Όταν "Ο Αμλετ Αυτοκτόνησε", Θέατρο Δρόμου...

 

Με τη Στέλλα Μαρή και κάποια παιδιά από την Ομάδα Minus Two, είχα την τύχη να συνεργαστώ στο παρελθόν, σε θεατρικά ταξίδια, που πάντα είχαν την τόλμη να καταθέσουν μια πρόταση.  Δυναμική, με ιδέες και έμπνευση, η Στέλλα (κοινώς γνωστή για εμάς στο χώρο ως Στελλίτσα), το παλεύει πάντα με θάρρος και την αυτογενή τρέλα που κουβαλά, αυτή την γνωστή στον κύκλο καλλιτεχνική τρέλα, που κάνει πολύ κόσμο να απορεί!

Το περσινό "Forever Yours ή Π²", ήταν μια εμπειρία διαφορετική, ιδιαίτερη, γεμάτη αγάπη για το καινούριο, για τα εκτός στενού θεατρικού πλαισίου δεδομένα.  Μια δουλειά με αναμνήσεις ωραίες και γεμάτα συναισθήματα.  Μια δουλειά, που αγάπησα.

Φέτος, η Στέλλα Μαρή, αποφάσισε να πάρει ένα υπέροχο κλασικό κείμενο, του William Shakespeare, τον Αμλετ, που ο λόγος, αν και γραμμένος εκατοντάδες χρόνια πριν, μιλάει απόλυτα για την κατάντια της ζωής μας και της κοινωνίας, ενός έθνους στα πιο δύσκολα μονοπάτια του.  "Είναι σάπιο το Βασίλειο της Δανίας", κραυγάζει ο Άμλετ.  Πόσες χορδες, γνωστές, κοινές χτυπούν αυτές οι πέντε αράδες... Πόσο παραπάνω επίκαιρο μπορεί να είναι ένα κείμενο που κατακεραυνώνει τον ανάξιο, τον δουλοπρεπή, τον αριβίστα;

Στήθηκε μια απλή παράσταση με ελάχιστα χρήματα, χωρίς οικονομικές απολαβές, από παιδιά με όρεξη και αγάπη για αυτό που κάνουν και επειδή η Στέλλα και η παρέα της σε αυτή τη συνάντηση, ήθελαν να βγουν από την σιωπή που μας επιβάλλεται και κάτι να κάνουν.  Και είναι ακόμα πιο άξιο, ότι όταν τα μεγάλα ονόματα του χώρου ή σχήματα, αποδεικνύονται κατώτερα των περιστάσεων και ο καλλιτεχνικός κόσμος μοιάζει μουδιασμένος στο να δώσει μια φωνή για αυτά που χάνονται, για αυτούς που αδικούνται, για αυτά που συμβαίνουν, μικρές ομάδες σαν αυτή, βγαίνουν μπροστά και έστω με το δικό τους τρόπο, δηλώνουν την παρουσία τους.  Έχουν το θάρρος του λόγου τους, της πρότασής τους.

Το θέατρο δρόμου, είναι από μόνο του μια μοναδική εμπειρία, γιατί δεν είναι τίποτα στάσιμο.  Σκηνικό, άνθρωποι, καταστάσεις αλλάζουν άρδην. Στη στιγμή.  Από έναν άνθρωπο που τυχαία θα περάσει από μπροστά, ή από μια αντίδραση του κόσμου, είναι μαγικό και συνάμα αμφίδρομο το "ρεύμα" της δημιουργίας στιγμών στο πεζοδρόμιο.  Περνάνε, χάνονται, τίποτα δεν μένει το ίδιο για την άλλη μέρα.  Στήνεις, παίζεις, ξεστήνεις, φεύγεις και μένει μόνο η ενέργεια. Απρόοπτα και ασύμβατα γεγονότα, από τους απλούς διαβάτες-πρωταγωνιστές, μπορούν να προσθέσουν δυναμική χωρίς προηγούμενο.  

Σαν ένα απλό παράδειγμα, η πιο κάτω φωτογραφία, που μιλά από μόνη της.  Οι "Αμλετ" έχουν πεθάνει, αλληλοσπαραχτεί, κορμιά χυμένα στο πεζοδρόμιο και ξαφνικά σα μια φιγούρα πένθιμη, η ζωή στο γήρας της, στη Δύση της, προσωποποιείται στη μορφή αυτής της γιαγιάς, που περπατά σέρνοντας τα πόδια πίσω από την αυτοσχέδια σκηνή και η εικόνα γίνεται τόσο δυνατή, τόσο συμβολική, τόσο απροσδόκητα θεατρική στο δρόμο. Μοναδικό! Και κάθε μέρα, μπορεί να συμβεί και κάτι άλλο. Απόλυτα, γευστικότατα θεατρικό, καλλιτεχνικό από την ίδια τη ζωή.

Τα λόγια του Άμλετ φτάνουν στα αυτιά, σύγχρονα, επαναστατικά, βαμμένα από την αδικία και τον εξευτελισμό:

Ποιος προτιμά να ζει ρημάζοντας μέσα στο χρόνο; 

Να τον αδικεί ο ισχυρός, να τον συντρίβει ο επηρμένος,

να ερωτεύεται, να εκλιπαρεί τον αδιάφορο, να ανέχεται

την ύβρι της εξουσίας, τη νύστα του νόμου.

Να νικά ο ανάξιος τον άξιο.

Ποιος θα άντεχε να κουβαλάει το ασήκωτο βάρος της

ζωής, να σέρνεται, να ερημώνει,

να στραγγίζει ιδρώτας η ψυχή του αν δεν ήταν ο τρόμος.

...

Και τα εργά τα μεγάλα που για αυτά γεννήθηκες

δεν τα τολμάς. Θρύβουν, χάνονται

Ποτέ δεν θα ονομασθούν πράξεις

...

Σ' αυτόν τον κόσμο βασιλεύει η διαφθορά

Με το χρυσό της χέρι, η ατιμία παραμερίζει το δίκαιο

Στην αγορά πουλιέται ο νόμος και μπορείς με αισχρό αντίτιμο

να πληρώσεις

...

Να ζεις ή να μη ζεις;

Αυτή είναι η ερώτηση.

Τι συμφέρει στον άνθρωπο

Να πάσχει, να αντέχει σωπαίνοντας τις πληγές

από μια μοίρα που τον ταπεινώνει χωρίς κανένα έλεος;

Η να επαναστατεί. Να αντισταθεί στη ατελείωτη παλίρροια των λυπημένων κόπων.

Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς. Αυτό είναι όλο.

Εκεί λοιπόν, στο πεζοδρόμιο, τα λόγια θέλουν να σας/μας αγγίξουν.  Σαν ένα αεράκι από το παρελθόν, καταργούν το χρόνο, έρχονται να ακουστούν στο περιβάλλον το δικό μας, με φόντο την ενέργεια της Ακρόπολης και του "σκοτωμένου" ιστορικού κέντρου της Αθήνας, σε μια πόλη που έχει πληγωθεί.  Δεν υπάρχουν ουσιαστικά οι χαρακτήρες. Γίνονται φωνές, φωνές του δρόμου, που καλούνε για την επιβίωση, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, προσπαθούν να μας αφυπνίσουν.

Κάπως έτσι τα παιδιά αυτά, για μισή ώρα, μας ταξιδεύουν.  Καταθέτουν την αγάπη τους, μοιρασιά για τον περαστικό, την κυρία που έφερε και το καρεκλάκι της, το παιδί που στάθηκε απορημένο και κοίταξε.  Άλλα σταμάτησε τελικά και τα είδε όλα. Όλα τα κατάλαβε.

Και αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου σε κάθε της μορφή.  Ότι έστω και ένα "παιδί", "μεγάλο-μικρό" να τον αγγίξει, να τον κάνει να σκεφτεί, το κέρδος είναι διπλάσιο.  Και η Στελλίτσα με την παρέα της, το πετυχαίνει αυτό.  Και για αυτό τους αξίζει μια αγκαλιά.  Για τον κόπο και την προσπάθειά τους. Σας ευχαριστούμε.

Ακόμα 4 παραστάσεις, την Τρίτη 4.10 στην ταλαιπωρημένη Τοσίτσα από τις βελόνες και τα ναρκωτικά στις 18:00 και το άλλο ΠΣΚ Διονυσίου Αρεπαγίτου με Μακρυγιάννη γωνία.

Ταυτότητα παράστασης
«Ο Άμλετ αυτοκτόνησε»
Θέατρο δρόμου
Παραγωγή: Minus [two]

Σύλληψη, Δραματουργική σύνθεση, Σκηνοθεσία: Στέλλα Μαρή
Παίζουν (αλφαβητικά): Κωνσταντίνος Αγιαννόπουλος, Ανδρέας Ανδρεάδης, Αριάδνη Ζήλου, Χαρά Κονταξάκη, Στέλλα Μαρή, Αγγελική Μπίνη.
Βοηθοί παραγωγής: Γιώργος Σταματάκης, Χαρά Κονταξάκη, Σπύρος Καββαδίας, Λαμπρινή Μπούσια, Παντελής Τσαπανάρας.
Φωτογραφίες-βίντεο: Κώστας Δρίμτζιας
Web Banner designer: Περικλής Καραθανάσης, Βίκυ Γκαδανίδου (vipe productions).

Έναρξη: Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011, ώρα 21:30
Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, ώρα 21:30
23 – 24 - 25 Σεπτ., 30 Σεπτ.-1-2 Οκτ., 7 - 8 - 9 Οκτ. 2011

ΕΚΤΑΚΤΩΣ: Τρίτη, 4 Οκτ, Πεζόδρομος Τοσίτσα στις 18:00

Τόπος:
23 - 24 - 25 Σεπτεμβρίου: Αποστόλου Παύλου και Ηρακλειδών
30 Σεπτεμβρίου, 1 & 2 Οκτωβρίου,

7 - 8 - 9 Οκτωβρίου: Διονυσίου Αρεοπαγίτου & Μακρυγιάννη
Διάρκεια παράστασης: 30 λεπτά
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ