Parkour...

Ποδηλατώντας στην Αθήνα, σταμάτησα στην Πειραιώς...

Για όσους ενδιαφέρονται και προλαβαίνουν, με ποδήλατο, πόδια ή οτιδήποτε άλλο, έχουμε να προτείνουμε μια έκθεση που θα τρέχει μέχρι την άλλη Κυριακή 11/1, στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς. Είναι μια αναδρομική του Θεσσαλονικιού καλλιτέχνη Παντελή Λαζαρίδη, με τίτλο "Παρκουρ", η οποία με έκπληξη μου διαπίστωσα, πόσο επίκαιρη είναι, μετά τα τελευταία γεγονότα στην Ελλάδα, αλλά και τις τελευταίες μέρες στη Μ. Ανατολή και γενικά στον κόσμο.

Από το πρόγραμμα, διαβάζω:

...Parkour, όρος δανεισμένος από το άθλημα των νέων, οι οποίοι με ακροβατικούς ελιγμούς αθλούνται στην υπερπήδηση των φραγμών του δομημένου περιβάλλοντος. Η χρησιμοποίηση του τίτλου αυτού είναι για τον κ. Λαζαρίδη, η προσπάθεια ανάκτησης του χώρου πέρα από τα δεδομένα ρυθμιστικά όρια της αστικής δόμησης. Μια αναζήτηση του χώρου ως πεδίο ελεύθερης κίνησης που συμπίπτει μεταφορικά με τη στάση ζωής του ιδίου του καλλιτέχνη...

Ο Παντελής Λαζαρίδης, ανήκει σε αυτούς τους ανθρώπους, που έχουν επιλέξει στη ζωή τους μέχρι τώρα, την υπερήφανη, σεβαστή και απόλυτη έκφραση και δύναμη της άποψής τους, την πορεία στο χρόνο μέσα από τη "γοητεία" της πολιτικής θέσης τους, του ακτιβισμού, του δικαιώματος να εκφράζεις άποψη, με λόγια, πράξεις ή έργα. Ακόμα και σε χρόνια και καιρούς, που αυτό ήταν κατακριτέο ως επικίνδυνο.

Η έκθεση, έχει κατά την ταπεινή μου γνώμη, πολύ έξυπνο και ενδιαφέρον "στήσιμο"... Ο επισκέπτης κινείται, από "δωμάτιο σε δωμάτιο", στα χρονολογικά όρια της καλλιτεχνικής πορείας του καλλιτέχνη, ανακαλύπτοντας τη δουλειά του. Υπάρχουν και αρκετά video installations και ηχητικά επίσης ντοκουμέντα και σε συνδυασμό με την τελευταία αίθουσα όπου υπάρχει ένα πλήθος εικόνων τυπωμένων και μη, ψηφιακών αρχείων κτλ., αποτελούν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του έργου του από το 1996 και έπειτα, το οποίο ο ίδιος ονομάζει, αρχείο εικόνων και ήχων ή αλλιώς το "παρατηρητήριο" της ζωής...

Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να εμπλακεί με την έκθεση, δηλαδή ακόμα και να τακτοποιήσει όπως θέλει αυτός τα τυπωμένα φύλλα του μουσαμά, να τυπώσει υλικό από το αρχείο του καλλιτέχνη κτλ. Στο βάθος της αίθουσας υπάρχει ολόκληρο στημένο εργαστήριο όπου μπορεί κάποιος στους υπολογιστές να χρησιμοποιήσει το ψηφιακό υλικό, δηλαδή τα ψηφία της πόλης μας, της ζωής μας... Μπορεί, καλείται ακόμα και αν θέλει, να επέμβει στα αρχεία αυτά, να προτείνει νέες συσχετίσεις και να τα επεξεργαστεί όπως θέλει!

Είχα την τύχη και την τιμή να συνομιλήσω αρκετή ώρα με τον Παντελή Λαζαρίδη, μιας και με βρήκε εκεί να ψάχνομαι με το αρχείο του...

Ετοιμάζοντας μια δουλειά για το Φεβρουάριο, με μια θεατρική ομάδα, η οποία βασίζεται πάρα πολύ στη συλλογή εικόνων, ερεθισμάτων από αυτά που συμβαίνουν ΤΩΡΑ γύρω μας και ειδικά φέτος το Δεκέμβριο, ώστε να τα εντάξουμε στην έκφρασή μας, βρέθηκα σ' ένα θησαυρό πληροφοριών, σε χιλιάδες θραύσματα εικόνας, ήχου, βίντεο, που ήταν και παράλληλα εύκολα διαθέσιμα. Άρα, ξεκινήσαμε μια ωραία κουβέντα από μια κοινή βάση...

Στην απορία μου, γιατί τόση πολύ δουλειά, τόση προσπάθεια, είναι έτσι άμεσα διαθέσιμη, και επίσης δουλεμένη σε διάφορες μορφές όπως εκτυπώσεις κτλ., κάτι στο οποίο δεν είμαστε γενικά συνηθισμένοι από καλλιτέχνες, μου απάντησε ότι αυτό είναι στάση και θέση ζωής απέναντι στα πράγματα. Ανάφερε συγκεκριμένα, ότι για τουλάχιστον 30 χρόνια τώρα μιλάει και υποστηρίζει τον εκδημοκρατισμό της τέχνης, πέρα από κλειστές κλίκες, από insiders που φτιάχνουν τέχνη και την απευθύνουν σε άλλους insiders, ενώ οι "έξω" είναι οι ιθαγενείς με τα καθρεφτάκια που δεν κατανοούν... Ξέρει πως δεν είναι εύκολο, αφού όλο αυτό είναι το σύστημα και ίσως να χτυπάει, όπως είπε το κεφάλι του στο τοίχο με τέτοιες προσπάθειες αλλά ελπίζει... Δεν πιστεύει στο απρόσιτο της τέχνης, και δεν εννοώ οικονομικά, αλλά στο σαφή διαχωρισμό του κοινού με τον εικαστικό, καλλιτέχνη, ζωγράφο και εγώ τώρα το πάω παραπέρα και βάζω και τον ηθοποιό σε αυτό. Θεωρεί, ότι αυτή η σχέση είναι πολύ πιο αμφίδρομη απ'οτι πιστεύουμε ή θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε... Συμφωνώ και επαυξάνω, λέω και εγώ!

Μιλήσαμε επίσης και για αυτό καθεαυτό το "παρητηρητήριό" του, και όπως αναφέρει και σ'ένα video που υπάρχει στο χώρο, θεωρεί ότι ο άνθρωπος του 21ου αιώνα, ουσιαστικά βλέπει κατασκευασμένες εικόνες από την πραγματικότητα που του πλασάρονται μέσα από τα μίντια και την τηλεόραση. Πρόσεξε πως είτε έβλεπε Τουρκική τηλεόραση, είτε Euronews, είτε Ελληνική, Γαλλική κτλ, όλα τα δελτία ειδήσεων και οι εκπομπές των γεγονότων είχαν συγκεκριμένη δομή. Ένας μύλος, που τα άλεθε όλα, εδώ οι νεκροί και μετά χαμόγελο και πάμε μόδα στο Παρίσι και από κάτω τα tickers να τρέχουν, Άρσεναλ - Λιβερπουλ 0-1, Nasdaq πτώση, μετά 500 νεκροί σε μια εβδομάδα στην Παλαιστίνη... ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ; Τον ανησυχεί ιδιαίτερα το γεγονός, και εδώ εννοείτε πως δεν μπορούμε να μη συμφωνήσουμε, ότι όλα σερβίρονται με μια προκαθορισμένη μορφή και δομή, η υποτιθέμενη αλήθεια πια κατασκευάζεται, άρα δηλαδή, η πραγματική μας ζωή και οι καταστάσεις που ζούμε, τα δικά μας ψηφία της πόλης, αλλοιώνονται ως εκεί που δεν πάει άλλο... Και συμπληρώνω εδώ, ότι άρα έχουμε τη δημιουργία λοιπόν μιας πλαστής οσμής και αφής ζωής...

Θέλετε παραδείγματα θα συμπληρώσω εγώ; Πως καλύπτονται τώρα όλα αυτά στη Μ. Ανατολή; Πως κάλυψαν τα μίντια τα Δεκεμβριανά μας, τα δικά μας, τα καινούρια; Για σκεφτείτε λίγο...

Το θέμα είναι, η ανάγκη υιόθετησης λοιπόν, της επιλεκτικής διαδικασίας και η ενεργοποίηση της κριτικής ενόρασης των πραγμάτων! Οι εικόνες αυτές που βλέπετε/βλέπουμε εκεί έξω είναι δικές μας... Μόνο δωσμένες αλλιώς. Το ξέρουμε όλοι αυτό πολύ καλά, το συζητάμε μεταξύ μας... Δεν συμφωνείτε;

Εδώ λοιπόν έρχεται ο κ. Λαζαρίδης και φαντάζεται "την ολοκλήρωση αυτών των έργων/εικόνων με την πρόκληση να προτείνουν τα ίδια τα έργα την κατάργησή τους, επιτρέποντας την αλλοίωσή τους μέσα από την παρέμβαση του χρήστη..."

Έχουμε δικαίωμα λοιπόν και στη διεκδίκηση των κλεμμένων εικόνων μας... Ακόμα και αυτά δεν σέβονται...

Οι δικές μου εικόνες αυτής της έκθεσης, γνωριμίας, εξερεύνησης είναι ανεκτίμητες... Αλλά τουλάχιστον προσπαθώ κάτι να μοιραστώ... ατόφια... να σας μπάσω στο πνέυμα τίμια...

Το site της έκθεσης όπου μπορείτε να εξερευνήσετε πολλά, βρίσκεται εδώ:
http://www.arch.uth.gr/lazaridis.parkour/

Κάντε κλικ πάνω στην εικόνα και θα ξεκινήσει...

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, λίγο μεγάλη, θα δείτε εδώ
http://www.arch.uth.gr/lazaridis.parkour/texts/4PL/Marinos.asp

Στο Parkour Εργαστήριο, θα βρείτε πολλά από τα αρχεία...
http://www.arch.uth.gr/lazaridis.parkour/lab.asp

Εδώ μπορεί να ακούσει κάποιος τα θραύσματα ήχου της πόλης...
http://www.arch.uth.gr/lazaridis.parkour/art/audio.asp

και εδώ τα βίντεάκια θραύσματα...
http://www.arch.uth.gr/lazaridis.parkour/art/video.asp

Δεν μπορείτε να πείτε... Σας έχω ενήμερους και πάλι!