Το Hangover... της επόμενης μέρας!

Στο πυρετό της προετοιμασίας,

η Τίνα, συν-διοργανώτρια

δίνει πάντα ρέστα...

Η φουσκωτή πισίνα γέμισε και η φώκια κάνει μπάνιο

Εικαστική παρέμβαση από Πεταλάκη και Τίνα,

σε καλοκαιρινό μοτίβο...

Το πιο ωραίο συναίσθημα, μετά από ένα καλό πάρτι,

είναι ο συνδυασμός μιας ευτυχίας,

με το νυσταγμένο βλέμμα της αγελάδας...

Το σώμα, αποκαμωμένο, ακουμπά σε μια καρέκλα

και ο οικοδεσπότης, κοιτάζει τον πανικό γύρω του

αλλά το συναίσθημα της επιτυχημένης βραδιάς

και η γλυκιά κούραση, είναι το καλύτερο "δώρο" για αυτόν...

Έτσι και εγώ, χθες ξάπλωσα,

ψόφιος στο ντιβάνι, πάνω στην ταράτσα,

η ώρα να δείχνει 515 το πρωί και οι τελευταίοι καλεσμένοι,

να απολαμβάνουν παγωτίνια,

με θέα την Ακρόπολη που σβηστή πια,

υποδέχεται το πρώτο αχνό φως της αυγής...

Τυλιγμένος με μια πετσέτα θαλάσσης,

αφού το πάρτι είχε και κονσεπτ, (Pre Beach Summer Party),

σκεφτόμουν και χαμογελούσα...

Σκεφτόμουν τον κόσμο που χόρεψε μέχρι τελικής πτώσεως,

τα ποτά με τον φοβερό μπαρμαν,

που πέθανε ο άνθρωπος να εξυπηρετήσει όλους με υπομονή,

τα πρόσωπα που λάμπανε,

τους γείτονες από τις διπλανές πολυκατοικίες,

που είχαμε καλέσει με ανακοινώσεις και ήρθανε αρκετοί,

αποδεικνύοντας, ότι ο κόσμος έχει ανάγκη από κοινωνικότητα και διασκέδαση...

Που χόρευε ο κόσμος στα μπαλκόνια απέναντι!

Που όλη η γειτονιά έγινε ξαφνικά μια,

και ακόμα και αστυνομία, ας πούμε δικαιολογημένα,

ήρθε μια φορά μόνο στις 4!

Ρεκόρ για κατοικημένη περιοχή!

Που ένα πλήθος από ανθρώπους,

πολύχρωμο, τρελό, τόσο διαφορετικό

αλλά και τόσο όμοιο και αποφασισμένο

να περάσει καλά, χαλάρωσε και ξεπατώθηκε

στο χορό...

DJ φίλος και πάντα φοβερός,

δικαίωσε για μια ακόμα φορά το καλό του όνομα!

Χθες βράδυ λοιπόν του δώσαμε και κατάλαβε στο Μετς!

Σ' ένα πάρτι, που μάλλον θα μιλήσει η Αθήνα,

και να καταθέσει εδώ, απόψεις και σχόλια παρακαλώ...

ΠΡΟΣΟΧΗ

Και για να προλάβω τις αντιδράσεις

από όλους εσάς τους διαδικτυακούς φίλους Bloggers...

Μην νομίζετε σας ξέχασα...

Σκέφτηκα όμως,

ότι θέλω να σας οργανώσω ένα πολύ ωραίο βράδυ,

αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να καταφέρω να σας γνωρίσω,

και αυτό απαιτεί σεβασμό και καταστάσεις λίγο διαφορετικές...

Μην μου κρατήσετε λοιπόν κακία

απλά περιμένετε λίγο και θα δείτε!

Ο καφές στην κούπα ζεστός, τσιμπάει στα χείλη, ενός ακόμα πολύ ζαλισμένου κεφαλιού...

Και εγώ σκέφτομαι πως θα μαζέψω τώρα το χαμό!

ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟΣ ΧΑΜΟΣ...

Η ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΠΟΣΤ

ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ

ΟΠΩΣ Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Τα αποκαΐδια...