Πίσω στην Αυγουστιάτικη Αθήνα!

Επιστροφή λοιπόν στην Αθήνα του Αυγούστου, το μήνα των διακοπών και της θερινής ραστώνης...

Η πόλη μπαίνει σε μια καλοκαιρινή ανάπαυλα, οι ρυθμοί πέφτουν αν και για εμάς που μένουμε πίσω δεν είναι πάντα ρόδινα...

Παράδειγμα:
Σήμερα, ήθελα να επισκεφτώ την Εθνική Βιβλιοθήκη (δηλ. το National Library).
Αλλά δεν γίνεται, γιατί τον Αύγουστο όπως με πληροφόρησαν, η Βιβλιοθήκη δεν δουλεύει!!! Δηλαδή ένα μεγάλο ίδρυμα βαριέται και πάει διακοπές.. Στην Ελλάδα του 2008 οι διακοπές του Βιβλιοθηκάριου είναι τόσο σημαντικές που δεν γίνεται να ρυθμιστούν έτσι, ώστε να είναι με το μισό προσωπικό και να εξυπηρετείται ο κόσμος. Στην Αγγλία άραγε αυτό θα περνούσε; Όχι το National Library είναι national και open to the public κάθε μέρα εκτός από τα Χριστούγεννα... Γιατί εκεί θα τους έκραζαν αν το τολμούσαν αυτό..
Άκου εκεί ελάτε 1 Σεπτεμβρίου... Ούτε πολυεθνική με φάρμακα να ήταν!

Σε μια πόλη των 4,5 εκ. κατοίκων, δεν σημαίνει ότι όλοι την κοπανάμε. Δεν βρίσκεις εστιατόριο καλό να φας, τα αγαπημένα μπαράκια σου κατεβάζουν και αυτά ρολά... Αν και οφείλω να πω, ότι τα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολλοί μένουν στην πόλη και κάποια μαγαζιά μένουν πια ανοιχτά. Η κρίση χτυπά πλέον πολύ κόσμο και πείτε μου ποιος πάει διακοπές τρεις εβδομάδες στα "φθηνά" ελληνικά θέρετρα... Καμιά εβδομάδα και μετά στο συγγενή στο χωριό, στο σπίτι του φίλου.. Οι Έλληνες τιμάμε δεόντως την αρχαία παράδοση της φιλοξενίας βεβαίως βεβαίως!

Εδώ λοιπόν φαίνεται και ο υδροκεφαλισμός της Ελληνικής πρωτεύουσας, όπου όλοι σπεύδουν στις μεγάλες γιορτές να την εγκαταλείπουν. Εδώ φαίνεται και ο πλαστός μεγαλοαστισμός όλων μας, που όλοι εδώ είμαστε αλλά την πόλη την έχουμε σαν μια φθηνή πόρνη που απλά την εκμεταλλευόμαστε και δεν την αγαπάμε... Για αυτό και την έχουμε καταντήσει έτσι. Μια σύγχρονη μητρόπολη λειτουργεί όλο το χρόνο, δεν πάει διακοπές... Ναι, σύμφωνοι είμαστε Μεσογειακός νότος, αλλά ξέρω πολλές πόλεις του Μεσογειακού νότου που δεν την "κοπανάνε"... Ίσα, ίσα το κάνουν πλεονέκτημα (βλ. Barcelona).

Παρεμπιπτόντως, θα τα χώσω στο Δήμαρχο γιατί δεν κρατιέμαι... και πάλι!
Πιο βρώμικη την Αθήνα δεν την έχω ξαναδεί...
Τα περισσότερα πεζοδρόμια κυρίως στα Εξάρχεια, Ακαδημίας περιοχή, κάτω μέρος Πανεπιστημίου και πέριξ Ομονοίας (γιατί η Αθήνα δεν είναι μεσιέ Κακλαμανάκο μόνο η Βουκουρεστίου) είναι μέσα στη λέρα, στην απλυσιά, σιχαίνεσαι να περπατήσεις... Άκουσα ότι έχουν χαλάσει τα μισά μηχανήματα με βούρτσες για να πλένουν τους δρόμους και λεφτά δεν υπάρχουν για να τα συντηρήσουν.. Για να βγάζετε free press υπάρχουν όμως ε; Ειλικρινά απορώ μετά από τόσο καιρό έξω, ο τουρίστας τι λόγο να βρει να μείνει εδώ για short break holiday που είναι και της μόδας; Acropolis, Museum (που περικυκλώνεται στην Τοσίτσα με τους εξαρτημένους, ταλαίπωρους ανθρώπους σε μια "λαϊκή" αγορά ναρκωτικών που κανείς δεν θέλει να "κοιτάξει") souvlaki aide and one Greek souvenir, εξαντλούνται σε μια μέρα... Μετά τι; Αν δεν ξέρεις δηλαδή ένα λοκάλι να σε βγάλει και λίγο έξω, να σε γυρίσει στα καλά τα στέκια μας, να δεις την Αθήνα την πιο ανθρώπινη, είσαι χαμένος... Απορώ πόσο ακόμα θα είσαι εκεί στο Δημ Μέγαρο... Έχει ο καιρός γυρίσματα! Έχεις καταφέρει πάντως να τους έχεις όλους απέναντι και να σε "κακολογούνε"... Λαό και Κολωνάκι. Μέχρι και με τις νερατζιές τα έβαλες και θύμωσες πολύ, πάρα πολύ τους αστούς της Κανάρη... Αυτό και αν θέλει προσπάθεια!

Αλλά ας μην είμαστε μίζεροι και μηδενιστές. Για εμάς που είμαστε εδώ και απλά δεν προτιμάμε ή δεν μπορούμε να μπούμε στη διαδικασία του πάω στο νησί μαζί με όλους τους νεοέλληνες (για να μεταφέρουμε τις συνήθειές μας όλες εκεί), η πόλη μας αποκαλύπτεται....

Πιο ήρεμη, βόλτες με το ποδήλατο σε ήσυχους δρόμους, κρυμμένα ταβερνάκια, παραλίες κοντινές χωρίς κόσμο, παγωτό σε ένα παγκάκι, βόλτα στην Επίδαυρο, βόλτα στον Εθνικό Κήπο με τους συνταξιούχος που παίζουν τάβλι, βόλτα για μια μπύρα με θέα πάνω στο Λυκαβηττό και από κάτω η πόλη να λαμπυρίζει με τα φωτάκια της, αστεράκια στο αστικό τσιμέντο-τοπίο... Καιπιρίνιες σε βεράντες και ταράτσες, έξω καρδιά και οι άνθρωποι πιο ανοιχτοί... Σαν από πείσμα επειδή μείναμε ή ξεμείναμε εδώ, η γλώσσα πιάνει πιο εύκολα κουβέντα, η συζήτηση είναι σαν μια σπίθα που περιμένει το τσακ να αρχίσει...
Συνωμότες πολίτες του Αυγούστου στο καυτό τσιμέντο...
Συνωμότες στην Αυγουστιάτικη Αθηναϊκή φεγγαράδα...