Κυριακή 3 Αυγούστου 2008

Αντι επιλόγου... Thoughts on the courtyard of Guildhall..



“Sometimes you’ve got to lose it all, to finally find your way… Take a chance, play your part… Don’t wait too long!”

Στιχάκια...

Στιγμές που ζεις και δεν ξεχνάς.  Όταν τα πράγματα εξελίσσονται συνέχεια, τρέχουν και εσύ προσπαθείς να καταλάβεις, να αρπάζεις και να κατανοείς τι συμβαίνει.  Επιλογές σε σταυροδρόμια της ζωής, οι επιλογές που γίνονται αυθόρμητα, παρορμητικά προκύπτουν τις περισσότερες φορές να είναι και οι πιο αληθινές και οι βέλτιστες.

 Σε μια τέτοια στιγμή, έγινε μια αίτηση, ξαφνικά βρέθηκα στο Λονδίνο και μια πόρτα που ξέρω ότι πάντα είχα εκεί στη γωνία, μισάνοιχτη, άνοιξε.   Άνοιξε διάπλατα, μπήκε φως, φύσηξε αέρας που φρεσκάρισε τη ψυχή, το μυαλό, το σώμα, τις αισθήσεις...   Πιστεύω ότι όλα γίνονται για κάποιο σκοπό, οδηγούν σε άλλους δρόμους, σε άλλες ευκαιρίες στη δημιουργία ενός αέναου κύκλου που όλο και μεγαλώνει και κυκλώνει επιθυμίες, εμπειρίες, γεγονότα....

 Και όλα αυτά για να γεννηθεί μια μοναδική δυναμική, ένας νόμος φυσικός η αίσθηση για να πας μπροστά, να κοιτάξεις ψηλά και να πετάξεις εκεί ψηλά στις κορυφές που μέχρι τώρα δεν τολμούσες ν’αντικρύσεις.  Αυτές όμως, σειρήνες, σε καλούσαν, σε περίμεναν να τις κατακτήσεις, να τις σκαρφαλώσεις, να τις υπερπηδήσεις...  Μα εσύ τώρα πια ξέρεις, ξεκινάς και αναχωρείς λοιπόν για το ωραίο άγνωστο, το ρίσκο και το φόβο.  Να βάλεις ψηλά στα σύννεφα την καρφίτσα της στοχοθεσίας σου και να την φτάσεις.  Να την ακουμπήσεις, και να τη βάλεις ακόμα πιο ψηλά... Και αν πέσεις να σηκωθείς και πάλι.

Τότε θα ξέρεις πως πράττεις το πανανθρώπινο, το πρωτόγονο, το γραμμένο μέσα στο γενετήσιο υλικό μας, το πόθο για να πιάσεις το ακατόρθωτο.  Για να φτάσεις στην ολοκλήρωση σου, στη δικιά σου ονειρική πεδιάδα της εσωτερικής γαλήνης, ηρεμίας και ΕΥΤΥΧΙΑΣ.  

Πίσω από τις κορυφές, τις δικές μας κορυφές άλλωτε πλαστές δικά μας κατασκευάσματα, άλλωτε πραγματικές, κρύβονται τα ονειροδρόμια μας, τα λιβάδια της ψυχής μας.  Αν μπορέσουμε να τα φτάσουμε είναι πάντα στο χέρι μας και στο μυαλό μας... Θέλει τσαγανό και τόλμη η ελευθερία...

Η δική μας ελευθερία...

 Guildhall School of Drama courtyard, 1.8.2008

1 σχόλιο:

Gio είπε...

γεια σου πακο
καλως ηλθες στην ομορφη ελλαδα,η οποια ειμαι σιγουρος οτι καθολου δεν σου ελειψε.φαινεται βεβαιως αυτο και απο τα δημοσιευματα σου.χαιρομαι που περασες τοσο ωραια και που εκανες πραγματα που ξερω καλα οτι τα αγαπας.
Ας ειναι αυτο το ταξιδι λοιπον,η αρχη ενος μεγαλυτεου ταξιδιου,που θα σε οδηγησει σε χαρες ανειποτες και συγκινησεις μοναδικες!