Γιατί πήρα διαζύγιο... από την Madonna!

Πήγε λοιπόν και ο Σπαστός Πεταλάκης στη συναυλία της Madonna...

Σιγά τα αυγά θα πείτε. Συμφωνώ! Δεν υπήρχε και πολύς λόγος να κάτσω να γράψω κάτι για την κοπελιά αλλά να σας πω την αλήθεια με πρήξατε φίλοι και γνωστοί γιατί δεν μου άρεσε και είπα θα καταφύγω εδώ να εξηγηθώ και να τα πω μια και καλή. Να πλερώσω τον λογαριασμό λοιπόν. Τι νομίζετε, μόνο για ποδήλατα θα μιλάμε; Ο Σπαστός έχει και άποψη για τα συναυλιακά... Ρωζίτος Σώκος!

Ίσως να φταίει το γεγονός, ότι μάλλον περιμέναμε πολύ καιρό για να έρθει η μαντάμ, και μεγαλώσαμε πολύ και μας πήραν τα 30 και βάλε, όποτε είναι σαν να παίρνεις κάτι περίεργο ή πονηρό και να γυρίζεις πίσω στη δεκαετία του 80 και στις αρχές του 90 και να νομίζεις ότι θα γίνεις πάλι εκείνο το άγριο τεκνό που ήσουν και έβαζες στο πρώτο σου πικ απ και μετά CD την Μαντονίτσα και χόρευες. Που η συμπεριφορά της τότε κάτι έκανε και έβγαζε και την αγριογκομενίτσα. Αλλά μάλλον πέρασε τελικά πολύ καιρός και ξενερώσαμε να περιμένουμε την κυρία. Άσε που ξεκίνησε και η μέση να μας πονά, και το γόνατο και συνειδητοποιήσαμε ότι είμαστε αλλού πια! Δεν εκφράζει πια την εποχή, όσο και να το προσπαθεί...

• Το να κάθεσαι στη αρένα, pitch Β, αλλά όχι και πολύ πίσω και να προσπαθείς να δεις μια κουκκίδα, παθαίνοντας αυχενικό και δισκοπάθεια, από τα πλήθη που ήταν μπροστά σου, δεν είναι και ό,τι πιο ευχάριστο για 2 και βάλε ώρες
• Επίσης, ακόμα και αυτά τα ρημάδια videowall της σκηνής, ήταν πολύ χαμηλά με αποτέλεσμα να αισθάνεσαι ότι τελικά βλέπεις ένα συνεχόμενο video clip. Και αυτό να γίνεται ακόμα πιο έντονο από τη μόνη εναλλακτική που υπήρχε, να τη βλέπεις από τις μεγάλες οθόνες... Η μία μάλιστα σε κάποια ριπή ανέμου (ωραίο αυτό!) αποφάσισε να κουνηθεί τόσο που κόντεψε να πετάξει και μαζί της να πάρει και το μισό ακροατήριο... Ευτυχώς το έσωσε η καλή μας τύχη!
• Επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά την αφωνία της.
• Αν είχα και εγώ τους καλύτερους video αρτίστες και γραφίστες, τους σούπερ τεχνικούς computer animators και όλους τους παρατρεχάμενους κομπιουτεράδες, θα έβγαινα και εγώ πάνω να σου πω ένα Vogue άλλο πράγμα. Μέχρι και ιπτάμενα βυζιά θα έβγαζα!
• Οκ είναι προμόσιον του Hard Candy, αλλά ακόμα και απ' αυτό διάλεξε άσχετα τραγούδια.
• Την πολλή τη διασκευή την βαριέται και το synthesizer. Το Borderline με το ζόρι το καταλάβαμε στην αρχή.
• Τα ουα ουα, τα φιλιά στις γκόμενες, τα motherfuckers και αλλά τέτοια γραφικά ψευτομαγκιόρικα αλλού... Ανήκουν πλέον στη σφαίρα της δεκαετίας του 80 που είχαν και κάποιο νόημα! Σε έβαζαν σε μια χαζοεπαναστική κουλτούρα και ειλικρινά προσβάλουν τουλάχιστον τη διάθεση μας για χαβαλέ, γιατί είναι ξενέρωτα αμερικάνικα χαζά. Στο Μακκειν αυτά, που είναι και θεοσεβούμενος χριστιανός και μπορεί να παρεξηγηθεί πολύ εύκολα. Νέο χριστιανός, από τους πολύ fan!
• Εθεάθη η κα Λουκά, με την εικόνα της Παναγιάς (μεγάλη η χάρη της), να προσπαθεί να μπουκάρει για να την κάνει να πιστέψει και να μετανοήσει ως μια άλλη αμαρτωλή πόρνη.... Τι κρίμα... Δεν τα κατάφερε, να γλυτώναμε!
• Γιατί ξαφνικά στο La Isla Bonita, είχαμε μπερδέψει τα Βαλκάνια με την Ισπανία και τα τσιγγάνικα βιολιά της Ουγγαρίας με το Μεξικό;
• Στο συγκεκριμένο κομμάτι η Maddie είπε ρε παιδιά και ΟΠΑ!!! ΕΙΠΕ ΟΠΑ!! ΤΙΜΗ στον Ελληνικό Πολιτισμό της διασκέδασης... Δεν μπορώ ρε παιδιά, συγκινήθηκα... ΟΠΑ ΡΕ!! ΟΠΑ!! Πω πω μ'έστειλε!
• Χάρηκα, γιατί, έζησα ένα dejavou με την εμφάνιση πάνω στη σκηνή, της κομπανίας αλα Αδερφοί Κατσάμπα, που τραγούδησαν με σκέρτσο ένα τραγουδάκι από τις εξωτικές χώρες της Λατινικής Αμερικής, που βασικά κανείς δεν κατάλαβε αλλά έδωσε ένα χαρούμενο έθνικ τόνο στο ενσταντανέ!
• Γιατί κάτι ντυμένες Θιβετιανές με touch από Ινδία, έκαναν πάνω στη σκηνή σαν βλαμμένα με νευροκαβαλίκεμα;
• Το να βάλεις τη συναυλία να τελειώνει με το ξεσηκωτικό Give It to me και μετά να γράφεις ξαφνικά Game Over και να φεύγεις χωρίς ούτε ένα bye, ένα encore, κάτι τέλος πάντων, ήταν τουλάχιστον ξενέρωμα. Δηλαδή έρχεσαι στο σπίτι μου επίσκεψη, σε προσφέρω βρε συκαλάκι από 80 ευρώ και βάλε, τρως, πίνεις, τραγουδάς, χορεύεις σαν το αρκούδι και μετά μου την κάνεις μπαμπέσικα; Τς, τς, τς... Χωριάτα! Ούτε ένα γεια; Αγενέστατη παιδάκι μου!!

Τώρα γιατί η μάζα λέει τι ωραία που ήταν, είναι γιατί έχουμε χάσει το μέτρο. Γιατί μας φέρονται πολλές φορές κάποιοι λίγο πιο επαγγελματικά, χωρίς κάτι ιδιαίτερο και απλά στη μάζα αυτό φαίνεται φανταστικό μιας και έχει συνηθίσει στο ¨βαλιουμ¨ της μετριότητας. Όταν τα αισθητήρια σου έχουν πέσει, γιατί τα σκουπίδια σε κατακλύζουν και κάτι το διαφορετικό, απλά το προσπαθεί λίγο παραπάνω, αυτό το μεγεθύνεις και το σηματοδοτείς. Δεν μπορείς όμως να συνειδητοποιήσεις, πόσο τελικά όλα αυτά είναι κατευθυνόμενα από μια μουσική βιομηχανία που απογειώνει πλέον όχι τη μουσική, αλλά το φαίνεσθαι. Σε αυτό εμείς βέβαια παίρνουμε βραβείο!
Η συναυλία απευθυνόταν στο ουδέτερο λατρευτό κοινό που είναι του: 'ωραία ήταν, καλά ήταν' κτλ κτλ. Βρε, αν αυτό ήταν καλό από την "πιο μεγάλη" σταρ του πλανήτη, προτιμώ, επιτρέψτε μου να ακούω τις νότες της πατρίδας μου, τις μουσικές του πλανήτη που με ταξιδεύουν σε σφαίρες που μάλλον δεν μπορούν όλοι να κατανοήσουν. Δεν είναι κακό... Είναι θέμα προσωπικής καλλιέργειας και αισθητικής. Της αίσθησης ότι πληρώνω για συναυλία και θέλω τον αρτίστα να είναι εκεί πάνω ανοιχτός σε μένα, ανθρώπινος, με ειλικρίνεια.

Η μαντάμ Μαντονίτσα απλά πλέον βάζει το κοινό απέναντι και βαυκαλίζεται σαν αυτάρεσκη που είναι. Αλλά αυτό είναι λάθος, γιατί έτσι έχουμε χάσει το πιο ωραίο συναίσθημα της μοιρασιάς... TO SHARE MY MUSIC... Το performance είναι εγωιστικό.

Τι μας λες τώρα ρε σπαστέ θα μου πείτε...
Αυτό λέω και εγώ και πολύ ενέργεια ξόδεψα για την Τσικονίτσα...
Να πάει να φάει τα λεφτουδάκια της, να τα χαίρεται...

Της έκανα και εγώ τη χάρη, αλλά φτάνει...
Bye Bye Madonitsa!!! Πάμε για άλλες πολιτείες, φανταστικές...