείτε σ’ αυτήν.  

Όλη η πόλη ανέπνευσε από την πρόσβαση στη θάλασσα.  Και είναι τόσο κοντά!

Ακόμα και οι κάδοι είναι αισθητικά άρτιοι! Η κάθε παραλία έχει δε και το ονομά της με τη σημαιούλα της.

Η Barcelonetta, κρύβει μια λαϊκή
 γειτονιά με εικόνες τόσο οικείες, τόσο Μεσογειακές!

Η τεράστια παραλία της Βαρκελώνης, σ' όλο το μεγαλείο της!

Και από εκεί έξω από τη Casa Mila, το υπέροχο δημιούργημα του Gaudi!

Μια στάση όμως πρώτα στο μαγαζί La Bodeguata,στη Rambla De Catalunya για λίγο κρασί και τάπας.

Από τα πιο παλιά και original μέρη της πόλης.

Και το βράδυ στα συντριβάνια, με ήχους και χρώματα του πάρκου Montjuic.

Στα πόδια του υπέροχου κτιρίου του MNAC (Museu Nacional D'Art de Catalunya), όπου το βράδυ φωτίζεται με κάτι προβολείς που φαίνονται σχεδόν απ' όλη την πόλη!

Πρωί Δευτέρας και η πόλη ξυπνάει με τα λουλούδια να πλημμυρίζουν τους δρόμους από τα πολλά ανθοπωλεία!

Το Facadisme, καλά κρατάει, όπου η πρόσοψη συντηρείται ως έχει και όλο το κτίριο φτιάχνεται και πάλι από τη αρχή διατηρώντας τουλάχιστον την ταυτότητα της πόλης. Αμφιλεγόμενη τακτική για πολλούς αρχιτέκτονες.

Φάγαμε και το bocadillo μας πρωί πρωί στο φούρνο της γειτονιάς.

Για να πάρουμε δυνάμεις, να ανεβούμε πρωί πρωί στη ταράτσα του Casa Mila (La Pedrera), να χαρούμε τις μοναδικές φόρμες του Gaudi, που πολλές φορές μου θύμισαν τον κυβισμό της λαϊκής αρχιτεκτονικής των Ελληνικών νησιών!

Το δε διαμέρισμα που είχαμε πρόσβαση ήταν υπέροχο, λουσμένο στο φως και στην καλή του διαρρύθμιση.
Όπως θα έπρεπε να είναι όλα!

Το γραφείο...

Τα υπέροχα ταβάνια...

Και η εσωτερική αυλή του κτιρίου μέσα στο χρώμα και στις φόρμες με τις χαρακτηριστικές καμπύλες!

Και από εκεί στο Park Guel, όπου είναι η χαρά του μοντερνισμού στη φύση και του παιδιού! 

Αλλά και των αγοριών...

Και των κοριτσιών...

Η χαρά της ψηφίδας και του χρώματος.

Οι πολύ χαρακτηριστικές στριφτές κολώνες...

Στην παραλία της Badalona, ο Spastos Petalakis πήρε το μπάνιο του με φόντο...

Την παλιά βιομηχανία της πόλης... και το ιστορικό της παρελθόν.

Και από εκεί πέτυχε το κίνημα του Democracia Real Ya στις πρώτες εκδηλώσεις του στην πόλη
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=276864

Που έχει κάνει ήδη αίσθηση στον πλανήτη, χωρίς ακόμα το ίδιο να ξέρει που πατά.
Αλλά είναι όμορφο!
Ήταν δυνατό και συγκινητικό.

Democracia Real Ya

Και έφτασε η ώρα της επιστροφής.  Το Αεροδρόμιο El Prat, είναι ένα στολίδι!
Με άπλετο φως από τη φύση, με κομψές γραμμές, ήσυχο και καθαρό...
Όχι στείρα λειτουργικό όπως το Ελ. Βενιζέλος.

Πατούσες με παπούτσια αυτή τη φορά στο El Prat... Και ένα μικρό βαλιτσάκι με όσα χρειαζόμουν.

Κοίταξα πίσω μου από το παραθυράκι του αεροπλάνου, που μόλις απογειώθηκε από το εξαιρετικό El Prat, το καινούριο αεροδρόμιο της Βαρκελώνης, την πόλη να λούζεται στον εκτυφλωτικό ήλιο της Μεσογείου. Να απομακρύνεται σιγά, σιγά.   Δάκρυσα. Αλήθεια και το λέω. Έζησα σαν ερωτευμένος.  Και είναι τόσο ωραία όταν είσαι στου έρωτα τη ζάλη.

Μια υπόσχεση… 

Να γυρίσω σύντομα πάλι.  

Το πώς θα δείξει αυτή η ζωή που τα φέρνει όλα τόσο αναπάντεχα.

PS: Este articulo esta dedicado a Gab. P.  Una persona unica de Cataluna.
Muchas gracias por todo!