"Les Aveugles - Οι Τυφλοί"... Ξεκίνημα...

Από την ακρόαση ακόμα θυμάμαι, όταν μου έδωσαν στα χέρια το κείμενο αυτό, γραμμένο από τον Maurice Maeterlinck το 1890, το πρώτο πράγμα που με ξάφνιασε, ήταν το δύσκολο αρχικά θέμα της τυφλότητας και ως προβληματισμό για τον ηθοποιό αλλά και επί του πρακτέου. Μετά αμέσως μου ήρθε στο νου, ότι εδώ δεν έχουμε ουσιαστικά χαρακτήρες... Έχουμε δεκατρία πρόσωπα, πλάσματα χωρίς λεπτομερή χαρακτηριστικά και κυρίως χωρίς όνομα... Δύσκολο, σκέφτηκα για τον ηθοποιό... Πως χτίζεις ένα τέτοιο ρόλο και υπό μια τέτοια συνθήκη;

Μετά δεν σκέφτηκα και πολλά άλλα, γιατί έπρεπε να μπω στην αίθουσα για την ακρόαση και συγκεντρώθηκα πιο πολύ στο να μην αγχώνομαι, και βασικά να το διασκεδάσω, γιατί η ακρόαση είναι πάντα μέρος της δουλειάς μας και έτσι πρέπει να το βλέπεις...

Όταν τέλος πάντων με το καλό ξεκινήσαμε τις πρόβες μετά τη διανομή, τις πρώτες έτσι αναγνώσεις του έργου, άρχισα να ερευνώ, να ψάχνω γύρω από την τύφλωση, το συγγραφέα, το κείμενο, τι μου λέει... Τους συμβολισμούς που κρύβονται πίσω από τις λέξεις. Από τις πραγματικές συνθήκες, δηλαδή δε βλέπω, άρα πως "στέκομαι" στη σκηνή, στις εσώτερες αναζητήσεις που προβάλει ο Maeterlinck...

Το έργο δεν είναι εύκολο. Είναι αρκετά στατικό, "σφιχτό" για τον ηθοποιό και πρόκληση για το σκηνοθέτη. Υπάρχουν συγγραφικές οδηγίες, συμβολισμοί που πρέπει να περάσουν στο κοινό, εξερεύνηση του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι προσδιορίζουν τον κόσμο μέσα από την όραση. Και το πως η απώλεια της όρασης οδηγεί στην απώλεια της ίδιας μας της ύπαρξης. Ή το αντίθετο!

Αναζήτησα το ρόλο, κάποιες φορές στο σπίτι έδενα τα μάτια, για μια ώρα ή και περισσότερο προσπαθώντας να κάνω τις δουλειές μου, να κινηθώ σε ένα γνώριμο μέρος... Πόσο δεδομένα όμως θεωρούμε κάποια πράγματα... Ακόμα και τα απλά γίνονται πιο δύσκολα, αλλά γίνεσαι τόσο alert που όλα γύρω σου τα πιάνεις... Αναγκάζεσαι... Δεν γίνεται αλλιώς. Αισθάνθηκα ταπεινός απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους και θαυμάζω την υπομονή τους να ζουν σε μια χώρα και σε μια κοινωνία που δεν τους υπολογίζει καθόλου. Και είναι θαυμάσιοι άνθρωποι...

Θα ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου μια καλή φίλη, που χρόνια τώρα, από πολύ παλιά, μου έχει δώσει να καταλάβω πολλά για την απώλεια της όρασης... Μου έμαθε να είμαι δίπλα της, να μου κάνει τη χάρη και την τιμή να με αφήνει να μαθαίνω, να σέβομαι τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, να αγαπώ το εκρηκτικό ταμπεραμέντο της και να εκτιμώ την ευφυΐα της, να σέβομαι απόλυτα τη δύναμη της ψυχής της και το κουράγιο της. Μαρία Παρίση, σε ευχαριστώ που σε γνώρισα και είσαι ακόμα, αν και λίγο μακριά πια, τόσο κοντά μου... Σε πολλές απορίες μου, ήσουν οδηγός στην εξερεύνηση. Πόσο ωραίο ε;

Δεν θέλω να πω περισσότερα για το έργο. Άλλωστε, το αφήνω ανοιχτό στο θεατή που θα μας τιμήσει να ψάξει πίσω από το κείμενο, να προσπαθήσει να το αποκωδικοποιήσει. Να το καταλάβει.

Αναρωτιούνται πολύ για το μικρόβιο του θεάτρου. Γιατί ώρες και ώρες, εκεί παλεύεις για ένα αποτέλεσμα που δεν ξέρεις κιόλας που θα σε βγάλει πάντα. Για 2 κύριους λόγους, και όχι δεν είναι τόσο για το ψώνιο μας... Είναι γιατί πρώτον αισθάνομαι, ότι μέσα από το θέατρο γνωρίζεις καταπληκτικούς, ενδιαφέροντες, μοναδικούς, ίσως δύσκολους, περίεργους αλλά πάντα ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, με τα συν και τα πλην τους... Και εδώ, θα ευχαριστήσω όλα τα παιδιά στην ομάδα και τους συντελεστές γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία να του γνωρίσω.

Και γιατί μπορούμε μέσω αυτής της ρημάδας της τέχνης μας, να θυμίζουμε στους ανθρώπους ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, ότι μπορούν να γελάσουν και να κλάψουν, ότι οι πληγές μπορούν να επουλωθούν, ότι οι άνθρωποι μπορούν να συγχωρεθούν και τέλος ότι οι "κλειδωμένες" καρδιές μπορούν να ανοίξουν και πάλι...

Πληροφορίες:

Η παράσταση θα παρουσιάζεται, στο Θέατρο "Τόπος Αλλού", στην οδό Κεφαλληνίας 17 και Κυκλάδων, Κυψέλη , 2108656004 από Τετάρτη 11/2 και για όλο τον Φεβρουάριο κάθε Τετάρτη στις 21.00 και την Κυριακή 22/2 στις 22.00.

Πέρα από τις προγραμματισμένες παραστάσεις, κάθε Τετάρτη στις 22.30 προσφέρεται μια εναλλακτική εμπειρία παράστασης:
Oι θεατές ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ παρακολουθούν το έργο με τις υπόλοιπες αισθήσεις τους σαν άλλος τυφλός πρωταγωνιστής του έργου. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη παράσταση, πέρα από την βιωματική και δραματουργική της σημασία, αποτελεί και ένα καλλιτεχνικό δρώμενο προσιτό στους ανθρώπους με αναπηρία όρασης.