Ξενάγηση στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης...

Ένα νεαρό ζευγάρι από τη Γαλλία, στην αίθουσα των γλυπτών του Παρθενώνα, "αγαπάει"

Μια κόρη και ένας φύλακας, σχεδόν "συμβαδίζουν"

Ένα γλυπτό που "κλαίει"

Μια άλλη πανέμορφη "κόρη", θέλει σχεδόν να μας μιλήσει...

Οι Καρυάτιδες, περιμένουν υπομονετικά την αδερφή τους από το Λονδίνο...
Εκεί στο κενό...

Την Πέμπτη, πρωί πρωί, ξεκίνησα

με ανάμεικτα αισθήματα και επισκέφτηκα το
Νέο Μουσείο της Ακρόπολης

Τελικά, είναι αλήθεια ότι φτιάχτηκε
ειδικά για τα εκθέματα που εκεί μέσα πια
βρήκαν τον "αέρα" τους.

Για εμένα ήταν συγκλονιστική, όχι τόσο η αίθουσα που φυλάσσονται
τα μάρμαρα του Παρθενώνα,
που είναι εκπληκτική ούτως ή άλλως,
αλλά η κάτω, με όλα τα υπέροχα αγάλματα-αναθήματα,
όπως οι κόρες και οι ιππείς,
που νιώθεις ότι παίρνουν ζωή και περπατάνε ανάμεσά σου.

Το φως της Αττικής, αυτό το μοναδικό φως,
"λούζει" όλους τους χώρους και τα γλυπτά, τα μάρμαρα
αστράφτουν...

Ο Τσουμί, κατάφερε και έφερε το έξω μέσα
και όσο και αν έξω επικρατεί αυτή η Αθηναϊκή αναρχία,
νιώθεις ότι είσαι σε μια κιβωτό της πόλης, της ιστορίας,
μιας ιστορίας που ξεκινά από τα πόδια σου κάτω, εκεί που βλέπεις τις ανασκαφές
και φτάνει στον ουρανό...

Δεν θέλω να πω άλλα...
Θα σας ξεναγήσουν λίγο οι φωτογραφίες...

Δεν μπορείς όμως να μη δακρύσεις από συγκίνηση εκεί μέσα.

Ένα μουσείο, που για εμένα είναι η πρώτη πραγματικά επαγγελματική προσπάθεια
στην Ελλάδα, για ένα παγκόσμιο μουσείο...

Τα γλυπτά όντως καλούν από μόνα τους τα αδέρφια τους, εκεί έξω...
Όπου βρίσκονται

Και εμάς για να σκεφτούμε πραγματικά,
σε τι επίπεδο είχαν φτάσει αυτοί οι άνθρωποι,
που εμείς οι "σύγχρονοι" δεν τους φτάνουμε,
ούτε στο μικρό μας δακτυλάκι... Όχι πως αυτό είναι και αυτοσκοπός!

Είναι ελπίδα όμως...
Ελπίδα, ότι μπορούμε αν θέλουμε

Απολαύστε τις φωτογραφίες, σε μια πρώτη ξενάγηση...

Να πάτε οπωσδήποτε!

Το καφέ του Μουσείου, είναι πολύ "πολιτισμένο" με πολύ εξυπηρετικά παιδιά
και φυσικά ας μη ξεχνάμε ότι κυρίως για αυτό, έγινε ο ντόρος με τα κτίρια, της Αρεοπαγίτου
που βλέπετε μπροστά...
Ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν με ενόχλησαν...
Πιστεύω, ότι έτσι είναι, και ας το δεχτούμε όλοι αυτό...
Άλλωστε η πόλη μας, αυτό είναι...

Η Ακρόπολη σε καθηλώνει μέσα από τη γυάλινη αίθουσα των γλυπτών του Παρθενώνα

Ο ουρανός, τα σύννεφα και η Ακρόπολη,
αντικατοπτρίζονται στο μινιμαλιστικό σχέδιο του τελευταίου ορόφου

Τα γλυπτά χαζεύουν, μάλλον, με απορία τις πολυκατοικίες του Μακρυγιάννη

Η "συνομιλία" των γλυπτών, με το φυσικό τους χώρο είναι πραγματικά μοναδική

Τα "άσπρα" κομμάτια είναι αυτά που λείπουν εκεί στα ξένα, στα Λονδίνα και καλούν...

Ο, σύμφωνα με το ΣΚΑΙ και πολλούς "Έλληνες",
πιο μεγάλος Έλληνας,
ο Αλέξανδρος, σκέφτεται σοβαρά το μέλλον του,
μετά από αυτή την "τιμή" που του κάνανε!

Μια πόλη, αποκαλύπτεται...

Ο κατακερματισμός των γλυπτών μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου, είναι πασιφανής.

Η αίθουσα που οι ιππείς, οι κόρες και όλη η παρέα τους
σουλατσάρουν ελεύθερα πια...