Ο Πρωϊνός "Μπαμπούλας"

Κάθε πρωί, πριν ξεκινήσω το "μεγάλο" μου πια ταξίδι για τη δουλειά, πάω στο φούρνο της γειτονιάς, να πάρω ένα κουλουράκι, ένα γάλα έτσι να ξεκινήσω τη μέρα μου με χαρά. Πάντα χαίρομαι εγώ με το φαγάκι, το ομολογώ!

Η κυρία, νέα κοπέλα στο ταμείο, παρακολουθεί πάντα, δουλεύοντας όμως ταυτόχρονα, τα διάφορα πρωϊνάδικα, που υποτίθεται είναι ενημερωτικής φύσης, με μια σαφέστατη προτίμηση στον Παπαδάκη και στον Αντένα.

Κάθε πρωί λοιπόν που ανοίγω την πόρτα και περνάω περίπου 5 λεπτά εκεί μέσα, συνειδητοποιώ όλο και πιο πολύ τον πάτο της ελληνικής τηλεόρασης, την κατάντια του ελληνικού τηλεοπτικού κοινού και την απίστευτη πλύση εγκεφάλου που υφίσταται η "μάζα", από τους άρχοντες της τηλεόρασης... Λέω ότι συνειδητοποιώ, γιατί στο σπίτι και γενικά στη ζωή μου, η τηλεόραση είναι απούσα πολλά χρόνια τώρα, και από κάτι τέτοια, χαίρομαι πάρα πολύ που είναι έτσι...

Διαπιστώνω λοιπόν συστηματικά, αφού το προσέχω κάθε πρωί επί τούτου, τρεις θεματικές ενότητες κάλυψης σοβαρών και μη γεγονότων, από τους τόσο, μα τόσο λαϊκιστές παρουσιαστές της πρωινής, υποτίθεται ειδησεογραφικής ζώνης:

1) Τηλεόραση "Παναγία Βοήθα"...

• Παρουσιαστής: "Θα συνδεθούμε τώρα, να δούμε την κυρία Αναστασία, που είχε το τάδε πρόβλημα με το ΙΚΑ... και κανείς δεν την πρόσεξε... Γεια σας..."
• Αναστασία: "Γεια σας κύριε Παπαδάκη, να είστε καλά, ο Θεός να σας έχει καλά που μόνο εσείς ασχοληθήκατε με την υπόθεση μου, (σταυροκοπήματα και άλλα...), για να βρω λύση στο πρόβλημα μου..."
• Παρουσιαστής (ύφος συγκινητικό, λίγο τρεμάμενη συμπονετική φωνή) "Εσείς να είστε καλά κυρία Αναστασία, εμείς κάνουμε ότι μπορούμε να βοηθήσουμε τον κόσμο... Τι να κάνουμε; Είμαστε δίπλα σας..."

Από την εποχή του Ευαγγελάτου με Σοριν Ματέι, στις πυρκαγιές του 2007, που τα κανάλια συντόνιζαν ελλείψει κράτους την πυροσβεστική υπηρεσία και έστηναν σκηνικά απελπισίας για προβολή και εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου, συστηματικά η τηλεόραση παίζει το χαρτί της χείρας βοηθείας σε όλα τα προβλήματα του κοσμάκη. Έτσι αποκτά, συνεπικουρούμενη από την απουσία σωστών οργανωτικών δομών πολιτικής προστασίας της κοινωνίας, μια ύπουλη δύναμη που ξεφεύγει πολύ από τα όρια της και μετασχηματίζεται στα μάτια του απλού κόσμου, ως η μόνη διέξοδος, ο "θεσμός" που μπορούν να πιστέψουν.

2) Τηλεόραση "Μπαμπούλας"...

• Παρουσιαστής: "Πάμε τώρα να δούμε το κύριο Γιώργο, να μας πει πως λήστεψαν το περίπτερό του, πως του επιτέθηκαν, πως του έκλεψαν τις εισπράξεις της ημέρας, που με κόπο, μαζεύει κάθε μέρα... Κύριε Γιώργο..."
• Γιώργος: "Γεια σας... Ευχαριστώ πολύ.... να, να σας δείξω... ήρθαν αυτοί έτσι (αναπαριστά με χάρη-ούτε ο καλύτερος ηθοποιός να ήταν), με το παλούκι, μου άνοιξαν την πόρτα και μπλα μπλα... ήταν και έτσι σκουρόχρωμοι... ξένοι θα ήταν... (η απόφαση βγήκε ήταν ξένοι και σκούροι) κτλ κτλ κτλ...
• Παρουσιαστής: "Μα που ζούμε πια..."

Ειδικά μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη, η τηλεόραση μαζικά και συντονισμένα, παρουσιάζει μια κατάσταση τρομοκρατίας και αναρχίας, ειδικά για το κέντρο της Αθήνας αλλά και γενικά για την κατάσταση της εγκληματικότητας στην Ελλάδα. Φυσικά και δεν αντιλέγω, ότι η βία και το έγκλημα έχει αυξηθεί στην ελληνική κοινωνία όσο ποτέ άλλοτε, αφού η κοινωνία και γενικά η χώρα, περνά μια κρίση που εκτός και από οικονομική είναι και ψυχολογική. Τα πάντα ωθούνται στα άκρα. Οι εγκληματίες πάλι, αποθρασύνονται συνέχεια, από τη σοβαρή έλλειψη κράτους και δομών, αλλά και μια Αστυνομία που είτε θα δέρνει, είτε θα πυροβολεί, είτε στο άλλο άκρο θα κάθεται και θα βλέπει τι διαδραματίζεται μπροστά της, αλλά επί της ουσίας του έργου της, τίποτα. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, μια Αστυνομία, που αφήνει και έκθετα τα παιδιά και τους ανθρώπους που ανήκουν στο σώμα της και δεν μπορούν να κάνουν ΣΩΣΤΑ τη ΣΩΣΤΗ δουλειά τους, από ελλείψεις εξοπλισμού αλλά και μιας στοιχειώδους εκπαίδευσης.

Άλλο όμως είναι, κάθε μέρα, να ασχολείσαι επίτηδες και να βάζεις το φόβο και το τρόμο στα σπίτια, εικόνες βίας στα μάτια συνταξιούχων, μανάδων με παιδιά και μικρομεσαίων Ελλήνων νοικοκυραίων, ώστε μετά να ζητάς και να παίρνεις κατασταλτικά μέτρα και να προκαλείς μια εικόνα Αθήνας που μοιάζει κάτι σαν Γάζα, Μεξικό σίτυ και Μπέλφαστ. Αν αφήσουν την πόλη ήσυχη, ΟΛΟΙ τους, μια χαρά θα βρει την ισορροπία της.

3) Τηλεόραση "Η Μεγάλη Λήθη"...

• Εκφωνητής: "Πάμε τώρα να δούμε τι κάνει ο Σάκης στο Βερολίνο για την προώθηση του Ελληνικού τραγουδιού της Eurovision...
• Χαρούμενη εκφωνήτρια: "Αχχχχ, ήταν μια καταπληκτική βραδιά χθες στο τάδε μαγαζί του Βερολίνου, που ο Σάκης με φοβερό δυναμισμό, ερμήνευσε το τραγούδι μπλα μπλά..."
• Εκφωνητής: "Α, τι τυχερή που είσαι Μάρα μου, που ήσουν εκεί και το έζησες όλο αυτό...μπλα, μπλα"

Κλάμα μετά η γιαγιά στο σπίτι στα Κιούρκα, που δεν μπορεί να πάει πουθενά, κλάμα και η νοικοκυρά στο Παγκράτι, που έχει "τελματώσει" η ζωή της στην κουζίνα, στο σπίτι, με τα παιδιά και τα λίγα λεφτά... Αυτοί εκεί ζούνε τόσο καλά!!! Η τηλεόραση, γίνεται το μαγικό κουτί και χαλί, που θα τους κρατά παρέα συνέχεια. Για αυτό και την έχουν ανοιχτή συνέχεια και ας δε βλέπουν, για παρέα.... Αυτό για παρέα πολύ με εκνευρίζει!

Έτσι λοιπόν κάθε πρωί δουλεύει ο μεγάλος Μπαμπούλας...

Μπαμπούλας στις σκέψεις μας, στη ζωή, στην καθημερινότητα μας.

Έτσι λοιπόν, συστηματικά γίνεται "ο λαουτζίκος" υποχείριο...

Σημείωση:

Οι κύριοι αυτοί εκφωνητές, οι "λαϊκοί", πέρυσι καθάρισαν,

λέγοντας σαχλαμάρες, εκατομμύρια ευρώ ενώ ο "λαουτζίκος" πεινάει...

Αλλά ποιος να τον ξυπνήσει; Θέλει να ξυπνήσει;

Τουλάχιστον, έχουμε βρε παιδιά το blogging...