William Shakespeare και... όπως μας άρεσε!!

Η σκηνή του Λονδρέζικου Shakespeare's Globe Theatre

Ο William Shakespeare, για αρκετά χρόνια, υπήρξε ένας συγγραφέας που προσπαθούσα να καταλάβω, να αποκωδικοποιήσω και να συνειδητοποιήσω, γιατί θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς όλων των εποχών. Έφηβος τότε, όταν ξεκινούσα στα δύσβατα και άγνωστα μονοπάτια του θεάτρου, είχα την τάση, ίσως και από μια σχετική άγνοια και την ορμή της νιότης, ότι όλοι αυτοί οι «παλιοί» συγγραφείς, ανήκαν σε άλλες εποχές. Έψαχνα τα καινοτόμα, νέες λέξεις, νέα κείμενα, σύγχρονα…

Αργότερα, με την εκπαίδευση και την επαγγελματική πια τριβή, ο Shakespeare, ειδικά στην αγγλική κανονική εκδοχή του, γεμάτη από γλωσσικές και τεχνικές απαιτήσεις, έγινε λίγο τρομακτικός. Μπαμπούλας θα έλεγα, αλλά και πρόκληση. Πως ένας Έλληνας, αντιμετωπίζει την αγγλική προφορά, τις λέξεις και τις προτάσεις του 16ου και 17ου αιώνα, τα νοήματα, τις προθέσεις, τις κρυφές σχέσεις; Το ελληνικό κείμενο οφείλω να πω πως δυστυχώς πάντα, παρά τις προσπάθειες κακές ή καλές, δεν μπορεί να αποδώσει στην εντέλεια το πλούτο που κρύβεται στους στίχους…

Όταν πια με δέχτηκαν και έπρεπε να πάω συγκεκριμένα για εκπαίδευση πάνω στο Shakespeare στο Λονδίνο και στο Guildhall Drama School, αφέθηκα και είπα: «Εδώ είσαι! Βούτα στον κόσμο του, τον Αγγλοσαξονικό και θα τα καταφέρεις»… Προϋπόθεση για να παρακολουθήσω, ήταν και να μάθω και από 3-4 μονολόγους από διαφορετικά έργα, απ’ έξω και ανακατωτά και σταυροκωπιόμουνα να μην γίνω και ρεζίλι, με τη σχετικά καλή αλλά πάντα greeknglish προφορά!

Και εκεί, ο William, υπήρξε η αποκάλυψη μου! Κάτι που προφανώς σιγόκαιγε μέσα μου, η δίψα να σπάσω τους κώδικές του, ξεδίψασε… Στο «φυσικό» του περιβάλλον, με δασκάλους και μοναδικούς καθοδηγητές τους καθηγητές της σχολής, απλούς, ταπεινούς, με τη δύναμη της γνώσης τους να ξεχειλίζει από παντού, με τις πολύωρες πρόβες, τη σκληρή δουλειά, τη διδασκαλία της προφοράς από την αρχή, της φωνής, της κίνησης, της ξιφασκίας, ο William σαν από θαύμα έγινε ξαφνικά τόσο οικείος, τόσο επίκαιρος… Τα λόγια του, τα μηνύματά του, συγκλονιστικά σύγχρονα, όλα αυτά που με βιασύνη απέρριπτα τόσο λανθασμένα, με άγγιξαν και με απογείωσαν όπως κάνουν εκατοντάδες χρόνια τώρα σε χιλιάδες ηθοποιούς και θιασώτες της τέχνης του… Ανακάλυψα την αλήθεια μιας έκφρασης που είχα ακούσει από μια σκηνοθέτη μου: "ο Shakespeare είναι μεγαλοφυΐα, γιατί συνδυάζει όλο το θέατρο μέσα στα έργα του. Την τραγωδία και την κωμωδία, το καλό και το κακό, την πλοκή και τους πολυσχιδής χαρακτήρες, τη διδασκαλία και την κριτική".

Παίζοντας στη Δωδέκατη Νύχτα, στην Τρικυμία, στον Αμλετ, ο Shakespeare μου αποκάλυπτε σε κάθε σκηνή, τη φοβερή εξυπνάδα του, και αλήθεια... ο άτιμος ήξερε να γράφει για ηθοποιούς με πάθος.

Στην Ελλάδα, τα Shakespearean έργα, είτε θα παρουσιαστούν άριστα, είτε θα είναι αποτυχία... Συνήθως η πρόκληση έγκειται στην προσπάθεια να παρουσιάσεις ένα κλασσικό έργο με νέα ματιά... Να πειράξεις με μέτρο και σύνεση, το παλιό.

Στο θέατρο Βαφείο λοιπόν, στήθηκε από την ομάδα Angelus Novus, μια πραγματικά άξια παράσταση, που δικαίωσε κάθε μου προσδοκία. Που ακριβώς πείραξε και ζωντάνεψε το "Όπως Σας Αρέσει", με φροντίδα και μεράκι. Μια προσπάθεια που αξίζει πολλά μπράβο, από νέα και ταλαντούχα παιδιά!

Στις εποχές του William, μόνο οι άντρες έπαιζαν ξέρετε τους γυναικείους ρόλους. Και η ιδέα του Σκηνοθέτη, της εσκεμμένης επιστροφής στη βάση της Shakespearean παράδοσης της ερμηνείας των γυναικείων ρόλων από άνδρες, ριψοκίνδυνη, αφού δεν γνωρίζουμε ακριβώς το πως γίνονταν τότε και θα μπορούσε να καταστρέψει το έργο...

Και όμως! Ο σκηνοθέτης και τα παιδιά κατάφεραν και βρήκαν μια ισορροπία, που δεν καταλήγει σε μια χαζή επιθεώρηση... Προσφέρει όμως, απλόχερα γέλιο, μια καινούρια ανάγνωση και παρουσίαση μιας κλασσικής κωμωδίας, στα Ελληνικά, χωρίς υπερβολικές εξάρσεις και πραγματικά στο ελεύθερο πνεύμα του κυρίου Shakespeare.

Η σκηνοθεσία του Δαμιανού Κωνσταντινίδη, απλή και πρακτική, μετρημένη, άφησε ελεύθερα τα παιδιά να δείξουν το ταλέντο τους. Τα σκηνικά και τα κοστούμια του Απόστολου Αποστολίδη λιτά, με έξυπνες ιδέες και πάντα μέσα στο πνεύμα του έργου και της σωστά τοποθέτημενα στο χώρο πίσω από τη σκηνή με τις all-time classic κουρτίνες, όπως στα Shakespearean θέατρα της Αγγλίας. Οι φωτισμοί της Ελίζας Αλεξανδροπούλου, απολύτως μετρημένοι, εξυπηρετούσαν το σκοπό τους με λειτουργικότητα και πρακτικότητα.

Το ταλέντο περισσεύει. Τα παιδιά, παίζουν, τραγουδούν, τις περισσότερες φορές δεν "στήνονται" και πάνω απ' όλα απολαμβάνουν τη δουλειά τους.

Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κανένα ηθοποιό, που είναι ΟΛΟΙ εξαιρετικοί, με κέρδισε σίγουρα ο Λεωνίδας Μαράκης, ως νεαρή Σήλια, που τόλμησε να παίξει με το ρόλο, να "τσαλακώσει" το στημένο, και απλά κεντούσε! Ο Αντώνης Κρόμπας, άψογος "χαμαιλέοντας" στους ρόλους του, ο Δημήτρης Καρτόκης, με εξαιρετική φωνή αλλά και μια Φοίβη, όσο ονειροπαρμένη και γυναίκα έπρεπε, ο Γιάννης Δρακόπουλος με μια φυσικότητα που δείχνει πηγαίο ταλέντο (άραγε γνωρίζει την τεχνική Meisner; Θα έπρεπε να τον είχα ρωτήσει...), ο Νίκος Αλεξίου, με έναν Ιάκωβο όσο στοχαστή και μελαγχολικό του ταίριαζε... Μπράβο και άξιοι και οι Δημήτρης Ντάσκας, Τάσος Μπαρνιαδάκης, Κώστας Λουκάς, Θοδωρής Θεοδωρίδης

Η μεγάλη αποτυχία; Το θέατρο "Βαφείο"!

Μα τουαλέτα στη σκηνή;

Επίσης... ΕΛΕΟΣ βρε κύριοι ιδιοκτήτες με τη ΤΣΙΓΑΡΙΛΑ και τη ΜΗ ΥΠΑΡΞΗ εξαερισμού στο υπόγειο! ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ πια και εμάς που δεν είμαστε υποχρεωμένοι να βρωμάμε! Ζητάμε το αυτονόητο! Στα φουαγιέ των Θεάτρων τέρμα τα τσιγάρα! Θέλουμε να αναπνέουμε όπως παντού στας Ευρώπας! Ελπίζω με το νέο νόμο να σοβαρευτείτε!

Είναι απαράδεκτο και στην επισήμανση για το γεγονός, η απάντηση οτι "εδώ είναι Ελλάδα", συγγνώμη αλλά είναι αγένεια. Και γιατί εγώ να βγαίνω έξω δηλαδή και οι καπνιστές μέσα; Στο Θέατρο του Ν. Κόσμου πως το έχουν επιβάλει, ή στο Εθνικό δηλαδή κύριοι ιδιοκτήτες; Αλλά μάλλον εκεί σέβονται το κόσμο τους και τους ηθοποιούς τους...

Όπως σας αρέσει

Κωμωδία του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Από 6 Μαΐου έως 7 Ιουνίου 2009
(ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΤΕ Ε;)

Θέατρο Βαφείο
( ή αλλιώς ο Τεκές του Ιμπραήμ..)
Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115,
Μετρό Κεραμεικού, Βοτανικός
τηλ: 210-3425.637

Συντελεστές:
Μετάφραση: Ελένη Μερκενίδου
Σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης
Σκηνικά-Κοστούμια: Απόστολος Αποστολίδης
Μουσική: Κωστής Βοζίκης
Επιμέλεια κίνησης: Έφη Δρόσου
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου – Δημήτρης Θεοχαρούδης (ομάδα beforelight)
Βοηθός σκηνοθέτη - εκγύμναση ηθοποιών: Λιάνα Ταουσιάνη
Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Δαμιανίδου

Ηθοποιοί: Νίκος Αλεξίου, Γιάννης Δρακόπουλος, Θοδωρής Θεοδωρίδης, Δημήτρης Καρτόκης, Αντώνης Κρόμπας, Κώστας Λούκας, Λεωνίδας Μαράκης, Τάσος Μπαρνιαδάκης, Δημήτρης Ντάσκας.

Διάρκεια παράστασης: 2 ώρες Τιμές εισιτηρίων: 18 ευρώ (κανονικό) – 15 ευρώ (φοιτητικό) – 10 ευρώ (ομαδικό)

Πληροφορίες - Επικοινωνία: Δέσποινα Ερρίκου, 6944 613 607, errikou@eexi.gr
Οργάνωση παραγωγής: Ελισσαίος Βλάχος
Σχεδιασμός διαφημιστικού υλικού: Βασίλης Παπαδόπουλος
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Κουτράκης