Στη Θεσσαλονίκη, συνηθίζουμε να λέμε: "του Άι-Δημήτρη στρώνω τα χαλιά, του Κωνσταντίνου και Ελένης, τα μαζεύω...". Έτσι και προχθές, μέρα του Οκτώβρη με αριθμό 28, έστρωσα, μετά από την κλασική γενική λάντζα, τα χαλιά στο σπίτι. Πήραν τη θέση τους, στο σαλόνι, στο διαδρομάκι... Σκέφτηκα πως έρχεται σιγά σιγά ο χειμώνας, με ένα φθινόπωρο που φέτος το καταλάβαμε, αφού η φύση ξεδίψασε μια χαρά, με τις αρκετές βροχές που έριξε.
Την ώρα που καθάριζα και προετοίμαζα το σπίτι για το χειμώνα, τρύπωσε μέσα στο σπίτι από τα ανοιχτά παράθυρα, μια μυρωδιά τόσο γνώριμη, τόσο χειμωνιάτικη, γεμάτη θαλπωρή. Η μυρωδιά του καμένου ξύλου στο τζάκι, πλημμύρισε τη μικρή γειτονιά και μπήκε στο σπίτι. Ο γείτονας, έκανε πρόβα χειμερινή ή ίσως να κρύωσε. Τον ευχαριστώ γιατί με γέμισε με μια εικόνα όλο αναμνήσεις, όταν παιδιά πηγαίναμε στο μικρό σπίτι στη Χαλκιδική και ανάβαμε το τζάκι, το μόνο μέσο που είχαμε για να ζεσταθεί λίγο το σπίτι και κοιμόμασταν όλοι στρωματσάδα στο μικρό σαλόνι, με τη φωτιά να τρεμοπαίζει και να τσιτσιρίζει. Με γέμισε με την εικόνα που περιμένεις και ψάχνεις πως και πως για να τα καταφέρεις και οικονομικά αλλά και χρονικά να στήσεις σ' ένα μικρό ξενώνα στο βουνό ή γιατί όχι και σε ένα μικρό σπίτι δίπλα στη σκοτεινή και μουντή θάλασσα του Γενάρη.
Έλα ντε, που το όνειρο, το έχουν στήσει έτσι, ώστε να στο πουλάνε με μεταξωτές κορδέλες. Φίλη μου, σκεφτόταν να πάρει σύζυγο και παιδάκια, να πάει Πρωτοχρονιά, που; Στη Βασιλίτσα, ή έστω κάπου εκεί σε κάποιο χωριό στα ορεινά των Γρεβενών. Δυστυχώς, πραγματικά όμως, λογάριασε χωρίς το ξενοδόχο! Στα πολλά τηλέφωνα που έκανε, σε δήθεν resorts και ρουστίκ villages, που τα είχαν από παλιά ξέρετε στον τόπο τους, οι τιμές ήταν εξωφρενικές! Από €150 μέχρι και €250 τη βραδιά για το χωριό, που δε λέγεται St Moritz, αλλά του Κίτσουλα! Ορισμένοι, δε της έλεγαν πως μπορεί να κλείσει μόνο πακέτο, δηλαδή οπωσδήποτε 4 μέρες ή 5, με €1250 και βάλε, μόνο με πρωινό, χωρίς γεύμα Πρωτοχρονιάς. Και εκεί που βάλαμε και τα γέλια και σηκώσαμε και τα χέρια ψηλά, ήταν όταν ήδη στα περισσότερα καταλύματα, ανακαλύψαμε πως σχεδόν όλα τα δωμάτια ήταν κλεισμένα! Δηλαδή, προφανώς στην Ελλάδα, υπάρχουν ακόμα πολλά λεφτά, που δεν ξέρουμε πως, ποιοι και που. Χαμπάρι λοιπόν και οι ξενοδόχοι των βουνών! Οπότε η φίλη, μάλλον παράτησε την ιδέα του αναμμένου τζακιού στης Πίνδου τα ένδοξα βουνά, όπου κάθε κούτσουρο και 5ευρω, και είπε θα συμβιβαστεί μάλλον με το σπιτάκι της που είναι και μια χαρά όμορφο (νομίζω έχει και τζάκι).
Τέλος πάντων, πάλι την έριξα την γκρίνια μου, αλλά τι να κάνω και εγώ με αυτά που ακούω. Φύτεψα στα γλαστράκια μου και δεντρολίβανο, φασκόμηλο, θυμάρι και ρίγανη μυρωδάτη, για τα ωραία τα πιάτα της χειμωνιάτικης κουζίνας. Αυτά που έχω πάρει από τη μαμά και τις γιαγιάδες, τα θριαμβευτικά πιάτα της Μακεδονίας και της Θράκης με το χοιρινό με τα διάφορα ηδύποτα αλλά και κυδώνια, δαμάσκηνα ή λάχανο. Έβγαλα και το μεγάλο βάζο με το κατακόκκινο, καυτερό μπούκοβο από το Νυμφαίο της Φλώρινας, για τα υπέροχα σουτζουκάκια ή τις σούπες της εποχής! Περιμένω πως και πως και το δυνατό κόκκινο κρασάκι από τη Γουμένισσα και τη Νάουσα, ή το εξαιρετικό Μερλό και Cabernet από τα αγροκτήματα του Μπαρμπόπουλου στη Σπερχειάδα Λαμίας, που βγαίνει σε περιορισμένες ποσότητες και είναι όνειρο στο ουρανίσκο. Να μαγειρέψω και να τα απολαύσω με τις χειμωνιάτικες παρέες σε καναπέδες και πολυθρόνες, μαξιλάρες, στα μάλλινα χαλιά!
Όταν τελείωσα, έκλεισα τα παράθυρα, έκανα και μια ωραία κοτόσουπα με ρυζάκι και αυγολέμονο, ένα όνειρο! Κάθησα στον καναπέ, αγαλλίασα από την ωραία αίσθηση καθαριότητας και αφού λοιπόν ζεστάθηκε και το σώμα και η ψυχή, χαμογέλασα! Πήγα στο θέατρο, κάναμε μια ωραία παράσταση... Ήρθαν αγαπημένοι φίλοι, περάσαμε καλά και κατάλαβα πόσο και γιατί μου αρέσει ο χειμώνας!
Γιατί, φέρνει το κόσμο στην εστία του, στις προγονικές ανάγκες για φωτιά και φαγητό, για συνεύρεση και ανταλλαγή σκέψεων, όταν έξω η φύση είναι στα αφιλόξενά της. Πίσω στα βασικά δηλαδή!
Καλό χειμώνα λοιπόν!
