Ποδηλατώντας στη ζέστη

Από τον Μαΐο λοιπόν μας ήρθε η ζέστη (αν και για λίγο) και ακούω συχνά από υποψήφιους και νυν ποδηλάτες ότι δεν μπορούν να κάνουν ποδήλατο γιατί έχει ζέστη...

Το χειμώνα κρυώνετε, το καλοκαίρι ζεσταίνεστε αν είναι στην Ελλάδα ειδικά να πήρατε ποδήλατο για 2 - 3 μήνες λυπάμαι αλλά έτσι δουλειά δεν γίνεται...

Πως θα ισχυροποιήσουμε βρε παιδιά το επιχείρημα "Είμαστε πολλοί και θα γίνουμε ακόμα περισσότεροι";

Για αυτό πολύ γρήγορα οι συμβουλές του Πεταλάκι!

1) Πάμε αργά και απολαυστικά! Μην τρέχετε δεν υπάρχει λόγος, ούτε σε αγώνα είστε. Ξεκινήστε λίγο πιο νωρίς για να μην αργήσετε και πολύ στο ραντεβού σας, δεν είναι σωστό (chic αλλιώς.

2) Φορέστε ανοιχτόχρωμα ρούχα, ελαφρύ παπουτσάκι, καπελάκι Indiana Jones (αυτό με το γύρω-γύρω μιας και είστε εξερευνητές της πόλης).

3) Η λύση αν θέλετε να πηγαίνετε στη δουλειά σας και να μην είστε ο βρωμιάρης ποντικός/ποντικίνα είναι (αν ιδρώνετε πολύ) να έχετε έτσι κάνα πουκαμισάκι ή polo μπλουζάκι στο γραφείο και πλυθείτε και λίγο στο WC. Και κολωνίτσα Μυρτώ!

4) Πιείτε και από πριν νερό. Μην περιμένετε να διψάσετε. Ενυδατώστε τον οργανισμό σας πριν ξεκινήσετε μια διαδρομή με 2 ποτήρια νερό τουλάχιστον και συνεχίστε κατά τη διαδρομή. Και φυσικά πιείτε νερό και μετά.

5) Αν έχει και υγρασία είναι ακόμα πιο δύσκολα γιατί το σώμα μας δεν μπορεί να αποβάλλει εύκολα τον ιδρώτα... Για αυτό θέλει χαλαρούς ρυθμούς και περισσότερη προσοχή.

6) Αν κουραστείτε και νιώσετε ζάλη απλά βρείτε μια σκιά, ρίξτε λίγο νερό στο πρόσωπο και στους καρπούς΄και ανασυνταχθείτε

Τέλος, να έχετε κοινή λογική... Τα πάντα με μέτρο και τις δυνατότητές σας. Ζυγίστε τα και αποφασίστε! Και στην τελική όταν έρθουν τα 40αρια και (που δυστυχώς θα έρχονται πιο συχνά) χρησιμοποιήστε ένα πλήρως κλιματιζόμενο μέσο μαζικής μεταφοράς!

(ουτοπία;;; και όμως τα μπλέ, πράσινα και τρόλλευ είναι δροσερούτσικα)

Παιδικά Χρόνια!!

Λοιπόν κυρίες και κύριοι!!

Με χαρά σας ανακοινώνω ότι ο Spastos Petalakis (αυτός στη μέση!!! ο Λιλιπούτειος) έχει πολύ μεγάλη ιστορία στο σπαστό ποδήλατο... !!

Τι νομίζετε τώρα που είναι μόδα;

Κάποιος αγαπημένος ξέθαψε αυτή τη φώτο και την έστειλε!!!

Καλοκαίρι, μάλλον εκεί γύρω στο 1980, στην Καλλικράτεια της Χαλκιδικής τότε που όλα ήταν τόσο απλά και τα παιδιά, ΟΛΑ, παίζαμε στις αλάνες, χτυπούσαμε αλλά σιγά, κάναμε ποδήλατο τόσο πολύ που σκάγαμε!!!

Είτε στην πόλη είτε στην εξοχή, τότε που δεν μας ένοιαζε τίποτα!! Ανεμελιά...

Ξέρετε ε;

Τότε που το καλοκαίρι ήταν το απίθανο Ελληνικό ζεστό (αλλά ωραίο καλοκαίρι) και πίναμε στη βεράντα με το μωσαϊκό, λεμονάδα φρέσκια και πολύ παγωμένη και τρωγαμε Μαστίχα υποβρύχιο!!

Προσέξτε την τεχνολογία αιχμής των ποδηλάτων και πόσο μικρές ρόδες είχα!! Το τέλειο commuting ποδήλατο!

Μάλλον από μικρός φαινόταν πως αυτό το ρημάδι το είχα βρε παιδί μου!!

Αυτή η φώτο είναι ένα παράθυρο στο χρόνο, μια υπενθύμιση για τους γονείς του τώρα που υπήρξαν όμως και τότε αλλά ξεχνούν και δεν μπαίνουν στο κόπο γιατί "δεν έχουν χρόνο", να μάθουν στο παιδί τους ποδήλατο, ισσοροπία...

Να ξοδέψουν λίγο από την "πολυάσχολη" ζωή τους για να πλάσουν το πιο ισχυρό δέσιμο με τα παιδιά τους, να τους δώσουν τη γλυκιά χαρά της προσπάθειας, της αλληλοβοήθειας, της αλληλεγγύης όταν ο μπαμπάς ή η μαμά κρατάνε το παιδί στο ποδηλατάκι του να μην πέσει...

Με λύπη βλέπω μια νεά γενιά παιδιών που και τώρα έχουν μεγαλώσει και δεν ξέρουν ποδήλατο... Το πιο απλό.

Αλλά μην το βάζετε κάτω... Ποτέ δεν είναι αργά!!

Ξεκινήστε τώρα!

Μια ημέρα μνήμης...

26 Μαΐου 2007 - 26 Μαΐου 2008....

Ένας χρόνος μετά...
Ένα ποτάμι "θύμωσε"...
Ήρθε και τα σάρωσε όλα, έσβησε ζωές, οικογένειες, σχέσεις...

Σε μια στιγμή και τα πιο απλά δεν φαίνονται έτσι πια....
Εκεί ζήσαμε αυτό που δεν πρέπει κανείς ποτέ να ζήσει...
Κάποιοι είμασταν λίγο πιο τυχεροί...
Μας δώθηκε μια δεύτερη ευκαιρία...
Για άλλους όχι.

Απλά ένας χρόνος μετά ένα "ΓΙΑΤΙ;"...
Βγαίνει από τα χείλια αυτών που πονάνε, τριγυρνά, πλανιέται στην ατμόσφαιρα σαν ομίχλη, ταράζει τους πάντες που τους αγγίζει η υγρασία ενός στοιχείου της φύσης που "αγρίεψε"....
Αλλά οι νομοθέτες και οι "φίλοι" τους τι κάνουν για να μην ξανασυμβεί; Ωραία λήθη...
Πόσο πόνο αντέχει ο άνθρωπος;

Εμείς όμως δεν ξεχνάμε...
Σήμερα κλείστε λίγο όλοι τα μάτια σας, κάντε μια επισκόπηση του ευατού σας, χαρείτε για αυτά που έχετε και αγαπάτε, προσπαθήστε να αναλογιστείτε ΠΟΣΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΥΧΕΡΟΙ είστε...
Μια μικρή τιμή για τη ζωή που είναι τόσο ωραία....
Το οφείλετε σε αυτούς που "ταξίδεψαν" μακριά!

Άννα, Μαρία, Χρύσα, Νίκο, Κώστα, Βιβή, Δημήτρη, Γεωργία όπου και να είστε δεν ξεχνάμε....

Ατύχημα και πεζός

Σήμερα είδα ένα ατύχημα με πεζό και αυτοκίνητο...

Ευτυχώς δε φαινόταν πολύ σοβαρό, αλλά εντύπωση μου έκανε ότι έγινε μπροστά σε τροχονόμο!

Και φυσικά γινότανε ο χαμός με τα αυτοκίνητα που χαζεύανε...

Αλλά τι να πεις;

Όλα τα βλέπουμε σαν ταινία και τα αντιμετωπίζουμε ως σήριαλ στη ζωή μας!

Αρκεί να μην μας ενοχλεί, συμβεί εμάς.

Που καταλήγω;

Με ρωτάνε συχνά γιατί κάνεις ποδήλατο στην Αθήνα ενώ είναι επικίνδυνο;

Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε καταφέρει ΟΛΑ τα απλά να τα κάνουμε επικίνδυνα.

Περπατάς σε ανύπαρκτα πεζοδρόμια, βγαίνεις στο δρόμο γιατί δεν μπορείς να περπατήσεις, είσαι μια τσίτα συνέχεια για να μην έρθει κανένας πάνω σου... Εδώ συνέχεια παρατηρώ σε κάποιες διασταυρώσεις (π.χ. στην Λ. Αμαλίας αυτό το ρημάδι το φανάρι απέναντι από την Αρεοπαγίτου, που κάνει ώρες να ανάψει για τους πεζούς) να ανάβει κόκκινο και να μην σταματάνε οι ΜΙΚΡΟΝΟΟΙ!

Έχει η αυτοκινητοκουλτούρα μας καταφέρει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι μέσα στο αυτοκίνητο με τα σουπερ, ντουπερ συστήματα αεροκουρτίνες και άλλα ωραία ότι προστατευόμαστε...

Και η ταχύτητα; Η σφοδρότητα της σύγκρουσης; Το να χτυπήσεις έναν συνάνθρωπο;

Αυτά στα EURONCAP μετριούνται σε συναίσθημα; Σε σοκ.. Ανθρώπινο, όχι crash dummiko!!

Ξεκινήστε να ποδηλατείτε.

Σιγά σιγά πρώτα στη γειτονιά σας, μέχρι τον φούρνο, στην πιο κάτω πλατεία!

Τηρώντας τους κανόνες και σωστή οδηγική συμπεριφορά!

Όσο πιο πολλοί είμαστε στους δρόμους τόσο πιο πολύ θα μας υπολογίζουν!

Κάθε ποδηλάτης εκεί έξω είναι μια διαφήμιση... Ελπίζω καλή!

Αλλά θα αναφερθώ και σε αυτά τα δικά μας σύντομα...

Summary:

Ένας πεζός ατυχέστατα χτυπημένος από ένα ποδήλατο, αν αυτό συμβεί, έχει ++++% πιθανότητες να μην πάθει και πολλά...Eίναι λόγω φυσικής και λέγεται "ταχύτητα κίνησης"...

24 Ώρες (και κάτι) για το Ποδήλατο! 7-8 Ιουνίου 2008

Όπως γίνεται κάθε χρόνο από το 2006, έτσι και φέτος οι http://www.podilates.gr(ΠΟΔΗΛΑΤισσΕΣ) διοργανώνουν 48 ώρες αφιερωμένες στο Ποδήλατο και στην ζωή του μέσα στην πόλη. Θα είναι μια πολή καλή ευκαιρία να γνωριστούμε και πάλι μεταξύ μας, να ανακαλύψουν οι ποδηλάτες διαδρομές που έχουν ¨περπατηθεί" από πολλούς ποδηλάτες και αποτέλεσαν βάση για τους Ποδηλατικούς Αξονες (δες εδώ) , και γενικά να διασκεδάσουν. Είναι θρυλική η νυχτερινή τσάρκα στους δρόμους της Αθήνας το Σάββατο το βράδυ, ή το Κυνήγι του Θησαυρού που θα γίνει την Κυριακή και το ποδηλατικό πικνικ με τα ταπεράκια το Σάββατο στις 21:00!

Για όλα αυτά ενημερωθείτε στο link αυτό.

Και για όσους έχουν και Facebook υπάρχει και event!

Τέλεια!!!

Που είναι τα φωτάκια οεο; Και οι κλειδαριές;

Πολλές φορές το βράδυ, όταν κυκλοφορώ βλέπω και άλλα ποδήλατα τα οποία όμως δεν έχουν κανένα φωτάκι πάνω ούτε μπρος ούτε πίσω και σαν μην έφτανε αυτό πολλοί φοράνε και σκούρα χρώματα και μαύρα....
Βρε παιδιά γιατί έτσι μαύροι σαν την καλιακούδα;
Μην νομίζετε ότι σας βλεπουν με τα αντανακλαστικά όπως κάποιος μου είπε χθες!!
Χαμπάρι δεν σας παίρνουν...
Λοιπόν, αντε ξεκουνηθείτε και καιρός να στολιστείτε και εσείς με κανα λαμπιόνι να γίνεται και ορατοί!
Μια φορά Χριστούγεννα ήταν είχα και στην τσάντα φωτάκια ψίρες με μπαταρία...
Έτσι και στο κλίμα των ημερών είχα μπει και φαινόμουνα ωσαν μια γιρλάντα φωτεινή και περιδιαβαίνουσα τους δρόμους της Αθήνας.

ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ...

Τρέλα με πιάνει που βλέπω πανάκριβα καινούρια ποδήλατα στο δρόμο με όλα αυτά τα συρμάτινα σκουλίκια που υποτίθεται είναι αλυσίδες και τα προστατεύουν...
Βαρέθηκα να αφήνω χαρτάκια...
Με ένα φίλο μαζί που ξέρω από τους Ποδηλάτ(ισσ)ες φτιάξαμε κάτι χαρτάκια που τα αφήνουμε με λαστιχάκια πάνω στα ποδήλατα σαν φύλακες άγγελοι... Αν βρείτε κανένα είναι από εμένα!
Τί λένε;
Να μπείτε παρακαλώ εδώ http://www.podilates.gr/?q=lock μπας και ενημερωθείτε λίγο...
Λέμε οπωσδήποτε κλειδαριά πέταλο, καλής ποιότητας (όχι δεν παίρνουμε μίζα από τους πεταλομαικερς) απλά μέχρι τώρα γενικά δεν σπάνε εύκολα.
Υπολογίστε να επενδύσετε σε μια κλειδαριά περίπου 20 με 30% της αξίας του Ποδηλάτου σας.
Δηλαδή τα τσιγκουνεύστε για να χάσετε όλο το ποδήλατο που κοστίζει πολύ παραπάνω;

Μια ιστορία ξεκινά να ξετυλίγεται...

Γειά και χαρά!!!
Δεν θέλω να συστηθώ μιας και είμαι ένα σπαστό ποδηλατάκι (προς το παρόν) που του αρέσει γενικά να κυκλοφορεί ελεύθερο στη "ζούγκλα" αυτής της πόλης... Είναι τόσο ωραίο να σε φυσάει το αεράκι στο πρόσωπο και εγώ και ο αναβάτης να νιώθουμε ότι πετάμε...
Οτι πετάμε μακριά και ψηλά, από το χάος και τον εκνευρισμό που βιώνουν οι ΙΧηδες σε μια πόλη που απλά αγκομαχά να χωρέσει τα τόσα πολλά τζιπ, σουβ, πειραγμένα...Έλεος! Τι "θέμα" έχουν όλοι αυτοί δεν καταλαβαίνω..... Τόσο πια ο... "ανδρισμος";
Που θέλει να αναπνεύσει ένα πιο καθαρό αερά αλλά της το στερούν πολλοί "καρεκλοκένταυροι" και υπαλληλίσκοι εκεί έξω γιατί απλά δεν καταλαβαίνουν, δεν θέλουν, δεν συνειδητοποιούν ότι το ποδήλατο δεν είναι παιχνίδι αλλά ένα μέσο μεταφοράς!
Μια πόλη που κάθε μέρα βλέπει στους δρόμους της όλο και πιο πολλούς ποδηλάτες να ξεμυτίζουν.... Υπάρχουν τόσα πολλά ποδήλατα εκεί έξω που κοιμούνται σκονισμένα σε ταράτσες, αποθήκες και μπαλκόνια.... Θέλουν να ξαναζωντανέψουν, να νιώσουν το δρόμο στα λάστιχά τους, να αλανιάσουν στην πόλη. Σκεφτείτε το.... Ξυπνήστε τα.
Από εδώ θα προσπαθούμε να σας βοηθήσουμε, να σχολιάσουμε, να θίξουμε, να συζητήσουμε τα πάντα και όχι μόνο για το τι σημαίνει να είσαι Ποδηλάτης στην Αθήνα.
Είναι στάση ζωής που είναι ευτυχία να ακολουθώ τα τελευταία 6 χρόνια περίπου....
Ας ξεκινήσουμε το πετάλι λοιπόν...