Γιατί πήρα διαζύγιο... από την Madonna!

Πήγε λοιπόν και ο Σπαστός Πεταλάκης στη συναυλία της Madonna...

Σιγά τα αυγά θα πείτε. Συμφωνώ! Δεν υπήρχε και πολύς λόγος να κάτσω να γράψω κάτι για την κοπελιά αλλά να σας πω την αλήθεια με πρήξατε φίλοι και γνωστοί γιατί δεν μου άρεσε και είπα θα καταφύγω εδώ να εξηγηθώ και να τα πω μια και καλή. Να πλερώσω τον λογαριασμό λοιπόν. Τι νομίζετε, μόνο για ποδήλατα θα μιλάμε; Ο Σπαστός έχει και άποψη για τα συναυλιακά... Ρωζίτος Σώκος!

Ίσως να φταίει το γεγονός, ότι μάλλον περιμέναμε πολύ καιρό για να έρθει η μαντάμ, και μεγαλώσαμε πολύ και μας πήραν τα 30 και βάλε, όποτε είναι σαν να παίρνεις κάτι περίεργο ή πονηρό και να γυρίζεις πίσω στη δεκαετία του 80 και στις αρχές του 90 και να νομίζεις ότι θα γίνεις πάλι εκείνο το άγριο τεκνό που ήσουν και έβαζες στο πρώτο σου πικ απ και μετά CD την Μαντονίτσα και χόρευες. Που η συμπεριφορά της τότε κάτι έκανε και έβγαζε και την αγριογκομενίτσα. Αλλά μάλλον πέρασε τελικά πολύ καιρός και ξενερώσαμε να περιμένουμε την κυρία. Άσε που ξεκίνησε και η μέση να μας πονά, και το γόνατο και συνειδητοποιήσαμε ότι είμαστε αλλού πια! Δεν εκφράζει πια την εποχή, όσο και να το προσπαθεί...

• Το να κάθεσαι στη αρένα, pitch Β, αλλά όχι και πολύ πίσω και να προσπαθείς να δεις μια κουκκίδα, παθαίνοντας αυχενικό και δισκοπάθεια, από τα πλήθη που ήταν μπροστά σου, δεν είναι και ό,τι πιο ευχάριστο για 2 και βάλε ώρες
• Επίσης, ακόμα και αυτά τα ρημάδια videowall της σκηνής, ήταν πολύ χαμηλά με αποτέλεσμα να αισθάνεσαι ότι τελικά βλέπεις ένα συνεχόμενο video clip. Και αυτό να γίνεται ακόμα πιο έντονο από τη μόνη εναλλακτική που υπήρχε, να τη βλέπεις από τις μεγάλες οθόνες... Η μία μάλιστα σε κάποια ριπή ανέμου (ωραίο αυτό!) αποφάσισε να κουνηθεί τόσο που κόντεψε να πετάξει και μαζί της να πάρει και το μισό ακροατήριο... Ευτυχώς το έσωσε η καλή μας τύχη!
• Επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά την αφωνία της.
• Αν είχα και εγώ τους καλύτερους video αρτίστες και γραφίστες, τους σούπερ τεχνικούς computer animators και όλους τους παρατρεχάμενους κομπιουτεράδες, θα έβγαινα και εγώ πάνω να σου πω ένα Vogue άλλο πράγμα. Μέχρι και ιπτάμενα βυζιά θα έβγαζα!
• Οκ είναι προμόσιον του Hard Candy, αλλά ακόμα και απ' αυτό διάλεξε άσχετα τραγούδια.
• Την πολλή τη διασκευή την βαριέται και το synthesizer. Το Borderline με το ζόρι το καταλάβαμε στην αρχή.
• Τα ουα ουα, τα φιλιά στις γκόμενες, τα motherfuckers και αλλά τέτοια γραφικά ψευτομαγκιόρικα αλλού... Ανήκουν πλέον στη σφαίρα της δεκαετίας του 80 που είχαν και κάποιο νόημα! Σε έβαζαν σε μια χαζοεπαναστική κουλτούρα και ειλικρινά προσβάλουν τουλάχιστον τη διάθεση μας για χαβαλέ, γιατί είναι ξενέρωτα αμερικάνικα χαζά. Στο Μακκειν αυτά, που είναι και θεοσεβούμενος χριστιανός και μπορεί να παρεξηγηθεί πολύ εύκολα. Νέο χριστιανός, από τους πολύ fan!
• Εθεάθη η κα Λουκά, με την εικόνα της Παναγιάς (μεγάλη η χάρη της), να προσπαθεί να μπουκάρει για να την κάνει να πιστέψει και να μετανοήσει ως μια άλλη αμαρτωλή πόρνη.... Τι κρίμα... Δεν τα κατάφερε, να γλυτώναμε!
• Γιατί ξαφνικά στο La Isla Bonita, είχαμε μπερδέψει τα Βαλκάνια με την Ισπανία και τα τσιγγάνικα βιολιά της Ουγγαρίας με το Μεξικό;
• Στο συγκεκριμένο κομμάτι η Maddie είπε ρε παιδιά και ΟΠΑ!!! ΕΙΠΕ ΟΠΑ!! ΤΙΜΗ στον Ελληνικό Πολιτισμό της διασκέδασης... Δεν μπορώ ρε παιδιά, συγκινήθηκα... ΟΠΑ ΡΕ!! ΟΠΑ!! Πω πω μ'έστειλε!
• Χάρηκα, γιατί, έζησα ένα dejavou με την εμφάνιση πάνω στη σκηνή, της κομπανίας αλα Αδερφοί Κατσάμπα, που τραγούδησαν με σκέρτσο ένα τραγουδάκι από τις εξωτικές χώρες της Λατινικής Αμερικής, που βασικά κανείς δεν κατάλαβε αλλά έδωσε ένα χαρούμενο έθνικ τόνο στο ενσταντανέ!
• Γιατί κάτι ντυμένες Θιβετιανές με touch από Ινδία, έκαναν πάνω στη σκηνή σαν βλαμμένα με νευροκαβαλίκεμα;
• Το να βάλεις τη συναυλία να τελειώνει με το ξεσηκωτικό Give It to me και μετά να γράφεις ξαφνικά Game Over και να φεύγεις χωρίς ούτε ένα bye, ένα encore, κάτι τέλος πάντων, ήταν τουλάχιστον ξενέρωμα. Δηλαδή έρχεσαι στο σπίτι μου επίσκεψη, σε προσφέρω βρε συκαλάκι από 80 ευρώ και βάλε, τρως, πίνεις, τραγουδάς, χορεύεις σαν το αρκούδι και μετά μου την κάνεις μπαμπέσικα; Τς, τς, τς... Χωριάτα! Ούτε ένα γεια; Αγενέστατη παιδάκι μου!!

Τώρα γιατί η μάζα λέει τι ωραία που ήταν, είναι γιατί έχουμε χάσει το μέτρο. Γιατί μας φέρονται πολλές φορές κάποιοι λίγο πιο επαγγελματικά, χωρίς κάτι ιδιαίτερο και απλά στη μάζα αυτό φαίνεται φανταστικό μιας και έχει συνηθίσει στο ¨βαλιουμ¨ της μετριότητας. Όταν τα αισθητήρια σου έχουν πέσει, γιατί τα σκουπίδια σε κατακλύζουν και κάτι το διαφορετικό, απλά το προσπαθεί λίγο παραπάνω, αυτό το μεγεθύνεις και το σηματοδοτείς. Δεν μπορείς όμως να συνειδητοποιήσεις, πόσο τελικά όλα αυτά είναι κατευθυνόμενα από μια μουσική βιομηχανία που απογειώνει πλέον όχι τη μουσική, αλλά το φαίνεσθαι. Σε αυτό εμείς βέβαια παίρνουμε βραβείο!
Η συναυλία απευθυνόταν στο ουδέτερο λατρευτό κοινό που είναι του: 'ωραία ήταν, καλά ήταν' κτλ κτλ. Βρε, αν αυτό ήταν καλό από την "πιο μεγάλη" σταρ του πλανήτη, προτιμώ, επιτρέψτε μου να ακούω τις νότες της πατρίδας μου, τις μουσικές του πλανήτη που με ταξιδεύουν σε σφαίρες που μάλλον δεν μπορούν όλοι να κατανοήσουν. Δεν είναι κακό... Είναι θέμα προσωπικής καλλιέργειας και αισθητικής. Της αίσθησης ότι πληρώνω για συναυλία και θέλω τον αρτίστα να είναι εκεί πάνω ανοιχτός σε μένα, ανθρώπινος, με ειλικρίνεια.

Η μαντάμ Μαντονίτσα απλά πλέον βάζει το κοινό απέναντι και βαυκαλίζεται σαν αυτάρεσκη που είναι. Αλλά αυτό είναι λάθος, γιατί έτσι έχουμε χάσει το πιο ωραίο συναίσθημα της μοιρασιάς... TO SHARE MY MUSIC... Το performance είναι εγωιστικό.

Τι μας λες τώρα ρε σπαστέ θα μου πείτε...
Αυτό λέω και εγώ και πολύ ενέργεια ξόδεψα για την Τσικονίτσα...
Να πάει να φάει τα λεφτουδάκια της, να τα χαίρεται...

Της έκανα και εγώ τη χάρη, αλλά φτάνει...
Bye Bye Madonitsa!!! Πάμε για άλλες πολιτείες, φανταστικές...

Μια επιστολή για τον Ian Hibell...

Διαβάζοντας στη Daily Mail για το ατύχημα του Άγγλου ποδηλάτη, βρήκα ένα σχόλιο από την ανιψιά του Ann Hibell, ότι θα γίνει μια μικρή τελετή στο Devon της Αγγλίας εις μνήμη του στις 27/9.

Θεώρησα, πως οι ποδηλάτες όλης αυτής της χώρας και όχι μόνο, έπρεπε να μιλήσουν, να πουν κάτι σε αυτούς τους ανθρώπους... Πως, σε αυτή τη χώρα δεν είμαστε μόνο κάφροι αλλά και πολλοί άλλοι που προσπαθούμε, ο καθένας με το δικό του τρόπο, να κάνουν κάτι, ν' αλλάξουμε λίγο τα κακώς κείμενα....

Συνεννοήθηκα με τα παιδιά από τους ΠΟΔΗΛΑΤισσΕΣ, έγραψα ένα κείμενο στα Αγγλικά και αφού μίλησα με την πρεσβεία και το κανονίσαμε, στείλαμε το παρακάτω κείμενο στην οικογένεια, ώστε τουλάχιστον οι άνθρωποι να ξέρουν ότι κάποιος και από εδώ τους σκέφτηκε.

Δεν είναι όμως μόνο ο Άγγλος... Είναι και άλλοι συμπατριώτες μας, όπως ο Νίκος πατέρας 3 παιδιών που δεν θα είναι πια μαζί μας... Ετοιμάζουμε κάτι και για αυτούς... Ίσως μια οικονομική στήριξη...

Γιατί η ποδηλατική αλληλεγγύη είναι για τη ζωή, για τη συνέχεια, για τον άνθρωπο.

"Athens, 23/9/2008

Dear family and friends of Ian Hibell in Devon, UK.

It's really hard to try and find some words to describe our sad feelings for a unique person like Ian, who made cycling a passion, who chose this simple and yet so rewarding mechanical construction, to discover the amazing world we live in. Ian Hibell, symbolized for all of us, the free spirit embedded in the philosophy of cycling, a feeling that unites us in a common secret, an unbelievable sense that makes you want to carry out cycling despite the difficulties and dangers out there.

He was a brave man, because first of all he took the step to live his life uncompromised, chased his dream and lived life to the full. He left his comfort zone of job security and daily normal life to step outside of his Devon window, to the big, extraordinary world. He did that using the most reliable, “polite” and peaceful mean of transportation equipment around the world.

And in doing this, he gave to all of us an exceptional message: in a time that world cultures and nations seem to be in trouble still understanding each other and people still suffer from wars, poverty, hunger, racism and hatred, his lonely cycling path all around the globe, was a route of reconciliation, of getting to know the person next to you or across the globe. Of actually getting into real trouble and doing this. A message of hope that he passed in any given circumstance to us and most importantly, our children. The citizens of tomorrow need people like Ian to awake them from the sleepy societies they grow up.

We, the Cyclists (in actual Greek, “Podilates”), were formed in Athens some years ago, as a citizens activist group, to raise awareness of the Greek state, local councils and drivers to the rights and needs of cyclists in a country that needs to do so much more to become a civilized state that respects the fragile nature of the bicycle. We struggle for our right to exist, our right for proper infrastructure, laws and respectful behaviour of Greek drivers. Incidents like Ian’s, prove, unfortunately in the most erroneous way, the neglect of our authorities and driving culture. It is not easy. We know. We are swimming against the stream here, but things are slowly changing and legacies left behind by persons like Ian, unite us and give us more courage and will to continue our struggle.

We felt that we had to offer you our deepest condolences and to remind you that they are many Greeks who felt so bad about this unfortunate event that was to happen here.

This past Sunday, 21/9/2008, we organized as we usually do, an Athens Bike Protest Rally, dedicated to all the cycling victims in our country. A white painted bicycle, a so called "Ghost Bike" as it is commonly known in the cyclist movement around the world, symbol of unique souls, was left outside the Ministry of Public Construction and Plans, as a tribute to all those cyclists that were so unfortunate. Ian included. A moments silence was observed, by more than 1500 cyclists, as a respect for Ian and all the Greeks who have left this world.

The placard itself reads:

"Since I was a child I wondered, who is the strongest, the one who hits or the one who hurts? In memory of all the cyclists, who sacrificed their lives on the altar of reckless driving behaviour and poor infrastructure..."

God bless their souls.
Ian, continue to cycle up there. You are a leader!

Philippos Frangoulis
An urban cyclist, on behalf of "PODILATissES"

Ας γιορτάσουμε την ημέρα χωρίς αυτοκίνητο με... πολλά αυτοκίνητα! Και μέσα στον Εθνικό Κήπο αμα λάχει να'ούμε!

Πέμπτη μεσημεράκι, πετάλι στον Εθνικό Κήπο και εκεί κάπου κοντά στα γαϊδουράκια και λοιπά συμπαθή τετράποδα και μη... να σου 2 συγγενείς των γαϊδάρων!

Οι απίστευτοι αυτοί τύποι, με τις "κούρσες", είχαν μπει ανενόχλητοι μέσα στον Εθνικό Κήπο, οδήγησαν πάνω στα μονοπάτια, και διάλεξαν και σκιά... Ο μπροστινός κιόλας, γάιδαρος με τα πολύ μεγάλα αυτιά, κοιμόταν κιόλας μέσα στο αυτοκίνητο κάτω από την παχυλή σκιά των δέντρων, που στέκονται εκεί περίπου από το 1840 και βάλε...

Ο Εθνικός Κήπος, ήταν ουσιαστικά ο κήπος των Ανακτόρων και μέχρι περίπου το 1922, ήταν ανοιχτός λίγες ώρες μόνο στο κοινό. Οι Βαυαροί (φυσικά) έκαναν την αρχή, όταν κάλεσαν, εκεί γύρω στο 1840,τον Βαυαρό γεωπόνο Σμάρακ και τον μαθητή του με το περίεργο όνομα Σμικ, να κάνει τα πρώτα σχέδια και τις πρώτες φυτεύσεις. Μετά το 1850, ο κήπος πλέον διαμορφώνεται κατά το αγγλικό σύστημα, που ευνοεί δηλαδή την πλούσια βλάστηση. Θεωρείται εξαιρετικός στο σχεδιασμό του, άσχετα αν εμείς τώρα αυτό δεν το πολυκαταλαβαίνουμε μιας και τον έχουμε γενικά...γραμμένο.
Και αυτό γιατί είναι συνάμα και ένας βοτανικός κήπος, που έχει πολλά δείγματα της ελληνικής χλωρίδας, όπως: Πεύκα Σουνίου, "μποριάνα βαριαμπίλις" από την Πάρνηθα, φοίνικες από το "ιερό" νησί της Δήλου αλλά και 15000 ρίζες ευγενών δέντρων που ήρθαν από τη Γένουα! Επίσης, εκείνοι οι ψηλοί φοίνικες που όλοι έχετε δει στην είσοδο από τη Λεωφ. Αμαλίας, δίπλα στη Βουλή...

(ναι αυτή που την κρύβουν 2 περίπτερα και τα συμπράγκαλά τους, στάσεις λεωφορείων, 2 καροτσάκια με μαλλί της γριάς και πασατέμπο, 1 λαχειοπώλης, κάτι κακόγουστες προτομές του Αβραμόπουλου για Αρχαίους συγγραφείς, ωδή στην αρχαιολατρία, και γενικά όλο το Τσίρκο Μεντράνο μαζί)...

...ανάσα... είναι δώρο του αντιβασιλέα της Αιγύπτου. Έχει γενικά, πολλά είδη φυτών και από άλλα μέρη του κόσμου, που έρχονταν τότε δώρα στο παλάτι, όπως φοίνικες από την Καλιφόρνια, Ευκάλυπτοι και άλλα περίεργα από την Αυστραλία, τριανταφυλλιές από τη Γρανάδα, δώρο του βασιλιά της Ισπανίας.
Μια όαση μέσα στο κέντρο, ένας ζωντανός πνεύμονας που η ανάσα του ακόμα και τις ζεστές μέρες του χρόνου, είναι δροσερή και καθαρή. Όποιος περνάει από τους δίπλα δρόμους, αμέσως καταλαβαίνει τη διαφορά θερμοκρασίας.
Μετά το κλασικό όργιο, της Ελληνικής γραφειοκρατίας, όπου ανήκε σε όλους με αποτέλεσμα να μην κάνει κανείς τίποτα και να είχε καταντήσει να είναι απότιστος και αφρόντιστος, πέρασε στα χέρια αποκλειστικά του Δήμου και κάπως σουλουπώθηκε, παρόλο που ακόμα πρέπει να γίνουν πολλά...
Όπως π.χ. ας πούμε φύλαξη; Αλλά, βρε φίλοι μου, φύλαξη όχι από τους κακούς, αλλά από τα αυτοκίνητα; Εκεί έχει καταλήξει ο αστικός πολιτισμός, με αυτή την Ελληνο-χωριάτικη νοοτροπία του κάθε μικρόνοα ελληναρά...

Και είμαι σίγουρος και τα στοιχεία της πινακίδας για όποιον θέλει να το τσεκάρει φαίνονται, πως τα αυτοκίνητα αυτά δεν είναι τυχαία!
Ανήκουν στους παρατρεχάμενους τζιτζιφιόγκους και ορντινάντσες των εν την Ηρώδου του Αττικού κατασκηνωθέντων, λόγω "προστασίας" και "τιμών" στους εν οίκους Μαξίμου και λοιπά κατοίκων! Γιατί η πιο κοντινή πόρτα, ήταν εκεί. Είναι η πλησιέστερη πρόσβαση και τα χνάρια των αυτοκινήτων στο χώμα, ξεκάθαρα... Πουαρό έγινα ο άτιμος για να σας πω την ιστορία!!

Αλλά ακόμα και των υπαλλήλων να ήταν, που "φροντίζουν" τον κήπο ή τα ζώα, ακόμα χειρότερα! Αυτοί που τον προστατεύουν, θα έπρεπε να είναι υποδειγματικοί.
Έχει δυστυχώς και άλλα άσχημα πιο κάτω... Σειρά από κάδους που χάσκουν με τα σκουπίδια γύρω, γύρω, θαρρείς και αν τα έβαζαν αλλού, έξω από τον κήπο, θα τους έπεφτε η μέση... Και φυσικά οι μπουλντόζες, βυτία και άλλα μηχανοκίνητα που μπορεί να ασχολούνται με το "καλλωπισμό" των φυτών και λοιπών στοιχείων αλλά δεν είναι η θέση τους εκεί! Έλεος πια!

Κρίμα... πόσο ειρωνικά διαβάζονται οι παρακάτω γραμμές:
"Ο περίπατος του κήπου είναι ο ωραιότερος και ο ενδοξότερος περίπατος του κόσμου" Γάλλος, ρομαντικός ποιητής και περιηγητής, Ερνέστος Ρενάν....

Αφιερωμένο εξαιρετικά στο Toyota Corrola της φωτό και στο γάιδαρο του.

(Βιβλιογραφία: "Περίπατοι κληρονομιάς στην Αθήνα, Εκδ. Οξύ, Κ. Καρράς - Α. Σκουμπουρδη, 2004)

Πάμε Ποδηλατοπορεία 21/9, 12:00 Π. Άρεως!!!

Αυτήν την Κυριακή 21/9 δεν θέλω να λείψει κανένας έτσι;

Πάμε να κάνουμε την πορεία μας, να χαρούμε λίγο τους δρόμους που μας στερούν όλο το χρόνο, να γίνουμε μια μάζα, μια δύναμη, να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπεια μας και την ύπαρξή μας στους δρόμους.

Περισσότερα στους www.podilates.gr...
Έχουμε, έχουν τρέξει αρκετά παιδιά για την πορεία.

Μπείτε στο site και τυπώστε και το κείμενο που θα μοιράζουμε στους απεγνωσμένους ΙΧηδες και χαρούμενος πεζούς...
Ένα μικρό συγγνώμη για τους επιβάτες των Λεωφορείων και Τρόλεϊ που μπορεί λίγο να τους καθυστερήσουμε αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά!

Κυριακή 21/9 στις 12 Π. Άρεως, Αγ. Κων/ντίνου!
Έχει και προσυγκεντρώσεις από διάφορα μέρη της Αθήνας για να έρθετε παρεούλα!

Τροχονόμε έχεις ταλέντο!

Αγαπητέ Τροχονόμε...

Θαυμάζω το σωστό τρόπο που φοράς τη στολή σου, με το ξεκούμπωτο πουκάμισο, την αλυσίδα με τη τρίχα στο στήθος, την κοιλιά που ξεχειλίζει, αφού είναι γνωστό το πόσο σημαντική εκγύμναση γίνεται από το Υπουργείο για τα αγόρια και τα κορίτσια του σώματος! Με εκπλήσσει το χρυσό ρολόι και τα διάφορα κοσμήματα στο χέρι π.χ. δαχτυλίδι. Δίνουν ένα γνήσιο αέρα music hall "Εδέμ", με την Τούλα στη φωνή και τον Μητσάρα στα όργανα! Αυτά υποδηλώνουν, βεβαίως βεβαίως και την Ελληνική σου βαθύτατη παράδοση στα ακούσματα και στις κοινωνικές εκδηλώσεις. Εμ τι;

Σε βλέπω με καμάρι, να στέκεσαι εκεί, αγέρωχα και με σθένος, στη διασταύρωση Λεωφ. Αμαλίας και Βασ. Όλγας, μετά το Ζάππειο και να διαχειρίζεσαι με θαυμαστή δύναμη και πάθος την κυκλοφορία.

Μέσα στα πλαίσια του εορτασμού της εβδομάδας χωρίς αυτοκίνητο και γιορτάζοντας μαζί με τους λαμαρινο - έγκλειστους "χαρωπούς" ΙΧηδες αυτό το τόσο σημαντικό γεγονός, με μποτιλιάρισμα και ευτυχισμένο κορνάρισμα, ΞΕΡΕΙΣ φυσικά όπως κανείς άλλος ΝΑ ΜΗ ΔΙΝΕΙΣ προτεραιότητα στο ταλαίπωρο ΤΡΑΜ όταν έρχεται εκεί και προσπαθεί να διασχίσει αυτήν την πολύβουη διασταύρωση.

Έτσι μπράβο, έχεις ΤΑΛΕΝΤΟ και μια μοναδική, πηγαία παιδεία που σου έχουν εμφυσήσει οι ανώτεροι και το σύστημα... Έτσι, έτσι πάμε σωστά, καλά, δυνατά! Να τιμωρηθούν αυτοί οι πονηροί επιβάτες που ταξιδεύουν με το ΤΡΑΜ και ακούνε μουσική, διαβάζουν, συζητάνε, μιλάνε με άνεση στο τηλέφωνό τους, χαζεύουν από το παράθυρο, απολαμβάνουν τη διαδρομή τους. Οι ΙΧήδες ξέρουν καλύτερα, να πήζουν φυσικά με άνεση στους δρόμους της πόλης που δεν φτιάχτηκε για αυτοκίνητο... Να χαίρονται τα αγορασμένα με τουλάχιστον 334 δόσεις και μετρητά δώρο για τα πατάκια, με το Τραπεζικό Πρόγραμμα "AUTO - AKINITOPOIOYMAI" και Τροχονόμε, έχεις και άλλο ταλέντο και δεν το ξέρεις! Δίνεις χαρά και στο ψυχίατρο!

Σήμερα, σε έκραξα πάνω από το ποδήλατό και πολύ το χάρηκα.... Μέχρι και ο οδηγός του ΤΡΑΜ σε στόλισε. Τι ωραία που κοίταξες με το βλέμμα της απορημένης αγελάδας! Έχεις ταλέντο και στην πόζα!!! Να το ψάξεις! Αμαρτία είναι βρε...

Ευτυχώς υπάρχει, τις περισσότερες μέρες, ένας άλλος και πάλι γεματούλης συνάδελφός σου (δεν σπάει η παράδοση ΠΟΤΕ) που είναι όμως σωστό ταλέντο και αγαπάει το ΤΡΑΜ... Και σου λέει και καλημέρα!
Τελικά σε αυτή τη χώρα η παιδεία έχει πρόβλημα ταλέντου! Δεν τα καταφέρνει με δαύτους τους Νεοέλληνες... δεν μαζεύονται με τίποτα...
Καλή εβδομάδα χωρίς αυτοκίνητο, με πολλά, πολλά αυτοκίνητα!
Να μας χαιρόμαστε!

Στη Βαρυμπόμπη κόπηκε το νήμα...

Αυτή η είδηση μάλλον σίγουρα θα έφτασε στα αυτιά σας...

Ο Άγγλος ποδηλάτης Ian Hibbell έκανε το γύρο του κόσμου με το ποδήλατό του, πέρασε τόσους κινδύνους και τελικά... άφησε την τελευταία του πνοή στο ΚΑΤ από έναν οδηγό που έκανε ο ανόητος κόντρες στην Ε.Ο., κάπου στη Βαρυμπόμπη... Η Ελλάδα στο μεγαλείο της, έκανε το γύρο τουλάχιστον της Αγγλίας, για τη συμπεριφορά των οδηγών της.

Θα χρησιμοποιήσω εδώ το ποστ του φίλου mourmour.gr για όσους θέλουν να διαβάσουν κάτι παραπάνω...

Αλλά δεν είναι μόνο οι διάσημοι.. Είναι και κάποιοι ποδηλάτες που φέτος δεν θα συνεχίσουν να ποδηλατούν μαζί μας... Π.χ. ο 36χρονος πατέρας τριών παιδιών που πήγαινε στην Πάρνηθα από μη Ε.Ο. και τον έκοψε ένα φορτηγό στη μέση... Φρικτό!

Μην βιαστείτε να κρίνετε και να πείτε ότι "τα ποδήλατα είναι επικίνδυνα..."

Επικίνδυνοι είναι οι Έλληνες οδηγοί, που δεν υπολογίζουν κανένα στο δρόμο, παραβιάζουν stop και φανάρια, κάνουν αναστροφές στη μέση του δρόμου, τρέχουν σαν τρελοί με τις BMWαρες και τις τζιπάρες τους στα δρομάκια και στις γειτονιές... Πόσες φορές εκεί στο Μετς, στη γειτονιά μου, σε κάτι στενά που παίζουν παιδιά, μπαίνουν κάτι ηλίθιοι και τρέχουν με 80 και 90; Όταν θα τους πεταχτεί ένας πεζός, μια γιαγιά από τη λαϊκή, μια μητέρα μ'ένα καρότσι, ένα μηχανάκι, ένα παιδάκι, ένας ποδηλάτης, πως θα σταματήσουν; Βλέπετε λοιπόν πως ΟΛΟΙ είμαστε ευάλωτοι μπροστά στη λαμαρίνα με τις ρόδες... Όχι μόνο οι ποδηλάτες... Αλλά και οι ΕΠΙΒΑΙΝΟΝΤΕΣ σε αυτά τα ΙΧ. Όλοι οδηγούν σαν να μην τους νοιάζει η ίδια τους η ζωή! Θα έπρεπε όλοι οι οδηγοί να περνάνε υποχρεωτικά από το ΚΑΤ να ξυπνάνε λίγο...

Με λύπη διαβάζω και επιβεβαιώνομαι:

"Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της τροχαίας τους πρώτους έξι μήνες του 2008 σημειώθηκαν 107 Τροχαία με ποδήλατα, από αυτά τα 19 ήταν θανατηφόρα, τα 22 είχαν σοβαρούς τραυματισμούς, ενώ τα 66 ελαφρύτερους.
Στη χώρα μας οι ποδηλατοδρόμοι είναι ελάχιστοι. Όπου αυτοί υπάρχουν μετατρέπονται σε πάρκινγκ. Οι ποδηλάτες αναγκάζονται να αλλάξουν δρόμο ή να πάνε με τα πόδια. "

Δεν θέλω να μου απογοητεύεστε... Θέλω όμως από εσάς τους οδηγούς, γιατί όλοι είμαστε οδηγοί, να σκεφτείτε την άλλη φορά που θα πιάσετε το τιμόνι του ΙΧ ή της μηχανής (που είναι οι πιο επικίνδυνες) τον Ian, τον πατέρα, τον κύριο Αποστόλη από το Κρόκιο Βόλου...

Και εμείς οι ποδηλάτες να είμαστε ακόμα πιο πολλοί στους δρόμους, ακόμα πιο προσεκτικοί, ακόμα πιο διεκδικητικοί ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ!

The three "Bitches" party at Koukaki ή αλλιώς την κάναμε Ταράτσα!

Η ρόδα του Σπαστού κυλάει στην Πλάκα. Ακόμα ζέστη έχει, αλλά δεν είναι και χάλια! Ευτυχώς μετά τη Φιλελλήνων και τα πίσω στενά της, είναι ΟΛΟ κατηφόρα μέχρι κάτω το Κουκάκι...

Κουκάκι, λίγο παρεξηγημένο, σφηνωμένο μεταξύ ακριβού Φιλοπάππου και Συγγρού, αλλά ζωντανού και αγαπημένου! Συνοικία Αθηναϊκή με τα όλα της.

Γλιστράει το ποδήλατο, φτάνει Μακρυγιάννη...Ότι και αν λέτε, εμένα δεν μου αρέσει... Ξέρετε τι!  Ειδικά από τα πλάγια με τη λαμαρίνα να φαίνεται φάτσα – κάρτα, το Ν. Μουσείο Ακροπόλεως, δεν μου κάνει! Λοξοκοιτάζω λοιπόν τον τεράστιο όγκο "υψηλής" αρχιτεκτονικής που ήρθε και προσγειώθηκε σαν το UFO στη γειτονιά και όλα γύρω του να τα γκρεμίσει θέλει. Και τα κτίρια εμπρός και τα νεοκλασικά πίσω του... Όλα! ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ! Το μέτρο οι αρχαίοι ήξεραν και το κρατούσαν.  Οι Νεοέλληνες όμως όχι. Ματαιόδοξο κτίριο... Εγωιστικό για νεοφερμένο. Και φυσικά τα αυτοκίνητα παντού, στον πεζόδρομο της Αρεοπαγίτου, στα στενά. Ειδικά όταν ανοίξει το μουσείο, θα τα κρεμάσουμε και στα μπαλκόνια να μην έρχονται και τα περιστέρια, σαν CD. Ειδικά τα πούλμαν με τους τουρίστες, θα τα βάλουμε να παρατάσσονται μπροστά από την Ακρόπολη να «συνομιλούν» και αυτά τα καημένα με τον Ιερό Βράχο.... Όπως το κτίριο δηλαδή... Προέβλεψαν βλέπετε οι Τσουμί, Τσουνί, Γατί, Τσαμπί και οι αρμόδιοι μαζί και για τη γύρω περιοχή... (ρίμα!!!)

ΚΟΥΚΑΚΙ...

Λίγο γιαπωνέζικο κάνει τώρα που το σκέφτομαι.. ΚΟΥ-ΚΑ-ΚΙ... Χμμμ / ΚΑ-ΚΙ... Χμμμ Γιαααα.....χα.....

 «Φυσάει» το σπαστό ποδηλατάκι στη Βεΐκου... Ήσυχα είναι, κάνω ζιγκ, ζαγκ... Κάβα, κάβα που έχει; Με άδεια χέρια δεν λέει. Περιπτερά ρωτάω την κάβα αναζητάω!  40 μέτρα πίσω...μου απαντάει.

Ωραία κάβα, η κοπέλα εξυπηρετικότατη και αρκετά ενημερωμένη.  Παίρνω ένα καλό αλλά και οικονομικό κρασάκι, άλλωστε σε ρεμαλο-πάρτυ πάω... Η κάβα κάνει και ενημέρωση για εθελοντική εργασία στο Νεπάλ σε διάφορους τομείς.  Όχι για το πιοτό, για αλλά!  Όσοι ενδιαφέρονται στη Βεΐκου, Κουκάκι απέναντι από το Αστ. Τμήμα!

Φτάνω στο σπιτάκι των 3  Bitches... Σπάω το σπαστό ποδηλατάκι και το ανεβάζω τέρμα πάνω... Το σπίτι είναι λίγο decadence αλλά είναι Σ....α και το λατρεύουμε!  Το πάρτι έχει και θέμα:  "Φέρτε τα Καλοκαιρινά σας αξεσουάρ"...

Κουβαδάκια, πισινούλα, φτυαράκια, σωσίβια... Οι κοπέλες φοράνε τα σούπερ σορτσάκια και παρεό...Στο πιο Urban σποτ της πόλης, με κεραίες, βρακιά κρεμασμένα, τσιμέντο, παράθυρα με γείτονες που βλέπουν τηλεόραση, στήνεται ένα  Beach Taratsa Party! Το σκηνικό, στο καψαλισμένο τσιμέντο από τον ανελέητο ήλιο της ημέρας, στήθηκε πολύ καλά από τα κορίτσια!  Φωτάκια, λουλουδάκια, μια παιδική πισίνα, ηχεία και κονσόλες, κούνια για relax, και ποτάκια, πολλά ποτάκια... που συνέχεια αυξάνονται με την άφιξη των τρελών παρτόβιων...

Είμαστε όλα τα σούργελα εκεί από το θέατρο αλλά και φοιτητές, σκηνοθέτες, ζογκλέρ, δημοσιογράφοι, σχεδιαστές, μηχανικοί και τραπεζικοί (μη παραδοσιακοί επισημαίνω) σέρφερς ΟΛΟΙ. Μια παρεούλα με κέφι...

Η Βαγγελίτσα στο ρόλο του  DJ!  Ωραία μουσικούλα...

Έρχονται και άλλοι, η ώρα κυλάει... Σύντομα όλη η ταράτσα λικνίζεται... Οι γείτονες κοιτάνε απορημένοι το polizei το έχουμε στα σίγουρα!!! Μια οικογένεια μεταναστών απέναντι συμμετέχει, χαιρετάμε και την γιαγιά απέναντι και τους μετανάστες!  Το απολαμβάνουν με τσιγάρο και ποτό στο μπαλκόνι τους!

23:30 έρχεται το μπατσικό... Κερνάμε ποτάκι, δεν παίρνουν (σωστοί), λέμε πολύ νωρίς ήρθατε ρε παιδιά, σας περιμέναμε πιο μετά...Μωρέ, τι δειλός ο όποιος γείτονας που κρύβεται πίσω από τη σειρήνα του περιπολικού, αντί να έρθει να μας τα πει εμάς... ΟΚ, σύμφωνοι σας καταλαβαίνω λίγο μπορεί να ενοχλείστε, ΑΛΛΑ βρε φίλοι συμπολίτες ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΟΝΟ... Υπομονή!

Άντε καλά, οι μπάτσοι φεύγουν

Το πάρτι ξεσαλώνει!!! Σε κάποια φάση όλοι χορεύουν, χαμόγελα, αποχαιρετισμός με το καλύτερο τρόπο στο καλοκαίρι του 2008 από τα παιδιά της πόλης... Πήγαν, είδαν, κάηκαν στον ήλιο, χαλάρωσαν στη θάλασσα, μαύρισαν αλλά κακά τα ψέματα... ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ!!! ΑΡΑ όσο και να μην το χωνεύουμε, ΑΘΗΝΑ σε αγαπάμε βρε άτιμη!!!

 Κάθομαι και χάνομαι στην κούνια, βλέπω τη χαρά τριγύρω, πίνω κρασί, έχω μια ζαλάδα γλυκιά... Πονάει η μέση λίγο.. Λες τόσο να μεγάλωσα;... Δεν το βάζω κάτω.. Σηκώνομαι, παίρνω το μεγάλο κόκκινο σωσίβιο το φοράω στο Μαράκι με τη μάσκα του δύτη στο πρόσωπο και κάνουμε το γύρω του θριάμβου...

Πολύ γέλιο...  Είμαι γελοίος σκέφτομαι; Δεν με νοιάζει;  Η Μάγδα αναρωτιέται: "Πότε θα μεγαλώσουμε ρε παιδιά;"  .... "Ποτέ" απαντώ!!!

Ζήστε παιδιά τη στιγμή!!! Πάρτι στις ταράτσες ΟΛΟΙ!!

Φεύγω κάποια ώρα με το ποδήλατο... Τα στενά είναι ωραία.. Τραβεστί δίπλα στη Συγγρού κάνουν πιάτσα, στο Κουκί κόσμος πολύς... μ' αρέσει πολύ η νύχτα!

Πότε κοιμήθηκα δεν κατάλαβα...

ΥΓ: Οι μπάτσοι επιστρέψανε... Αυτή τη φορά μαλώσαμε!!! Μωρέ δεν πάνε λέω εγώ να ασχοληθούν με άλλα, κυνηγάνε τα πάρτι!  Σαν το ΙΡΑΝ!  20μ πιο κάτω στο παρκάκι τα ναρκωτικά αλλάζουν χέρια στο χρηματιστήριο της ντροπής και της εξάρτησης... Αλλά έτσι είναι...

Γειτόνια θλιβερά και μίζερα πήξτε στην τηλεόραση και στον κόσμο σας!

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙ... Αυτό μας έμεινε!

Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική... Πρώτες συννεφιές του Φθινοπώρου!

Θεσσαλονίκη...

Καιρό είχα να βρεθώ στο τόπο μου... Καινούρια μαγαζιά, κυρίως για φαγητό (τί άλλο). Xαλαρή διάθεση... Με το που παρκάρουμε βλέπω 2 γνωστούς! All time classic Θεσσαλονίκη. Αν μένεις και έχεις μεγαλώσει στην "πυρίκαυστο", δηλαδή στο πολύ κέντρο, το να κρυφτείς λίγο δύσκολο. Κλασσικό πρόβλημα φυσικά και το παρκάρισμα. Τάμα στον Άι Δημήτρη πρέπει να κάνεις για να βρεις γρήγορα... ΟΚ...Τακτοποιούμαστε, ποτίζουμε και τα λουλουδάκια μιας και τα παρεντς απουσιάζουν. Συννεφιασμένη σήμερα η πόλη, σκέφτομαι, βλέποντας τα Κάστρα και την Άνω Πόλη από το μπαλκόνι του 8ου ορόφου...
Μυρίζει φθινόπωρο!

Βόλτα... Βόλτα με το ποδήλατο, να δείξω στο φιλοξενούμενο την πόλη με το καλύτερο μεταφορικό μέσο... Αυτή η πόλη στο μεγαλύτερο ποσοστό της, τουλάχιστον μέχρι την Εγνατία, είναι φτιαγμένη για το ποδήλατο...

Από την Αρετσού μέχρι και το Λιμάνι και πιο πέρα ο πληθυσμός θα μπορούσε να μετακινείτε με το ποδήλατο, αλλά τα "αστέρια" που μας αξίζουν, Δήμαρχος και Νομάρχης, νοιάζονται πιο πολύ για το Close Up και το ένθετο που έχει με την κοσμική ζωή της πόλης σε φωτογραφίες, τις ασπίδες του αγάλματος του Μπουρμπούλη που καθάριζε και χτένιζε το Βουκεφάλα και κάτι έγινε και τις χάσανε... Αλλά είναι και οι κακοί αυτοί εκεί από πάνω που δεν μας θέλουν και εμείς τους κρατάμε μούτρα... Πείσμα αυτοί, πείσμα και εμείς και όλοι μαζί στο Νηπιαγωγείο! Τι καλά!!!

Διασχίζουμε τα ήσυχα στενά γύρω από την Ερμού... Βόλτα στην εμπορική συνοικία, στις παλιές Εβραϊκές στοές, στου Μοδιάνο και στο Μπεζεστένι, στα υφασματάδικα, βλέμματα σε κτίρια που ρημάζουν, όλα χτισμένα μετά τη φωτιά του 1917... Λαμπρή η ιστορία της πόλης και της πολυπολιτισμικότητά της. Χωνευτήρι των λαών... Βαλκάνιων και μη... Αυτό ήταν το πλεονέκτημά της, αυτό βάλθηκαν να σβήσουν... Επιστρέφει όμως!

Περνάμε τις πύλες του Λιμανιού, χαζεύουμε τις αποθήκες που τώρα φιλοξενούν Εκθέσεις και το φεστιβάλ Κινηματογράφου... Άραγμα στο μώλο. Μυρωδιά της θάλασσας παντού και υγρασία.... Γλάροι... Στο βάθος του κάδρου ο Λ.Πύργος, απέναντι ο Όλυμπος... Η Π. Παραλία, μέτωπο της πόλης στη θάλασσα, στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο, στον κόσμο όλο... Πάντα πίστευα ότι αυτό το μέτωπο μπαίνει στο DNA του κάθε Θεσσαλονικιού, στο αίμα του... Όσο η πόλη είναι ανοιχτή στον κόσμο, τόσο διχάζεται η ψυχή της...
Η κλείνεται στον εαυτό της ή φεύγει μακριά, μεταναστεύει...
Έτσι και ο κάτοικος της.... Διχασμένες προσωπικότητες είμαστε...

Ποδηλατούμε στην παραλία, τα κύματα σκάνε στο μουράγιο.
Η πόλη θα βγει πιο μετά για βόλτα, έχει ησυχία ακόμα. Καφέ υπερπαραγωγές στην παραλία. Δυστυχώς, για εμένα η πόλη αρκετά χρόνια τώρα, έχει πέσει στο ραχάτι και στο φραπόγαλο... Υπάρχει μερίδα που δραστηριοποιείται για αλλαγή, αλλά το ραχάτι ακόμα αντιστέκεται... Ωραίο είναι δεν λέω, αλλά όχι και τόσο πολύ βρε συντοπίτες! Παλιά δεν ήταν τόσο πόζα και δήθεν τα πράγματα!
Περνάμε το πιο "χρήσιμο" ποδηλατόδρομο της Ελλάδας, που έχει και σήμα και ορίζεται από 2 κίτρινα πεζουλάκια (φωτό)... Πάνω στο πεζοδρόμιο της νέας παραλίας, προστατεύει με ασφάλεια τα ποδήλατα από τα καροτσάκια των αλλοπρόσαλλων μαμάδων και άγριων περιπατητών!! Και τελειώνει λίγο έξω από τον Όμιλο στα 2 - 3 χιλιόμετρα περίπου όπου 2 τζιπ έχουν παρκάρει κιόλας για να πάνε οι κουρασμένοι ιδιοκτήτες τους να πιουν φρέντο στον Όμιλο. Αν περπατούσαν πέντε μέτρα θα χανόταν η κοιλιά και θα έπεφτε και ο κ@... Τόσα παΐδια χαμένα!

Στην επιστροφή οργανώνουν πάνω στην παραλία, που είναι θυμίζω για πεζούς, το Ράλι της ΔΕΘ... Άλλη εξυπνάδα και αυτή!
Εξατμίσεις, σπινιάρισμα, πολύχρωμα αυτοκίνητα...
Δεν μπορείς να περάσεις βασικά εκτός και αν βγεις από κάτι κάγκελα, κάνεις πιρουέτα με το ποδήλατο πάνω από τα αμάξια που είναι όλα παρκαρισμένα στην παραλία και τους θαυμαστές που είναι λίγοι και χάσκουν...
"Συγγνώμη" ρωτώ έναν... "Από πού να περάσουμε;" Με το χέρι μου δείχνουν κάτι κάγκελα να στριμωχτούμε ανάμεσα...
¨Καλά βρε παιδιά, είναι ανάγκη να κλείσετε όλο το πεζοδρόμιο;¨ αναρωτιέμαι.
Και ξαφνικά ο ευτραφής κύριος, με φάτσα γραφειοκράτη και φάλαινας μαζί, μου βάζει τις φωνές!!!!
"Άιντε από εδώ ρε φύγε, βλάκα... Όλο το χρόνο σουλατσάρεις και τώρα σε πείραξε το ράλι" και άλλα τέτοια... Ομολογώ ότι έμεινα να τον κοιτάζω με ανοιχτό το στόμα από την επίθεση χωρίς αιτία.. Τόσο αγάμητος λέω; Εμ έτσι πως είναι... Και με αποτελειώνει με ένα "Άντε από εδώ ρε Οικολόγε!!!!!" Χα χα χα χα
Καλά, βάζω τα γέλια και τον κοιτάω και του λέω "Καλά άνθρωπε μου καλά πας; Τι οικολογίες και μαλακίες μου λες... Πως να περάσει ο κόσμος λέμε και ρωτάμε γιατί δεν το έχεις σκεφτεί;''
Σηκώνομαι, φεύγω... Ανοίγουν τελικά το δρόμο....
Φεύγοντας από το σημείο ακούμε στα μεγάφωνα: "Παρακαλούνται οι αρμόδιοι να απομακρύνουν λίγο τα αυτοκίνητα πιο κάτω και να αφήσουν χώρο ... Παρακαλούμε να μην μπλοκάρετε την παραλία...."
Χαμογελώ μπαγάσικα... Αν όλοι οι Έλληνες μιλούσαμε, οι φωνακλάδες φάλαινες θα κάθονταν σπίτια τους... Τι μ@....ς!!!
Αυτά είναι λέω...
Άσε... Αύριο πάω Χαλκιδική!!!!

Φάγαμε όμως και ωραίο σούβλακο (όχι καλαμάκι ρεεε) στο Ντερλικατέσσεν....
Χα

Χαλκιδική...

Αποχαιρετώ το καλοκαίρι στην άδεια παραλία... Τελευταία μπάνια...
Θερινός οικισμός "Ακτη Μηκύβερνα", για όσους ξέρουν, μοναδικός!!!
Παιδικά ανέμελα καλοκαίρια.. Από τις 15 Ιουνίου μέχρι 9 Σεπτέμβρη!!!

Βόλτα στον ανεμόμυλο στον Αγ. Μάμα, στη Γερακινή, στο κλειστό πια για τη σεζόν, θερινό σινεμά "Αντιγόνη" με το ωραίο λουκάνικο Πολυγύρου... Πιο πολύ για αυτό πηγαίναμε παρά για την ταινία!

Τα πόδια ψηλά στο κάγκελο, κάνω ποδήλατο ξυπόλητος, ουζάκι, γαύρος, σαρδέλα και σαλάτα!!! Ελίτσες Χαλκιδικής... Τί ωραία!

Το βράδυ γυρίζω Αθήνα...
Δεν πειράζει... Εδώ είναι το σπίτι πια...

Τι είναι τα λουτρά "Πόζαρ";

Οδηγούμε προς την Αριδαία, στο νομό Πέλλης, όπου κάτω από τη σκιά του όρους Βόρας (Καϊμακτσαλάν, που σημαίνει στα Τούρκικα "η κορυφή άσπρη σαν καϊμάκι"...ναι μπρε γιαβρούμ...!!!) βρίσκονται τα Λουτρά του "Πόζαρ", με το ζεστό, ιαματικό νερό τους... Πληροφορίες εδώ!
Το καλοκαίρι είναι γεμάτο παππούδια αλλά δεν μας πτοεί το γεγονός, αφού είναι συμπαθέστατα με τα μπουρνουζάκια τους και τα ωραία μαγιουδάκια τους!
Μπαίνουμε στη φυσική πισίνα που σχηματίζεται από τα θερμά νερά και κάνουμε φυσικό spa με πραγματικό καταρράχτη!! Το τέλειο είναι, ότι αν θέλεις, περνάς μετά στο διπλανό ρεύμα και μπαίνεις κάτω από το κρύο νερό του άλλου καταράκτη που είναι τόσο αναζωογονητικό. Κρύο, στην αρχή σοκ, αλλά ΤΕΛΕΙΟ! Έχει και 2 Υδροθεραπευτήρια το "Απολλώνιο" και (τι άλλο) το "Αλεξάνδρειο" που είναι καινούριο και μπορείς να νοικιάσεις και prive πισινούλα για να το χαρείς... Αλλά είχε κόσμο και βαρεθήκαμε να περιμένουμε. Άλλωστε πιο ωραία είναι στη φύση!

Πιο πάνω ο Δήμος, που ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα απο το επίπεδο για τα δεδομένα Δημοτικής Επιχείρησης, έχει φτιάξει πισίνα με τα ζεστά νερά των πηγών, ανοιχτή, μέσα στη φύση! Πλατάνια παντού γύρω σου, μοναδική θέα του φαραγγιού των Λουτρών. Σκέφτομαι ότι εδώ το χειμώνα θα είναι φανταστικά με το χιόνι τριγύρω και το νερό να βγάζει ατμούς... Πας για σκι και μετά έρχεσαι και μια μέρα εδώ και την πέφτεις στα νερά! Απόλυτο relax...
Καλά η Ελλαδίτσα είναι φοβερή βρε παιδιά! Όλα τα έχει! Μακάρι να μην μην είχε και τη μιζέρια μας....
Τελειώνουμε τη βόλτα με διαδρομή στο Παλιό Αγ. Αθανάσιο, που βρίσκεται και πάλι σε πέτρινο, οικοδομικό οργασμό πριν από τη χειμερινή σεζόν... Φαγάκι με 16 ευρουλάκια το άτομο, και να τα πιάτα και τα μπυρόνια!!! Αθηναίοι μαγαζάτορες μας κλέβετε βρεεεε!!!!
Χα... Διαδρομή πίσω στη Νάουσα... Βουνά και λίμνες, ροδακινιές...Όλα τα ροδάκινα σχεδόν που ψωνίζετε, από εδώ έρχονται... Και μήλααααα... Πολλά μήλα...
Τι ωραίος τόπος... ο τόπος μου! Αυτή τη ξεραΐλα των νησιών, ποτέ δεν την άντεχα... Καλή είναι βρε παιδί μου, αλλά εδώ χαίρεται το μάτι...
Απογευματινός ύπνος... το τέλειο κλείσιμο της ημέρας...

Νάουσα με "Χάλκινα" και το ποδήλατο.

Νάουσα...

Πόλη χτισμένη στην άκρη του εύφορου κάμπου της Κ. Μακεδονίας, στους πρόποδες του Βέρμιου Όρους, πνιγμένου από πλατάνια, οξιές, κερασιές, καστανιές, η φύση σε οργασμό. Ευλογημένος τόπος. Ποδηλατικές διαδρομές, πολλές, στο βουνό και σκι το χειμώνα στα 3 -5 Πηγάδια (αν θέλετε δείτε εδώ...) Χιόνι και φιγούρες ανάμεσα στα τεράστια δέντρα! Η αλλαγή κλίματος δυστυχώς επηρεάζει και το Βέρμιο. Το χιόνι δεν έρχεται πια τόσο συχνά. Έχουν βάλει όμως και τεχνητή χιόνωση. Και τα νερά στα ποτάμια λιγοστεύουν πια...
Αγ. Νικόλαος έξω από τη Νάουσα (φωτό). Πανηγύρι της φύσης, νερά και οξυγόνο. Τα πρώτα φύλλα έχουν κιτρινίσει. Η φύση καταλαβαίνει ότι η εποχή αλλάζει. Εδώ το φθινόπωρο έρχεται πιο γρήγορα!
Αμπέλια στη Στράντζα, στο Γιαννακοχώρι, στους γύρω λόφους, βγάζουν εξαιρετικό κρασί από την αρχαιότητα. ΟΠΑΠ στην πλειοψηφία του. Οινοποιεία και οικογένειες που αγαπούν αυτό που κάνουν... Σέβονται το κρασί, το αμπέλι, τη δουλειά τους.
Πόλη με 30000 κατοίκους που αγαπούν πολύ την παράδοση, τα έθιμα του τόπου. Καλοί άνθρωποι, νοικοκύρηδες όπως όλοι οι Μακεδόνες, όλη η Β. Ελλάδα. Να σε βοηθήσουν, να σε φιλέψουν, να σε κεράσουν σε κάθε ταβέρνα, σε κάθε μαγαζί. Στην Αθήνα πάντα αυτό, εμένα ένα Θεσσαλονικιό, μ' ενοχλούσε... Κέρασε κάτι βρε άνθρωπε! Σιγά το κόστος!
6-7 χορευτικούς συλλόγους έχει η όμορφη πόλη με μεγάλη συμμετοχή της νεολαίας που και θα ακούσει τις ροκιές της αλλά θα στροβιλιστεί και στους χορούς των "Χάλκινων", της μουσικής αυτής που διατρέχει σύνορα και λαούς των Βαλκανίων! Της αγαπημένης μας μουσικής είτε είσαι στη Σαλονίκη, είτε στην Καβάλα, είτε στην Καστοριά. Διονυσιακά πράγματα. Τις απόκριες, οι "Γενίτσαροι" και οι "Μπούλες", γεμίζουν τους δρόμους, χαμός από τα βακχικά τύμπανα, ο θεός ¨πλημμυρίζει" με το νέκταρ του, το κόκκινο κρασί του, τους δρόμους και τα στενά.... Γλυκιά μέθη...
Πρόφαση ένας γάμος μιας καλής φίλης... Γλέντι μέχρι πρωί στα αμπέλια, στο καταπληκτικό οινοποιείο του Κείμη Χρυσοχόου... Οικογένεια φίλων και αρχοντάνθρωποι.... Τα κρασιά του εξαιρετικά!
Κοιτάζω τα αστέρια που λάμπουν, τόσο φωτεινά στο μαύρο πέπλο του νυχτερινού ουρανού, αψεγάδιαστου από τα φώτα της πόλης... Τα αμπέλια γύρω μου φορτωμένα με το κόκκινο σταφύλι, έτοιμα για να δώσουν το δώρο τους. Μυρωδιά κρασιού από το κελάρι.... Ζαλισμένος από τη μουσική, εισπνέω βαθιά, γεύομαι τη στιγμή...

Σ' ευχαριστώ Θεέ μου που είμαι ακόμα εδώ....

Τα Διόδια της αρπαχτής!

Ξεκινάς να πας λοιπόν μια ωραία εκδρομή με παρέα...
Με ωραία διάθεση...

Αλλά σου χαλάει με το καλημέρα από τα λεφτά που πρέπει να πληρώσεις στα παρελκόμενα του ΙΧ.
Τελικά, αυτό το ρημάδι δεν συμφέρει πια ούτε για εκδρομή! Τσ τσ τσ!

Αν ταξιδέψεις μόνος ειδικά, πρέπει να πάρεις δάνειο για να τα καταφέρεις με τη βενζίνη στα ουράνια. Θα κάνεις αίτηση στην Τράπεζα για το νέο προϊόν "ΒΕΝΖΙΝΟΤΑΞΙΔΕΥΩ..." όπου θα παίρνεις δανειάκι τρελό για να ταξιδέψεις στην Εθνική Οδό!!! (χα έκανα και ομοιοκαταληξία).
Έξτρα παροχή τα λεφτά για τα ΔΙΟΔΙΑ!!

Μετά τις εξυπνάδες του ΓΙΟΡΙΚΑ (όπως ονόμασε χθες τον ευατό του στη Θεσ/νική με αφορμή την ονομασία του μετροπόντικα, ο Σαρακατσάνος Σουφλιάκος) που παραχώρησε σε ιδιώτες πλέον το μεγαλύτερο τμήμα της ΠΑΘΕ, σε γδέρνουν εντελώς ξεδιάντροπα κάποιοι εξυπνάκηδες, προφανώς φιλαράκια όλων των πολιτικάντηδων...

Δηλαδή, εξηγήστε μου εμένα, τον ταλαίπωρο μισθωτό και απλό ταξιδιώτη, γιατί πρέπει να πληρώσω πριν περάσω τα Τέμπη 2 και ευρώ για να οδηγήσω σ' ένα δρόμο αίσχος που έχουν σκοτωθεί παιδάκια, φίλαθλοι του ΠΑΟΚ και τόσοι άλλοι, να μην βλέπω τίποτα, με άθλια σήμανση, χωρίς καμία συντήρηση και μόλις βγαίνω να ΞΑΝΑΠΛΗΡΩΝΩ 2,50 ή 2,70; ΑΙΣΧΟΣ!!!!

Εκεί λοιπόν και για 229 χλμ συνολικά, κάνει κουμάντο μια ωραία εταιρεία "Αυτοκινητόδρομοι Αιγαίου ΑΕ" με έδρα τη Λάρισα (πως θα πάρει ψήφους ο ΓΙΟΡΙΚΑΣ ντε;) που το μόνο που έχει κάνει είναι να βάλει απλά παντού παιδιά με 600 ευρώ σίγουρα και μπλουζάκια σε όλα τα διόδια και κάτι πορτοκαλί κάδους στα πάρκινγκ, που δεν τα φροντίζει όμως... Μέχρι και ανθρώπινα περιττώματα συναντήσαμε!!
Και τους τα λες και σιγά μην ιδρώσει το αυτί τους... Τι να κάνουν και τα παιδάκια στα ταμεία; Δουλειά θέλουν και αυτά...

Και πριν από αυτούς όταν βγεις από Αθήνα, κάνει κουμάντο η εταιρεία "Νέα Οδός"... Που με τόσα μπαλώματα στη Μαλακάσα φτιάχνεις patchwork παπλωματάκι από άσφαλτο... Και χαίρεσαι και τη διασκέδαση τύπου "ΤΟ ΤΑΨΙ" όπως στα λούνα παρκ που πηγαίναμε παιδιά!

Έχω διαβάσει διάφορα για το ότι όλα αυτά είναι παράνομα, πως ειδικά στην Πατρών -Κορίνθου πολλοί οδηγοί δεν πληρώνουν και φεύγουν έτσι... Ειλικρινά μας ήρθε να το κάνουμε, απλά στο τέλος είπαμε να μην συγχυστούμε και πάλι, γιατί το ταξίδι μας θα χάλαγε και άλλο....
Τα διόδια υποτίθεται βασίζονται στην αρχή της ανταπόδοσης και πληρώνω ΟΤΑΝ φτιάξεις κάτι κύριε μηχανικέ... Γιατί εγώ μέχρι να το φτιάξεις μπορεί να μην ΖΩ! Δηλαδή αν σκοτωθώ ΓΙΟΡΙΚΑ στα Τέμπη ή στο ΜΑΛΙΑΚΟ θα μου ανταποδώσεις τα της κηδείας μου βρε έξυπνε;

ΣΥΝΟΛΟ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ πήγαινε και έλα Αθήνα - Θεσσαλονίκη (χωρίς Αττική Οδό): 27 ευρώ... Βάλε και 2,70 Χ 2 για την Αττική και έκλεισε το "ΒΕΝΖΙΝΟΤΑΞΙΔΕΥΩ"... Βενζίνη τουλάχιστον 150 ευρουλάκια και για τα πήγαινε έλα στη Θεσσαλονίκη και τα περιξ..

Και βρήκα με αεροπλάνο επιστροφή με φόρους 48 ευρώ και δεν το πήρα για να είμαι με την παρέα... Χαλάλι η παρέα ήταν ωραία! Και το ταξίδι...

Αλλά ΓΙΟΡΙΚΑ συγχαρητήρια!! Τζιμάνι είσαι! Ο Θεός μοίραζε μυαλά όταν γεννήθηκες!
Να βάλεις και διόδια έξω από το "αυθαιρετάκι", εκεί προς την Κερατέα για να ανταποδώσεις στην Πολεοδομία τους φόρους...
Αντε γειά!!!

"Ακριβό μου διθέσιο, καλό μου αμάξι... μωρό μου σόρρυ αλλά έχω βρει καλύτερο αγόρι"...
Τον λένε Μήτσο... οδηγός ΚΤΕΛ!!!