The three "Bitches" party at Koukaki ή αλλιώς την κάναμε Ταράτσα!

Η ρόδα του Σπαστού κυλάει στην Πλάκα. Ακόμα ζέστη έχει, αλλά δεν είναι και χάλια! Ευτυχώς μετά τη Φιλελλήνων και τα πίσω στενά της, είναι ΟΛΟ κατηφόρα μέχρι κάτω το Κουκάκι...

Κουκάκι, λίγο παρεξηγημένο, σφηνωμένο μεταξύ ακριβού Φιλοπάππου και Συγγρού, αλλά ζωντανού και αγαπημένου! Συνοικία Αθηναϊκή με τα όλα της.

Γλιστράει το ποδήλατο, φτάνει Μακρυγιάννη...Ότι και αν λέτε, εμένα δεν μου αρέσει... Ξέρετε τι!  Ειδικά από τα πλάγια με τη λαμαρίνα να φαίνεται φάτσα – κάρτα, το Ν. Μουσείο Ακροπόλεως, δεν μου κάνει! Λοξοκοιτάζω λοιπόν τον τεράστιο όγκο "υψηλής" αρχιτεκτονικής που ήρθε και προσγειώθηκε σαν το UFO στη γειτονιά και όλα γύρω του να τα γκρεμίσει θέλει. Και τα κτίρια εμπρός και τα νεοκλασικά πίσω του... Όλα! ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ! Το μέτρο οι αρχαίοι ήξεραν και το κρατούσαν.  Οι Νεοέλληνες όμως όχι. Ματαιόδοξο κτίριο... Εγωιστικό για νεοφερμένο. Και φυσικά τα αυτοκίνητα παντού, στον πεζόδρομο της Αρεοπαγίτου, στα στενά. Ειδικά όταν ανοίξει το μουσείο, θα τα κρεμάσουμε και στα μπαλκόνια να μην έρχονται και τα περιστέρια, σαν CD. Ειδικά τα πούλμαν με τους τουρίστες, θα τα βάλουμε να παρατάσσονται μπροστά από την Ακρόπολη να «συνομιλούν» και αυτά τα καημένα με τον Ιερό Βράχο.... Όπως το κτίριο δηλαδή... Προέβλεψαν βλέπετε οι Τσουμί, Τσουνί, Γατί, Τσαμπί και οι αρμόδιοι μαζί και για τη γύρω περιοχή... (ρίμα!!!)

ΚΟΥΚΑΚΙ...

Λίγο γιαπωνέζικο κάνει τώρα που το σκέφτομαι.. ΚΟΥ-ΚΑ-ΚΙ... Χμμμ / ΚΑ-ΚΙ... Χμμμ Γιαααα.....χα.....

 «Φυσάει» το σπαστό ποδηλατάκι στη Βεΐκου... Ήσυχα είναι, κάνω ζιγκ, ζαγκ... Κάβα, κάβα που έχει; Με άδεια χέρια δεν λέει. Περιπτερά ρωτάω την κάβα αναζητάω!  40 μέτρα πίσω...μου απαντάει.

Ωραία κάβα, η κοπέλα εξυπηρετικότατη και αρκετά ενημερωμένη.  Παίρνω ένα καλό αλλά και οικονομικό κρασάκι, άλλωστε σε ρεμαλο-πάρτυ πάω... Η κάβα κάνει και ενημέρωση για εθελοντική εργασία στο Νεπάλ σε διάφορους τομείς.  Όχι για το πιοτό, για αλλά!  Όσοι ενδιαφέρονται στη Βεΐκου, Κουκάκι απέναντι από το Αστ. Τμήμα!

Φτάνω στο σπιτάκι των 3  Bitches... Σπάω το σπαστό ποδηλατάκι και το ανεβάζω τέρμα πάνω... Το σπίτι είναι λίγο decadence αλλά είναι Σ....α και το λατρεύουμε!  Το πάρτι έχει και θέμα:  "Φέρτε τα Καλοκαιρινά σας αξεσουάρ"...

Κουβαδάκια, πισινούλα, φτυαράκια, σωσίβια... Οι κοπέλες φοράνε τα σούπερ σορτσάκια και παρεό...Στο πιο Urban σποτ της πόλης, με κεραίες, βρακιά κρεμασμένα, τσιμέντο, παράθυρα με γείτονες που βλέπουν τηλεόραση, στήνεται ένα  Beach Taratsa Party! Το σκηνικό, στο καψαλισμένο τσιμέντο από τον ανελέητο ήλιο της ημέρας, στήθηκε πολύ καλά από τα κορίτσια!  Φωτάκια, λουλουδάκια, μια παιδική πισίνα, ηχεία και κονσόλες, κούνια για relax, και ποτάκια, πολλά ποτάκια... που συνέχεια αυξάνονται με την άφιξη των τρελών παρτόβιων...

Είμαστε όλα τα σούργελα εκεί από το θέατρο αλλά και φοιτητές, σκηνοθέτες, ζογκλέρ, δημοσιογράφοι, σχεδιαστές, μηχανικοί και τραπεζικοί (μη παραδοσιακοί επισημαίνω) σέρφερς ΟΛΟΙ. Μια παρεούλα με κέφι...

Η Βαγγελίτσα στο ρόλο του  DJ!  Ωραία μουσικούλα...

Έρχονται και άλλοι, η ώρα κυλάει... Σύντομα όλη η ταράτσα λικνίζεται... Οι γείτονες κοιτάνε απορημένοι το polizei το έχουμε στα σίγουρα!!! Μια οικογένεια μεταναστών απέναντι συμμετέχει, χαιρετάμε και την γιαγιά απέναντι και τους μετανάστες!  Το απολαμβάνουν με τσιγάρο και ποτό στο μπαλκόνι τους!

23:30 έρχεται το μπατσικό... Κερνάμε ποτάκι, δεν παίρνουν (σωστοί), λέμε πολύ νωρίς ήρθατε ρε παιδιά, σας περιμέναμε πιο μετά...Μωρέ, τι δειλός ο όποιος γείτονας που κρύβεται πίσω από τη σειρήνα του περιπολικού, αντί να έρθει να μας τα πει εμάς... ΟΚ, σύμφωνοι σας καταλαβαίνω λίγο μπορεί να ενοχλείστε, ΑΛΛΑ βρε φίλοι συμπολίτες ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΟΝΟ... Υπομονή!

Άντε καλά, οι μπάτσοι φεύγουν

Το πάρτι ξεσαλώνει!!! Σε κάποια φάση όλοι χορεύουν, χαμόγελα, αποχαιρετισμός με το καλύτερο τρόπο στο καλοκαίρι του 2008 από τα παιδιά της πόλης... Πήγαν, είδαν, κάηκαν στον ήλιο, χαλάρωσαν στη θάλασσα, μαύρισαν αλλά κακά τα ψέματα... ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ!!! ΑΡΑ όσο και να μην το χωνεύουμε, ΑΘΗΝΑ σε αγαπάμε βρε άτιμη!!!

 Κάθομαι και χάνομαι στην κούνια, βλέπω τη χαρά τριγύρω, πίνω κρασί, έχω μια ζαλάδα γλυκιά... Πονάει η μέση λίγο.. Λες τόσο να μεγάλωσα;... Δεν το βάζω κάτω.. Σηκώνομαι, παίρνω το μεγάλο κόκκινο σωσίβιο το φοράω στο Μαράκι με τη μάσκα του δύτη στο πρόσωπο και κάνουμε το γύρω του θριάμβου...

Πολύ γέλιο...  Είμαι γελοίος σκέφτομαι; Δεν με νοιάζει;  Η Μάγδα αναρωτιέται: "Πότε θα μεγαλώσουμε ρε παιδιά;"  .... "Ποτέ" απαντώ!!!

Ζήστε παιδιά τη στιγμή!!! Πάρτι στις ταράτσες ΟΛΟΙ!!

Φεύγω κάποια ώρα με το ποδήλατο... Τα στενά είναι ωραία.. Τραβεστί δίπλα στη Συγγρού κάνουν πιάτσα, στο Κουκί κόσμος πολύς... μ' αρέσει πολύ η νύχτα!

Πότε κοιμήθηκα δεν κατάλαβα...

ΥΓ: Οι μπάτσοι επιστρέψανε... Αυτή τη φορά μαλώσαμε!!! Μωρέ δεν πάνε λέω εγώ να ασχοληθούν με άλλα, κυνηγάνε τα πάρτι!  Σαν το ΙΡΑΝ!  20μ πιο κάτω στο παρκάκι τα ναρκωτικά αλλάζουν χέρια στο χρηματιστήριο της ντροπής και της εξάρτησης... Αλλά έτσι είναι...

Γειτόνια θλιβερά και μίζερα πήξτε στην τηλεόραση και στον κόσμο σας!

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙ... Αυτό μας έμεινε!