Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική... Πρώτες συννεφιές του Φθινοπώρου!

Θεσσαλονίκη...

Καιρό είχα να βρεθώ στο τόπο μου... Καινούρια μαγαζιά, κυρίως για φαγητό (τί άλλο). Xαλαρή διάθεση... Με το που παρκάρουμε βλέπω 2 γνωστούς! All time classic Θεσσαλονίκη. Αν μένεις και έχεις μεγαλώσει στην "πυρίκαυστο", δηλαδή στο πολύ κέντρο, το να κρυφτείς λίγο δύσκολο. Κλασσικό πρόβλημα φυσικά και το παρκάρισμα. Τάμα στον Άι Δημήτρη πρέπει να κάνεις για να βρεις γρήγορα... ΟΚ...Τακτοποιούμαστε, ποτίζουμε και τα λουλουδάκια μιας και τα παρεντς απουσιάζουν. Συννεφιασμένη σήμερα η πόλη, σκέφτομαι, βλέποντας τα Κάστρα και την Άνω Πόλη από το μπαλκόνι του 8ου ορόφου...
Μυρίζει φθινόπωρο!

Βόλτα... Βόλτα με το ποδήλατο, να δείξω στο φιλοξενούμενο την πόλη με το καλύτερο μεταφορικό μέσο... Αυτή η πόλη στο μεγαλύτερο ποσοστό της, τουλάχιστον μέχρι την Εγνατία, είναι φτιαγμένη για το ποδήλατο...

Από την Αρετσού μέχρι και το Λιμάνι και πιο πέρα ο πληθυσμός θα μπορούσε να μετακινείτε με το ποδήλατο, αλλά τα "αστέρια" που μας αξίζουν, Δήμαρχος και Νομάρχης, νοιάζονται πιο πολύ για το Close Up και το ένθετο που έχει με την κοσμική ζωή της πόλης σε φωτογραφίες, τις ασπίδες του αγάλματος του Μπουρμπούλη που καθάριζε και χτένιζε το Βουκεφάλα και κάτι έγινε και τις χάσανε... Αλλά είναι και οι κακοί αυτοί εκεί από πάνω που δεν μας θέλουν και εμείς τους κρατάμε μούτρα... Πείσμα αυτοί, πείσμα και εμείς και όλοι μαζί στο Νηπιαγωγείο! Τι καλά!!!

Διασχίζουμε τα ήσυχα στενά γύρω από την Ερμού... Βόλτα στην εμπορική συνοικία, στις παλιές Εβραϊκές στοές, στου Μοδιάνο και στο Μπεζεστένι, στα υφασματάδικα, βλέμματα σε κτίρια που ρημάζουν, όλα χτισμένα μετά τη φωτιά του 1917... Λαμπρή η ιστορία της πόλης και της πολυπολιτισμικότητά της. Χωνευτήρι των λαών... Βαλκάνιων και μη... Αυτό ήταν το πλεονέκτημά της, αυτό βάλθηκαν να σβήσουν... Επιστρέφει όμως!

Περνάμε τις πύλες του Λιμανιού, χαζεύουμε τις αποθήκες που τώρα φιλοξενούν Εκθέσεις και το φεστιβάλ Κινηματογράφου... Άραγμα στο μώλο. Μυρωδιά της θάλασσας παντού και υγρασία.... Γλάροι... Στο βάθος του κάδρου ο Λ.Πύργος, απέναντι ο Όλυμπος... Η Π. Παραλία, μέτωπο της πόλης στη θάλασσα, στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο, στον κόσμο όλο... Πάντα πίστευα ότι αυτό το μέτωπο μπαίνει στο DNA του κάθε Θεσσαλονικιού, στο αίμα του... Όσο η πόλη είναι ανοιχτή στον κόσμο, τόσο διχάζεται η ψυχή της...
Η κλείνεται στον εαυτό της ή φεύγει μακριά, μεταναστεύει...
Έτσι και ο κάτοικος της.... Διχασμένες προσωπικότητες είμαστε...

Ποδηλατούμε στην παραλία, τα κύματα σκάνε στο μουράγιο.
Η πόλη θα βγει πιο μετά για βόλτα, έχει ησυχία ακόμα. Καφέ υπερπαραγωγές στην παραλία. Δυστυχώς, για εμένα η πόλη αρκετά χρόνια τώρα, έχει πέσει στο ραχάτι και στο φραπόγαλο... Υπάρχει μερίδα που δραστηριοποιείται για αλλαγή, αλλά το ραχάτι ακόμα αντιστέκεται... Ωραίο είναι δεν λέω, αλλά όχι και τόσο πολύ βρε συντοπίτες! Παλιά δεν ήταν τόσο πόζα και δήθεν τα πράγματα!
Περνάμε το πιο "χρήσιμο" ποδηλατόδρομο της Ελλάδας, που έχει και σήμα και ορίζεται από 2 κίτρινα πεζουλάκια (φωτό)... Πάνω στο πεζοδρόμιο της νέας παραλίας, προστατεύει με ασφάλεια τα ποδήλατα από τα καροτσάκια των αλλοπρόσαλλων μαμάδων και άγριων περιπατητών!! Και τελειώνει λίγο έξω από τον Όμιλο στα 2 - 3 χιλιόμετρα περίπου όπου 2 τζιπ έχουν παρκάρει κιόλας για να πάνε οι κουρασμένοι ιδιοκτήτες τους να πιουν φρέντο στον Όμιλο. Αν περπατούσαν πέντε μέτρα θα χανόταν η κοιλιά και θα έπεφτε και ο κ@... Τόσα παΐδια χαμένα!

Στην επιστροφή οργανώνουν πάνω στην παραλία, που είναι θυμίζω για πεζούς, το Ράλι της ΔΕΘ... Άλλη εξυπνάδα και αυτή!
Εξατμίσεις, σπινιάρισμα, πολύχρωμα αυτοκίνητα...
Δεν μπορείς να περάσεις βασικά εκτός και αν βγεις από κάτι κάγκελα, κάνεις πιρουέτα με το ποδήλατο πάνω από τα αμάξια που είναι όλα παρκαρισμένα στην παραλία και τους θαυμαστές που είναι λίγοι και χάσκουν...
"Συγγνώμη" ρωτώ έναν... "Από πού να περάσουμε;" Με το χέρι μου δείχνουν κάτι κάγκελα να στριμωχτούμε ανάμεσα...
¨Καλά βρε παιδιά, είναι ανάγκη να κλείσετε όλο το πεζοδρόμιο;¨ αναρωτιέμαι.
Και ξαφνικά ο ευτραφής κύριος, με φάτσα γραφειοκράτη και φάλαινας μαζί, μου βάζει τις φωνές!!!!
"Άιντε από εδώ ρε φύγε, βλάκα... Όλο το χρόνο σουλατσάρεις και τώρα σε πείραξε το ράλι" και άλλα τέτοια... Ομολογώ ότι έμεινα να τον κοιτάζω με ανοιχτό το στόμα από την επίθεση χωρίς αιτία.. Τόσο αγάμητος λέω; Εμ έτσι πως είναι... Και με αποτελειώνει με ένα "Άντε από εδώ ρε Οικολόγε!!!!!" Χα χα χα χα
Καλά, βάζω τα γέλια και τον κοιτάω και του λέω "Καλά άνθρωπε μου καλά πας; Τι οικολογίες και μαλακίες μου λες... Πως να περάσει ο κόσμος λέμε και ρωτάμε γιατί δεν το έχεις σκεφτεί;''
Σηκώνομαι, φεύγω... Ανοίγουν τελικά το δρόμο....
Φεύγοντας από το σημείο ακούμε στα μεγάφωνα: "Παρακαλούνται οι αρμόδιοι να απομακρύνουν λίγο τα αυτοκίνητα πιο κάτω και να αφήσουν χώρο ... Παρακαλούμε να μην μπλοκάρετε την παραλία...."
Χαμογελώ μπαγάσικα... Αν όλοι οι Έλληνες μιλούσαμε, οι φωνακλάδες φάλαινες θα κάθονταν σπίτια τους... Τι μ@....ς!!!
Αυτά είναι λέω...
Άσε... Αύριο πάω Χαλκιδική!!!!

Φάγαμε όμως και ωραίο σούβλακο (όχι καλαμάκι ρεεε) στο Ντερλικατέσσεν....
Χα

Χαλκιδική...

Αποχαιρετώ το καλοκαίρι στην άδεια παραλία... Τελευταία μπάνια...
Θερινός οικισμός "Ακτη Μηκύβερνα", για όσους ξέρουν, μοναδικός!!!
Παιδικά ανέμελα καλοκαίρια.. Από τις 15 Ιουνίου μέχρι 9 Σεπτέμβρη!!!

Βόλτα στον ανεμόμυλο στον Αγ. Μάμα, στη Γερακινή, στο κλειστό πια για τη σεζόν, θερινό σινεμά "Αντιγόνη" με το ωραίο λουκάνικο Πολυγύρου... Πιο πολύ για αυτό πηγαίναμε παρά για την ταινία!

Τα πόδια ψηλά στο κάγκελο, κάνω ποδήλατο ξυπόλητος, ουζάκι, γαύρος, σαρδέλα και σαλάτα!!! Ελίτσες Χαλκιδικής... Τί ωραία!

Το βράδυ γυρίζω Αθήνα...
Δεν πειράζει... Εδώ είναι το σπίτι πια...