Η Αίγινα της διπλανής πόρτας...

Η Αίγινα, φέτος γιορτάζει τα 180 χρόνια από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους,

με πρωτεύουσα την ίδια την Αίγινα από τον Ι. Καποδίστρια.

Για εμάς πάντα αποτελούσε ένα μικρό καταφύγιο απόδρασης, ένα νησί πολύ

κοντινό και όμως τόσο χαλαρωτικό.  Ιδανική για ποδήλατο, βόλτες με τα πόδια

και πεζοπορικές εκδρομές, έχει ακόμα πολλές πλευρές ανεξερεύνητες.

Βόλτες στην παραλία χαζεύοντας τα καΐκια, διαλέγοντας φρούτα από τα καΐκια "μανάβηδες" που προφανώς φέρνουν την πραμάτεια από τον Πειραιά, μυρωδιά θάλασσας και φρέσκου ψαριού στη μικρή και γραφική ψαραγορά και από εκεί στα ταβερνάκια δίπλα... Το ψάρι από το Σαρωνικό και αλλού κατευθείαν στην κατανάλωση! Τι καλύτερο!  Φιστίκι φρέσκο και μέλι, το φιστίκι της Αίγινας ξακουστό σε όλο τον κόσμο.

Και μετά διαδρομές προς τη Σουβάλα και τη βόρεια Αίγινα, με το ποδήλατο μέσα από μικρά δρομάκια, ανάμεσα σε φιστικιές, πανέμορφα σπίτια, άλλα παλιά, άλλα καινούρια (ε και κάποια κιτς νεόπλουτα), αγνάντι στη θάλασσα και στην Αττική.  Βόλτα στο ναό της Αφαίας Αθηνάς (για καλούς ποδηλάτες σχετικά, οι άλλοι πάρτε συγκοινωνία) μέσα στα πεύκα, μοναδική ενέργεια, ήξεραν οι αρχαίοι που χτίσανε τους ναούς τους.  

Μετά προς τα νότια προς το Μαραθώνα και την Πέρδικα, διαδρομή δίπλα στο κύμα, η θέα μαγευτική, ηρεμεί πνεύμα και σώμα, ο αέρας φυσάει στο πρόσωπο.  Ωραία...  Να κάθεσαι στην παραλία της Πέρδικας, το μάτι να φεύγει, να χάνεται στα βουνά της Πελοποννήσου, στα Μέθανα. Σκέψεις έρχονται και φεύγουν, το μυαλό δουλεύει, η φύση σου δίνει δυνατότητα να δεις πολλά πράγματα αλλιώς, να τα επεξεργαστείς αλλιώς...

Φαγητό στην Αίγινα, μ' αρέσει να χαζεύω αυτό το ετερόκλητο πλήθος που περπατάει, τουρίστες, ντόπιοι, οικογένειες, γιαγιάδες, θειάδες και φυσικά πολλά τζιπ, πάρα πολλά αφού το νέο είδος του Έλληνα θέλει και το τζιπ του, για να κάνει trekking off road μέχρι το περίπτερο, άντε το πολύ μέχρι τον Άγ. Νεκτάριο (μεγάλη η χάρη του).  Θέλει να πληρώσει φυσικά και τα δεκάδες ευρώ για τα ναύλα, για να ζήσει και ο καημένος ο πλοιοκτήτης...  

Τα ποδήλατα πάλι ταξιδεύουν τζάμπα.  ΟΚ, ίσως δεν σας αρέσει αυτό, αλλά για μια μέρα, πάρτε μόνο τα πόδια σας... Δεν θέλει και τίποτα άλλο, περπατήστε, κινηθείτε.

Αυτή είναι λοιπόν η Αίγινα της διπλανής πόρτας... Που κινδυνεύει από το υπερβολικό χτίσιμο, οικιστικές εταιρείες υψηλών συμφερόντων λιγουρεύονται οικόπεδα για τεράστιες βίλες με πισίνες, σ' ένα νησί που υποφέρει από λειψυδρία... Τα χωράφια με τις φιστικιές "πρέπει" να χτιστούν, το νησί πιέζεται να χάσει την αγροτική του "βάση".  Τα αυτοκίνητα αυξάνονται, κίνηση παντού, παραδοσιακά μονοπάτια καταστρέφονται για να αποκτήσουν πρόσβαση οι αυτοκινητάρες του νεοέλληνα στο σπίτι, στο οικόπεδο... Ευχή και κατάρα τελικά η κοντινή απόσταση στην Αθήνα.  Στο χέρι των κατοίκων είναι να προστατέψουν τον πλούτο τους, τη γη τους, να εργαστούν για μια ήπια ανάπτυξη.  Να μην βάλουν το κέρδος πάνω απ' όλα γιατί στο τέλος θα χάσουν.

Σαν να μην έφτανε αυτό, ΟΛΕΣ οι εταιρείες ακτοπλοΐας, έχουν βρει το κολπάκι και για μια ώρα απόσταση 9,50€ να πας και άλλα τόσα να γυρίσεις, όταν πριν από 3-4 χρόνια είχε 4,5€.  Δήθεν προσφορά 8,50€ για επιβάτες γράφουν στις τιμές στα εκδοτήρια, αν ρωτήσεις την υπάλληλο γιατί δεν λένε για τα 9,50€, σου απαντάει αγενάστατα, "αφού στο λέω εγώ, τι θέλεις"; Σιγά μην την αφήσουμε και εμείς την αποπαίρνουμε, δεν μιλάει, τι να πει... Η κοπέλα των 700€, βαριέται που ζει.  Ιδιωτικός τομέας σου λέει μετά.  Το περιστατικό συνέβη στα εκδοτήρια της Hellenic Seaways, για να ξέρετε.

Ας είναι... Η Αίγινα περιμένει εκεί να την ανακαλύψετε, να ξεφύγετε. Τόσο κοντά αλλά και μακριά.

ΥΓ:  Για όσους θέλουν κάτι παραπάνω, έχει γίνει ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα στην ορεινή Αίγινα από το περιοδικό Ελληνικό Πανόραμα στο τεύχος 62, Μάρτιος-Απρίλιος 2008.  Πληροφορίες εδώ