Γνήσιο τέκνο της Σύρου, ο Βαμβακάρης την ύμνησε και την μνημόνευε πάντα...Η ομορφιά της Ελλάδας έγκειται, στο ότι ακόμα και σ' ένα μικρό μέρος όπως το Αιγαίο και οι Κυκλάδες, ο χαρακτήρας, η ιστορία και η ομορφιά του κάθε τόπου είναι μοναδικά και τόσο διαφορετικά. Έτσι και η Σύρος με την πανέμορφη Ερμούπολη και τα χωριά της και μια ιδιαίτερη για τα νησιωτικά δεδομένα αστική ανάπτυξη αποτελεί το κέντρο και γεωγραφικά αλλά και διοικητικά των Κυκλάδων.
Ο Σπαστός Πεταλάκης λοιπόν αποφάσισε να πάει μια βολτίτσα Peugeot 2, (χωρίς το ποδηλατάκι, αφού ειδικά για την Ερμούπολη μάλλον θα έπρεπε να έχει 40 ταχύτητες και δυνατότητες να ανεβαίνει σκάλες) και από αυτά τα μέρη για ένα ΣΚ, αφού και τα καράβια βολεύουν και καλή παρέα υπάρχει. Με ντόπιο άνθρωπο, οπότε να περιμένετε καλή ανταπόκριση από Δευτέρα με πολλά μυστικά (λέμε τώρα).
Η Σύρος ήταν πάντα στο πρόγραμμα, αλλά πάντα μου ξέφευγε. Στο λιμάνι της έχω κάνει κατά καιρούς στάσεις με τα διάφορα καράβια που μας κουβαλούσαν σε άλλους καλοκαιρινούς προορισμούς... Τότε θυμάμαι κατακλυζόμασταν από τους πωλητές με τα λουκούμια και τις χαλβαδόπιτες... Δεν ξέρω γιατί, αλλά το νησί αυτό το έχω ονειρευτεί με φθινοπωρινή βροχούλα και μια δροσιά εκεί κάπου, Οκτώβρη μήνα... Να χάνομαι στα στενά με τα όμορφα νεοκλασικά, να έχω μια ωραία κλασική μουσική στα αυτιά και να σκαρφαλώνω στη μεσαιωνική Άνω Σύρο με το καθολικό ναό, δείγμα της σημαντικής παρουσίας μιας καθολικής στο θρήσκευμα μερίδας Ελλήνων πολιτών στο νησί, όμορφο κληρονόμημα της ιστορίας του νησιού. Που το κάνει και τόσο ξεχωριστό!
Χμμ άντε λίγο ιστορία τώρα, ας μην είμαστε αδαείς... (μην βαριέστε βρε, διαβάστε!)
Η Σύρος αποτέλεσε καταφύγιο από το 1821 και μετά για πολλούς πρόσφυγες από τα Ψαρά, τη Χίο, και αργότερα από τη Μ. Ασία, το Αϊβαλή και τη Σμύρνη, την Κυδωνία... Οι πρόσφυγες αναμείχτηκαν γρήγορα με τον ντόπιο καθολικό κυρίως πληθυσμό και καθώς οι περισσότεροι είχαν ήδη στο αίμα τους τη ναυτιλία, το εμπόριο και το επιχειρηματικό πνεύμα δημιούργησαν μια ακμάζουσα κοινότητα με επίκεντρο την Ερμούπολη με μια αξιοθαύμαστη αστική κουλτούρα, ένα σημαντικό λιμάνι στη μέση του Αιγαίου και μοναδική αρχιτεκτονική. Από το 1830 μέχρι τουλάχιστον το 1870 η πόλη "στολίστηκε¨με δημιουργήματα του Τσίλλερ, του Ιταλού Campo και άλλων. Ή Ερμούπολη αποτέλεσε ουσιαστικά πρωτεύουσα με Δοικητικές Υπηρεσίες, Σχολεία και Ιδρύματα, Τράπεζες και Ασφαλιστικές εταιρείες, μοναδικό θεατρικό μέγαρο (Απόλλων) μικρογραφία της Σκάλα του Μιλάνου, αίθουσες τέχνης, Social Club αγγλικού στυλ (!), ναυπηγεία, Μουσείο και Βιβλιοθήκη... Μια αρχόντισσα δηλαδή...
Στη Σύρο, αρκετά αργότερα βέβαια, μαζί και με τη Θεσσαλονίκη (1920-1930) γεννήθηκε και το ρεμπέτικο, μείγμα της μουσικής παράδοσης της Ελλάδας με τις επιρροές από τους πρόσφυγες και τα τραγούδια τους από τη Μ. Ασία. Τα τραγούδια της εργατικής τάξης γεμάτα πάθος, κόπους, ιστορίες, έρωτες... τα blues της Ελλάδας... O Βαμβακάρης υπήρξε ο πιο γνωστός Συριανός μουσικός και συνθέτης...
Πέρασε βέβαια και η Σύρος την παρακμή της με τον Πειραιά να παίρνει τα σκήπτρα της ναυτιλίας και την Αθήνα σιγά, σιγά να γίνεται το κέντρο... Στην κατοχή η Σύρος ταλαιπωρήθηκε πολύ αφού το νησί, με μια αστική κουλτούρα δεν είχε ιδιαίτερη γεωργική παραγωγή και υπήρξαν αρκετά θύματα από την πείνα.
Σιγά, σιγά όμως η Σύρος αναδείχτηκε και πάλι αυτή τη φορά με τη βοήθεια του τουρισμού, των ναυπηγείων, την επιχειρηματική δραστηριότητα των κατοίκων και τη δημιουργία του διοικητικού κέντρου των Κυκλάδων... Πάνω απ'όλα όμως ξεχωρίζει για την ομορφιά μιας Νεοκλασικής Ελλάδας που διατηρήθηκε σε πολύ καλό ποσοστό, που συνομιλεί με επιτυχία με το σύγχρονο και δεν γκρεμίστηκε για να γίνει τσιμέντο...
Φύγαμε λοιπόν! Ταξίδι στην αρχοντορεμπέτισσα, κυρία των Κυκλάδων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου