Πέμπτη μεσημεράκι, πετάλι στον Εθνικό Κήπο και εκεί κάπου κοντά στα γαϊδουράκια και λοιπά συμπαθή τετράποδα και μη... να σου 2 συγγενείς των γαϊδάρων!
Οι απίστευτοι αυτοί τύποι, με τις "κούρσες", είχαν μπει ανενόχλητοι μέσα στον Εθνικό Κήπο, οδήγησαν πάνω στα μονοπάτια, και διάλεξαν και σκιά... Ο μπροστινός κιόλας, γάιδαρος με τα πολύ μεγάλα αυτιά, κοιμόταν κιόλας μέσα στο αυτοκίνητο κάτω από την παχυλή σκιά των δέντρων, που στέκονται εκεί περίπου από το 1840 και βάλε...
Ο Εθνικός Κήπος, ήταν ουσιαστικά ο κήπος των Ανακτόρων και μέχρι περίπου το 1922, ήταν ανοιχτός λίγες ώρες μόνο στο κοινό. Οι Βαυαροί (φυσικά) έκαναν την αρχή, όταν κάλεσαν, εκεί γύρω στο 1840,τον Βαυαρό γεωπόνο Σμάρακ και τον μαθητή του με το περίεργο όνομα Σμικ, να κάνει τα πρώτα σχέδια και τις πρώτες φυτεύσεις. Μετά το 1850, ο κήπος πλέον διαμορφώνεται κατά το αγγλικό σύστημα, που ευνοεί δηλαδή την πλούσια βλάστηση. Θεωρείται εξαιρετικός στο σχεδιασμό του, άσχετα αν εμείς τώρα αυτό δεν το πολυκαταλαβαίνουμε μιας και τον έχουμε γενικά...γραμμένο.
Και αυτό γιατί είναι συνάμα και ένας βοτανικός κήπος, που έχει πολλά δείγματα της ελληνικής χλωρίδας, όπως: Πεύκα Σουνίου, "μποριάνα βαριαμπίλις" από την Πάρνηθα, φοίνικες από το "ιερό" νησί της Δήλου αλλά και 15000 ρίζες ευγενών δέντρων που ήρθαν από τη Γένουα! Επίσης, εκείνοι οι ψηλοί φοίνικες που όλοι έχετε δει στην είσοδο από τη Λεωφ. Αμαλίας, δίπλα στη Βουλή...
(ναι αυτή που την κρύβουν 2 περίπτερα και τα συμπράγκαλά τους, στάσεις λεωφορείων, 2 καροτσάκια με μαλλί της γριάς και πασατέμπο, 1 λαχειοπώλης, κάτι κακόγουστες προτομές του Αβραμόπουλου για Αρχαίους συγγραφείς, ωδή στην αρχαιολατρία, και γενικά όλο το Τσίρκο Μεντράνο μαζί)...
...ανάσα... είναι δώρο του αντιβασιλέα της Αιγύπτου. Έχει γενικά, πολλά είδη φυτών και από άλλα μέρη του κόσμου, που έρχονταν τότε δώρα στο παλάτι, όπως φοίνικες από την Καλιφόρνια, Ευκάλυπτοι και άλλα περίεργα από την Αυστραλία, τριανταφυλλιές από τη Γρανάδα, δώρο του βασιλιά της Ισπανίας.
Μια όαση μέσα στο κέντρο, ένας ζωντανός πνεύμονας που η ανάσα του ακόμα και τις ζεστές μέρες του χρόνου, είναι δροσερή και καθαρή. Όποιος περνάει από τους δίπλα δρόμους, αμέσως καταλαβαίνει τη διαφορά θερμοκρασίας.
Μετά το κλασικό όργιο, της Ελληνικής γραφειοκρατίας, όπου ανήκε σε όλους με αποτέλεσμα να μην κάνει κανείς τίποτα και να είχε καταντήσει να είναι απότιστος και αφρόντιστος, πέρασε στα χέρια αποκλειστικά του Δήμου και κάπως σουλουπώθηκε, παρόλο που ακόμα πρέπει να γίνουν πολλά...
Όπως π.χ. ας πούμε φύλαξη; Αλλά, βρε φίλοι μου, φύλαξη όχι από τους κακούς, αλλά από τα αυτοκίνητα; Εκεί έχει καταλήξει ο αστικός πολιτισμός, με αυτή την Ελληνο-χωριάτικη νοοτροπία του κάθε μικρόνοα ελληναρά...
Και είμαι σίγουρος και τα στοιχεία της πινακίδας για όποιον θέλει να το τσεκάρει φαίνονται, πως τα αυτοκίνητα αυτά δεν είναι τυχαία!
Ανήκουν στους παρατρεχάμενους τζιτζιφιόγκους και ορντινάντσες των εν την Ηρώδου του Αττικού κατασκηνωθέντων, λόγω "προστασίας" και "τιμών" στους εν οίκους Μαξίμου και λοιπά κατοίκων! Γιατί η πιο κοντινή πόρτα, ήταν εκεί. Είναι η πλησιέστερη πρόσβαση και τα χνάρια των αυτοκινήτων στο χώμα, ξεκάθαρα... Πουαρό έγινα ο άτιμος για να σας πω την ιστορία!!
Αλλά ακόμα και των υπαλλήλων να ήταν, που "φροντίζουν" τον κήπο ή τα ζώα, ακόμα χειρότερα! Αυτοί που τον προστατεύουν, θα έπρεπε να είναι υποδειγματικοί.
Έχει δυστυχώς και άλλα άσχημα πιο κάτω... Σειρά από κάδους που χάσκουν με τα σκουπίδια γύρω, γύρω, θαρρείς και αν τα έβαζαν αλλού, έξω από τον κήπο, θα τους έπεφτε η μέση... Και φυσικά οι μπουλντόζες, βυτία και άλλα μηχανοκίνητα που μπορεί να ασχολούνται με το "καλλωπισμό" των φυτών και λοιπών στοιχείων αλλά δεν είναι η θέση τους εκεί! Έλεος πια!
Κρίμα... πόσο ειρωνικά διαβάζονται οι παρακάτω γραμμές:
"Ο περίπατος του κήπου είναι ο ωραιότερος και ο ενδοξότερος περίπατος του κόσμου" Γάλλος, ρομαντικός ποιητής και περιηγητής, Ερνέστος Ρενάν....
Αφιερωμένο εξαιρετικά στο Toyota Corrola της φωτό και στο γάιδαρο του.
(Βιβλιογραφία: "Περίπατοι κληρονομιάς στην Αθήνα, Εκδ. Οξύ, Κ. Καρράς - Α. Σκουμπουρδη, 2004)
2 σχόλια:
Γράφεις πολύ όμορφα... Μακάρι να έγραφες και για πιό όμορφα πράγματα όμως... Η νοοτροπία του "κάνω ότι γουστάρω" είναι κοινή ανάμεσα σε πολλούς οδηγούς. Είναι αυτοί που δεν μας σέβονται, που βάζουν τη μουσική στο τέρμα, που παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια... Το θέμα δεν είναι να υπάρχει φύλακας, αλλά να αλλάξει η νοοτροπία μας. Βλέπω τους φίλους μου, που όταν ακούν έναν "γάιδαρο" να μουγκρίζει, κοιτάν με περιέργεια να δουν το αυτοκίνητό του ή πως το έχει φτιάξει... ενώ εγώ του φωνάζω οτι είναι γύφτος και τσαντίζομαι μαζί τους...
Όλοι αυτοί που δεν σέβονται τους άλλους στον δρόμο (και στον κήπο!) πιστεύουν πως μεταφέρουν τα ¨καλά" στοιχεία του αυτοκινήτου στους εαυτούς τους... Λες και αν κάποιος οδηγεί ένα πανάκριβο κάμπριο, είναι ο ίδιος γρήγορος, μοντέρνος, ποιοτικός, δυναμικός...
Μην νομίζεις φίλε μου!!! Και έγω έτσι ακριβώς αισθάνομαι όπως και εσύ... Οι νοοτροπίες θέλουν δουλειά, πολύ για ν'αλλάξουν!
Σ'ευχαρισττώ για τα καλά σου λόγια και τα σχόλια.
Εμείς ας δίνουμε το παρών με τη στάση μας.
Δημοσίευση σχολίου